Mn zoontje van 3 jaar en 3 maanden vindt het heel erg moeilijk om zijn speelgoed te delen met zn zusje ( 9 maanden). Hij heeft heel veel treinen met bijbehorende rails, dit is echt "zijn" ding en als mn dochter er op af tijgert en het dreigt te "slopen" dan grijp ik wel in. Ik heb dus 1 "ding" uitgekozen wat echt voor hem alleen is. Ik vind: met de rest mag zij ook spelen. Maar mn zoon flipt gewoon iedere keer als zij aan zn autootjes, duplo, blokken etc etc zit, ook als hij er op dat moment met iets heel anders bezig is. Op zolder heb ik een doos met oud babyspeelgoed, waar vroeger mn zoontje mee speelde, en had vandaag wat dingetjes eruit gehaald voor mn dochter. Daar "mocht' ze dus van hem ook niet mee spelen. Hij pakt het dan heel kattig van haar af. Ik heb hem eens gevraagd om dan wat uit te kiezen waar zij dan mee mag spelen, maar hij vindt dat alles van hem is. Alleen specifiek speelgoed van haar ( pop) geeft geen problemen, maar daar vindt zij weer weinig aan Ik leg hem steeds uit dat het heel onaardig is om dingen af te pakken, of dat het veel leuker is om samen te spelen. Ik hoor vaak dat ze op deze leeftijd nog niet echt samen kunnen spelen, maar vanaf wanneer komt dat besef en dat inlevingsvermogen? En heeft het wel zin dan om continue de scheidsrechter te spelen?
Hier is het wel herkenbaar, maar wij konden onze dochter wijsgemaakt krijgen, dat ze dan iets anders leuks moest geven aan haar zusje. En af en toe pakte ik op dezelfde manier, gelijk als de oudste iets van de jongste afpakte, ook wel eens iets van de oudste af. Onder het mom van 'zie je wel, dat is toch niet leuk?' Enig punt was wel, dat dochter naderhand heel handig werd: Als de jongste wat had wat zij wilde hebben, pakte ze een willekeurig speelgoedje, drukte dat in de handen van haar zusje en pakte dan het ding af wat zij wilde hebben... En omdat de jongste nog te klein was, vond die het wel prima, maar zelf vond ik het eigenlijk niet zo oke. Maarja, netjes vragen of jij het mag hebben, werkt natuurlijk ook nog niet bij een baby of vragen of ze wil ruilen
Bij jullie zit er nog iets minder leeftijdsverschil tussen dan hier. Maar helaas, mijn zoontje snapt het echt nog niet hoe dat werkt met samen delen. Hij geeft inderdaad soms nog wel eens een kapot autootje aan haar en als zij daar blij mee is dan ga ik er niet moeilijk over doen En inderdaad: heb hem ook weleens wat afgepakt om te laten zien dat dat niet leuk is. Of tegen hem gezegd dat hi toch niet met alles tegelijk kan spelen. ook hebben we het boek: "Tip de muis kan niet delen" om uit te lezen en dat halen we nog weleens aan. Maar hij schiet nog erg vaak in een drambui als ik hem terecht moet wijzen, erg vermoeiend!
Ik herken het niet maar dat zal per kind verschillen denk ik...het gebeurt wel eens dat ze ruzie hebben om iets maar als ik 1 keer roep samen spelen dan binden ze meestal wel in....en anders speelt niemand ermee en leg ik het weg....dus of samen spelen of alletwee met wat anders....
