tweelingzus negeert mijn zwangerschap

Dit is t eerste waar ik aan dacht...
Volgens mij zit ze echt ergens mee...
Succes meid!

 

Wat vervelend voor jou zeg!

Misschien weten je ouders wat er in haar omgaat?

Ms kan je moeder es praten met haar? Niiet zozeer over jou en je zwangerschap, maar gewoon of het wel goed met haar gaat.

Het lijkt idd alsof ze in haar eentje een last met zich meedraagt en daardoor geen interesse kan tonen voor jou of andere zaken in het leven.

Ze lijkt idd een muur om zichzelf heen gebouwt dat hebben.
Wat is er gaande in haar hoofd he...

Vat het niet persoonlijk op, en richt het niet op jezelf.
Jij kan er niets aan doen.

 

Ik denk dat je het een beetje overdrijft. Ik kan me voorstellen dat jullie gewoon anders in de kwestie staan. Jij bent nu helemaal bezig met kinderen, zij niet. Dat moet toch niet zo ingewikkeld zijn om te begrijpen. Tuurlijk zou je willen dat iedereen laaiend enthousiast is, maar verplicht is het niet. Ze stelt je misschien teleur, maar doet je er geen kwaad mee.

Misschien is ze inderdaad jaloers, maar mijn ervaring is dat mensen daar te makkelijk verklaringen in zoeken, als ze geen zin hebben om verder te kijken.

Ik denk dat een verklaring als die van woezel meet hout snijdt: ze is in shock, omdat je iets doet wat zij niet voor jou gedroomd had, ze ziet verschillen tussen jullie die er vroeger niet waren. Dat zal misschien nog hevigee ijn omdat het gaat om kinderen krijgen op jonge leeftijd met een man die al een heel gezin heeft.

Heb eerder gehoord van zussen die daardoorg rote moeite met elkaar hadden. Zelf heb ik het wel eens moeilijk gehad tijdens mijn zwangerschap omdat m'n zusje enthousiaster leek dan ik. Ik hou daar niet zo van. En het zou niet in m'n hoofd opkomen om haar mee te vragen voor een echo, en geen haar opm'n hoofd ie eraan denkt met haar mee te gaan. Dat maakt mij niet ongeinteresseerd, alleen beleef ik het anders. Dat kan toch ook gewoon?

 

Ik denk dat ze een beetje het gevoel heeft dat ze in de pinkenstal staat.
Je ziet het geloof ik wel vaker bij tweelingen dat er dan een soort van jaloezie ontstaat, ook bij het hebben van eenpartner.

Je hebt bij mtv 16and pregnant en daar is ook een aflevering met een tweeling, en daar heb je ook dan dat gedrag (in iets mildere mate)

 

Jij heb het met je zus en ik met me eigen moeder
Ik vind het ook jammer als zo iemand niet gewoon blij voor je kan zijn, ik vond het denk ik zó vanzelfsprekend dat iedereen me vreugde ging delen en heb het tenminste van me eigen moeder verwacht. Het doet pijn dat negeren en die rare opmerkingen..
Ik heb eigenlijk nooit een geweldige relatie met haar gehad,
maar zie nu dat het niet aan mij ligt en iedereen geeft me gelijk.

Laat je zus je geluk niet verpesten, familie of niet, maar misschien draait ze nog bij als de kleine geboren is, dat hoop ik echt voor je!

 

Ik denk aan jaloezie als ik je eerste bericht lees.

Als ik dan je laatste bericht lees zou ik ook wel eens durven denken dat je zus depressief is en niet gelukkig is met hoe haar leven loopt... Dat ze zich afsluit voor haar omgeving. Of heb ik het volledig verkeerd?

 

Mijn advies is hoe jammer en teleurgesteld je ook bent, parkeer deze mensen. Het kost jou namelijk veel energie en die kan je veel beter gebruiken voor je kleintje. Wij zeggen het hier zo of je bent met ons en anders daar is de deur.

Ik kon mij vroeger ook zo opwinden over dat soort dingen, nu parkeer ik ze gewoon. Gaat stukken beter!

 

Ik zit ook aan jaloezie te denken.
Helaas is het in mijn vriends familie ook mis sinds onze zwangerschap. Zijn zus kan er niet tegen dat we een kind krijgen en maakt mij volledig zwart. Er gebeurt een beetje hetzelfde als wat jij omschrijft.

De enige manier om dit op te lossen is praten. En als zij dat niet wil zal je, hoe moeilijk het ook is, moeten proberen het los te laten en haar te negeren. Ze wil er blijkbaar niets over horen en kan jouw geluk niet delen.

 

Ik en mijn zusje (geen tweelingen) hebben ook een periode gehad dat we minder goed samen konden.. Dat was rond de tijd dat ik uit huis ging, zij een vriendje kreeg etc. Onze levens gingen zo van elkaar verschillen, dat we in het heden weinig meer samen hadden. Nu we allebei kinderen hebben is het weer als vanouds. We kunnen nu zo weer een uur kletsen en dat hoeft niet over de kinderen te gaan. Maar als je hetzelfde in het leven staat, is praten toch makkelijker.

Ik denk dat je kunt kiezen: het gewoon op zijn beloop laten gaan, en hopen dat je zusje vanzelf eens bijdraait. Of haar "confrontere", in gesprek gaan, en vragen wat er mis is..

Dat laatste had bij mijn zusje waarschijnlijk niks geholpen, aangezien het simpelweg lag aan verschillende levens, en daar was niks aan te veranderen..

