Heb tot nu toe nog maar 1 rotopmerking gehad in de hele zwangerschap. een oudere neef van me dacht grappig te zijn door me aan te spreken met 'melkmachine'. Heb hem toch even heel erg duidelijk gemaakt dat hij tever ging! Verder wel vaak te horen gekregen als ik vertel dat het lekker gaat en ik nauwelijks ergens last van heb " nou meid, wacht maar af dan! Die nare dingen komen nog wel als je weer een poosje verder bent. " Alsof het niet mogelijk is om praktisch zonder noemenswaardige klachten door een zwangerschap heen te wandelen. En al krijg ik klachten, dan zien we dat tegen die tijd wel! Probeer er nu zoveel mogelijk van te genieten. Zo, genoeg geklaagd
tja ik hoor ook vaak bolle of dikke, (ben zelf heel dun en alleen me buik groeit), vind het niet zo erg ik ben juist blij om zwanger te zijn en iedereen mag het ook zien. denk ook wel dat het een beetje erbij hoort. ik reageer ook altijd heel nuchter terug, ja goed he, of mooi he. of ik weeg altijd nog lichter dan jou denk dat ik niet zo veel last van die hormonen heb sommige vinden me wel jong (ben 24) maar dan zeg ik ook ja straks als me kind 20 is ben ik 44 ben ik nog lekker jong
Yep, hier in Amerika is een babyshower meer dan normaal. Al komen de mensen na de geboorte ook wel op bezoek hoor, maar toch anders dan we in NL gewend zijn. En in het geval van mijn schoonzusje was het helaas wel pure jaloezie en geen bijgeloof oid. Ze vond het onzin dat het wel voor mij gedaan werd en niet voor haar. Ze vond dat haar moeder (mijn schoonmoeder dus) een babyshower voor haar had moeten organiseren. Zelfde reactie kregen wij helaas 3 jaar geleden toen we aangekondigd hadden dat we gingen trouwen. We mochten in haar bijzijn niet over de huwelijksvoorbereidingen praten, want "dat was zielig, want zij had geen vast vriend en had dat dus allemaal niet". Voor de nieuwsgierigen Schoonmoeder had een heel klein stukje aangeleverd voor het boek met alleen een babyfoto van haarzelf, een kinderrijmpje en de gok welke babynaam we zouden kiezen. Alles bij elkaar was dit 5 regels. De vriendin die alles organiseerde heeft mijn schoonmoeder toen opgebeld en gevraagd of ze aub ook nog een (kort) baby advies voor mij kon bedenken en een wens/boodschap voor de baby kon schrijven. Dat was immers "de opdracht" en dat zou iedereen doen. Schoonmoeder zei toen, letterlijk: "Nee hoor, verzin jij maar wat en zet er maar wat in" Ook weigerde ze om een recente foto van zichzelf op te sturen, die moest vriendin maar van Facebook afplukken. Sorry hoor. Misschien vinden jullie dat ik overdrijf. Maar niet eens een wens aan je kleinkind willen schrijven?? Hoeft echt geen boekwerk te zijn, maar een paar lieve zinnen kun je toch wel bedenken en opschrijven. Hoeveel moeite is dat. Maar helaas gaat het al de hele zwangerschap zo. Totaal geen interesse in ons en hun aankomende kleinkind
Ik ben 21 jaar en heb ondertussen 2 kindjes (beide gepland). Heb nooit de vraag gekregen hoe oud ik was, of het gepland was,... Ik hoor wel vaker dat ik er ouder uitziet, dus misschien daardoor..
Bij mij praat iedereen om me heen juist over super makkelijke en vlotte bevallingen. Inderdaad de bevalling is wel meteen onderwerp van gesprek als je een zwangere ergens tussen zet maar ik heb gelukkig geen dramatische verhalen te horen gekregen (ja uit mn eigen familie, daar gaan de bevallingen allemaal heel moeilijk) dus dan denk ik juist als ik zulke snelle bevallingsverhalen hoor: ja, ja ik moet nog maar zien hoe het loopt! haha
Heel herkenbaar! Vooral mijn moeder en schoonmoeder waren een kei in allerlei rampscenario's en verhalen van de buurvrouw van een nicht van een kennis etc. Ze waren super onzeker en negatief, terwijl ik zelf sinds de test positief en vol zelfvertrouwen was. Op een gegeven moment had ik geen zin meer in bezoekjes en telefoontjes van hen. Na de 20 weken echo was het gelukkig over, maar nu aan het eind beginnen ze over horrorbevallingen...
