hier is mijn moeder bij beide bevallingen geweest, vond het echt heel erg fijn! De eerste keer was ze er toen het begon en de tweede keer ook Ik hoop dat ons nogeen derde kindje gegund is en ook dan zou ik het fijn vinden als ze er weer bij is. Ik vind mijn schoonmoeder best lief en ze mag meteen in de auto springen als de kleine er is, maar de bevalling.. nee voor mijn gevoel hoort ze daar niet bij...
De enige die tijdens de bevalling belangrijk is ben JIJ. JIJ geeft aan waar je wilt bevallen (tenzij om medische reden de dokter dat beslist). JIJ geeft aan in welke houding je dat wilt doen. JIJ geeft aan waar, wanneer, hoe hard en hoe lang je gemasseerd wil worden. (vermoeidheid of pijn van je man is niet belangrijk). JIJ geeft aan of en wanneer er foto's of film gemaakt mag worden. Dus de enige die iets te zeggen heeft over wie erbij mag zijn ben JIJ. De enige die ik in mijn buurt kon verdragen was mijn eigen man. De verloskundige stond erbij en keek ernaar. Tot de baby gepoept had in het vruchtwater en we naar het ziekenhuis moesten. Eenmaal daar was het snel gepiept en kon de familie ge sms't worden dat onze zoon was geboren.
Ehh er is geen wel Toen ik zwanger was van Levi dachten zowel mijn moeder als schoonmoeder wel dat ze er ook bij mochten zijn.Nou niet dus. Heb al totaal geen hechte band met ze,dus hoef ze er zeker niet in zo'n situatie bij.Daarnaast vind ik het ook een persoonlijk iets wat juist zo mooi is om samen met je partner te doen.
Hier geen ouders erbij gehad. Schoonouders zijn absoluut niet welkom op zon moment. Daar is de band te slecht voor. Met mijn ouders hebben we best goed contact en heb ik de tweede keer wel over nagedacht of ik mijn moeder erbij wilde hebben. Mijn man zag dit niet zitten en ook ik twijfelde heel erg. Niet gedaan dus. En ik ben daar achteraf ook erg blij om. Ik vind het een moment van mijn man en mij en verder niemand. Ik vind ook dat de vrouw de uiteindelijke keuze heeft of er meer mensen bij mogen zijn of niet. Maar het is wel goed te weten wat je man wil en ook je man uit te leggen wat hij belangrijk vind. De vrouw moet bevallen en hoe moeilijk het ook voor de man is of kan zijn, dat is op da moment niet het allerbelangrijkst. Al heb ik tussendoor echt wel aan mijn man gedacht. De eerste keer omdat ik zoveel pijn had (weeenstorm), wist ik hoe naar hij het vond om mij zo te zien. De tweede keer omdat ik zo hard in zijn hand kneep dat ik het sneu voor hem vond. Maar ik kon het niet stoppen..! Hihi! Maar goed, denk er goed overna en laat je niet lijden door wensen van anderen. Kijk naar wat jij het allerliefst wilt!
No way dat hier iemand anders dan mijn man bij de bevalling is (mocht ik nog een keer zwanger worden, haha). Bij geen van mijn bevallingen was er iemand bij. Ik vond het bij de laatste (geboren met 34.5 en keizersnede) al heel irritant dat iedereen 6 uur na zijn geboorte aan mijn bed stond, voelde me echt slecht. Laat staan dat mijn moeder of schoonmoeder erbij was geweest in de hectiek van de spoedkeizersnede. Dat was een drama geworden. In zo'n panieksituatie heb je genoeg aan jezelf hoor! Met name mijn schoonmoeder zou erg gaan lopen stressen dan. En ik denk dat mijn moeder ook niet rustig zou zijn gebleven. Misschien wel een goed argument: als er onverhoopt iets misgaat wil je dat je (schoon)moeder niet aandoen. Liever achteraf vertellen dat het ernstig was maar wel goed is afgelopen dan dat ze erbij zijn.
Ik zou er niet aan moeten denken.... Mijn moeder zelf ook niet, maar mijn sm zou het volgens mij wel graag willen. Zij is alleen heel erg gefocust op bloot/lichaam. Toen ik bevallen was ging ze gelijk opmerkingen maken over mijn gestuwde borsten. Ze zei niet eens hallo toen ze binnen stapte, maar het was gelijk : "wat een gemoed.." (lekkere uitdrukking trouwens) als ik bv ging geven hing ze er ook met d'r hoofd boven en toen ik langer als 6 mnd voedde ging ze er elke keer naar vragen. 'k Zou er niet aan moeten denken dat ze me zou zien liggen.....
bij ons gaat mn beste vriendin/meter van de kleine erbij zijn , kennen elkaar al 17jaar ,kennen elkaar door en door en zien zoooo uit naar t moment dat de kleine er is . ze komt vooral mee om het te delen met ons ,maar ook om foto's te trekken en mn stoere kerel recht te houden die geen bloed kan zien
Hier waren, bij de eerst bevalling, mijn moeder en mijn schoonouders min of meer aanwezig. Mjn moeder moest mij en mannetje naar het ziekenhuis brengen omdat mannetje nog geen rijbewijs had en is toen op de gang blijven zitten (en tussendoor ook nog bij mijn opa geweest die ook in het ziekenhuis lag) wachten tot ik bevallen was. Mijn schoonouders hadden gehoord dat ik was aan het bevallen en zijn toen ook naar het ziekenhuis gekomen. Gelukkig heeft iemand toen gezegd dat ze er niet bij mochten komen en in de gang konden wachten (er stonden al genoeg mensen om mij heen)... Sindsdien hebben we bij de bevallingen alleen mijn ouders ingelicht (ivm oppas voor de kids) en hebben we mijn schoonouders pas ingelicht nadat de baby is geboren. Ik zou mijn schoonmoeder ook nooit bij de bevalling willen hebben. Zo is onze relatie ook helemaal niet. Ik zou het niet erg vinden als mijn moeder bij de bevalling zou zijn maar dat is iets wat ze zelf niks vind...
Die zou ik toch vriendelijk maar zeer duidelijk verzoeken me wat privacy te gunnen. Ga eens gauw een eind fietsen zeg.