Heb het verhaal wat aangepast en hoop dat het nu iets duidelijker is. Waarschuwing lang verhaal! Wat een vreselijke *&^%&^ die stiefmoeder van mij! Ze lult eerst de hele tijd achter onze rug (ons = mijn vader, broertje, en zusjes) en maar zeiken, verhalen/situaties verdraaien en dingen erbij verzinnen. Afgeven op een emotioneel kado dat ik aan mijn vader en haar heb gegeven. (zij was in haar thuisland met kerst dus was er niet bij toen ik het gegeven heb) Want zoals zij zegt: het is toch geen kado en al helemaal niet voor kerst, kon zeker niets persoonlijks vinden dus kocht ik dit maar, nee ik had zelfs de moeite niet genomen om iets persoonlijks te kopen enz...... Dat kado is een babybedje dat ik hen gegeven heb aan het einde van mijn zwangerschap. Dit nadat ik meerder keren in mijn zwangerschap heb aangegeven dat ik bang was heel erg bezitterig over de kleine te worden. Dus dat mijn kind niet vaak zal blijven of zelfs vastgehouden zou mogen worden. Nadat ik 3,5 jaar heb moeten vechten om zwanger te worden, heb 3 miskramen gehad. Was dus maar de vraag of er überhaupt wel een kleine zou komen. Was al een paar maanden voor kerst heel enthousiast over het kado, heb speciaal een duur bed gekocht, omdat ik wist dat mijn stiefmoeder zou zeuren over de kleur enz. Vindt het echt heel kwetsend dat ze het een stom kado vindt enz. Helemaal omdat er voor mij dus wel emotie achter het geven zit. Ze heeft nooit iets over het kado tegen mij gezegd, ook geen bedankje. Maar dus wel bovenstaande klachten achter mijn rug om tegen mijn broertje en zusje( vlak na kerst toen ze weer in Nederland was en vorige week ineens ook weer) Nu ik haar een week geleden(nadat ze weer dingen over het kado had gezegd) boos heb gebeld dat ik het kwetsend vindt hoe negatief en ondankbaar ze over mijn kado praat, zijn de rapen gaar. Na mij tel gesprek met haar is ze gillend naar de kamer van mijn zusje gegaan(want die had het nooit aan mij moeten vertellen, volgens haar). Ze heeft mijn zusje uitgemaakt voor van alles en nog wat. Mijn broertje die het allemaal hoorde is mijn zusje te hulp geschoten. Schijnt een flinke schreeuwpartij van verwijten over en weer geweest te zijn. Ik stond de ochtend erna voor de deur om het met haar uit te praten. Niemand thuis. Smsje gestuurd, op haar mobiel gebeld maar geen gehoor of reactie. Na een uur wachten, in hun huis, ben ik naar huis gegaan. Heb haar een sms gestuurd dat ik naar huis was, krijg ik een bericht terug dat ze bij de buren morning coffee had(ze komt niet uit Nederland dus we praten Engels met haar). Ik heb haar later gebeld, tel werd niet opgenomen. Krijg ik een email van haar dat ze na alle verwijten van mijn broertje en zusje, emotioneel moe is en niet wil/kan praten. Mijn vader meerder keren aan de tel gehad(hij werkt in het buitenland, thuisland van mijn stiefmoeder) die dan dingen in haar naam uitlegt en die luistert naar mijn kant van het verhaal. Paar dagen later komt hij thuis en ziet dat ze emotioneel gezien ingestort is. Ze kan over niets echt praten, dus hij weet niet wat hij moet doen. Intussen neemt hij het vooral voor haar op en probeert dingen vanuit haar te verantwoorden en uit te leggen. Zij ligt steeds huilend op de bank en is boehoe zo zielig. Nou nu een week later is ze naar haar thuisland vertrokken, heb dus nog steeds niet met haar gepraat. Niemand incl. vader weet wat ze nou allemaal van plan is. Mijn oma in paniek snapt er niks van en bespreekt de situatie met mijn tante. Krijg ik net een telefoontje van mijn tante, met