Zou t echt een kwestie van niet snappen zijn? Mijn jongste is bijna 2 en ook zij snapt / weet dat er gedeeld moet worden. Ze vindt t absoluut niet altijd leuk, maar weet het wel. Persoonlijk zou ik een tijdje echt een consequentie aan zijn gedrag verbinden. Hij heeft nl wel de leeftijd waarop hij dit gewoon moet leren
dat zou hier niet werken: Want dan was de jongste altijd de dupe geweest, want die had dan niets en de oudste zou denken 'mooi, dan kan ze lekker ook niet er mee spelen' en zou dan doorgaan met hetgeen ze eigenlijk aan het doen was, voor ze zag dat de jongste iets had wat zij wilde...
lastig... mijn kids schelen 20 maanden en hier is het ook wel eens. Maar het is vaak om iets specifieks (mijn zoontje mag niet aan mijn dochters knuffel komen). Mijn dochter is juist heel erg van het delen. Als ze een ijsje heeft moet mijn zoontje de helft etc. Maar wij zijn best wel strikt geweest in dingen. Als iets niets mag van haar dan geef ik het juist en als ze iets afpakt of ze gaan ruzie maken om iets pak ik het af en dan krijgen ze het geen van beide. Gaat ze lopen drammen dan mag dat maar dat doet ze maar op de gang. Komt ze maar weer bij ons als ze weer gezellig kan doen.
Mijn dochtertje is even oud als jouw zoontje en heeft er ook veel problemen mee. Maar ze snapt het wel hoor! Ze wil het alleen niet snappen Ook de drambuien bij terechtwijzen of huilbuien, mokbuien of schreeuwbuien ) klinken bekend. Maar van mij moet ze gewoon delen. Als ze iets afpakt van haar broertje moet ze het weer teruggeven, en als ze de hele tent bij elkaar schreeuwt moet ze dat maar eventjes op de gang doen tot ze weer gekalmeerd is. Je zoontje is nu oud genoeg om het te snappen en te leren hoor.
Druif ik heb geen tips maar wat een herkenning!!!! Alsof je het verhaal van mijn kindjes getypt hebt! Ik word er ook zo moe van. Hier roept Sem al heel hard NEE TESS!!! Als ze aan de overkant van de kamer staat te kijken naar zijn speelgoed. En dat 100 keer per dag. Ik word er gek van...
Klinkt mij ook in de oren als het niet willen snappen, is ook lastig nu zijn zusje steeds meer terrein verovert. Eva had er ook moeite mee, duwde uit frustratie ook weleens Lisa om. Na een aantal weken ging het weer goed. Ze pakte ook wel vaak speelgoed van Lisa af en ik had als regel dat als Lisa dat goed vond, ik het ook goed vond. Maar dan moest Eva wel iets anders aan Lisa geven. Dat werd vanzelf minder omdat Lisa zich nu wel laat horen (als is ze meestal nog steeds makkelijk als Eva iets afpakt, als Eva onderbouwt waarom ze dat doet of als Lisa een andere 'taak' krijgt van Eva).
Als M niet met haar pop aan het spelen is (bijvoorbeeld) en T pakt de pop en gaat er in 'haar' wandelwagen mee rondrijden dan weet M inmiddels dondersgoed dat ze niet op eens de pop moet afpakken. Ze mag uiteraard wel vragen aan T of zij ermee mag (antwoord is steeds vaker nee ) of dat ze samen gaan spelen. Dat geldt andersom ook voor de auto's/treinbaan van T. Maar meestal gaan ze gewoon samen ermee spelen. Toen T nog in de sloopleeftijd zat, liet ik M sloopgevoelige dingen doen op tafel (puzzels), als T lag te slapen of in de box zat. Of ik ging dan er echt bij zitten zodat ik haar duplohuis kon beschermen. Dit gaat echter steeds beter. Tenzij T aan het 'pesten' is (expres M's puzzel kapot maken bijvoorbeeld en als ik dan zeg: T, je mag niet M's puzzel kapot maken", het stukje heel hard door de kamer gooien :x). Maar dat is weer een hele andere fase
Ow wat fijn deze reacties! En ook erg fijn om te horen dat mn zoontje dus niks te jong is om het te snappen, maar dat het waarschijnlijk gewoon frustratie en egoïsme is! mooi dat ik dat weet, dan kan ik hem ook iets strenger aanpakken! @Kylian: als ik zeg: "samen spelen", dan heb ik dat eigenlijk alleen tegenover mn zoontje, mn dochter is pas 9 maanden he?! Dus heeft voor haar geen effect. @Debby: denk dat ik het ook maar even zo (wat strenger) ga aanpakken. Gewoon weer terugpakken en volgt er een driftbui dan mag hij dat op de gang gaan botvieren @Juul: fijn die bevestiging! ik hoorde zo vaal dat "samen delen" nog niet echt lukt op deze leeftijd maar lees hier vooral dat ze het heus wel snappen. Fijn dat ik dat weet @Muppet: ja, zo vermoeiend he?! mn zoontje gaat al gillen als mn dochter 2 meter verderop is. En als ze te dichtbij komt gaat ie echt flippen en mij erbij roepen en mag ik weer scheidsrechter spelen. Wordt vast nog veel leuker als mn dochter straks weerwoord krijgt @Snoopy: dat omver duwen doet hij ook heel soms, maar dan moet hij heel erg gefrustreerd zijn, maar dan wordt ik ook erg boos als ik dat merk. lastig hoor, want wil hem wle op een opbouwende manier leren hoe hij moet delen, dus ik probeer zoveel mogelijk uitleg te geven en oplossingen aan te dragen, maar als hij gaat duwen of pijn doen, dan kan ik niks dan boos worden!