toen ik rond de 22 weken was, kwam ik McDonalds inlopen. het meisje achter de kassa begon direct een 'spontaan' gesprekje over mijn zwangerschap. ik was heel blij, omdat ze de eerste onbekende was, die zag dat ik zwanger was en het benoemde! Ik werd spontaan trots, totdat ze zei: "je moet zeker niet lang meer?". toen ik zei dat ik net over de helft was, schrok ze, en mompelde dat dat zij bij haar zwangerschap een erg klein buikje had, en dat ik natuurlijk best een mooie buik had... Helaas was m'n zelfvertrouwen al de grond in gemept en ik heb tijdens het eten de hele tijd m'n buik in zitten houden, hahaha. Het ligt bij mij vooral gevoelig omdat ik onzeker ben over mijn gewicht. Maar verder ben ik toch best trots als ik mensen naar m'n buik zie kijken, of als er een opmerking over komt. M'n buurvrouw, waarmee ik niet heel veel contact heb, maar die pas al babyslofjes aan de deur kwam brengen, kwam van de week even over de heg leunen en zei "even naar je buik kijken hoor, buurvrouw! ohh, dat ziet er al goed uit, hoe lang moet je nou nog?". Leuk, haha! Overigens wordt ik vaak wel verlegen als er bezoek komt en ze gaan uitgebreid m'n buik staan bekijken en 'oohhh' en 'aaahh' roepen, hahaha. Dan zeg ik dat ze niet zo naar me moeten kijken haha, maar vind het verder best leuk
Jezes, wat een verhalen.. Bizar hoe mensen kunnen reageren inderdaad. Ik heb ook wel wat aparte opmerkingen gekregen ("was het gepland?" alsof dat ertoe doet..), maar zo bizar als ik hier af en toe lees gelukkig niet. Ondertussen heb ik wel besloten dat ik de opmerkingen maar zie als positieve interesse, en dat mensen het goed bedoelen. Ik ga er maar niet vanuit dat ze het met kwade opzet doen. Natuurlijk kan ik me soms ergeren aan dingen, maar daar heb ik het dan later gewoon over met mn man of ouders, en dan ben ik het ook weer kwijt... Bijv. over de 20weken echo, dat mensen dan alleen maar vragen 'wil je weten wat het wordt??' en dan zeg ik; 'ja, gezond!'. XD Mensen begrijpen niet dat het een echo is op medische indicatie dat ze in principe alleen afwijkingen opsporen, het leuke voordeel is dat je ook het geslacht kunt zien als het goed is. Maar dat is niet wat telt voor mij... Magoed, dat komt denk ik ook voort uit het feit dat mensen er gewoon geen drol vanaf weten en gewoon maar wat roepen, in plaats van dingen te vragen, zo van: hoe voel je je, hoe ver ben je, goh, spannend! Nee, dan maar gelijk van die rare opmerkingen maken Ach ja. Aanhoren, diep zuchten, lief lachen, en als het echt te bont wordt een lekker cynische opmerking maken, dat is mijn strategie
ooohhh ik zit me half op tevreten bij de verhalen hier hahaha Ik voel de irritatie al opkomen bij zulke domme opmerkingen.. Ik ben van afdeling veranderd in het ziekenhuis werkte eerst op een poli *vanaf mei* nu ga ik naar de bloedafname *vanaf mei*, ik moest naar het p&o om het contract even te veranderen. 2 dames zaten daar; " Ooooh ja jij bent ..... van de poli die nu naar de bloedafname gaat, maar eerst natuurlijk bevallen he!" Ik zeg "Uh nou nee =S eerst bloedprikken ik moet nog tot september" De 1 kijkt de ander aan en zegt "Heh? Ze is nog korter als jou dan!" De ander: Ja, ik ben 23 weken jij dan zo 18 weken? Bij mij zie je veel minder als bij jou!" De andere dame weer; maar dan is dit zeker je 2de dat je al zo'n dikke buik hebt? Ik; Nee -____- mijn eerste .. nou je kan je voorstellen dat ik echt onzeker werd van is mijn buik nou echt abnormaal groot? dezelfde dag had ik toevallig een consult bij mijn VK. Ik vroeg haar gelijk; iedereen vind me buik zo groot, istie echt zo groot? =O ze zegt: Hahaha nee joh en het is bij iedereen anders. Maak je geen zorgen. Dus nu als iemand denkt dat ik morgen moet bevallen zeg ik met trots dat ik hoop dat mijn buik 3x zo groot word.
