Wat super lief, dat bedje cadeau geven! En wat naar dat je stiefmoeder, vooral achter je rug om, zo gemeen is! Ik hoop dat je kan praten erover met je vader. Anders misschien een brief sturen? Heb je het er nog wel over met je broertje en zusje? Of heb ik daarover heen gelezen? Knuffel!
Heb nu echt spijt dat ik het hier heb neergezet..... ik (en de situatie) wordt zo verkeerd begrepen, wat me eerrlijk gezegd echt pijn doet. Vindt deze situatie al moeilijk en pijnlijk genoeg. Dacht wat steun te zoeken, maar zit nu alleen maar in tranen. (en nee met steun bedoel ik niet, dat iedereen het met mij eens moet zijn ofzo). ff serieus het lijkt hier allemaal in elkaar te donderen en ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen! Wil gewoon niet dat vooral mijn broertje en zusje weer zo'n harde klap moeten zien te verwerken. Nouja kan nu even niks anders dan overstuur zijn..............
Nou ik vind het wel belachelijk dat ouders met inwonende kinderen naar het buitenland verkassen en ze zo maar zelf hun boontjes moeten gaan doppen. Daar moet geen leeftijd aan hangen. Ik zou, als ik nog thuiswoonde, behoorlijk kwaad en heeeeel erg telleurgesteld zijn als mn ouders zouden zeggen 'we vertrekken naar het buitenland, jullie gaan wel op jezelf he'. Ik neem aan dat je als ouderzijnde hebt gekozen voor je kinderen en zolang ze bij je in huis wonen moet je ervoor zorgen. En ik vind het iets anders als een kind wel op zichzelf kan wonen maar het wel makkelijk vind om bij zijn ouders te blijven. Maar ik geloof niet dat dit het geval is bij TS. Ik zou me erg in de steek gelaten voelen. Dus ik begrijp je volkomen TS
Sorry ik heb je dan inderdaad verkeerd begrepen. Je hebt inderdaad stelletje idioten gezegd ipv stelletje rot ouders. En ik dacht dat jouw broertje en zusje meerderjarig waren en prima in staat waren om op zichzelf te wonen. Nu blijkt dat dat niet zo is, vind ik het ook not done om te emigreren als er nog een thuiswonend minderjarig kind in het spel is. Desalniettemin denk ik dat je hun toch gekwetst kan hebben met jouw angsten wat betreft het vasthouden van de baby door anderen incl. door hen en vind ik een babybedje voor jouw baby geen leuk kerstcadeau voor jouw ouders. Ik begrijp wel dat jij het heel lief hebt bedoelt, maar ik vind het dus ook geen leuk cadeau sorry. Als je jouw verhaal hier plaatst dan weet je dat mensen reageren op basis van het stukje dat je neerzet. Dat er meerdere dingen spelen geloof ik best, maar als wij niet weten wat voor dingen dan kunnen wij daar ook geen rekening mee houden in onze reactie. Ik vond het ook een enigszins onoverzichtelijk verhaal, dus sorry dat ik het verkeerd geïnterpreteerd had.
Ik vind het juist wel een heel mooi kado. Hiermee laat ts toch zien dat ze haar best wil doen om haar kindje los te laten (bij ouders te laten logeren). Ik neem tenminste aan dat het op deze manier bedoelt is, dat is toch hartstikke lief?
Bedankt voor je excusses! ene zal voortan wel 2x denken voor ik weer iets plaats, helemaal gezien het feit dat ik gewoon heel slecht ben in een verhaal goed en overzichtelijk formuleren.
Knap dat je je er bewust van bent, en er iets mee/aan wilt doen. Je vader en stiefmoeder vind ik maar vreemd reageren. Je laat je kinderen toch niet aan hun lot over en gaat zelf emigreren? Kan daar met mijn pet niet bij.
Kan zeggen dat ik echt denk: had ik maar, net als altijd, mijn mond gehouden. Denk ik eens voor mezelf op te komen.........