 

Heel raar. Ik snap niet dat ze niet blij kunnen zijn voor anderen.
Bovendien heeft schoonzus in kwestie al een kind. Dus ik snap het probleem helemaal niet. Weet inmiddels wel dat ze stikjaloers is op ons( al zal ze dat niet toegeven). En ze stookt mn andere schoonzus ook op. Ach, ik heb me er bij neergelegd en mijn vriend en ik hebben besloten geen contact meer met haar op te nemen. Er valt niet tegen te praten.

Ik denk ook doe relax hoor. Maarja, jaloezie kan rare dingen doe met mensen

 

Nou sorry hoor maar wat een begrip hier voor die tr*t van een zus van je. Ik ben het helemaal eens met bovenstaande. Jij moet interesse tonen voor haar en moeite doen voor de relatie maar zij moet dat net zo goed. Als zij steeds als een klein kind blijft mokken zou ik haar even een tijdje links laten liggen. Zoek het eens even lekker uit!

 

Bij ons ging het pas na een jaar of 5-6 beter. Toen zij ook een eigen stekkie had en zwanger was. Maar ik woonde op 200km, dus zag haar verder ook weinig. Ik kon het dus wel opbrengen op gewoon "stil" naast haar te zitten. Als je haar vaker ziet lijkt me dat wel lastiger.

 

Ik denk idd dat je zus mss met en soort depressie zit of zich slecht voelt in haar vel. Haar uitspraken zijn er echt wel een beetje over hoor. Terecht dat je je daar slecht bij voelt! Dat ze jaloers is, is ook wel duidelijk. (Toen ik zwanger was en na de bevalling, stond mijn beste vriendin hier elke week. Tot opeens zo'n 6 maand terug, mijn zoontje was 6 maand, ze niet meer kwam of contact opnam. Ook als ik haar zag, vond ze het vervelend dat ik het over mijn zoontje had. We zijn zelf nog es samen op weekend geweest en toen negeerde ze hem gewoon. Was er toen ook wel klaar mee. Bleek ook uit jaloezie te zijn.) Ewel, ik heb er respect voor dat als je zelf single bent en geen gezin of eigen stekje, je wat afgunstig kan zijn naar mensen die dit wel hebben, maar gedraag je dan beleefd of vriendelijk of zeg het eerlijk en praat het uit maar begin dan niet met negeren en zo. Ben er trouwens zeker van dat als mijn vriendin zwanger zal zijn (ze heeft nu sinds kort een relatie) het ALLEMAAL rond haar zal moeten draaien. Ik las daarnet hier ook zo'n reactie van ja nu negeert ze jou maar als ze dan zelf zwanger zal zijn en haar gezin, zal je dan wel heel enthousiast mogen reageren of het zal niet goed zijn en dan ben jij de boeman. Bah braak van zo'n mensen.)
Nu wat je zus betreft: Ik zou zeker es zeggen tegen haar hoe jij je voelt want uiteindelijk is zij de oorzaak dat jij je er nu slecht door voelt. Dan mag dat ook es duidelijk gezegd worden! Ik heb een beetje de indruk dat er een soort machtspelletje speelt en ze heel goed weet hoe ze je moet aanpakken. Ze is wsl jaloers, voelt zich niet goed in haar vel en gunt jou het ook niet! Dus straft ze je nu een beetje door zo raar uit de hoek te komen en te negeren. Ze weet wsl wel dat ze je pijn doet ermee. En jij laat je een beetje doen erdoor. Wat ik normaal vind hoor, zoiets is heel erg moeilijk om te doorbreken. En denk dat ze dat heel goed beseft dat je er niet tegen in gaat. Ik denk dat het voor haar de enige manier is om er mee om te gaan, dat ze zich gewoon zo slecht voelt, dat ze vooral aan zichzelf denkt (heb een schoonzus met een depressie die van de ene psychiatrische instelling nr de andere gaat, dus ken dat gedrag ondertussen wel al).

 

Oei mij bericht was nog niet af. Hier de rest:

het is een beetje een vicieuze cirkel waarin jullie draaien. Zij is jaloers, voelt zich slecht en reageert dat af op de persoon die wel heeft wat ze wil. En jij durft niet goed reageren. Denk echt dat je duidelijk es moet zeggen van kijk, ik vind de dingen die je zegt erg, het negeren ook. Waarom doe je dat? Ik mis mijn zus waar ik vroeger zoveel mee deelde, ik wil dit nu ook, hoe komt het dat dit niet kan? Als ze er dan weer raar op reageert, blijf je gewoon voet bij stuk houden (jij hebt evenveel recht ook es raar uit de hoek te komen en je grenzen te stellen) en zeg je eerlijk dat je er pijn van hebt dat ze dit doet. Als ze dan nog niet wil praten of verder zo doet, jammer maar dan zou ik voorlopig idd wat afstand nemen. Veel kans dat als ze zelf weer wat vreugde in haar leven terug vindt, en uiteindelijk iemand ontmoet en kindjes krijgt, het weer zoals vroeger zal zijn, zoals hier nog gezegd. Wat de depressie/negatief gevoel van je zus betreft, daar kan je niet zoveel aandoen. Heb het hier zelf meegemaakt, als ze niet echt goed over hun gevoelens kunnen praten, is dat echt iets dat ze zelf moeten aanpakken.
Uiteindelijk is zij scherp in haar reacties naar jou toe, dus mag je best even scherp terug zijn. 5
(zij houdt ook nul noppes rekening met jouw gevoelens)

 

Nou meid, als je wilt dat het veranderd zul je nu echt eens een serieus en open gesprek met dr aan moeten gaan, en zou daar niet te lang mee wachten