Dat klinkt als een hetfige tijd die je achter de rug hebt, heel naar! Maar als je je echt verdiept in unconditional parenting dan valt het sekte gebeuren wel mee hoor. Het gaat niet over het wegcijferen van ouders, je kunt best je grenzen aangeven. Alleen de basis is inderdaad de behoefte van het kind (overigens ben ik niet UP, lees er wel regelmatig wat over). De FV/BV/boerenkool ()-discussie heb ik onderhand wel gezien
Ja, maar de praktijk is wel dat (mede omdat ik altijd alleen was) ik continu met een huilend kind op mij lag omdat ik het niet alleen wilde laten huilen. Totdat ik zo over gestrest ervan raakte en ook niet meer helder zag waarom ze dan huilde dat ik bijna de neiging kreeg mijn kind te schudden (uit wanhoop). Dat was voor mij een moment waarop ik aan de zuurstof in het vliegtuig moest denken, ik moet eerst zelf die zuurstof pakken zodat ik daarna helder kan handelen naar mijn kind toe. Als je altijd alleen uit gaat van de behoefte van je kind en dat je uitgangspunt is om grenzen te stellen voor jezelf, dan moet je goed op letten dat het nog reëel blijft wat je aan het doen bent. Hoe mooi het idee ook is, we zijn mensen en geen uitputloze machines of wonderwezens...
Ik vind bv geven ook heerlijk maar bij mij is het wel tot max 1 jaar. Mijn zoontje heeft tot 10 maanden bv gekregen en hij wilde toen zelf niet meer. Helemaal prima. Als ik dan nu foto's terug kijk van de laatste x bv dan denk ik zooo wat een reus aan mjjn borst. Advies is min Half jaar en voor mij is 1 jaar echt de max. Wat iedereen doet moeten ze natuurlijk zelf weten. Tijd terug zat ik in de tram en toen zat er een moeder tegenover mij met haar zoontje van ong 4 jaar en die kreeg de borst, sorry maar daar kreeg ik toch echt een raar gevoel bij.
Er bestaan nog altijd veel fabeltjes over borstvoeding, is mijn idee. Je moet 'geluk' hebben, soms heb je niet genoeg, etc. Met de juiste begeleiding (vooral in die eerste dagen na de geboorte) lukt het vrijwel altijd en als baby's in die eerste dagen vaak worden aangelegd, krijg je ook geen productiedip. Overigens denk ik dat het heel erg per ziekenhuis of vk verschilt, hoe er tegen bv aangekeken wordt.
En ik denk dat er soms tè zonnig tegenaan wordt gekeken. Ik ben bevallen met een (geplande) keizersnede en wat iedereen ook zegt over dat dat geen verschil zou moeten maken met bv geven, en dat het altijd wel lukt als je maar de juiste begeleiding hebt etc. heb ik heel wat opstartproblemen gekend, ook al had ik de juiste begeleiding (ja, ook een lactatiekundige etc.) en deed ik wat ik moest doen. Ik heb mijn zoontje bijna 8 maanden mogen voeden en geloof het of niet, ik ben 8 maanden lang onzeker geweest. Vooral omdat Dennis op een bepaald moment niet meer goed groeide en zijn curve zelfs afboog. Ik legde aan wanneer Dennis aangaf honger te hebben, ik heb heel lang nog nachtvoedingen gegeven en heb genoeg regeldagen gekend van meer dan 12 voedingen. Dennis was echter altijd tevreden, huilde maar weinig en was nooit ziek. Dus ergens moest het wel goed zijn wat ik deed... maar waarom dan niet groeien? Er werd geadviseerd om er een kinderarts bij te halen... kweetniet of je 't je kunt voorstellen, maar je wordt dan echt rete-onzeker! Toen we begonnen met bijvoeden na 6 maanden kreeg hij ineens een enorme groeispurt en groeide in bijna 2 maand zo'n 2 kilo (!!) waar hij daarvoor een tijdje maar zo'n 200-300 gram per 1,5 maand groeide. Toen hij steeds vaker mijn borst begon te weigeren heb ik mezelf de vraag gesteld wat beter zou zijn voor Dennis en ben begonnen met afbouwen en man, man wat gaf dat een rust, voor ons allemaal hier! Ik heb ondanks m'n onzekerheid enorm genoten van het voeden, en wil het iedereen van harte aanbevelen / aanraden om het op z'n minst te proberen als je twijfelt over bv geven of kv, maar ik vind het op z'n zachtst gezegd heel erg naïef en eenzijdig bekeken als je beweert dat het altijd goed gaat en altijd lukt... dat is niet zo.
