Maar so kunnen toch zelf ook naar hun gaan als ze vinden dat ze hun kleinkind te weinig zien? Waarom moet het dan alleen van ts kant komen. Wij gaan de ene keer vaak na mijn ouders of so en de andere keer hebben wij het hartstikke druk. Als onze ouders ons toch missen dan komen ze gewoon even bij ons langs.
Het is wel claimen in mijn ogen wanneer de opa en oma, als ze hun kleinkind zien, van alles gaan eisen, zoals hij MOET daar slapen, ze MOETEN langer blijven, een dagje oppassen is niet genoeg, het MOET meteen een weekend zijn, op eerste kerstdag MOET manlief op verjaardag, etc. Ze hebben zich erbij neer te leggen dat de ouders bepalen hoe vaak ze hun kleinkind zien. En dat als ze zichzelf wat minder opdringerig opstellen, de bezoekjes misschien wel zullen gaan toenemen. Of bijvoorbeeld zelf wat vaker langsgaan. Dat slachtoffergedrag begrijp ik niet zo. Nu wordt bij ts een schuldgevoel gekweekt dat ze een kreng en egoistisch is. Terwijl ze gewoon doet wat voor haar goed voelt voor haar eigen kind. Die ruimte moeten opa en oma gewoon geven.
wie zegt dat ze dat niet willen, ik lees ze mogen af en toe hier komen als we tijd hebben, dus denk dat ze dat wel vaker willen als dat ze dat mogen, als ik het eerste bericht zo lees. ondanks borstvoeding kan ze best mee hoor, neem aan dat ze geen tig keer per dag meer krijgt gezien de leeftijd, dat je in engeland woont en der te jong vind om dan in nederland te logeren kan ik inkomen, 1 van de weinige dingen als ik het zo lees van je.
Ts Jij en je man kennen jullie kind het beste en beslissen wat er wel of niet gebeurt. Moet wel zeggen dat ik 1xper maand of zelfs 2 maanden wel heel weinig vindt. Kan me voorstellen dat je souders dit niet leuk vinden. Ze moeten jouw en jouw keuzes respecteren, maar jij moet daarin wel rekening houden met hun gevoelens. Daarmee bedoel ik dat je ze de ruimte moet geven om aan te geven wat jouw beslissing met hun doet en begrijpen waarom ze zo zeuren. Bedoel ze zien hun kleinkind wel echt heel weinig, daar ben je het toch hopelijk wel mee eens? en dan moet je niet kijken vanuit jezelf en het gemis van je kind, maar vanuit hun en hun gemis van hun kleinkind. Daarnaast is het voor je kind toch ook leuk om een goede band met opa en oma te hebben(van beide kanten). Ik persoonlijk heb een hele sterke band met mijn oma van mijn vaders kant(opa is helaas overleden). Ik was tot mijn 7de zeker 1x per week of 2 weken bij mijn opa en oma(vaak wel met ouders). Vanaf mijn 3de sliep ik daar wel eens met mijn zus. Daarna werd het door verhuizing minder. Maar wat vond ik het heerlijk bij mijn opa en oma. Ik gun me kind het zelfde! Ze ziet haar opa en oma ook 1x perweek of 2 weken en is dan bijna altijd met mij en/of mijn vriend(haar papa dus). Denk dat souders welgeteld 3x op haar gepast hebben voor max 4 uurtjes. Maar ze lijkt ze wel al te herkenen en lacht erop los. heel mooi om te zien, ook als ik eigenlijk helemaal geen zin had om te gaan. Doe het ook voor mijn dochter en mijn (s)ouders. Ik zou zelf is langs gaan en er gewoon over praten. Jouw gevoel en wensen aangeven en naar die van je souders luisteren. Zo is er misschien wat meer begrip en pushen ze voortaan iets minder. Misschien komen jullie zo zelfs tot een beter "bezoeksregeling". Heb alleen begin post gelezen!
