Ik ben nu 25. Binnenkort willen we voor een 1e kindje gaan.. Een zwangerschap is natuurlijk niet vanzelfsprekend, (je neemt niet ff 1,2,3 kinderen.) Het liefst heb ik mijn 1e kindje voor mijn 28e. Maar goed als het niet gaat lukken en we moeten de medische molen in kan het natuurlijk ook nog een hele tijd duren..Denk iig dat ik voor mezelf na mijn 38e geen kinderen meer zou willen.
ik denk dat je die vraag beter kan omdraaien, waarom wel? je moet altijd in het belang van je eigen gezond en ie van de gezondheid van een kind denken, de kans op complicaties e.d. neemt aanzienlijk toe boven de 36 dus je neemt wel een groter risico dan normaal met de kans op een kindje. mijn vader is dit jaar 54 jaar geworden,, die zie ik echt niet meer met kinderen van tienerleeftijd zitten, die is al aan opa zijn toe zeg maar, ik vind 50+ echt een opa leeftijd eerlijk gezegd (maar dat is natuurlijk wel persoonlijk dit is wat ik gewend ben vanuit onze familie) toen ik uit huis ging was mijn vader bv. 40/41! (ik was 18 jaar) maar goed zijn ouders zijn ook allebei vrij jong gestorven (55 en 65) dus hij gaat er altijd vanuit dat het ook niet veel langer zal duren (haha de pessimist ) maar goed mijn moeder heeft ook de 56 niet gehaald dus er zit misschien toch wat in. Ik vond mezelf eigenlijk al "oud" met 25+ maar achteraf was dat op zich wel een goed iets , ik had toch net even wat meer rust enzo in mijn hoofd / lichaam als onder de 25 maar dat wist ik pas achteraf.
Als je weet dat boven de 40 de kans op een miskraam ineens behoorlijk explosief stijgt en je combineert dat met het feit dat van IVF-zwangerschappen meer zwangerschappen in een miskraam eindigen dan van natuurlijke zwangerschappen, is die beslissing om de leeftijdsgrens voor IVF te verlagen misschien helemaal geen rare. Ik had er nog niet van gehoord hoor, dus ben wel benieuwd naar de achterliggende motivatie ervoor, maar ik kan me er dus wel een voorstelling bij maken.... Hoge kosten, lage slagingskansen, mogelijk ook hoge kansen op complicaties...?
Eens!! Ik heb ook 'oude' ouders die rond de 40 waren, maakt mij geen bal uit! Als kind niks van gemerkt, nu ben ik 21 en nog steeds niet! Daarbij vind ik het ook niet eerlijk om nu bvb de leeftijd 35 als max te noemen. Had ik dan maar nooit geboren mogen worden? Ben toch maar wat blij dat ik besta
- Waarom niet? Nou als ik kijk naar mijn ouders die zijn 48 en 50 die worden dit jaar voor het eerst opa en oma, is toch geweldig als je jonge ouders en grootouders bent?! Ze hebben nog veel energie om leuke dingen te doen met de kleinkinderen. - Hou ouder je word hoe meer kans je hebt op comlicaties. - Als kind heb je relatief oude ouders.
1. de levensverwachting van Nederlanders ligt boven de 80 jaar tegenwoordig. Als je tussen de 40 en 50 een kind krijgt kan dat kind gemiddeld nog tot z'n 30e-40e van je genieten. 2. als je op je 20e ouder wordt kun je even goed overlijden en je kinderen jong zonder ouders achterlaten 3. ken jij eigenlijk wel mensen van 65? Ik ken er zat die heeeel goed kunnen shoppen (beter dan iemand van 30, want ze hebben veel meer te besteden) 4. als je 40 bent en je krijgt een kind dan heb je al 20 jaar kunnen sparen aan geld en levenservaring, dus je kunt je kind veel meer geven aan wat het allemaal nodig heeft 5. ik ga er so wie so al van uit dat ik waarschijnlijk tot mijn 70e zal moeten werken. Mensen die nu 20 zijn zullen denk ik wel tot hun 75e moeten werken. Maar goed, ik ben zelf thuis de oudste van 3 kinderen, en mijn vond mijn moeder al 'oud' toen ik geboren werd. Terwijl ze echt qua fysiek en gedrag stukken jonger was dan moeders die 20 jaar jonger waren dan zij (zij kreeg mijn broer toen ze 40 was en bij de kleuterschool stonden moeders die 20 jaar jonger waren. Die moeders vond zij vaak 'ouwe tutten' in hun doen en laten, hun kinderen mochten niet vies doen, en laat staan dat die moeders eens lekker met hun kinderen gingen spelen of rollebollen...) Ik ben dus niet anders gewend. Gut ja, mijn moeder werd oma op haar 65e, maar iemand van 65 is tegenwoordig gewoon nog jong hoor. Je zit tegenwoordig echt niet met 65 achter de geraniums op je kunstgebit te mummelen. Trouwens, ik scheel ook 65 jaar met mijn oma.
