Ja ik ben ook trots op wat ik heb bereikt! Lieve man in mijn leven sinds 4 jaar en ben zwanger van mn eerste. We hebben een mooi huis een auto voor de deur. EN straks ga ik uit de fabriek zo de zorg in en een bbl opleiding volgen als verzorgende IG... Dat te bedenken dat ik 10 jaar geleden nog drugsverslaafd was. Geestelijk werd mishandeld door ouders zus en vriendje. Mezelf daarna kwijtraakte in depressies en rebels gedrag. En er nu normaal ben uit gekomen en anno 2012 mn leven lekker op de rit heb! Yeah! I'm proud!!
Ik ben ook trots op mezelf Eigen huisje met mijn vriend, geen geldzorgen, gezonde baby, gelukkig samen, ik heb mijn diploma net gehaald en ga verder studeren, mijn vriend werkt/studeert, leuke familie, leuke vrienden. Niks te klagen
Ik ben er zelf nog niet helemaal moet nog wat dromen waarmaken maar goed ben pas 31 dus zou wat zijn als ik alles al had (very boring) We willen nog ooit groter gaan wonen met vrijheid (grond e.d.) Ik wil mn zaakje goed opzetten, hoef er niet rijk van te worden maar zou het zo leuk vinden als het gewoon leuk loopt en andere mensen blij ermee kan maken. EN ik wil echt een gezond gewicht bereiken Dan ben ik echt megatrots op mezelf, verder heb ik twee gezonde kindjes, een lieve man waarmee ik getrouwd ben, ik kan thuisblijven, hoef niet te werken dus dat is op zich allemaal heel erg fijn!!
Ik ben ook best wel trots op mezelf. Ik studeer voltijd aan de universiteit naast dat ik een jonge alleenstaande moeder ben. Ik heb een leuk huisje, bezig met mijn rijbewijs en zorg ervoor dat mijn zoontje niks tekort komt. Als mensen zeggen trots op me te zijn hoe ik het allemaal doe, wuif ik dit altijd een beetje weg. Maar nu ik er over nadenk vind ik dat ik inderdaad best trots op mezelf mag zijn..
Met dat eerste punt zitten we nu te dubben, mijn moeder is 2,5 maand geleden overleden en mijn vader wil daar niet blijven wonen, maar waar ze wonen is echt mijn droomhuis! heel vrij, ruimte overal voor, mogelijkheden voor eigen zaak. Als het financieel mogelijk is zouden we daar graag voor gaan denk ik... voor mij voelt het alsof mn moeder daar ook nog beetje is (en niet op een negatieve manier maar een mooie) mijn vader kan dat niet (en dat begrijp ik) het is ook een groot huis die gevuld hoort te zijn anders voelt ie leeg zeker als je je vrouw zo mist. En met afvallen ben ik bezig (op een rustig tempo) en met mijn zaakje ook dus ben al trots op mezelf dat ik zover al ben , verder wil ik altijd blijven dromen, dat is wat mij mij maakt!
Moet je ook zijn meid! Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik het alleen veel minder goed zou trekken als nu. School en een baby. Dus wuif het niet weg en zeg gewoon: ja makkelijk is het niet, maar met op mn reet blijven zitten en niks doen kom ik ook nergens
Waarom begin je dan niet iets voor jezelf? Ik kon ook geen nieuwe baan vinden, bleef maar in het bedrijf van mn man hangen. Heel leuk hoor, maar ik paste nergens tussen. Het personeel vindt mij de vrouw van de baas en mijn man en ik zijn altijd maatjes maar op de zaak niet echt. Dus ben ik ook voor mezelf begonnen, ik verdien nog niet zoveel als mijn man maar ik houd hoop
Ja daar heb ik heel vaak aan gedacht en het is ook een droom van mij, een eigen zaak. Het liefst een webshop, gespecialiseerd in bepaalde babyartikelen. De stap ernaartoe is alleen een hoge drempel, er komt zoveel bij kijken...hoop geregel. Maar in mijn hoofd ben ik wel bezig met het concreet maken van mijn plan.
mischien raar maar ik ben helemaal niet trots op mezelf. ja ik heb 2 schatten met kinderen en een lieve man en een paar hele goede vriendinnen. daar ben ik dankbaar voor. maar trots op mezelf nee helemaal niet mischien komt dat ooit niet maar voor nu nee
Qua materiele zaken ben ik super trots op wat ik met m'n mannetje allemaal bereikt heb. We hebben een mooi huis gekocht, een goede auto, mooie meubels, en eigenlijk alles wat ons hartje begeert. Het was een lange en moeilijke weg voor ons samen, maar we hebben het toch gered. Tuurlijk heb ik wel wensen, maar dat moet je altijd houden denk ik. Qua gevoel wordt ik steeds trotser op mezelf. Het heeft me heel veel tijd en moeite gekost, maar sinds kort kan ik mezelf accepteren voor wie ik ben. Ik ben altijd stevig geweest, ben er enorm mee gepest enzo. Van m'n ouders heb ik hier nooit steun bij gehad. Pas sinds ik bij m'n man ben weet ik voor mezelf op te komen. Vooral het accepteren van mezelf en m'n lichaam is een enorme stap geweest. Vond ik erg moeilijk en ben bang dat dat ook altijd moeilijk zal blijven. Loop er nu namelijk erg tegen aan dat anderen mij niet accepteren hoe ik ben. Vooral de opmerkingen of ik ook op dieet ben (of soms zelfs zou moeten) krijg ik erg veel. En als ik nee zeg, krijg je echt van die verbaasde blikken.... Ach, zal een levenslange strijd zijn ben ik bang.... Zolang ik maar trots op mezelf ben, en me mannetje ook een beetje op mij!
