Na de bevalling van de laatste. Placenta liet niet los, en ik was bijna 3 ltr bloed verloren. Ik voelde dat ik minder 'diep' kon ademen. Net alsof ik mijn longen maar voor de helft vol kreeg. Ik met spoed naar de OK gereden, heb wel 100 x gezegd: 'Je laat me niet dood gaan hè, niet dood gaan hè?!?!' Zag mijn man nog staan met onze jongste. Brrrrrr, wat was ik bang.
Een noodlanding met een vliegtuig was toch wel heel erg vreselijk... Ook heb ik in Turkije een schietpartij meegemaakt...deze twee dingen waren in 1 vakantie U begrijpt, ik kom hier nooit weer..
Wow, ik lees dit met een open mond! Ik besef nu pas dat ik daar ook last van heb!! Je beschrijft PRECIES wat ik ook heb!! Gelukkig niet al te vaak, maar meestal als ik HEEEEL moe ben, en de slaap niet kan vatten. Ik dacht altijd dat ik mezelf 'letterlijk in slaap voelde vallen'. Maar als ik dit zo lees lijkt het meer op slaapverlammingen wat ik heb! *Deken/lichaam wordt idd zwaar, alsof er iemand op je gaat liggen, krijg het dan ook 'benauwd' *ik 'treed' uit m'n lichaam, alsof ik net boven mijn lichaam 'zweef' *mijn verstand zegt 'beweeg, doe iets, open je ogen, praat, draai je om, doe IETSS!!!, maar het lukt niet, ik kan niks, maar dan ook niks bewegen *angst, doodsangst is wat ik voel. ik hoor stemmen of geluiden, bijv. die van onbekenden (inbrekers?) of bekenden (broer die mij van onder aan de trap roept). *vervolgens komen die 'stemmen' naar boven en lopen ze mijn kamer in (geluid van de deur die open gaat, 'hoor' iemand, of meerdere, naar mijn bed lopen, voel dan hoe ze mij aanraken of op me komen liggen, waardoor m'n lichaam nog zwaarder aan voelt Soms kom ik er uit, en ben ik idd ook bang om te gaan slapen, maar soms val ik toch in slaap, denk ik...ik weet het eigenlijk niet zo goed. Maar wow, bizar zeg, altijd gedacht dat ik gewoon in slaap viel... het is in ieder geval echt ENG!!! Alsof je gedrogeerd bent ofzo, brrrr...
Klinkt idd als slaapverlamming. Lijkt mij ook doodeng. Gelukkig nog nooit gehad. Je 'mind' is een raar iets, kan rare dingen met je uithalen.
GATVER DE GATVER DE GATVER BAH BAH BAH had gewenst dat ik dit niet had gelezen... absoluut niet het ergste wat hier is geschreven maar ik vind die beesten zo ontzettend smerig... Mijn engste... de ademstop van mijn dochtertje die toen 8 dagen oud was en het RS virus bleek te hebben... THANK GOD waren we al op de eerste hulp anders..... pfffff moet er niet aan denken... Er is trouwens ook eens ingebroken in mijn studentenhuis in mijn kamer terwijl ik lag te slapen... gelukkig ben ik niet wakker geworden daarom vind ik het niet heel eng.... en mijn 1e bevalling daar heb ik wel een klein trauma opgelopen ik ga van mijn leven geen verkoeverkamer meer in nog met geen 10 paarden... (na mijn ks extreme eenzaamheid gevoeld tot complete paniek aan toe..)
Het allerengste was denk ik toen mijn ex die borderline had, een meis op mn keel zette, gelukkig hoorde zijn vader mij gillen en kon al pratende het mes te pakken krijgen.
Aantal weken geleden zelf aangereden door een auto. Ik reed op de scooter. Had onwijs pijn in mijn rug en dacht het ergste alles tintelde ook. Gelukkig alleen maar kneuzingen er aan over gehouden
Gosh, daar kwam ik nooit meer overheen, aaaaaahhh wat claustrofobisch....iehhhhh. Ik heb volgens mij nooit echt iets heel engs meegemaakt. Ik ben wel eens achterna gezeten door een jongen, heel creepy. Ik fietste, hij fietste achter mij en ik ging harder, hij harder enz. Op een gegeven moment was ik bij mijn school (basis) en hij stopte zo'n 200 meter verder bij een auto die vanaf de weg stopte op het fietspad. Hij wees naar mij en toen reed de auto weg en hij fietste weg. Denk eerlijk gezegd niet dat ze echt fijne bedoelingen hadden.
wat hebben we toch al veel mee gemaakt he met zijn allen.... blergh.... Ziekte en dan met name die van onze kinderen vinden we wel het engste lees ik zo...
Bah, enge dingen meiden! Ik heb 'iets' met mist: - Ongeluk op de snelweg door dichte mist waar ruim 60 auto's bij betrokken waren (jaren geleden). Wij konden ontwijken en de auto 'parkeren', maar het verdriet van de mensen om je heen en auto's die tegen elkaar aan botsen... - Afgelopen november was er 1 dag met hele dichte mist, die ochtend gingen wij landen op Schiphol. Dichte mist, dus je ziet niks en kunt volgen op je schermpje hoeveel minuten je nog verwijderd bent tot de landing: nog 2 minuten en toen ineens gingen de motoren als een gek loeien en schoten wij recht omhoog in sneltreinvaart! Iedereen was verbaasd en geschrokken... Eenmaal hoog in de lucht kregen wij een melding van de piloot 'the navigation isn't working and we need te solve this problem'. Wat? Het heeft uiteindelijk 'maar' 20 minuten geduurd totdat de landing weer ingezet kon worden, maar het waren de langste minuten van mijn leven.