Zo te lezen betekenen jou vader en stiefmoeder veel voor jou en ben je teleurgesteld in het feit dat ze jou en je broers/zussen een beetje op de 2e plaats zetten. Jij dacht dat zij blij zouden zijn met dat bedje. Jou vader zal er ook echt wel blij mee zijn, maar door zijn ziekte toch anders reageren dan jij hoopt. Ik begrijp ook dat je meer compassie had verwacht van je stiefmoeder, maar jullie zijn nu eenmaal niet haar kinderen en dat zal voor haar ook zo voelen. Jullie moeder heeft jullie al laten barsten en jij had waarschijnlijk toch meer van je stiefmoeder verwacht. Ze is nogal egoistisch zo te lezen. Hoe weet je nu zo zeker dat hij het emigreren gaat verspoedigen? Heb je hem daarover gesproken? Zo niet, dan zou ik hier eens goed met hem over praten en je gevoel uitleggen. Zo'n stiefmoeder zou ik er maar bij nemen, maar alle verwachtingen in emotionele zin zou ik uitschakelen. Snap je wat ik bedoel?
Snap ik hoor. Het is ook moeilijk om je verwachtingspatroon nu weer bij te moeten stellen. Ik kan erover mee praten. Het ligt in ieder geval niet aan jou, ik vind het echt een heel lief gebaar. Misschien denkt je stiefmoeder wel dat dit alleen maar in de weg staat bij een eventuele immigratie, wellicht omdat ze juist liever afstand houdt. Zou kunnen toch. Sterkte ermee hoor. X
TS, ik vind het bedje een heel mooi cadeau. En eerlijk gezegd heb je me op een idee gebracht.. Als ik een kindje mag krijgen en mijn ouders niet zelf een bedje kopen, ga ik denk ik ook een bedje geven... Verder vind ik je hele verhaal duidelijk, maar ook ingewikkeld. Ik heb de neiging erg voor je op te komen, maar ken niet ieders verhaal natuurlijk.. Evengoed vind ik het heel naar en heftig voor je.. Ik moet er niet aan denken dat ik in je situatie zou zitten! Heel veel sterkte en een dikke knuffel! Ik hoop van harte dat je vader nog een aantal jaar hier blijft en in ziet dat zijn kinderen het belangrijkst zijn! En wat al eerder geschreven is, het zou fijn zijn als je het minder belangrijk vond wat je stiefmoeder doet of vindt.. Maar ik kan me voorstellen dat dat niet te realiseren is als zij aan alle kanten jouw familie aanvalt of tegen elkaar op zet. Iig hoop ik op rust binnnen je familie, en gezelligheid! Veel sterkte!
Ik blijf het bedje ook een mooi cadeau vinden, zeker als de ouders dat zelf nog niet hebben gekocht. Heel naar dus dat je stiefmoeder daar zo negatief over is. Sowieso vind ik het ondankbaar als mensen klagen over een cadeau, de gever heeft het wel voor jou uitgezocht. Misschien is het een idee, voor jezelf, om het een beetje los te laten? Het is een enorm gecompliceerde situatie,zeker met je zusje en broertje en de ziekte van je vader. Probeer je broertje en zusje te steuenen waar je kunt en de band met je vader goed te houden, maar laat je stiefmoeder maar doen. Ze zal toch niet veranderen en heeft zo haar eigen issues zo te lezen, dus ik denk dat het voor jezelf veel rustgevender is als ze je niet meer zo kan raken.
ik begrijp dat je eigenlijk niet het bedje kado hebt gegeven. maar een slaapplaatsje voor je kindje! wat inhoud dat je je gevoel wilt overwinnen en je kindje daar dus mag komen en eventueel blijven slapen. Ik vind het een mooi gebaar. dat tov het kado. Jammer dat je stiefmoeder zo reageerd zeg.. ik vroege me alleen af hoe lang is ze bij je vader? en wat is haar thuisland?
