Ook ik ben vroeger op de basisschool vrij veel gepest in de laatste 3 jaar. Op de middelbare school was het over. Laat toch altijd zijn tekens wel na als je als kind zijnde gepest bent
Ik ben zo vaak gepest dat ik een poging heb gedaan om uit het leven te stappen. Maar nu ben ik redelijk gelukkig alleen zal ik een heel stuk slanker willen zijn maar ik ben een emotie eter als goed met me gaat val ik af en als het slecht gaat dan eet ik heel veel en zit alles er weer aan. De muziek van gaga helpt me erg goed en ik ben wie ik ben en dat voelt goed Liefs gaga
Ik ben ook gepest op de basisschool. Ik ben altijd te dik geweest dus dat was aanleiding voor het gepest natuurlijk, zo voorspelbaar De twee grootste pesters kregen later anorexia omdat ze zich te dik vonden, dat vind ik nu typisch een gevalletje '' what goes around, comes around'' Op de middelbare school gelukkig niet gepest. Ik had daar mijn eigen groepje van niet-meelopers een beetje de alto's. Ik ben er soms best bang voor dat mijn zoontje ook wordt gepest later op school. Hij is best apart en erg slim en heeft andere interesses dan de meeste kinderen. Onder andere om deze reden heb ik hem juist op een basisschool ingeschreven waar de buurkinderen niet heengaan. Mocht hij daar gepest worden dan heeft hij daar thuis in de buurt geen last van. Klinkt wat raar misschien maar ik voel me hier wel prettig bij dat school en thuis gescheiden zijn. Mocht er niets aan de hand zijn en wordt hij niet gepest dan vind ik het juist leuk dat hij thuis andere kids ziet dan op school, geeft wat meer afwisseling in contacten.
Ja, behoorlijk erg. Werd dagelijks door een groep na school opgewacht om vervolgens in elkaar geslagen te worden. Domme dingen ging het om, de leraren deden zelfs vaak mee en als ze het zagen gebeuren draaiden ze hun hoofd om. Nu lach ik om de pesters, heb ze laatst eens opgezocht op facebook om ik kom ze nog wel eens tegen. Niks van hun leven gebakken, niks bereikt en/of wonen nog bij pappie en mammie enz. Dan ben ik toch wel trots dat ik er sterker door ben geworden en stevig op mijn eigen beentjes sta.
Op de basisschool maar één keertje, ik was van groep vijf naar groep zes overgeplaatst omdat ik veel te snel werkte, en sommige jongens vonden dat ik daar niet thuishoorde en gauw weg moest wezen. De rest nam het echter voor me op en daarna nooit meer problemen gehad. Af en toe wel een schop hier en daar, maar dan schopte ik net zo hard terug. Op de middelbare school wel heel erg. Ik had heel veel puistjes (nog steeds veel last maar gelukkig al een stuk minder dan toen), was klein (1.56), had enorm pluishaar en niemand bij wie ik op de basisschool had gezeten ging daarheen, dus ik was alleen en heel verlegen. In het begin ging het nog goed, ook contact op MSN enz., daarna werd ik gewoon compleet genegeerd, op MSN verrot gescholden en soms kwamen er mailtjes tussen klasgenootjes over mij 'per ongeluk' in mijn inbox terecht. We zijn verhuisd en vanaf de 3e zat ik dus op een andere school, wat me nog onzekerder maakte. Ook hier weer veel pestkoppen maar gelukkig ook een paar goede vriendinnen gemaakt die me heel erg geholpen hebben. Ik durf nu ook veel sneller m'n mond open te trekken..
Ik ben nooi gepest en heb nooit gepest. Gelukkig een goeie opvoeding genoten waarbij ik vooral meegekregen heb dat je geen dingen hoeft te doen die je niet leuk vindt om ergens 'bij te horen'. Ik nam het dus op voor de gepesten. Gelukkig
Ja ik ben vroeger gepest, tien jaar lang. En ja, heb het een aantal keer gezegd tegen leraren e.d. maar dan kreeg je een wazig gesprekje en het pesten ging gewoon door. Ik leerde er vooral van dat ik leraren niet kon vertrouwen. Niemand (behalve mijn ouders) wilde mij geloven dat er telkens maar 1 meisje achter zat die mensen tegen me opstookte, maar ja... Ik ging na de middelbare school een mbo opleiding doen en daar ben ik NOOIT gepest geweest. En ra ra, dat meisje zat niet meer bij me in de klas/op school, dat noem ik geen toeval hoor. Ik merk dat ik er soms nog last van heb, vooral als mensen op me letten en opmerkingen maken over wat ik doe of zeg. Maar ik ben geen slachtoffer en ik zal zoiets nooit meer pikken, van niemand meer. Ik zal er ook voor waken als iemand dat probeert te doen met onze zoon.