Snap wat je bedoeld. Ik wil ook graag iets voor mezelf doen. Vooral iets wat ik kan doen als er straks misschien een kindje komt en ik minder moet gaan werken. Het is alleen niet iets wat je zo maar even doet. Ik zit te denken aan een massagesalon. We hebben de ruimte er voor, vind het leuk om te doen. Ben dus maar beetje bij beetje spulletjes aan het verzamelen en vrienden en familie onder handen aan het nemen.... Wie weet wat er uit gaat rollen!!!
TS, fijn dat je happy bent Ik heb dit gelukkige gevoel wel gehad, maar momenteel zit ik in een burn- out. Ik ben al 1,5 jaar niet meer echt gelukkig met mezelf, mijn leven en al helemaal niet trots op wat ik bereikt heb. Voorheen was ik best trots op mijn baan als management secretaresse, terwijl ik daar niet direct voor heb geleerd. Ik was trots op mijn management diploma die ik heb behaald toen ik tevens 40 uur werkte. Ik was toen trots op mijn strijdlust, mijn uiterlijk en op dat ik mijn eigen boontjes kon doppen. Nu ben ik heel trots op mijn kinderen, maar op mezelf? Nee. Ik baal echt van mezelf. Ik kan niet werken, terwijl ik tijdens mijn zwangerschap al langer thuis ben geweest ivm bi. Mijn lichaam is niet meer wat het was en ik heb ook geen zin om daar iets aan te doen, ik rook en ben verbitterd. Ik weet ook niet wat ik wil met mijn leven. Terwijl ik dacht dat ik alles zo op orde had. Een goed betaalde baan, kinderen, huisje boompje beestje. Wel ben ik trots op mijn omgeving, mensen die mij aanhoren, ook op de minder leuke momenten. Ik weet ook zeker dat dit weer goedkomt. Fijn te lezen dat er zoveel happy vrouwen zijn
Lijkt wel een beetje op mijn verhaal..... voor wat betreft baan en burn-out. heel lastig en ik heb wel een beetje een idee hoe je je voelt. Maar rust en vertrouwen in je (thuis-)omgeving zijn het allerbelangrijkste en het lijkt er op dat dat goed zit bij je. Hou vertrouwen! En ja... het komt weer goed!!
Ik ben trots op mezelf dat ik me door alle MMM ellende heb heengeslagen, meerdere IVF behandelingen, Miskramen en een Buitenbaarmoederlijke zwangerschap en toch nog positief in het leven sta en eigenlijk samen met mijn aanstaande na 15 jaar nog heel gelukkig ben. Ik heb een ontzettende leuke baan, waarvoor ik veel mag reizen. Heel veel lieve en oprechte vrienden, een leuk huis, een lieve hond en kat en geen geldzorgen of andere problemen. Ik hecht niet veel waarden aan spullen, wel heel veel aan liefde en vriendschap, en daar ben ik TROTS op.
He, wat naar! Jammer dat je niet trots bent op de beslissing om voor jezelf op te komen en je rust te nemen. Ik zit nu ook even thuis, ws. tot de zomervakantie, en voel me er ook wel schuldig over. Maar ik ben ook trots op mezelf, omdat mijn meisje nu weer voor knuffels komt (dat was in de 3 weken voor ik thuis ging zitten niet zo). Een collega vertelde me dat alleen de mensen met passie en verantwoordelijkheidsgevoel een burn-out krijgen of overspannen raken. Het zijn juist de mensen die bereid zijn om iets extra's te geven, ook als ze moe zijn, ook als het ze niet uitkomt. Daar ligt dan meteen ook het probleem, want dat kan je niet blijven doen. Ik heb geen wijsheden voor je, maar misschien wel de tip om iig een beetje te sporten (goed voor de blij-wordt-stofjes, zeg maar) en dingen op te zoeken die je inspireren en ontroeren. Waar wordt jij (los van huisvrouw, moeder, werknemer, verantwoordelijk persoon) blij van?
PM me anders eens je idee ik ben zelf bezig met een eigen babytextiel serie, keileuk maar wat een werk! Ik weet inmiddels wel wat adressen...
Ik vind echt dat ik niet mag zeuren met de verhalen die ik van jullie lees!! Heb ook geen makkelijke jeugd gehad (alcoholistische ma met 1000 verschillende vriendjes, zorg van broertje en zusje lag bij mij etc). Ik vind het echt heel inspirerend om te lezen dat jullie na zover ellende de moed bij elkaar weten te rapen en verder te gaan! En voor de dames die nu niet lekker in hun vel zitten of trots zijn op zichzelf... heel erg vervelend! Geloof vooral in jezelf (klinkt heel stom maar is lief bedoeld). Heeeeeeeeeel erg veel liefde,succes en geluk toegewenst en een dikke knuffel!
Ik ben trots op mezelf dat ik ondanks toen de vader van me zoon ons 3 maanden na de geboorte liet vallen.. alles zo goed voor elkaar heb en we oprecht gelukkig zijn. Zoontje wordt bijna 4, hebben een leuk huis met mega tuin.. ik heb een onwijs leuke baan en sinds 8 maanden een hele lieve man in ons leven die mijn zoon als zijn eigen beschouwd.
Wat lief dankjewel! Dat is ook wat ik altijd zeg en denk: ik moet wel studeren, want alleen met een vwo diploma kom je ook nergens. En opzich mag ik niet klagen hoor, zo zwaar is het niet. Alleen in tentamen periodes zoals nu loop ik op mijn tandvlees en is het wat moeilijker te combineren met een kindje. Maar daar slaan we ons ook wel weer doorheen