En natuurlijk is het weer een bv/kv discussie geworden.:x Er staat heel duidelijk dat ze bv blijft geven tot haar zoontje zelf aan geeft niet meer te willen. En dat KAN pas bij 5 of 6 jaar zijn. Iedereen maakt een eigen keuze qua bv/kv. Leven en laten leven seg!
Ik heb gezegd dat ik dat niet specifiek naar de gequote persoon bedoelde (ik weet even niet meer of jij dat was). In het algemeen hoor ik hier en in mijn omgeving vaak dit excuus, terwijl dit echt maar héel weinig voorkomt. Dus ik geloof vaak dit smoesje niet nee, maar dat wil niet zeggen dat dat in jouw geval zo is.
Ja, daar loop ik nu de tweede op komst is wel tegenaan. Ik kies er deze keer bewust voor om meteen met kunstvoeding te starten. Maar niemand die mij er iets over kan, wil en zelfs mag zeggen. Gelukkig zijn er forums zoals deze, met ervaringsdeskundigen.
En dat is dan met als achtergrond om zoveel mogelijk moeders met BV te laten starten. Wat dus niet werkt zo Zou veel fijner zijn als er gewoon goede voorlichting over BV komt, waarbij bijvoorbeeld ook avonden zijn, VOORDAT je kind er is, over: wat is het nou precies, waar liggen voor- en nadelen, wat past in jouw situatie. En dat er ook ruimte zou zijn om bij vrouwen die vanuit het idee: ik vind het zo'n rare gedachte, een kind aan mijn borst, daar een stukje aandacht voor zou zijn. Dat dat niet perse reden hoeft te zijn om het niet te gaan proberen, (ik vond BV vooraf namelijk ook echt een heel raar idee, voelde er niets bij, kon me er niets bij voorstellen, alleen maar dat het vreemd voelde. En dus toch uiteindelijk 26 maanden gevoed ). Want dat zou ik zelf wel tof vinden: als er wel een grotere groep zou proberen. Waarbij ik het dan wel weer belangrijk vind dat dat direct ook in het kader gezet wordt, ook dus op van die voorlichtingsavonden, van: tot hoever ga je? VOORAF nadenken over waar gezonde grenzen liggen, waar hulpbronnen zijn als die nodig zouden zijn en wat binnen ieders persoonlijke situatie goede hulpbronnen zijn, enz enz. Want BV kan wel een behoorlijke inzet vragen, als je ermee start. En dan spelen er zoveel factoren mee die belangrijk zijn voor het slagen daarvan, dat je helemaal niet eenduidig kunt zeggen wat nou wel en niet OK is. Ben je van nature iemand die z'n tanden ergens inzet, of geef je sneller op? Heb je al kinderen en hoeveel aandacht vragen die? Loopt BV gemakkelijk of heb je veel last van fysieke bijkomende problemen als borstontsteking en spruw? Lukt het aanleggen, of gaat dat met erg veel moeite gepaard of moet je zelfs kolven? Hoe staat je partner tegenover BV? Hoe staat je omgeving tegenover BV? Hoe reageert je lijf op BV, (wat doe je bijvoorbeeld als je heel erg veel af gaat vallen?). Allemaal dingen die meespelen en die meebepalen of, naast het feit dat BV als voeding op zichzelf het beste voor je kind is, BV in z'n geheel ook het beste voor je kind is. Want bij BV spelen gewoon veel meer dingen mee dan enkel de vraag naar de kwaliteit van de voeding. Overigens zou juist ook voorlichting over KV wel handig zijn om daarvan niet alleen maar de voordelen te zien, (wat ik nu vaak wel zie gebeuren: dat dat dan vaak wordt gezien als 'dan wordt alles gemakkelijk'), wat uiteraard ook niet zo is: KV brengt ook weer nadelen met zich mee. Eerlijke voorlichting met oog voor ieders specifieke situatie, dat zou wel heel fijn zijn en zou dus volgens mij bij voorkeur moeten gebeuren ofwel vanuit VK in het hele voorbereiden op bevalling enzo, ofwel vanuit het kraambureau, ook weer VOOR een geboorte aan. Waarin KV dus niet een verboden woord is, maar van beiden de voor-en nadelen voor ieders specifieke situatie gezien kunnen worden....
Het heeft idd met begeleiding, kennis en instelling te maken. Als borstvoeding zo moeilijk zou zijn, was de mensheid allang uitgestorven..