Ik heb altijd gezegd na mijn dertigste wil ik niet meer zwanger zijn. Maar tegenwoordig denk ik daar anders over
Wij kunnen geen kinderen krijgen, maar stel dat er zich toch een wonder voordoet en we zijn (overdreven gezien) 50+ Ook dan zal het kind gewoon ter wereld komen. Hier geld dus bij ons geen leeftijdsgrens.
Ik was 44 toen ik mama werd vorig jaar.Wel onderzoeken gehad maar alles was helemaal perfect en onze kleine man is kerngezond. Had voor mezelf de grens op 45 gezet maar moet er wel bij zeggen dat ik eerder die grens had gezet bij 40 en die had bijgesteld naar 45. Maar dat vind ik echt max.Nou voel en zie ik er niet uit als 45 dus misschien scheelt dat ? Maar vind wel dat iedereen dat voor zichzelf moet bepalen.
Ik denk dat voor mij persoonlijk 40 jaar de max is, maarja je weet nooit hoe het leven loopt. Mijn moeder was 21 toen ze beviel van mijn zus, 36 toen ze beviel van mijn zusje. Mijn zus heeft absoluut niet minder aan mijn moeder gehad dan mijn zusje. Ik vind dat dat voor iedereen een persoonlijke keuze is. En ik geloof niet dat een oude moeder minder gezellig ofzo is, dat ligt toch echt aan de persoon zelf
Sam20, geen overgang betekent niet dat je nog vruchtbaar bent. Je vruchtbaarheid eindigt gemiddeld 10 jaar voor de overgang begint!
Qua levensverwachting zou ik het niet doen nee. Mijn moeder is 14 jaar bezig geweest om zwanger te raken, ze was 33 toen ik geboren werd. Voor mezelf vond ik dat ooit oud maar als dat dus niet lukt... Hier dus 25 bij bevallen, vind dat een mooie leeftijd maar herken wel iets van het white trash verhaal mensen vinden het toch altijd maar raar en erg jong.
Wil er overigens bij zeggen dat ik nu 45 ben met een baby van bijna 1 (over 8 dagen)maar dat mijn oudste over 4 dagen 23 word. Dus ik was een jonge mama en ben nu een " oude" mama. En ik vind het super !!
Ik snap de achterliggende gedachte wel hoor, natuurlijk is er meer kans op complicaties naarmate je ouder wordt. Ik vind 43+ ook redelijk aan de hoge kant om nog te beginnen aan kinderen, en zeker om de MMM in te gaan, maar snap het in sommige situaties wel. Het ging mij er meer om dat 't hier in Nederland blijkbaar heel normaal is dat de regering alles maar voor ons beslist.
Ik heb altijd gezegd na me 30ste niet meer. Dus ik heb nu nog 4 jaar. Maar er zal hier niks meer bij komen, zou er wel graag nog eentje bij willen maar me man wil echt niet meer dus dan houd het op. Kreeg op me 23e me 3e kindje en vind het ook wel lekker om jong moeder te zijn. Heb wel veel vooroordelen na me hoofd gehad en die krijg ik soms nog wel, maar mensen praten maar. Als wij maar gelukkig zijn!!
Ik ben het met je eens! Ik ben zelf jong moeder geworden (ik was 23) en ik heb ook jonge ouders. Máár ik heb ook nog jonge zusjes en een broertje! Mijn moeder was 21 toen ik geborenn werd en 39 toen mijn jongste zusje geboren werd. En ik merk écht wel dat ze nu héél anders met het moeder-zijn omgaat dan met ons... Kan niet precies omschrijven waar het in zit, maar ik merk het wel! En ach, jong, oud, what ever, als je maar voor de volle 100% voor je kindje gaat toch?!
Heb door omstandigheden de 3e en laatste pas op mijn 38e gekregen , voor mij is dat wel de maximum leeftijd. Mijn oudste van 15 kreeg ik toen ik 25 was, bijna 26. Voor hem ben ik nu nog een jonge moeder, in verhouding. Als mijn jongste 15 is, heb ik sarah al een paar jaar gezien. Voor anderen zou ik zeggen mamimum leeftijd 41. Maar het ligt wel aan iemands persoonlijke situatie vind ik. Als iemand pas op zijn 41e de man van haar dromen ontmoet of dan pas zwanger wordt, vind ik die leeftijd of 42 ook best nog wel kunnen.
Zelf ben ik 24 en mijn moeder is nu 42. Iedereen vindt dit een enorm jonge moeder, maar als ik kijk wat tegenwoordig de gemiddelde leeftijd is om aan kinderen te beginnen is dat ook geen wonder. Zelf zou ik (hoe ik er nu over denk) niet boven de 35 nog een kindje willen. Ik hoop minimaal 2 kindjes te mogen krijgen en het liefst 3, dus ik heb nog wel even om dit te realiseren.