Toen ik bedreigt werd ( En nee dat was niet mondeling ) Kreeg ik een gesprek op school met een vertrouwenspersoon. Ik moest van hem alle klassen na lopen met hem en die jongens aan wijzen zodat ze na konden blijven
Ben zelf nooit gepest, maar hoorde ook niet bij de populaire, heb zelf ook nooit gepest, vind dat zo laag hè...
Ik ben nooit gepest. Ze hebben het wel geprobeerd (rood haar)maar ze kregen de kans niet bij mij. Ik heb een te grote bek en verdedig mezelf wel. Het lijkt me vreselijk om gepest te worden. En kan me goed voorstellen dat je daar je leven lang last van houd.
Ben blijkbaar een van de weinige hier maar ik was een pestkop.. Soms als ik vond dat een ander te ver ging in het pesten greep ik wel in.. Ben zelf overigens niet gepest.
Sorien wat een nachtmerrie jou jeugd....heb je hier wel goede hulp/begeleiding in? Jeetje, vreselijk. Ben nooit gepest, wel eens niet lekker in de groep gelegen.
Bah Sorien, wat je allemaal hebt meegemaakt en ook nog eens gepest! Echt heel akelig zeg. Ik heb een vermoeden dat je nu een opper sterke vrouw bent. Ik ben voor mijn gevoel heel erg gepest. Thuis en op school werd ik genegeerd. In het begin van het jaar op de havo had ik een hoop vriendinnen, maar aan het eind van het jaar stond ik er alleen voor. Er gingen briefjes door de klas waar lelijke dingen over mij op stonden en iedereen mocht het lezen en lachten dan om mij. Op het schoolplein klonk de welbekende ssst als ik bij een groepje wilde staan. Mijn fiets werd vernield, ik werd in de gang uitgelachen en uitgescholden. Waarom? Omdat ik verlegen was en op de mentor leek... Omdat ik zo gepest werd kelderden de cijfers en werd ik op de mavo gezet. Tot op de dag van vandaag schaam ik mij daarvoor. Ik heb nog steeds last van de pesterijen. Ben onzeker, voel me snel onbegrepen en ongewenst. Eenzaam is misschien het juiste woord. Zijn er hier meiden die naar een psycholoog zijn geweest?
leuk he, ik heb ook gemene lui van de middelbare opgezocht op facebook. ben zelf weinig gepest, maar weet wel wie de pesters waren en die heb ik even bekeken. Zijn behoorlijk lelijk en hebben geen leuke partners etc. Hehe.
Ik ben vroeger regelmatig gepest omdat ik zou klein was/ben. Mar niet extreem hoor en ik kon er goed tegen,ik kon bv heel hard rennen en als kleinste van de klas,liep ik er iedereen uit haha. Op 1 of andere manier kweekte dat wel respect en ik pestte nooit terug. Maar Sorien jij hebt wel een hele verschrikkelijke jeugd gehad! Ik vind het echt erg voor je! Ik zie dat je nu zwanger bent,en ik hoop dat je een hele lieve man/vriend hebt waar je heel gelukkig mee bent.
Nee, ik heb daar ook een te grote bek voor denk ik.. Heb het trouwens voor zover ik me kan herinneren ook nooit in mijn vriendenkring of in mijn klas gezien vroeger.
Wat een verhalen hier zeg! Er zijn behoorlijk veel meiden gepest, helaas ben ik er ook een van. En waarom........... rood haar en erg verlegen! Hier was het zo dat ik opgewacht werd en in de brandnetels gegooid werd, of een groepje sprak mij aan en haalde achter uit de auto een gummiknuppel en werd daar mee in elkaar geslagen. Ook heeft 1 keer iemand mij met de vuist in elkaar geslagen waardoor ik een hersenschudding had. Ook aangifte gedaan bij de politie maar hier werd niks mee gedaan. Ook zijn mijn ouders diverse malen naar school geweest maar ook daar deden ze er niks mee. Het enige vriendje die het ook voor mij opnam is op 10 jarige leeftijd verongelukt. Ik heb er nooit echt goed over kunnen praten, wel 1 keer een psycholoog opgezocht maar bij haar kreeg ik erg het gevoel dat het allemaal mijn eigen schuld is geweest. Met vlagen speelt het hier weer erg op en heb ik er weer veel moeite mee en ik ben altijd erg onzeker gebleven.
Het is of dat ik het geschreven heb ... heel gek maar weet precies (helass) hoe je voelde en af en toe nog voelt! Maar we zijn sterk ... soms kan ik door dit heel de wereld aan en wordt het me met het jaar makkelijker om dat gevoel te onderdrukken.