Hier net zo hoor . Af en toe geeft mijn zoon iets aan zijn broertje, maar meestal schreeuwt hij al als F er naar kijkt. Helaas vindt F zijn eigen speelgoed gewoon niet leuk, die wilt het speelgoed van zijn broer. Het is dan gewoon drama. Gelukkig gaat het na het drama wel even goed en doen ze samen een zelfverzonnen spelletje. Allebei lachen, allebei blij, totdat er weer een drama komt.
Hoe leren jullie het aan je kind? Ik vind het echt heel erg moeilijk! Zojuist speelde mn dochter met de treintjes van mn zoon, hij kwaad worden en gillen dat ze er niet aan mocht komen. Dus ik heb uitgelegd dat zij best met zn speelgoed mag spelen en dat hij anders zn treinbaan maar in de keuken of op zn slaapkamer moet opbouwen. Deze uitleg werkte niet, mn zoon werd boos en ging huilen en pakte het steeds af. Vervolgens ben ik het consequent gaan terugpakken en uitleg erbij dat afpakken niet mag. Toen hij hier helemaal door uit zn plaat ging heb ik nog een poging gedaan om hem iets uit te laten zoeken waarmee ze dan wel mocht spelen van hem. Hij wist niks te vinden! Toen heb ik een babyspeeltje gepakt en deze aan haar gegeven en hierop werd hij jaloers en ging dat ook weer afpakken.En sloeg mn dochter tegen haar beentjes. Toen heb ik hem, al schreeuwend onder luid protest, naar de gang gestuurd en de deur dicht gehouden, omdat hij er steeds uit wilde. Echt ZO niet leuk dit!! En zo gaat het tig keer per dag momenteel. Wat doe ik fout? Of hoe moet ik dit pedagogisch aanpakken?
Met ruim 3 jaar kunnen kinderen zeker wel samenspelen hoor. Alleen gaat jouw verhaal niet over het samenspelen (hij speelt niet SAMEN met zijn zusje toch?), maar om het afpakken van speelgoed. Peuters zijn nou eenmaal behoorlijk egoistisch en egocentrich. De regels die hier inmiddels gelden zijn: - als de 1 met iets speelt, vraagt de ander 'mag ik ... nu hebben?' 'mag ik mee spelen?' oid; - als je iets wil wat de ander vastheeft bied je een alternatief aan om te ruilen; - we wachten altijd op de beurt. IN de praktijk is het soms lastig hoor, want ze komen dan met een propje papier dat ze willen ruilen tegen een speeltje, of roepen na 2sec al 'ik ben nu aan de beurt!' Maar de regels snappen ze heel goed, alleen is de interpretatie nog lastig. En er gebeurt zeker 1 a 2x per dag dat er twee gillend aan 1 ding staan te trekken . (dit is een heel vooruitgang tov een paar maanden geleden ) Maar met ruim 3 jaar moet een peuter de bovenstaande dingen zeker kunnen snappen, en ook weten dat speelgoed gedeeld kan/moet worden. Ik zou vaste afspraken maken daarover en met hem heel consequent oefenen.