Heb even met mijn man gesproken. Hij vindt dat ik me niet schuldig moet voelen tegenover zijn ouders. Dat ze echt niet mij de schuld ervan gaan geven dat we weinig langskomen. Hij is echt niet van plan vaker te gaan. Zijn woorden: "Ik ben niet voor niets zo ver van ze af gaan wonen." Over oppassen vindt hij het echt onzin. Hij moest vroeger ook altijd ergens heen en dan liep hij weg. Als we een oppas nodig hebben bellen we wel. Ik heb al gezegd dat ik mijn schoonouders als eerste gevraagd had toen ik oppas nodig had. En dat ik het goed vond gaan. Hopelijk krijg ik snel vertrouwen erin om hem daar wat vaker te laten. Ik wil er echt aan werken. Ook even na jullie reacties gebeld met mijn eigen moeder. Ze vond dat wij groot gelijk hadden. Als je het over de verjaardag van schoonvader heb om dan ipv 's avonds die zondag ervoor te komen. Dan kunnen we met zijn drietjes en kunnen ze lekker met ons zoontje spelen. Leuker dan dat hij slaapt, of dat mijn man alleen komt die avond.
Buiten dit, ik ben mijn moeder verloren toen ik 12 was, zou er heel wat voor over hebben mijn kinderen haar te laten kennen. Wat als deze mensen er niet meer zijn hebben jou kinderen hun opa's en oma's dan gekend? En nog erger wat als jullie zelf wat overkomt? Geloof me, dan ben je blij als je een band hebt met familie met wie je kunt delen!
Wat een reacties! Omdat opa en oma het leuk vinden om op de kleine te passen moet je het toelaten? a. het is MIJN kind en b. IK bepaal dus wie er oppast! mn nichtje van 6 vind dat ook leuk. moet ik esmée daar maar laten? eenkennig??? ik zit door ziekte thuis en ben 24 uur per dag met Esmée, ze gaat nooit na de oppas(mijn moeder) alleen als ik therapie heb. TS; ik vind dat je schoonouders niet zo moeten zeuren. Ze moeten blij wezen dat je komt. Mijn schoonouders wonen 100 km verder op. wat een rust! ik kan over hun hele boeken schrijven en laat Esmée liever thuis dan dat ik ze mee neem na hun. Ze zijn precies het zelfde als die van jou.. (familie??) nooit is iets goed en het is altijd te weinig.. Verjaardagen na een overdekte speeltuin en daar eten? Gezellig maar niet om half 7 gaan eten terwijl Esmée om 7 uur slaapt, en dan nog boos worden dat we gaan.. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt. het is jou kindje en je hoeft hem niet weg te brengen na hun omdat hun het zo leuk vinden.. dáág..
Zo wat word er hier fel gereageerd zeg. Jaloerse schoondochter wat een bull ts is de moeder en die bepaald samen met vader wat er met kind gebeurd.. Dus als moeder en vader zeggen dat kindje niet daarheen gaat vaak dan gebeurd dat niet. Hier netzo Mijn band met mn schoonmoeder is slecht. zo slecht zelfs dat ze geprobeerd heeft mijn aanstaande huwelijk te voorkomen. In de zin van chantage maar goed. dat terzijde. Dus komt mijn dochter daar alleen als ik erook bij ben.. of mijn aanstaande erbij is.. Oppassen vind ik hier ook niet nodig of ik ben thuis of mijn aanstaande is thuis.. ik vind idd ook dat de schoonouders van ts claimend overkomen en vind dat ts behoorlijk in haar recht staat!
Ik lees met verbazing alle verhalen. Ik zou je vertellen is zou met alle liefde willen dat mijn moeder op KON passen. Helaas kan ze dat niet omdat ze vanwege een hele zware hersenbloeding 9 jaar terug problemen heeft met haar evenwicht. Ze heeft me huilend verteld dat ze het straks zo moeilijk vind dat ze hem niet meer op schoot kan houden als hij beweeglijker wordt. Gelukkig is alles met mijn vader wel goed en mogen ze binnenkort eens samen bij ons oppassen als mijn moeder zich goed voelt (ze heeft namelijk ook nog kanker gekregen). Mijn schoonmoeder past 1 dag per week op, dit doet ze met ontzettend veel plezier. We hebben haar ook gezegd dat zij nu een vaste oppasdag heeft we voor alle andere oppas moment anderen zullen vragen (heb 2 zussen die dit heeeeel graag willen). Dit vindt ze prima en het is dan ook inderdaad heel erg simpel wij zijn en blijven wel zijn ouders. Het is voor (schoon)ouders zoiets bijzonders om kleinkinderen te krijgen. Ik zeg ook eerlijk dat ik bij mijn schoonouders een ander gevoel heb dan bij mijn eigen ouders. Maar kom op, dat is niet zo gek. Mijn eigen ouders ken ik al mijn hele leven, kennen mij door en door en voelen me ontzettend goed aan. Als je (schoon)ouders het nog kunnen laat ze dan alstjeblieft meegenieten van hun kleinkinderen. Ook als is het een uurtje wat je langs gaat, leg het uit waarom. Probeer af en toe ook eens flexibel te zijn, experimenteer is wat. Daar wordt je kindje vanzelf wel makkelijker van. Geniet van je ouders nu het nog kan, de vader van mijn vriendin is zo ineens plotseling overleden. Hij was net een halfjaar opa maar heeft gelukkig optimaal van zijn kleindochter kunnen genieten!