de vraag wat er nou allemaal aan de hand is. Dit heeft ze via Whatsapp ook aan mijn stiefmoeder gevraagd die als antwoord gaf: De kinderen zijn vreselijk egoïstisch en het interesseert ze niet eens hoe het met hun vader is, ze vragen het hem niet eens. (mijn vader is manisch depressief, maar slikt standaard medicatie). Ten eerste waar komt dit vandaan en wat is het voor een antwoord???? Ben nu in ieder geval helemaal pislink! (mijn vader is manisch depressief en slikt daar dagelijks medicatie voor). Mijn vader is dus de eerste aan wie ik heb gevraagd hoe het met hem gaat en hoe hij zich erover voelt. Dat ik me kan voorstellen dat hij echt is een %$# situatie zit wat vast heel moeilijk voor hem moet zijn. Mijn oudste zus het zelfde en mijn broertje en zusje hebben het ook gezegd toen ze(eer gister pas in gesprek met hem zijn geweest over deze situatie) . En dat ondanks het feit dat hij toch best veel achter haar lijkt te staan. Echt joh, ze is in mijn vaders gezicht oh zo zielig. Maar zit wel weer te liegen en gemene dingen over ons te zeggen en op facebook gezellig te kletsen en spelletjes te doen. Het ergste is nog dat mijn vader haar nu waarschijnlijk snel achterna zal gaan(was al hun plan om over een paar jaar te emigreren naar stiefmoeders thuisland). Maar omdat zij nu zo zielig is, gaat hij dit waarschijnlijk versnellen. Dit zou dan inhouden (zoals hij het nu zegt) dat mijn broertje en zusje, die nu nog thuis wonen, gedwongen op kamers moeten. Dat ze naast ons(we zijn met zn 4en) niemand hebben. Met onze biomoeder hebben we sinds een jaar allemaal geen contact meer(ik al ruim 2 jaar). Noem haar biomoeder, omdat ze naast verwekken en baren, niets weg heeft van een moeder. Mijn broertje en zusje zijn dan in een korte tijd beide ouders na een vreselijke ruzie/conflict kwijt. Ze kunnen nergens (bij een ouder) terecht, allen telefonisch. Ja natuurlijk bij mijn zus en mij, maar wij zijn niet hun ouders. Hij zal hun financieel gaan steunen, maar hoe zit het met het emotionele vlak??? We hebben na een moeilijk tijd met onze moeder gebroken. Zijn allemaal, op broertje na, in therapie geweest. Ze vindt zichzelf veel belangrijker dan haar kinderen. Ze wil, naar eigen zeggen, ook geen moeder zijn maar een vriendin(wel een hele slechte vriendin, die ik absoluut niet in mijn leven wil). Het is ons, een groot deel van ons leven, duidelijk gemaakt dat we niet belangrijk zijn. En dat vindt mijn vader zo erg, ook al heeft hij daar aan mee geholpen door ons niet uit de situatie te halen(wat hij wel kon, als hij het tenminste geprobeerd had). En nu, nu lijken wij(en dan vooral mijn broertje en zusje) weer niet belangrijk genoeg en worden ze strx emotioneel gezien aan hun lot over gelaten. Nou eerste maar zien wat hij nou gaat doen, maar vrees dat ik een hartig gesprek met hem moet gaan voeren. Ben zo klaar met al deze shit rond ouders! Wat een stelletje idioten zeg. Snap ook echt niet hoe dit, ik die mijn stiefmoeder aanspreekt op haar kwetsende geroddel, uitdraait op dat ze nu naar haar thuisland is en waarschijnlijk mijn vader over niet al te lange tijd ook weg is. (mijn vader die in haar ogen noooooooiiiiiittttt iets goed doet, viel laats bijna van me stoel toen ze iets positiefs over hem zijn. Dat doet ze namelijk nooit!) Moest dit echt even kwijt! Zal waarschijnlijk een heel warrig verhaal zijn, helemaal omdat er heel veel info mist. Maar zal het jullie niet aandoen om jullie een paar paginas lang mijn levens verhaal te laten lezen. Bedoel dit is al een brok tekst.