Op zich heb je hier zeker gelijk in, maar dat is niet hetgene waar ik nu bij de tweede tegenaan loop. Ik weet voor mezelf wat de voor-en nadelen zijn van borst- en kunstvoeding, en heb voor mij een keuze gemaakt. Waar ik nu vooral tegenaan loop zijn de praktische dingen. Ik wilde bv graag hypoallergene voeding van het Kruidvat. Maar ik vond het op de pakken niet echt duidelijk staan. Dus ik naar de site van het Kruidvat. Maar zelfs daar staat geen info over kunstvoeding tot 6 maanden. Ja, dat het bestaat en dat ze er verder geen reklame over mogen maken. En in het ziekenhuis waar ik beval, hebben ze folders over borstvoeding. Met tips als zo snel mogelijk aanleggen enzo. Maar een folder over flesvoeding niet. Wanneer moet een kindje de eerste fles, hoeveel moet erin..?? Dat vind ik gewoon erg jammer..
Harstikke fijn dat zij en haar zoontje zich daar prettig bij voelen Ik vind het ook een beetje vreemd maar dat is misschien omdat ik het zelf nooit zou doen. Het is het idee.. dat een kind dat al op school zit en van alles zelf doet nog wel bij mama drinkt. Kan ik me gewoon niks bij voorstellen.
Daar liep ik ook tegenaan hoor! Ik wilde mijn zoontje bv gaan geven, maar na een lange bevalling en spoedks dronk hij dus niet aan de borst. Na 3 dagen kolven, want ook niet echt enthousiast op gang kwam om meerdere redenen en het nog niet willen drinken, overgegaan op de fles met hypo-allergene kv. Iets wat wel direct goed liep, gelukkig. Maar idd, geen enkele info te verkrijgen over de hoeveelheid etc. Gelukkig in het zh heel goed voorgelicht door de zusters daar en de kraamzorg heeft bij thuiskomst een heel schema voor mij opgesteld en helemaal geinformeerd over het opbouwen van de voeding en de hoeveelheden. Dus, als het goed is helpt de kraamzorg je direct goed en als je in het zh bevalt kan je ook gelijk info krijgen. Overigens heeft Nutrilon, dacht ik, wel een hulplijn per telefoon waar je vragen kan stellen over kv tot 6 maanden. Maar dat weet ik niet zeker
Dank je! Ik ga er ook wel vanuit dat ik goed begeleid ga worden, mijn dochter zal niet het eerste kind zijn dat meteen na de geboorte kunstvoeding krijgt. Maar ik zou graag van tevoren een beetje willen weten wat en hoe, zodat ik ook kan zeggen wat ik wel en niet zou willen.. Na mijn eerste bevalling en mijn ervaring met borstvoeding zou ik deze keer graag alles wat meer willen 'sturen'. Maar goed, ik laat het maar over me heen komen en we zien wel!
Natuurlijk is bv geven niet zo vanzelfsprekend en gaat het ook niet altijd goed en van een leien dakje. Maar dat je 'geluk' moet hebben en dat je 'te weinig' kan hebben (per definitie, dus niet na een gebeurtenis) zijn moeilijk uitroeibare fabeltjes. Rozemarijke, mooi gezegd. Zonder de info-avond over borstvoeding (bijgewoond toen ik nog zwanger was) was ik ook nooit zo overtuigd geraakt.
Voorbeeld uit mijn omgeving: moeder bevalt thuis van gezonde dochter,is een zware bevalling geweest maar toch zonder ingrepen. Kindje is de eerste dag vooral misselijk van vies vruchtwater, dus ze kan niet aanleggen. Moeder wilde heel graag bv geven, maar de vk zegt op de tweede dag iets in de trant van (kindje wilde nog steeds niet erg drinken en sliep veel): "ze mag niet teveel afvallen dus ik zou haar nu maar een flesje geven." Kv gestart en dus wordt het opstarten van de bv nog moeilijker. De moeder was onzeker, want je wil dat je baby drinkt, en (voornamelijk) omdat ze geen info vooraf had gehad, met tegenzin begonnen met flesjes. Dat is toch een fout uitgangspunt van een zorgverlener. Daarom denk ik dat het heel erg verschilt per vk of ziekenhuis. Ook al mogen ze officieel geen "reclame maken" voor flesvoeding, sommigen gaan blijkbaar wel snel over tot het aanraden van kv. Ander (beter) voorbeeld: moeder bevalt uiteindelijk na een spoedkeizersnede. Bv komt goed op gang qua hoeveelheid, maar door de zware bevalling bevat haar melk te weinig voedingsstoffen. Kindje groeit dus niet goed, dus ze stappen over op bijvoeding naast borstvoeding. Na twee weken, toen baby wel gegroeid was, is ze volledig teruggegaan naar alleen bv.