Snap ik en je hoeft je ook niet schuldig te voelen. Alleen vraag ik me af waarom we niet ook eens wat meer kunnen doen om een ander er gelukkig mee te maken?? Tuurlijk ben je je eigen gezin en jullie bepalen, maar waarom niet iemand gelukkig maken met dat wat van jou is? Ik irriteer me vaak ook dood aan mijn smoeder, maar mijn dochter is stapel gek op haar en andersom dus doe ik het voor hun. Niet oppassen of logeren maar wel veel bij elkaar zijn. Maar goed ieder zijn ding, maar in mijn achterhoofd klinkt een 'wie goed doet goed ontmoet'
Bv krijgt ze nog aardig vaak hoor. Ik voedde eerst wel 12 keer per dag. Nu is het rond de 4 a 5 keer. Ze heeft de ochtend en middag voedingen nog echt nodig. Beetje makkelijk zeggen dat ze prima zonder kan. Doordat ik minder bv geef kan manlief nu haar wel meenemen even daarheen. Dat is toch prima? Waarom moeten ze haar helemaal zonder ons zien? Dat kan later toch ook prima? Waarom moet het allemaal zo snel? Moet zeggen dat schoonouders het stuk beter snappen nu hoor. Eerder verwachhten ze vanalles, nu snappen ze het wel en meer geduld.
Omdat als mensen zich zo opstellen als TS verteld (dus even uitgaande van de grote 'moed' die op dingen liggen) zulke mensen nooit gelukkig zullen worden, wat je ook doet, het is nooit goed. Zo werkt dat, je moet niet in het geluk van anderen denken, je moet zorgen dat je je eigen zaakjes zo hebt dat het goed voelt en stabiel is. Dan kan je omgeving volop mee genieten van geluk, als ze tenminste tevreden zijn, want tegen ontevreden mensen met hoge verwachtingen is gewoon niet op te bieden.
hoge verwachtingen??? ze ziet haar kind / en kleinkind amper, ik zou daar ook verdrietig van worden hoor, ik vind het erg ego om je zo af te schermen van je ouders en hun helemaal niet (of amper) in je leven te betrekken maar goed dat verschilt dan denk ik per opvoeding, ik heb jarenlang mantelzorg gedaan bij mijn oma en ik vind het niet meer dan normaal om je familie minimaal 1 keer per week te zien (ik ging er ook nooit zover vanaf wonen eigenlijk daar is onze band te sterk voor)
TS, ik snap na je reactie niet meer waarom je dit topic geopend hebt. Je man zegt letterlijk: Ik ben niet voor niks zo ver van ze af gaan wonen. Als hij zo over zn ouders denkt dan moet hij ze dat vertellen. Dan ben jij niet de boosdoener en weten hun tenminste wat het probleem is.
Ben het met je eens. Ik denk ook niet dat de schoonouders hoge verwachtigen hebben als ze hun kleinkind wat meer mogen zien.
Nou precies, zou ik ook erg vinden hoor.. Ook eens denken vanuit de andere kant zou ik zeggen. Ik ben ook niet toppie met mijn schoonouders en zelfs mijn man ook niet. Maar het gaat zo leuk tussen hun en onze kids..tja prima toch?
Je weet helemaal niets van de onderlinge verhoudingen af en trekt een conclusie vanuit je eigen beleving. Hartstikke heerlijk dat je een goede band met je familie hebt, maar sommige kinderen hebben geen goede band met hun ouders en dat ligt echt niet altijd aan de kinderen. Ik vind niet dat je je als 'kind' maar alles goed moet vinden omwille van een goede band. Kinderen worden volwassen en dan kan je als ouders niet van alles gaan eisen. Een goede band moet van beide kanten komen en niet van 1 kant onder het mom van 'dat het egoistisch is om je af te schermen'. TS stelt helemaal niet dat ze haar kind afschermt, maar ze willen het doen op hun manier. Nu, dat kan je als ouders alleen maar accepteren.