Nou dames, heb zin in verhalen. De titel zegt het al, het hoeft natuurlijk niet over geesten enzo te gaan, kan vanalles zijn. Ik begin, ik heb ooit in een fietsbaantje een skeletje gevonden, was net een babylijkje, ik krijg er nog kippenvel van. Heel de buurt bijeen getrommeld, bleek het om een karkas van een kip te gaan. Ik heb me nog nooit zo bang gevoeld. Nu jullie.
Toen ik met mijn zoon even naar de parkeerplaats liep. Ik had mijn handen nogal vol en mijn zoon bleef treuzelen bij de voortuin van de achterburen (zo'n 10m van mijn auto vandaan). Ik dacht, ik zet even die krat neer bij mijn auto en dan ga ik hem oppakken. Draai me dus even om, draai terug, en............ weg kind Nu woon ik in een heel rustig dorp en we waren gewoon achter het huis (af gescherm van straat oid) Maar toch, gelijk denk je........ wat als iemand hem mee heeft genomen Wat als hij in een waterput of sloot valt (er zijn niet eens sloten bij ons in de buurt) Maar toch, echt angstzweet, voor die volle 60sec dat het geduurd heeft om hem te vinden, in de achtertuin van onze naaste buren En toen mijn zoon met 2,5 jaar oud op isolatie lag in het zh met het rotan virus (heel veel spugen en bijna uitdrogen) Hij was zo ziek, lag er 2 dagen, en ik was echt doods bang. Heb hem ook echt nog nooit zo ziek gezien. Hij lag zomaar de hele dag, zat heel weinig leven in hem. Is gelukkig allemaal goed gekomen
De eerste koortsstuip van onze dochter, wij dachten echt dat ze dood ging. Het staat nog altijd op mijn netvlies gebrand!
Een week naar mijn zwangerschap Raakte ik va het 1 op andere moment in shock... Ambulance werdt gebeld door vk die gebeld was door een ongeruste kraamhulp... Ik heb alles in een waas mee gemaakt.. Maar was ontzettend bang door de dingen die ambulance personeel zei.. Dat ik snel naar het ziekenhuis moest anders zou ik het niet redden.. Achteraf zat er nog een heel stuk placenta in mijn baarmoeder en was ik mezelf aan het vergiftigen.. Heb een week door gebracht in het ziekehuis en door hevig bloedverlies heel wat zakken bloed gehad.. Wat was ik bang toen pffff
@sandraske same here! Doodeng! Zelfs de ambulance gebeld zo in paniek was ik! Je weet dat het kan gebeuren en toch als het zover is brrrr
Wij hebben ook 112 gebeld, waren er toen was de stuip net over. 4 uur later hebben we weer gebeld toen had ze er weer ééntje en die dag erna nog 2 Brrrr dat waren echt de zwaarste 24 uur van mijn leven! Ik zie haar nog liggen na de laatste stuip met extra zuurstof, infuus en rood doorlopen oogjes, half van de wereld van de stesolid, dat doet een moederhart heel erg zeer..
Ik heb de aanslag op het WTC in New York in 2001 meegemaakt. Ik woonde daar op dat moment en was er werkzaam als au pair.
Bij mijn oudste ook door een koortstuip, het is inmiddels 13 jaar geleden, maar ik weet nog hoe erg ik in paniek was, kon niet eens rustig door de telefoon praten, heb de hoorn aan mijn man doorgegeven. Ik dacht echt dat hij dood ging, verschrikkelijk.
Ongeluk voor onze ogen zien gebeuren, midden in de nacht. Auto kwam met minstens 200 km op een rotonde op de snelweg aanrijden. Kon bochtje niet meer maken, dus auto over de kop. Manlief rent er meteen op af, want auto begint te branden. Autodeur opengewrikt en viel er een slappe arm naar buiten. Dacht die man is harstikke dood! Maar achteraf bleek deze man flink onder invloed te zijn geweest van drugs en had op een paar schrammetjes na helemaal niets
na mijn bevalling voelde ik me niet lekker. Dat bleef zo, en iedereen zei maar dat ik meer moest huilen omdat mijn kraamtranen eruit moesten... Maar ik werd zieker en zieker. Een week na bevalling opgenomen in t ziekenhuis, meer buiten bewustzijn dan erin, met 41 graden koorts. Ik had zoveel pijn ik dacht dat ik doodging. En ik zei tegen de verpleegkundige: geef me maar een spuitje... Heel eng, maar ook heel veel rust gaf het me om daar aan te denken, echt bizar.
Ik was op een zaterdagavond een keer alleen thuis, mijn man was naar de kroeg en had gezegd dat hij niet al te laat thuis zou zijn. Toen om 23.00 uur de bel ging dacht ik dus dat hij het was, alhoewel ik het wel erg vroeg vond. Doe ik de deur open, staat er 1 of andere onbekende man voor de deur die in een mij onbekende taal een heel verhaal tegen me begint af te steken, ik maakte iets op over een auto of autobedrijf, maar ik woon gewoon midden in een woonwijk, dus vertrouwde het voor geen meter. Ik kreeg hem met moeite afgepoeierd en heb toen snel de deur dicht gedaan. Stond de achterdeur ook nog open. Ik scheet echt in mijn broek, heb snel alles dicht/op slot gedaan en ben boven uit het raam nog gaan kijken of ik hem nog zag, maar toen was hij al weg...
Jeetje! Wat had je uiteindelijk? Ik was bang toen ik oog in oog stond met een inbreker midden in de nacht
wow een inbreker, dat is ook echt eng hee!! Ik bleek kraamvrouwenkoorts te hebben. Ze zeiden ook dat als ik een paar uur later was geweest ik dit niet overleefd zou hebben.