BV en langer ontzwangeren?

Je ontzwangert juist beter als je bv geeft.

Je hebt geen cyclus: alle aandacht en energie voor je kind.
Je maakt optimaal gebruik van je zwangerschapskilo's.
Het is beter voor je hormoonhuishouding, gewicht etc.

 

Hier weinig last van gehad volgens mij. Vond de maanden 6-14 wel erg zwaar met flink gebroken nachten maar dat was gewoon de vermoeidheid en niet te wijten aan de borstvoeding, hoewel ze natuurlijk wel voedingen wilde s nachts.

 

Ik denk dat je het niet echt kunt vergelijken; ontzwangeren is een proces dat voor iedereen anders verloopt, en dat voor iedereen een ander tempo kent (en dan ook nog eens per zwangerschap anders kan verlopen).
Even goed ervaren vrouwen het geven van BV ook weer anders. De een voelt zich meer zichzelf dan ooit tevoren, de ander niet.

Ik heb zelf na de geboorte van m'n jongste ook lang last van vermoeidheid en concentratieproblemen gehad, maar volgens mij kwam dat meer door slecht slapen en (werk)stress dan door het geven van BV. Het lijkt me in elk geval geen wondermiddel: stop met BV geven en je voelt je weer helemaal kiplekker!

Bij m'n oudste had ik na een maand of 6 het gevoel dat ik weer aardig 'de oude' was. Toen kreeg hij nog volledig BV, overigens (en werd ik alweer een poosje regelmatig ongesteld).

 

Eigenlijk vraagt voeden minder van je lichaam dan een cyclus...door te voeden staat je lichaam in een soort 'ruststand'. Moe zijn en concentratieproblemen hebben meer te maken het moeder zijn (dat is de overtreffende trap van moe zijn)

Borstvoeding zorgt er juist voor dat je gelijkmatiger ontzwangert, omdat het hele hormonencircus dat bij je cyclus hoort, uitgesteld wordt.
Maar het vraagt wel een andere instelling van je, als je moeder bent geworden verlopen de dingen nou eenmaal anders dan daarvoor. Zelf vond ik dat het voeden me juist hielp om die andere instelling makkelijker te krijgen.

 

Dat uitstellen van die cyclus geldt dus ècht niet voor iedereen! (wat moet ik het zwaar gehad hebben, èn volledig BV op verzoek geven, èn een cyclus vanaf 13 weken na de bevalling.)

Even een gedachtenkronkel van mij, ik weet niet of die klopt.
Misschien blijft die cyclus juist wel uit bij diegenen voor wie het voeden wel een vrij zware belasting voor het lichaam vormt? Want meestal is dat toch de oorzaak van het uitblijven van een cyclus: dat je lichaam op dat moment niet in staat is tot het dragen van een kind (door extreem onder- of overgewicht, bijvoorbeeld; maar misschien ook wel door het geven van BV?)

Qua hormoonspiegels vermoed ik dat het geven van BV net zo'n circus is als een cyclus, alleen is die cyclus veel korter (van voeding naar voeding) en gaat het om andere hormonen. Maar wat is het effect van hoge niveaus van prolactine en oxytocine, op je vermoeidheidsgevoel en je vermogen om je te concentreren op iets anders dan je baby? Ik weet het niet hoor, vandaar mijn vraag. Ik weet ook niet wat het effect van oestrogeen en progesteron is op mijn vermoeidheidsgevoel en concentratievermogen; ik weet alleen dat stemming en libido er nogal door beïnvloed worden.

(om maar even te onderstrepen dat het met dat hormonale circus van vruchtbare vrouwen wel meevalt: de schommelingen in hormoonniveaus zijn bij mannen groter, alleen varieert het bij hen met een cyclus van 24 uur en niet van 28 dagen. Het betreft alleen wel andere hormonen; misschien is testosteron minder van invloed op de stemming?)

 

Deze symptomen zouden ook van een (te) laag vitamine B12 kunnen komen. Je kunt proberen om een maand een goed vitamine B complex te slikken, kijken of er verbetering optreedt.

 

Ik vind dat niet zo kronkelig hoor!
Je hormonale cyclus is best belastend. Je lichaam wil een kind maken, daar werkt het iedere maand opnieuw naartoe. Dat is zwaar als je net een kind gebaard hebt. Ik denk dat de natuur het zo bedoeld heeft dat die cyclus even uitblijft. Als zelfbescherming. Veel zoogdieren zijn ook niet vruchtbaar als ze nog zogen.
Ik gaf onbeperkt bv op verzoek, ruim binnen de 4 uur en toch kwam mijn cyclus na 4 maanden weer op gang. Ik baalde als een stekker, want mijn cyclus is hevig en pijnlijk. Het was de reden dat ik op 16/17 jarige leeftijd aan de pil moest. Anders zat ik iedere maand 2 dagen ziek thuis. In mijn voorexamenjaar ging ik teveel missen.
Ik ben nu niet aan de pil en vind die zware cyclus best heftig. Ik ben twee weken licht en fit en dan verzet ik bergen en die andere twee weken ben ik zwaar en log en heb dan een pijnlijk gestel.

