Ja ik denk dat dat in zulke landen wel belangrijk is. Gewoon voor de toekomst van de kinderen. Anders eindigen zij net als de ouders. Ik weet niet of ik het zal doen, wij kunnen ons geen voorstelling daarvan maken. Maar heb genoeg in de wereld gezien, dat ik me er wel in kan verplaatsen/ snap
Ik heb wederom met stijgende verbazing naar musetta en hotze gekeken. Dat meisje wat een baarmoeder getransplanteert had gekregen lag al 4 maanden in het zkh. Zolang zou musetta dus ook weg zijn van haar kinderen minimaal. En het leek alsof het er totaal niks deed. Haar ogen straalde gewoon een: ik wil t ik wil hebben hebben idee uit. En verder sven en jeroen. Wat een heerlijk kindjes hebben ze toch! Onze tweeling is op een paar dagen na even oud als joris en eva. Zo leuk! Alle respect voor cindy en ruud.
Wat ik niet snap: als een kindje niet naar NL mag, mag het dan wel naar de USA? anders blijven al die kindjes toch alsnog daar?
Ze zei ook de hele tijd dat dat Turkse meisje zo straalde. Nou, ik weet niet hoor, maar dat vond ik eigenlijk helemaal niet. Ik vond vooral dat ze erg veel ongemakkelijkheid uitstraalde.... (OK, ja, dan straalde ze dus wel, alleen totaal anders dan Musetta zei ). En: al 4 maanden in het ziekenhuis enkel voor die transplantatie, met nog geen zicht op wanneer de medicijnen helemaal afgebouwd zouden zijn. En dan daarna nog hopen dat IVF snel aanslaat en dan nog eens 9 maanden je zwangerschap daar door brengen, van wat ik ervan begreep? My goodness, je bent dus zo anderhalf jaar onder de pannen! Dat DOE je toch niet als je al kids hebt? En dat WIL je toch op voorhand dan al niet?
In NL is commercieel draagmoederschap verboden en dat was in Canada niet, dus daarom dat die ene man zijn 3 kids wel mee zou kunnen nemen....
Alleen gelukkig als je je dromen volgt..?!! Ach gos, wat zielig. Denkt ze nou serieus echt dat ze gelukkig wordt als dat vierde kind er is.. Kan ze zichzelf dan nog recht in de spiegel aankijken vanwege al dat egoisme, als háár wens dan eindelijk is uitgekomen? Je wordt echt niet ongelukkig als je in staat bent je ergens bij neer te leggen! Zeker als de alternatieven zwaar egoistisch en/of te risicovol zijn. Musetta heeft nog een grote levensles te leren Musetta: Het is beter voor het kind om het zelf te dragen... In haar geval (bm-transplantatie): Beter voor het kind, of beter voor haarzelf?? Viel me ook op dat Hotze en ANita zaten te knikken toen de Turkse arts de bezwaren en risico's uitlegde. Musetta niet hoor, die zag alleen maar háár droom in duigen vallen. Tjongejonge, triest mens! India: 3-5 embryo's?! Wat?! Ja hoor, en hij stelt ook gewoon weer direct 2 draagmoeders tegelijk voor.. Wat ik niet helemaal begreep, zijn die Indiase vrouwen dan hun hele zwangerschap in een soort van quarantaine ofzo?? Zodat ze niet weglopen..? Homostel: had echt niet verwacht dat ze er na wat ze gezien hebben toch nog zo serieus over zouden zijn..(buiten het juridische om). Valt me eerlijk gezegd wel een beetje tegen. Ze zijn ook al zo oud.. Die korte dikke vond ik idd nog wel het meest oprecht. Maar ik vind hun verhaal zo 'onecht' overkomen.. *Over lang weg bij de moeder. Ik weet niet precies hoe lang die periode dan uiteindelijk zou kunnen zijn, maar wel meer vrouwen zijn tijdens hun zwangerschap wel eens maanden in het ziekenhuis en/of 'uitgeschakeld'.. Dit uiteraard buiten de risico's, gaat absoluut veel te ver als het niet om een 1e kindje gaat.
Tja en is het gezegd dat je na die baarmoedertransplantie dan ook weer zwanger wordt? Ik weet niet, ik vind het veel te ver gaan. Moet er niet aan denken om mijn dochter zo lang alleen te laten
Ik dacht al dat het aan mij lag....blijkbaar ben ik dus niet de enige die zo over de bm-transplantatie denkt. Ik vond het echt heel sneu overkomen. Oooo en ik moest huilen bij Sven en Jeroen, wat een oprechte mannen. Cindy en Jeroen vind ik ook zo geweldig, wat een onwijs stoer koppel.