Ik heb alles gelezen maar eerlijk gezegd snap ik er weinig van. Maar ik lees wel dat het je heeeel hoog zit. Even een digi knuffel voor je
Had ik al gedacht, ben niet zo goed in logisch en duidelijk typen. al helemaal niet als er heftige emoties in het spel zijn. Heel erg bedankt voor je digi knuffel! Zit me inderdaad erg hoog, ben vooral erg bezorgt om mijn broertje en zusje
hhhmmm dacht typ het eerst in Word, maar zie dat het niet veel geholpen heeft. Lees heel veel fouten woorden, waardoor het verhaal nog warriger is. Zal het ff wijzigen!
Meid, ik denk je verhaal redelijk te snappen. Vreselijk als kinderen zo aan hun lot over worden gelaten! Eerst al je moeder en nu staat ook je vader op het punt om jullie alleen te laten! Als ik jou was zou ik idd eens een hartig woordje met je vader spreken.. De kans dat hij emigreerd is nu ook al super groot, dus veel erger zal het niet worden als je jouw verhaal aan hem verteld.. Maar bedenk wel dat liefde blind maakt en dat iemand (in dit geval jouw vader) daar alleen zelf achter kan komen! Heel veel sterkte! Knuff!!
Ja je snapt het! woh wel heel knap van je, snapte de eerste versie zelf bijna niet(bij het nalezen). Ja is inderdaad vreselijk, snap ook niet hoe "ouders" dit kunnen doen. Je hebt helemaal gelijk, hij moet het zelf inzien.........pppffff hoop dat dat gaat gebeuren voordat hij echt weg is thnx meis!
Gadver heb de hele nacht liggen malen, zou willen dat ik het iets meer van me af kan zetten:x Snap deze wending gewoon echt niet, maarja
Het verhaal is nu duidelijk Wat erg van het kado zeg. Gemeen zoiets. Ik zou zeker even proberen te praten met je vader. Zonder stiefmoeder erbij. En gewoon echt zeggen wat je voelt. Misschien dit wat je hier geschreven hebt laten lezen? En idd, liefde maakt echt blind en daardoor kun je echt hele verkeerde keuzes maken. Sterkte!!
Je noemt je ouders 'een stelletje rondouders', ik neem maar even voor het gemak aan dat je daar rot ouders mee bedoelt. Maar zelf gedraag je je ook niet bepaald als de ideale dochter. ''Dit nadat ik meerder keren in mijn zwangerschap heb aangegeven dat ik bang was heel erg bezitterig over de kleine te worden. Dus dat mijn kind niet vaak zal blijven of zelfs vastgehouden zou mogen worden.'' Ik vind deze passage nogal schokkend om eerlijk te zijn (en ik heb nog wel meer miskramen gehad). Dat je die gevoelens had tegenover jouw ouders (vader/stiefmoeder) vind ik op zich al schokkend. Ik bedoel het is jouw vader, een man waaraan je heel veel te danken hebt, die van je houdt en die zou jouw kind niet mogen vasthouden Ik kan me voorstellen dat je ze daar erg mee hebt gekwetst. En ik vind het daarom ook logisch (als je op zo'n manier met ze omgaat) dat jullie geen goede band hebben en dat jouw vader en stiefmoeder zich ook niet gedragen als ideale ouders. En een babybedje voor jouw eigen baby aan hun cadeau geven met kerst vind ik ook geen leuk cadeau nee, sorry. Dat hadden ze zichzelf ook wel kunnen kopen of dat had je ze zo kunnen geven met excuses erbij om jouw opmerking goed te maken.. En over dat emigreren. Ik begrijp uit het verhaal dat jouw broertje en zusje allebei meerderjarig zijn? Ik vind niet dat jouw vader verplicht is om de rest van zijn leven in Nederland te blijven wonen vanwege jullie. Dan moeten ze inderdaad maar op kamers gaan, dat is heel jammer maar ja. Je vader hoeft toch niet zijn hele leven voor jullie op te offeren? Als jouw stiefmoeder heimwee heeft naar haar thuisland, hij daar sowieso al werkt en het daar ook naar zijn zin heeft dan vind ik het logisch. Heel rot voor jullie, maar logisch. Ik zou het niet opvatten als iets tegen jullie, maar iets dat ze doen voor zichzelf. Ik kan me voorstellen dat jouw stiefmoeder zich heel rot voelt aangezien het me al zwaar lijkt te leven met een manisch depressieve man, waarschijnlijk heimwee naar haar thuisland aangezien ze terug wil, en dan is het met dit alles erbij misschien net even te veel voor haar. Probeer het ook eens van haar/hun kant te bekijken en werp ook eens een kritische blik op jezelf.
