kaal worden

kun je niet aan je dermatoloog vragen of je er medicijnen voor kunt krijgen? ik weet dat ze er wel voor mannen zijn (ik heb in een farmaceutisch bedrijf gewerkt waar ze iets zwaardere pilletjes dan paracetamolletjes maken) ik weet niet of deze variant ook bij vrouwen werkt.

 

hoi meid wat vervelend voor je, waarom zouden we jou uitlachen, we weten niet wat morgen met ons gebeurd? Heeft het misschien met je hormonen te maken? Is daar ook een onderzoek naar gedaan? Je kan ook in Turkije (turkse naam heb je) laten onderzoeken, ken veel mensen (zelfs niet turken) die naar turkije gaan (proffesionele artsen) voor nadere onderzoek en dat de artsen daar wel achterkomen/uitkomen. Nooit geschoten is altijd mis. Ik wens je veel beterschap. Je bent nog heel jong hoop dat je er van af zult komen. En door je religie heb je ook geluk, kan eventueel hoofddoek dragen wanneer je je er klaar voor voelt en anders zo een knotje met hoofddoek (net marokkaanse meisjes). Maar je moet je er lekker bij voelen, en ook zonder hoofddoek thuis dus hoop dat ze achterkomen en een behandeling voor hebben.

 

Ik heb behalve een echte pruik kopen (vergoed de verzekering het niet?) en een mooie doek of hoedjes niks bedenken.

Ik hoop voor je dat je iets vind wat je bevalt, of nog beter dat ze de oorzaak ontdekken of iets ontdekken wat werkt.

Succes en sterkte ermee!

 

Een bekende van mij is al haar haar verloren tijdens de zwangerschap. Zij draagt nu een pruik maar dat valt echt niet op. En regelmatig vervangen valt opzich mee hoor zij heeft deze pruik nu al heel wat jaartjes en ziet er nog prima uit.

Ik begin zelf ook veel haar te verliezen. En krijg behoorlijke inhammen ik hoop dat het zich nog hersteld...

 

Meid wat naar..! Niemand zou je hier om uitlachen hoor, ik zou het ook heel erg vind mijn haren te verliezen ook al is het niet levensbedreigend zou er erg verdrietig van worden dus wat dat betreft enkel begrip!

Zijn grote haarclips geen optie of is er te weinig haar om dat te bevestigen? (ik bedoel van die klipjes waar dan een mooi (stoffen) versiersel op zit met palletten ofzo. Vaak een grote bloem oid. Maar dat moet je ook staan natuurlijk. )

Snap dat je liever nog geen pruik op wilt of een hoofddoekje. Heb je al een second opinion laten kijken naar je? Dat zou ik wel doen.

 

Klopt meid en ik begrijp je. Ik ken zelfs 2 jonge personen die bang zijn voor haaruitval, terwijl ze ernstig ziek zijn, bang dat ze door chemo en bestraling kaal kunnen worden (hoeft niet zo te zijn). Als zij al met zo een ziekte nog aan hun haren denken begrijp ik het uit jou kant helemaal. Haren zijn idd belangrijk onderdeel vooral voor een vrouw, dus trek je niets van aan, zal wel goed bedoeld zijn maar mensen kunnen het hard overbrengen helaas, gelach is nergens voor nodig. Ik zou zeker in het buitenland proberen, hoop dat ze wat tegen kunnen doen. O ja als je kale plekken in op je hoofd heb, er bestaat een poeder die je bij je haarwortels aanbrengt blijft de hele dag opzitten : super billion hair, thickening hair, yucaitang (wat ik op de verpakking lees) mijn man gebruikt het bij speciale gelegenheden, deze is zwart van kleur. Je kan het kopen bij een surinanaamse harenzaak. Veel beterschap en succes.

 

Ik zou naar een goede kapper gaan en kijken wat die voor je kan doen. Misschien valt het op een bepaalde manier te knippen zodat het minder opvalt?

Leuke hoedjes dragen, hoofddoek (kan ook zonder dat er een religieuze reden voor is toch?) of een haarband.

Ik ken iemand die een pruik draagt en dat was mij echt niet opgevallen.

 

Ik kan me heel goed in je gevoelens verplaatsen. Ik ben in november al mijn haar verloren door chemokuren. Man, wat heb ik gejankt toen de eerste plukken loslieten, al wist ik dat de kans heel groot was dat het zou gebeuren. Toen na een paar dagen duidelijk was dat het echt allemaal los ging laten heb ik het door mijn kapster met de tondeuse kort laten scheren. Een pruik had ik al wel van tevoren uitgezocht, dus die heb ik meteen opgezet. Het voelde voor mij alleen niet goed, niet lekker, ik voelde me niet mezelf. Als ik in de spiegel keek, had ik het gevoel een travestiet te zien ofzo. Na 1,5 dag heb ik de pruik afgezet en droeg ik binnenshuis niets meer, alleen als ik naar buiten ging zette ik 'm op en dan was er niemand die iets aan mij zag. Toen we een paar maanden geleden op vakantie gingen naar de zon heb ik de pruik niet eens meegenomen en toen we thuis kwamen ben ik ook hier in Nederland zonder pruik de straat op gegaan. Ik vermoed dat de mensen die ik tegenkwam er meer moeite mee hadden dan ikzelf, maar ik voelde mij beter zonder pruik. Gelukkig begint mijn haar nu weer te groeien (bijna 3 cm nu), dus ik ga de goede kant op, maar dat is bij jou natuurlijk niet. Ik hoop dat je wel iets aan mijn verhaal hebt; wat ik duidelijk wil maken is dat je vooral je gevoel moet volgen, doen waar jij je goed bij voelt en niet nadenken over wat anderen over jou zouden kunnen denken. Ik wens je heel veel sterkte toe!