Die turkse vrouw was nu nog aan het afbouwen met de anti-afstotingsmedicatie, en dus nog niet zwanger. Dat kon/mocht pas als de medicatie afgebouwd zou zijn, (waarbij ik me direct afvroeg hoe dat zat, omdat bij mijn weten mensen die een orgaantransplantatie gehad hebben, de rest van hun leven medicatie daarvoor moeten slikken...?). Dus ja: het is nog maar zeer de vraag of baarmoedertransplantatie echt een oplossing is voor vrouwen die geen baarmoeder hebben. Zou mooi zijn, vind ik een betere oplossing dan draagmoederschap, als het medisch gezien op een beetje redelijke manier kan verlopen, maar vooralsnog moet dat dus allemaal nog blijken...
Maar dan kan je kind gewoon op bezoek komen he? Van wat ik ervan begreep zou Musetta die hele periode in Turkije moeten verblijven? Dat is nog eens te doen als je nog geen kids hebt, (mits je een hele stapel geld meebrengt, denk ik...). Maar als je al kids hebt? No way dat ik het zelfs maar zou overwegen! Mijn eerste verantwoordelijkheid ligt bij mijn kind, dat afhankelijk is van mij. Dat gaat VOOR mijn dromen! (Niet dat je je als moeder altijd maar op moet offeren, maar als jouw dromen alleen waar kunnen worden als jouw kind noodzakelijke zorg en aandacht van jou moet missen, dan ben je echt ergens heel erg de weg kwijt geraakt volgens mij).
Dat klopt, alleen bepaalde medicatie kun je afbouwen (prednisolon etc.) maar de echte immuunsupressors niet. Dus zo'n zwangerschap is ook nog heel risicovol. Na deze aflevering ben ik er echt van overtuigd dat Musetta nog erg veel te leren heeft en idd nog moet leren je neer te leggen bi het feit dat sommige dromen nou eenmaal niet uitkomen. Overigens moest ook ik een traantje wegpinken bij Sven en Jeroen
Ja, dan kan je kind op bezoek komen, maar mist het ook de noodzakelijk zorg en aandacht van de moeder.. Soms 9 maanden lang (plus herstel). Ik denk hierbij bijv aan vrouwen met ernstige HG.
Ik ben er door alle discussies van de afgelopen weken toch ook anders tegenaan gaan kijken. Zelf zou ik denk ik ook nooit zo'n aanbod kunnen aannemen. Van een bekende zou ik niet kunnen leven met de risico's die zij voor mij zou nemen (mocht er iets gebeuren). En een onbekende zou ik nooit helemaal vertrouwen en op die manier dat risico niet willen nemen (ook voor het kind; stel dat ze het uiteindelijk toch niet af wil staan). Nu heb ik zelf momenteel geen kinderwens meer, dus misschien dat ik er anders over zou denken/in kan verplaatsen als ik wel (weer ooit?) écht een kinderwens voel. Maar ik zou dan ws toch nog eerder adoptie overwegen dan draagmoederschap.
Ik heb gisteren ook gekeken. Ik vond 't weer geen reclame voor draagmoederschap De heren in India... tsja... ik had respect voor ze gehad als ze op grond van de ellende die ze daar hadden gezien tot de conclusie waren gekomen dat ze er niet aan moesten beginnen. Maar één van de twee heren twijfelde nog steeds. Op de vraag wat hem tegenhield noemde hij alleen de wetgeving. Dus dat vrouwen uitgebuit worden om hun wens te vervullen, daar hoorde je hem niet over, maar dat het zo lastig was het kind naar NL te halen, dát was wat hem weerhield. Zijn wederhelft leek er een stuk genuanceerder naar te kijken. En voor Musetta heb ik in de loop der tijd eigenlijk wel begrip gekregen. Ik zeg absolúút niet dat ik het eens ben de met de keuzes die ze onderzoekt. Ik zou een baarmoedertransplantatie niet overwegen als ik een gezin achter zou kunnen laten als ik de operatie niet zou overleven. Ik begrijp echter dat zij het moest onderzoeken. Al was het maar om het gevoel te hebben dat ze er alles aan heeft gedaan. Ze is ambitieus en gewend om met hard werken te bereiken wat ze zich voor ogen stelt. Het opgeven zonder alle opties bekeken te hebben zit volgens mij niet in haar genen. Maar na het kijken van deze serie overheerst vooral het gevoel van "wat hebben wij een geluk". Bij ons verloopt het hele traject in zoveel liefde en gewoon in harmonie. Zo kan het ook en het is jammer dat dat in de serie nauwelijks uit de verf komt. Alleen het verhaal van Sven en Jeroen is een succesverhaal te noemen. Het kan zó mooi zijn!
Dat Musetta nou niet door heeft dat ze niet verder hoeft te zoeken, maar dat haar diepste wens gewoon al die tijd al op dr rug hangt?! Soms is het leven zo eenvoudig