19 jaar lang is ze bij me geweest, natuurlijk wel weekendjes of af en toe een weekje weg geweest, maar nu ga ik mijn dochter los laten, ze vliegt morgen voor 2 maanden richting Amerika. Ik ben heel trots op dr dat ze de stap neemt, maar tegelijkertijd is het weer een moment van loslaten als moeder, en wat voor een moment. Pfffff.... Weet nog de eerste keer dat ik haar naar de kleuterschool bracht, een verlegen klein meisje. Toen moest ik ook huilen en nu dus weer. De koffer is ingepakt, alles is klaar, we gaan nu nog even lekker uit eten in haar lievelingsrestaurant en dan is het morgen zo ver. Ik hoop dat ik kan slapen vannacht zucht .... Moest het even kwijt ...
Gewoon nieuwdgierig.. hoe oud ben jij want op je foto in show..... Leek je best jong Oh en.succes morgen
Aaaaaa knuff! Ik herken het van mijn moeder toen ik in Engeland ging wonen toen ik 20 was, voelde me zo rot dat ik haar zo zeer deed. Geloof me meid jou dochter doet het ook zeer ook al zal ze dat mischien niet laten zien. Heel veel succes morgen!
Och lieverd toch... Wat moet dat ongelooflijk moeilijk zijn, je dochter die zo'n eind weg gaat voor 2 maanden. Geniet nog van het etentje vanavond. Morgen als ze vertrokken is begint het aftellen alweer, dat is het positieve ervan. Sterkte morgen.
Moeilijk zeg!! Goed dat ze haar eigen leventje lijd en een eigen persoontje is, maar zoooooooo moeilijk als mama zijnde, het is en blijft je kleine meid. Dikke knuf Ps: is het trouwens nog wat geworden met die piloot? * ik ben niet nieuwsgierig *
Moeilijk moment! Maar je mag trots op jezelf zijn, je hebt je dochter opgevoed als een dame die alles aandurft! Amerika is heel wat, vind ik!! Lekker eten en van elkaar genieten! En succes morgen
Jeetje meid, kan me voorstellen! Lijkt me heel erg moeilijk! Had jij toen ook niet een tijd terug dat topic geopend voor tips wat ze voor leuk uitstapje met haar vriendje kon doen? Ben trouwens benieuwd hoe dat is afgelopen. 2 maanden gaan snel, voor jou een stuk minder dan voor haar maar ik weet zeker, ze zal de tijd van haar leven hebben probeer je daar aan vast te houden. Later zal ze mega trots zijn dat ze die kans van jou gekregen heeft. Het is wel meteen erg ver weg maar wel gaaf!! Ik hoop dat mijn meiden niet zo reislustig worden Hahaha gaat ze alleen? Sterkte de komende tijd!
;( jeetje moest wel ff een traantje wegpinken... Leef met je mee, heb ook een dochtertje en ik ging het bij me zelf allemaal voorstellen. Ik wens je veel sterkte en hoop dat de tijd voorbij vliegt en dat ze er wat aan zal hebben. Dikke knuffel
Lijkt me ook heel erg moelijk. Kan me voorstellen dat je echt even moet slikken en een traantje weg moet pinken. Vind het wel superstoer dat je dochter dit durft en gaat doen.
Ja kinderen krijgen op een gegeven moment de leeftijd dat je ze los moet laten. Onze dochter wordt in september 3 en als je ziet hoe snel alles gaat. Af en toe denk ik er wel eens overna dat ze op stap gaan, misschien reizen maken. Het is natuurlijk wel goed dat je dochter een eigen weg ingaat. Maar ik kan mijn eigen voorstellen dat jij als moeder dat even heel erg moeilijk vindt.
Ik kon je berichtje nog net voorlezen aan mijn man zonder compleet los te barsten. Bibberstemmetje dat wel. Ik ben een enorme muts wat dat betreft ik jank overal bij. Maar bij dit soort dingen extra... want ik kan het me zo enorm voorstellen hoe eng dat moet zijn! Die oudste van mij is 15... nog even en... brrrr
oei wat moeilijk voor jou maar natuurlijk super voor je dochter sterkte morgen! en als ze weg is kan je meteen weer gaan beginnen met aftellen tot ze thuis komt
O jee, dat is pas echt loslaten! Snap nu pas wat mijn ouders gevoeld moeten hebben met 2 dochters een aantal maanden (ik) en 1 jaar (mijn zusje) in Amerika! Heel veel sterkte de komende maanden!
Ik weet hoe het is meid, mijn pleegdochter is nu 2 jaar of zo het huis uit en ik weet nog toen ze haar spul in de verhuiswagen inpakte en wij haar uitzwaaiden. (krijg weer tranen in mijn ogen) Gelukkig komt ze vaak op bezoek bij haar "pap en mam", maar moeilijk is het wel. Dat zo'n klein meisje zo snel groot wordt. Mijn biologische oudste wordt dit jaar ook al 16, hoop dat hij nog lang thuis blijft wonen.
Ik herinner me nog een eerder topic wat je hier over had. Het is dus al zover. Geniet nog even lekker van elkaar! Sterkte voor morgen. Ik ben ook zo'n dochter die zo nodig de hort op moest. M'n moeder heeft het er elke keer nog moeilijk mee, helemaal nu er ook kinderen zijn... Maar aan de andere kant; die 2 maanden zijn echt zo om. Dus als ze weg is, gewoon lekker uitzien naar de dag dat je haar weer mag ophalen. Ik hoop voor haar dat ze de tijd van haar leven gaat hebben daar!