Maar dit snapt jouw zoon niet he! Ik denk dat het heel belangrijk is dat je beide 'hetzelfde' behandelt, is nou eenmaal eerlijker tegenover je zoontje. Dus als je dochter iets afpakt waar hij mee speelt, zeg je ook tegen haar 'nee, broer speelt daar nu mee, jij mag iets anders hebben'. Natuurlijk snapt zij het nog niet, maar dan geef je hem de boodschap dat je de beide hetzelfde behandelt, en niet dat hij altijd de pineut is
Thanx, hier kan ik wel wat mee! Ik merk dat ik nog geen duidelijke afspraken heb en de ene keer hem straf, de andere keer hem een alternatief laat zoeken en weer een andere keer hem negeer.... ik realiseer me dat het zo ook niet duidelijk is voor hem, wat ik nou van hem verwacht. Ik zou bijvoorbeeld bovengenoemde afspraken wat kunnen aanpassen naar zijn situatie ( hij heeft natuurlijk geen gelijkwaardige speelkameraad ).
Persoonlijk vind ik het helemaal niet vreemd dat je zoontje niet wil dat zijn zusje van 9 maanden met de treinbaan gaat spelen. Hij is daar zuinig op, en dat mag! Op de leeftijd van 9 maanden is er nog geen sprake van samen spelen. Je dochtertje zegt die treinbaan nog niets. Toen mijn oudste dochter tussen de 3 en 4 jaar was, had ze een eigen speelplekje voor speelgoed waar haar babyzusje nog te klein voor was. Dan mocht ze aan tafel spelen met bijvoorbeeld haar playmobil. Je kan met je zoontje afspreken dat de trein in de keuken wordt neergelegd. Niet uit straf, maar zodat hij rustig met zijn speelgoed kan spelen en zijn zusje het niet 'stuk' maakt. Dit hoeft niet voor elk speelgoed te gelden maar, wel voor speelgoed waar je zoontje graag mee speelt. Verwacht niet teveel van hem. Hij moet zelf ook wennen aan zo'n druppie over de vloer die overal aanzit. Praat met hem en leg het uit én toon begrip dat het voor je zoontje ineens een andere situatie is. Als ze ouder worden zoals nu bij ons (bijna 5 en 2,5 jaar) dan gaan er andere regels gelden over samen spelen. Ik sluit me dan aan bij adi en salapio.
Oh heel herkenbaar! Is de oudste met iets aan het spelen, komt de jongste eraan om er ook mee te spelen en andersom net zo! Is de jongste met blokken bezig (bv) komt de oudste erbij om het af te pakken en er zelf mee aan de haal te gaan. Sommige dagen ben je de hele dag bezig om scheidsrechter te spelen. En sommige dagen begin ik er niet aan, heeft iemand iets afgepakt dan meteen terug leggen en 2 meter verder gaan staan/spelen. En ze zijn beiden net zo dramatisch, de wereld vergaat als ze ergens niet mee mogen spelen. Ze kunnen ook wel lief samen spelen, alleen nog niet zo lang. Ik moest laatst erg lachen: de oudste was de jongste uit aan het leggen waarom hij niet met haar speelgoed mocht spelen, omdat dat voor grote kindjes is en hij een klein kindje is, compleet met opgestoken vingertje en dat koppie erbij... hilarisch. Zoonlief hoorde het aan, zei een keer Oh en ging zijn eigen gang... uiteraard.
ooo wat herkenbaar hier gaat het precies zo en ik had het ook zo aangepakt, onze dochter mocht niet aan zijn vliegtuig, tractor en helikopter komen (ze mocht er niet eens naar kijken van hem) met de rest "mocht" ze spelen maar zodra ze iets wilde pakken rende hij er in alle panier op af omhet af te pakken. ik heb het "samen delen samen spelen" zo erin gepeperd dat hij het nu snapt en nu mag ze wel met alles spelen, hij brengt het soms zelf naar dr toe hij wordt in juli 3 jaar.