De eerste nacht thuis met onze pasgeboren dochter. Had al een nacht ziekenhuis gezien na mijn bevalling, omdat ik zwangerschapssuiker had en ze onze dochter moesten controleren op glucoses. Maar toen mochten we de volgende dag naar huis. Alles was goed. Eenmaal thuis ging het ook goed, maar ik vond haar nog wat "reutelen". Dit was normaal zeiden ze. Waarschijnlijk had ze wat vruchtwater binnen gekregen. Toen kwam de eerste nacht thuis. Wat was ik nerveus zeg. Rond 3:00 uur 's nachts werd ik wakker van haar en ging haar voeden. Na het voeden kreeg ze nog een schone luier en ze lag te huilen op de commode op haar ruggetje. Ineens, uit het niets spuugt ze een golf helder water uit. Maar omdat ze op haar ruggetje lag, kwam het water terug in haar gezicht en het schoot haar luchtpijp in. Met als gevolg dat ze erin stikte en geen adem meer kon halen. Ik heb haar meteen op haar zij gelegd en gaan kloppen. Dit hielp niet, dus hup over mijn schouder en doorkloppen. Als ze maar gaat huilen, dacht ik. Ze werd helemaal rood en haar tongetje naar buiten. Met een paar seconden begon ze wat te pruttelen en uiteindelijk ging ze huilen. Ik was in alle staten en heb haar aan mijn vriend overhandigd en ben door mijn benen gezakt. Ik kon alleen maar denken: wat als ik er niet bij had geweest? Vanaf dat moment durfde ik haar geen seconde meer alleen te laten, ik had echt geen leuke kraamtijd meer. Ik was als de doods dat het opnieuw zou gebeuren of dat ik haar dood in haar bedje zou vinden. Dat is mijn meest angstige moment geweest.
Hier ook slaapverlamming, echt doodeng! Nu herken ik het gelukkig een beetje als ik het heb, en kan ik denken 'het komt wel goed, wacht maar rustig af', en dan lijkt het sneller voorbij te gaan. Heb het al lang niet meer gehad gelukkig... Er is bij ons een keer een marmeren (!) beeld van de kast gevallen, dat vlak boven mijn vader's hoofd uit elkaar spatte in duizend stukjes...vraag me nog steeds af hoe dat kan. (Mijn vader is bang voor paarden trouwens, heeft ooit een ongeluk gehad waar een paard bij betrokken was. Dus die vindt het ook erg eng.) Mijn dochter is een paar weken geleden bijna gestikt.(stak een half gekookt ei in haar mond, schrokop) Dat vond ik ook echt mega eng!
Dit heb ik ook. Verschrikkelijk naar is het! Moet er altijd zo ontzettend van huilen wanneer ik dan eindelijk écht wakker ben..brrrrr. Gelukkig al weer een tijdje geleden..
Even rijlessen met mijn vriend op mijn 17de. Zo het kanaal ingereden. Wat was ik bang zeg! De auto loopt vol met water.. Als je de deur open doet klapt hij met kracht weer dicht door de druk, maar daar denk je dan niet aan.. Was echt totaal in paniek. Gelukkig zijn we er goed uitgekomen. Rij tegenwoordig heel erg voorzichtig, angstige rijder.
Nou ik werd wakker terwijl ik iets kouds en nats uit mn gezicht wreef! Plots dacht ik wat is dat dan?! Dus ik mijn vriend wakker schreeuwen en hem het licht aan laten doen. Ik riep in paniek wat heb ik in mijn haar geveegd!!! Waarop hij antwoorde een naaktslak! Dus hij ging naar de wc om wc papier te maken om het beest uit mn haar te vissen... Hij bleef maar weg dus ik schreeuwen wtf doe je schiet op!!! :x Waarop meneer antwoorde "ik moest zo nodig plassen".... Grrrr. Nou hij heeft het beestje eruit gevist en naar buiten gedaan waarna hij de briljante opmerking maakte door te suggereren dat ik morgen wel echt even mijn haar moest wassen..... JOH je meent het! Dat was ook meteen mijn nacht. (was drie uur)
autoongeluk op de snelweg bij diemen onze auto ging paar keer op de vangrails , er kwamen meteen ambulances etc mensen hadden meteen gebeld ,, het was echt een wonder dat we er zonder schrammetjes uitkwamen , auto was totall loss. Ik dacht echt dat we dood gingen
Toen mijn dochter van ruim 2 jaar van het balkon op vakantie 4 meter naar beneden op stenen viel....aller aller allerergste moment van mijn leven daar mijn dochter op de grond zie liggen...bah. Ik stond over te geven naast de helicopter...
1. De avond / nacht van mijn dochtertjes ziekenhuisopname. Ze werd op de 5e dag na de geboorte opgenomen met een infectie en oh, wat was ze ziek.. Gelukkig is dit allemaal heel goed afgelopen maar wat heb ik een angst gehad 2. tussen de ruzies van mijn ouders zitten als heel klein kind.. ik was als de dood dat ze elkaar iets zouden aan doen... 3. Het ongeluk van de drie auto's om mij heen op de A44 waarin voor, naast en achter mij auto's knetterhand de vangrail in gingen (2 zeer zwaargewonden en 1 gewonde) en mijn auto er precies tussen in stond.. niets geraakt!