of inderdaad zo'n kruisverhoor; Hoelang ga je met je vriend? Je hebt toch wel een vriend? Wonen jullie samen of? Ook een collega die hoorde dat ik zwanger was; Oh gefeliciteerd, en ben je getrouwd? NEE, IK BEN NIET GETROUWD MAAR WEL ERG GELUKKIG SAMEN. of die eeuwige "Hebbie last van je hormonen (ofzo)?" (hoort hier eigenlijk niet thuis maar ooohhhhhh ook ZO irritant!)
Toen ik dit jaar op mijn werk m'n verjaardag gevierd had en met een bos bloemen naar mijn fiets liep, vroeg ook iemand me of ik met verlof ging. Ik was toen net 3 mnd zwanger! Verder heb ik gelukkig weinig gekke opmerkingen gehad. Alleen mijn moeder die maar blijft benadrukken hoe moe ik eruit zie, maar stiekem verdenk ik haar ervan dat ze dat alleen maar zegt als excuus voor een logeerpartijtje van mijn oudste
whaha, krijg hier plaatsvervangende ergenis van jullie verhalen. Ik heb ook al een hoop variaties gehoord. Mijn man is de helft van een tweeling, vroegen echt mensen: wat als hij/zij nu meer op zn broer lijkt als op zn vader: WTF!!
Ach, daar kon ik me niet druk om maken.. Ik werd toch ook dik, en niet zo'n beetje ook! Wel ergerde ik me aan de manier waarop sommigen dit zeiden. Ik ben altijd bezig met mijn figuur, werkte er hard voor en was dus heel mooi slank. Van te voren werd dan al gezegd door enkelingen dat ze hoopten dat ik heel erg dik zou worden (niet direct tegen mij hoor). Nou ze kregen nog gelijk ook, en leuk dat ze het vonden. Binnen 2 weken na de bevalling was ik alweer bijna 20 kilo kwijt, en toen kreeg ik te horen dat ik zo'n dikke kop had, ahum.. Dat maakte me woest, al liet ik dit niet merken.. Wat ik dan wel leuk vind, nog niet op mijn oude gewicht, is dat ik nu alweer slanker ben dat zij zijn, die wel en niet zwanger zijn geweest. Nu zijn ze er ook klaar mee en hoor ik nooit iets, een compliment zat er toch al nooit in! Maar ik kreeg dus van velen te horen dat ik aardig dik aan het worden was, geen problemen mee! Zou het ook niet erg vinden dat te horen als ik niet zwanger ben. Heb graag dat mensen eerlijk zijn.. Daarnaast kreeg ik ook te horen dat ik er heel mooi zwanger uitzag enz enz.. Dus vind het echt niets om me druk over te maken.. Waarom wordt dit eigenlijk zo erg gevonden?
Van de week: nou dat duurt nog anderhalve maand ofzo schat ik? Uuuhh nee nog 18 weken... Maar met stip op nummer 1: " ik kwam van de week Harry tegen en die is lelijk geworden joh! Hij is net zo dik als jij!" Kon mezelf wel van het balkon afgooien...
Kon mezelf wel van het balkon afgooien Sorry hoor! Maar moest even hardop lachen Lekkere opmerking he! Zo tactisch Wáárom zeggen mensen toch zulke dingen??? Als je niet zwanger was, zou zoiets nooit gezegd zijn tegen je. Onbegrijpelijk...
Iemand die je haast nooit ziet, ineens naar je buik staat te kijken in de winkel en zegt: "Goh je loopt wel heel anders zwanger dan van je eerste he?" Antwoord: " Euh, dit is mn eerste hoor." "Nee joh, dit is toch je tweede?" Dan denk ik: HALLO IK WEET ZELF TOCH WEL OF T MN EERSTE IS OF NIET?!!??!!?! :x :x
Hahaha sorry, ik moest even heeel erg hard lachen om je berichtje Maar pff, hoe subtiel kunnen mensen zijn hè.. Goshhh
Whahahahaha dat is pas bizar zeg! Haha tegen iemand zeggen nee joh jij hebt al een kind! Huh? Waar dan? Hahahahah