Ik mankeerde al het één en ander voordat ik moeder werd en heb er ruim een half jaar geleden een auto-immuunziekte bijgekregen. Ik heb voeden nooit zwaar gevonden. Ik zit of lig erbij en dat vind ik niet vermoeiend. Ook ben ik thuis, dicht bij m'n kind en kan daar al mijn aandacht en energie op richten. Maar dat was en is ook mijn instelling; de eerste 4 jaar alle aandacht voor m'n kind. Ik hoef niet te werken, uit te gaan, te shoppen of wat dan ook. Als je na een paar maanden weer aan het werk gaat en moet kolven bijv. dan kan ik me voorstellen dat dat vermoeiender is. Maar als je zelf veel pijn hebt en een kind dat dat ook heeft, dan kan het eerste jaar ook goed pittig zijn! Mijn zoontje ging pas vlak voor zijn tweede verjaardag doorslapen. Ik was dom en ging pas weer na 'Pauw en Witteman' naar bed; veel te laat voor mij! Maar ik kon 's middags tegelijkertijd met mijn zoontje gaan slapen.
Ik was dus weleens moe, maar borstvoeden op zich vind ik niet vermoeiend. Moe kan je ook worden doordat je teveel hooi op je vork neemt of ziek bent of niet op tijd naar bed gaat. Dan kan je de borstvoeding skippen, maar ik denk dat moeder zijn sowieso veel van je vraagt of je nu borst of fles geeft.

 

Ik vond het voeden an sich ook niet vermoeiend, maar ik ben ook niet 'alle vrouwen' en misschien is het voor sommige moeders wel heel belastend. Net zo goed als ik eigenlijk nooit beroerd ben geweest van m'n menstruatiecyclus, behalve het eerste jaar zo rond m'n 14e, maar jij blijkbaar wel.
Ieder lijf reageert toch anders op natuurlijke (en ook op minder natuurlijke) processen.

Ben het helemaal met je eens dat het moederschap op zichzelf waarschijnlijk veel meer van iemand vraagt dan sec het voeden. Al zal dat per situatie weer een beetje anders kunnen zijn.

 

Ik denk dat als je borstvoeding op verzoek geeft een lichaam pas weer met een cyclus komt als het zodanig hersteld is dat het een eventuele zwangerschap weer aan kan. En dat is bij elke vrouw anders, de een herstelt gewoon sneller dan de ander.
Ik heb het niet bij de hand, maar over het hormonencircus is wel meer bekend, ik hoorde wat ik hierboven over hormonen en ruststand van het lichaam schreef bij een college dat ik bij Peter Hartman in Australie volgde.
Evolutionair gezien zou het onlogisch zijn als borstvoeding een vrouw echt zou uitputten en minder alert zou maken, want dat zou het kind niet ten goede komen...

 

Kan me het hier wel voorstellen, ik werd hier weer ongesteld toen ze s nachts bijna klokje rond sliep en overdag er ook aardig wat tijd tussen had. Alleen begonnen kort daarna de flink gebroken nachten en moest in die maanden echt niet aan een zwangerschap denken terwijl ik wel weer gewoon maandelijks ongesteld werd.
Gelukkig kwamen de kriebels toen we hier weer in wat rustiger vaarwater zaten.

 

't Was niet best geweest 4 maanden na PE, keizersnede en nog steeds erge BI.
Gyn legde het als volgt uit: jouw lijf wil gewoon nog een kind, gelukkig leven we niet meer in de Middeleeuwen. Je kan de natuur een handje helpen om zwanger te worden, maar ook andersom.

 

Dat kan ik wel volgen, en het klinkt mij ook wel aannemelijk. Maar ik hoor wel vaak (en heb het zelf ook wel ervaren) dat je een soort tunnelvisie naar je baby ontwikkelt. Dat heeft zéker een evolutionair voordeel, want die baby heeft jou nodig voor z'n overleving. Maar het is niet handig wanneer je als zogende moeder weer aan het werk wilt. Dan zou je je ook graag willen concentreren op iets anders dan je kind.
Ik zou het niet gek vinden als de ervaren concentratieproblemen ook (deels) hun oorsprong hebben in de hormonen die bij BV komen kijken.

 

Het hangt er vanaf wat je verstaat onder ontzwangeren. Sommige mensen vinden een cyclus hebben de normale status en bv geven houdt de cyclus in veel gevallen 'tegen'. Maar een cyclus hebben is maar heel relatief 'normaal'... We hebben tegenwoordig veel meer cycli dan vroeger omdat we veel minder zwanger zijn en veel korter bv geven. Dit is ook de reden waarom we een grotere kans hebben op baarmoederhalskanker e.d.

Met het geven van BV zijn er wel hormonen bezig die je associeert met een baby (zie ook de post van Bri) en die ook in je lichaam de nodige effecten hebben. Gelukkig maar. Veel van die effecten zijn positief maar zoals bij alles, zijn sommige effecten bij sommige mensen weer niet positief.

Zo had ik door het geven van bv veel (extra) last van mijn darmen. Mijn lichaam stond helemaal in de baby stand en al mijn stress kwam op mijn darmen (erg zwak punt in mijn lijf). Dit betekende dat ik bij de eerste roep van mijn kindje enorme darmkrampen kreeg. Het geven van bv versterkte dit enorm. Toen ik (mede hierom) na een maand of drie stopte, was het eigenlijk direct weg. De verwachting was trouwens dat het - als ik door gegaan was met bv- ook was weggegaan maar dan over een langere periode.

Bij mijn tweede heb ik medicijnen gekregen om de krampen tegen te gaan. Dat heeft goed geholpen. Ik had waarschijnlijk ook minder stress en dat heeft ook mee gespeelt. Bij een mogelijke derde wil ik weer bv geven en dan zonder medicatie proberen. Ik weet dat als het heel dringend is, ik de medicatie weer kan krijgen (hormoonmiddel, speciaal afgestemd)

Hormonen hebben op iedereen een wat andere uitwerking en dat geldt dus ook voor BV geven. Wel is het zo dat BV geven veelal een heel positieve uitwerking heeft maar uitzonderingen zijn er altijd (EN het is moeilijk om onderscheid te maken tussen lichamelijke en meer psychische klachten zoals vermoeidheid, wennen, stress (wat zich dus lichamelijk kan uiten), onzekerheid etc)