Ben het hier mee eens. Behalve de 'schokkende passage', zo schokkend is dat niet. Ts heeft aangegeven dat ze dat gevoel had (om voor haar begrijpelijke reden) en om het goed te maken heeft ze ze dat cadeau gedaan. Voor haar zit er dus wel een emotionele lading aan. Sowieso houd ik niet van mensen die klagen over een cadeau, het gaat om het gebaar, niet om de materie. Bovendien had ik precies hetzelfde gevoel bij mijn kindje. Toen ze net geboren was mocht ook niemand haar vasthouden, behalve papa natuurlijk. Ik was ontzettend emotioneel en wilde dat gerust delen met mijn familie, maar vasthouden zat er die eerste dagen echt niet in.
Tuurlijk zal stiefmoeder het niet altijd even gemakkelijk hebben met een depressieve man. Maar ik denk dat de kinderen dat ook niet hebben gehad! Hun jeugd is zo te lezen ook niet altijd even vlekkeloos gelopen. En de kinderen hebben er niks aan kunnen doen he,met zulke ouders maar stiefmoeder kiest er toch zelf voor. Ik bedoel het niet zo hard hoor maar ik vind dat ts nu ten onrechte aangesproken wordt op haar eigen gedrag. Zo te lezen wil ze het eigenlijk toch allemaal goed doen,ze gaat er tenminste zelf achteraan om de lucht te klaren! Dat kan je van pa en stiefmoeder niet zeggen! En dat bedje is helemaal geen stom cadeau! Ik vind het juist een lief gebaar! Zeker zoals ts al over haar eigen onzekerheden schrijft,wil ze het toch goed doen! En pa gaat misschien nu eerder naar het buitenland.Ik lees nergens of broertje en zusje al meerderjarig zijn of niet. Tuurlijk zal pa op den duur naar het buitenland vertrekken maar ik vind het wel sneu als nu WEER de kinderen er evt onder moeten lijden! De ouders van ts hebben hun verantwoordelijkheden behoorlijk laten varen dus ik vind eigenlijk wel dat er nu ook eens voor de kids gekozen kan worden ipv alleen aan hun eigen geluk. Ik snap die frustratie volkomen hoor! Wel maar liefst 4 kinderen op de wereld zetten en ze keer op keer laten vallen.Dat kan toch niet de bedoeling zijn! En stiefmoeder die lijkt me nou ook niet echt dat ze mee wil werken. Sterkte ts!
Eerlijk gezegd vindt ik jouw reactie op zijn zachts gezegd niet aardig. Je neemt dingen op jouw manier aan(kan ook niet anders) en geeft daar op een velle manier je mening over. Terwijl jouw manier van deze situatie opnemen helemaal niet klopt met de werkelijkheid. Maargoed heb zo goed mogenlijk proberen weer te geven waar jij helemaal fout zit, okal is dat bijna je hele reactie. Het lastige is, dat het zo'n groot verhaal is en dat er zich zoveel meer in ons leven afspeelt(wat mee weegt in mijn reactie op mijn vaders keuzes). Het is zoals ik ook typte teveel om hier neer te zetten.
Dank je! Jij hebt het helemaal begrepen. Zit hier met tranen in mijn ogen door de reacties en aanvallen die ik krijg terwijl ik hier echt niet fout ben! Ik wordt totaal verkeerd begrepen en verkeerd neergezet! Gelukkig snap jij het wel. Voor de andere dames met hun +1 op de erg niet kloppende reactie van ariel. Jammer dat mijn verhaal niet goed over komt en dat jullie dan achter zo'n, voor mij, gemene reactie staan
Voor de duidelijkheid: mijn kado was niet een goed makertje! Gelukkig heeft mijn vader wel begrepen waarom ik het gaf en was hij erg positief ontroerd.
Blijkbaar (en gelukkig) kent hier niet iedereen het gevoel dat je hebt als je je in de steek gelaten voelt door je eigen ouders. Geloof me,dat is niet prettig.