thanx dames voor jullie reacties! Nescio dat zou ik inderdaad het liefst doen, het los laten. Voor mijn broertje en zusje ben ik er sowieso. Maar wil inderdaad proberen om me daar me op te focussen 2xtantein1week mooi dat jij het net zo'n mooi kado vindt als ik, waarschijnlijk zullen jouw ouders(of schoonouders) dat ook vinden. cherie haar thuisland is ergens in scandinavie(specifieker wil ik er niet over zijn). Ze is ruim 10 jaar met me vader, waarvan ruim 5 jaar in NL.
jee dat is best een behoorlijke tijd al.. en dan zo'n relatie. en dan zo je stiefkinderen in de steek laten (want dan zijn het toch wel echt je stiefkinderen en niet meer gewoon de kids van je vriend/man) vind dat dat het allemaal nog wat ergere maakt. Ik snap t mbt thuisland. tis iig niet naast de deur.... ik zou er niet blij van worden dat mijn pa dan ineens weg is sterkte.
update Waarschuw meteen even dat het weer warrig kan zijn, ben erg emotioneel op dit moment. Heb mijn vader net gesproken en zijn keus om binnenkort(wanneer precies weet hij niet) te emigreren staat vast. Hij vindt dat zijn verantwoordelijkheid voor zijn kinderen ophoud als ze volwassen zijn. (mijn zusje wordt binnenkort 18jaar). Hij vindt dat mijn broertje en zusje het maar moeten redden op kamers. Zo niet, dan moeten ze naar Zweden komen(terwijl ze nu natuurlijk met een opleiding bezig zijn/beginnen). Mijn zusje heeft ook al een paar keer aan gegeven op kamers te willen en dat gebruikt hij nu als een sein dat ze er klaar voor is. Terwijl hij er eerst om moest lachen(2 weken terug, voor dit drama). Dat mijn broertje het lang in de rot situatie bij mijn moeder heeft uitgehouden en hij daar door haar absoluut niet verzorgd werd, bewijst volgens hem, dat mijn broertje helemaal klaar is om op kamers te gaan. Want hij woonde daar praktisch op kamers en zat ook nog in een rotsituatie (aldus mijn vader). Met verzorgen bedoel ik niet dat ze zijn brood had moeten smeren of iets in die geest. Maar als voorbeeld mijn halfbroertje van nu 9 moet al jaren zelf zijn brood smeren voor school(wat dus inhoud dat hij gewoon geen brood mee heeft), er zelf aan denken dat hij moet douchen en schonen kleren aan moet trekken. Dit is even een kleine greep uit een hele lange waslijst. Ik heb hem gezegd dat ik hem heel naïef vindt om te denken dat vooral mijn zusje het wel red op kamers. Dat het net lijkt of hij helemaal vergeet uit wat voor situatie ze komen, met mijn moeder. En dat hij ook helemaal niet stilstaat bij het feit dat ze geen ouder hebben waar ze even naar toe kunnen. Dat alles via de tel besproken moet worden. Dus geen knuffel als je het ff moeilijk hebt, of gezellig samen eten en even weg zijn uit je kleine kamertje. Dat ik het heel egoïstisch vindt, dat ik het oneerlijk vindt, dat ik het niet vindt kunnen en dat ik het onverantwoord vindt. Dat wij al te vaak niet belangrijk genoeg zijn geweest. (voor de duidelijkheid ik red het echt wel met hem in Zweden, gaat voor mij echt meer mijn broertje en zusje. Ook al moet ik zeggen dat deze beslissing mij persoonlijk ook echt pijn doet) En dat deze keuze wat mij betreft heel wat verandert qua mijn kijk en relatie met hem en stiefmoeder. Oh hij zei dat hij nu voor zichzelf kiest, kan je vertellen dat hij het grootste deel van mijn leven niet anders gedaan heeft! Er is natuurlijk nog veel meer gezegd, maar dit zijn een beetje de hoofdlijnen. Blijkbaar heeft hij een heel andere kijk op het ouderschap dan ik. En hebben wij het getroffen met 2 ouders die heel andere prioriteiten hebben dan hun kinderen. Ik zal in ieder geval mij best doen er voor mijn broertje en zusje te zijn, nu en als hij strx echt weg is. En hoop dat dit allemaal goed eindigt!