Wij hebben ook obductie laten verrichten. Onze dochter* had ernstige afwijkingen in het urogenitaal stelsel: er was 1 nier, maar geen nierfunctie. Uitwendige geslachtsorganen niet ontwikkeld. Geen goede anus, geen plasbuis, geen baarmoeder. Sommige dingen hiervan waren op de echo te zien, anderen niet. Daarom was de keuze voor obductie snel gemaakt. We wilden trouwens niet dat ze haar hoofdje zouden open maken, dat zag er allemaal goed uit op de echo. En ik vond het een eng idee als ze in haar hoofdje zouden zitten. Maar dat is in jullie geval anders met de kleine hersenen. Laten jullie obductie verrichten, of twijfelen jullie nog? Het is nu gewoon een tijd van veel huilen. Het is verschrikkelijk om te weten dat je je kindje moet laten gaan, omdat het geen toekomst heeft. Zolang je maar uiting geeft aan je emoties.. je zal vaak het gevoel en het idee hebben dat je kapot gaat van verdriet, dat je eraan onderdoor zult gaan. Verder heeft leeftijd ook niet altijd een invloed op afwijkingen nee. Ik was ook nog jong, maar het is vaak ook gewoon pech.. Veel sterkte en schrijf van je af als je daar behoefte aan hebt hè. Heb ik ook gedaan en toch fijn als je woorden aan je verdriet kunt geven.
Wat een mooie ketting en het dekentje net zo mooi. Schrijf flink van je af,je zit voor je gevoel in iemand anders zijn zeer slechte film. Het verlies van je kindje is hart verscheurend en met geen woorden te beschrijven. Wanneer word je ingeleid? Een hele dikke knuffel en sterkte voor deze moeilijke tijd
Ooh wat verschrikkelijk meid....! Ik leef met je mee,krijg helemaal kippevel van je verhaal! Heel veel sterkte toegewenst!
Vlindertje: Zaterdagavond krijg ik die pil en maandag om 8 uur word ik in het zh verwacht.. Vanmiddag moet ik naar het ZH, en dan krijg ik alles 'hoe en wat' te horen... Mandje, dekentje... Hoe gaat de bevalling.. Waar kom ik te liggen.. Waar moet ik aan denken.. etc etc
Mooi uitgekozen, de ketting en het dekentje. Ik heb ook naar iets dergelijks gekeken, ketting of ring. Maar ik zit er sterk aan te denken mn stiefdochter te vragen een mooie tatouage voor me te ontwerpen met Yannick* er in verwerkt. Ze heeft nl ook een tattoo gemaakt voor mn twee dochters (gestyleerde harten met de eerste letter van hun namen) Obductie: hiervoor hebben we niet gekozen. We vonden trisomie 18 al heftig genoeg.
Wat een timing. Lijkt me erg confronterend op dit moment voor je. Normaal haal je zo'n doos toch zelf af met bon?
Wat vreselijk voor jullie, en wat erg van die doos, ik weet dat ik na de geboorte van mijn zoontje toen gebeld werd door zo n vrouw van felicitas, ik heb daarna uren in een hoekje zitten huilen... Dus meld je meteen even af dan gaan ze je na de uitgerekende datum ook niet meer bellen. Heel veel sterkte gewenst *knuffel*
Wat een vreselijk verhaal schrijf je hier! Hopelijk vinden jullie de kracht en liefde om hier doorheen te komen!
Jeetje meis weet wat je bedoel.. Ik ken helaas je gevoel ( Wij hebben het ook laten doen om te kijken of er echt niks met onze mooie zoon was.. En ben blij dat ik het heb gedaan want hij was gelukkig gezond.. Ik wil je echt heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!
Misschien heb je iets aan deze tips zodat je niks vergeet. -Neem een extra fototoestel mee(lenen van familie?)Moet er niet aan denken dat je fototoestel kapot zou gaan. -1 knuffeltje voor jullie en 1 mee voor Thijs,zo heb je nog iets tastbaars. -Ik heb voordat ze de bevalling op wekte om een echo gevraagd om voor mij zelf te kunnen zien dat ons kleintje nog leefde.Hoe stom maar toen voelde het heel fijn,een soort bevestiging. -Vraag om een ruggenprik als het niet meer gaat.Neem geen morfine prik want daar word je suf van. -Maak hand en voet afdrukjes(meestal doen ze dit in het ziekenhuis) -Wij hebben een klein stukje gefilmd.Onze kleine is dood geboren maar toch vind ik het fijn om dit stukje film in bezit te hebben. -En misschien het aller belangrijkste....volg jullie gevoel. Wil je heel veel sterkte wensen voor maandag.Hoe moeilijk dit ook is maar geniet van je kleine dit laatste weekend. Liefs vlindertje trotse mama van Djordy*,Megan en Tyler
Op het dressoir staat nu een kaars te branden... In mooie blauwe kiezelsteentjes speciaal voor onze zoon.... Zojuist is de fotograaf (een vriend van ons) vertrokken die foto's heeft gemaakt van mijn buik, voor op het geboorte* kaartje. Ik brak toen ik tussentijds mijn facebook ging lezen en zag dat een vriendin die een paar straten verderop woont, 3 maanden in verwachting was.. De wereld om ons heen gaan langzaam door en wij lijken stil te staan. Het wordt allemaal zo echt... Tijdens het vervolg van de shoot rolden de tranen over mijn wangen en al snel maakte die plaats voor een hele overstroming... Niet wetende dat ik nog tranen kon laten, na alle afgelopen dagen... Naast de kaars staat het mandje wat we vandaag gekocht hebben. Een piepklein mandje wat we voor een paar lutteloze euro's in een winkel hebben gekocht waar alle andere klanten gewoon langs ons heen liepen en dezelfde mandjes kochten voor hele andere doeleinden... Het mandje staat leeg, maar zal snel gevuld worden met iets wat ons zo dierbaar is... Ik kan alleen maar huilen, janken, en denken aan het kindje wat nu in mij zit.. Wat nu wakker is... Wat nu schopt en leeft. Morgenavond moet ik naar het ziekenhuis voor 'de pil'.... Dé pil... Die woorden doen gewoon te zeer en bij het typen hiervan schiet ik alweer vol... Dit zijn de laatste momenten dat ik nu van mijn kindje kan genieten... En ja... Ik weet dat het beter is dat ik hem laat gaan, dan hem te laten lijden... Maar het gevoel strookt gewoon niet met wat mijn hart zegt. Ik hou zoveel van dit kindje... Mijn kindje.. Ons kindje. Maar loslaten is ook een vorm van houden van... dus daar klamp ik me voorlopig maar aan vast... Tot morgenavond denk ik, want dan sta ik weer op janken...........
Oh meid wat vreselijk en wat herken ik toch veel. Behalve dan dat mijn mannetje plotseling is overleden met 23 wk. Maar wij hadden toen ook nog een weekend om dingen te regelen. Ik herken zo het gevoel dat jij stil staan en dat de rest van de wereld maar door gaat. Die pil heb ik ook moeten nemen. En wat is dat moeilijk! Heel veel sterkte met dat moment!! Ik denk aan je en vind het heel dapper dat je hier alles al komt opschrijven.