Ik las het artikel vorige week ook in de telegraaf. Foto kwam erg confronterend binnen omdat wij twee jaar geleden ook zo zaten. Heb haar nog een mailtje gestuurd naar aanleiding van het artikel.Hopelijk zet het allemaal wat in werking
Ik zat vanmorgen naar het nieuws te kijken, en wist eigenlijk helemaal niet hoe dit soort dingen in Nederland geregeld zijn, maar ben met tranen in mijn ogen weg gelopen, natuurlijk heeft zo'n kindje bestaan, en heb je niet alleen de tijd nodig om lichamelijk weer in vorm te komen, je ben toch bevallen! Maar als je kindje niet eens mag hebben bestaan dan wordt het geestelijk nog zwaarder! Sommige dingen zijn toch raar geregeld... Ik hoop dat zij hiermee zullen bereiken dat deze kindjes in iedergeval erkend worden, en de ouders de rust en tijd mogen hebben na de bevalling om bij te kunnen komen en te rouwen!
Ook ik heb het artikel in de Telegraaf gelezen en de Vijde Dag gezien gisteravond. Naar aanleiding van het krantenartikel heb ik de ouders van Danique een mail gestuurd waar ik een ontzettend lief antwoord op heb gekregen. Wij hebben ons meisje verloren met 22 weken door cervixinsufficiëntie. Ook wij konden ons meisje niet aangeven bij de gemeente. Voor officiële instanties bestaat ze dus 'gewoon' niet. Ik vind dat echt ontzettend verdrietig en zuur want uiteraard bestaat voor ze voor ons absoluut en zal ze altijd deel uitmaken van ons gezin. Dan heb je het nog niet eens over de hoge kosten die je moet maken voor het grafje, het kistje en de grafsteen en alles wat daar nog bij komt... Waar je dus helemaal niets voor terug krijgt ondanks dat je beide al vanaf je 18e goed verzekerd bent. Uiteraard kun je je kindje achterlaten bij het ziekenhuis maar wij konden het niet over ons hart verkrijgen om haar mee te geven met het medische afval. We hebben daar geen minuut over na gedacht. Dan zou je het nog lukraak ergens kunnen begraven om kosten te besparen. Maar je wil toch niet dat je kindje per ongeluk door iemand kan worden opgegraven...? Begrijp me niet verkeerd, wij hebben echt alles over voor ons meisje maar alle kosten is wel even 10 keer slikken als je het zelf moet betalen. Deze kindjes zijn geen miskraam meer! Te bedenken dat er in het buitenland al enkele kindjes van 21, 22, 23 weken het hebben overleefd... Ik vind het ontzettend sterk van de ouders van Danique, dat zij dit in beweging hebben weten te brengen!
Vreselijk hè die wetgeving! Wij hebben ook de kosten van de crematie, opbaren in het mortuarium zelf moeten betalen. Ons mannetje is nu thuis bij ons in een kleine standaard urn, want ook die krengen zijn duur. Afgelopen week heb ik bij de huisarts een doorverwijzing gevraagd voor de psycholoog. Bah wat een verdriet wat staat er op de brief: abortus heeft hier toch hulp bij nodig... hoezo toch? Daar zit je dan met je verdriet. Het woord abortus treft me ook recht in het hart! :'(
Mocht er iemand zijn die een reactie wil geven op het artikel van Danique en ideeen heeft over hoe eea beter kan, dan meld het maar.... We komen nl op dit moment erg ver... wel vermoeiend hoor! Maar de moeite waard als er straks werkelijk wat gaat veranderen. Wil wel graag even melden dat ons meisje echt geen kans op overleven had,zoals soms wel gedacht werd.... Al had ik 24 uur per dag voor haar moeten zorgen,ik had het gedaan...als ze maar bij me had mogen blijven... Ik mis haar zo... Lieve groet, mama van Danique * 1 mei 2012 reactie's per mail: mayberememberyours@gmail.com
Wat erg dat ze dat vermelden, abortus heeft hier toch hulp bij nodig. Zo hard. Wens je veel sterkte en hopelijk helpt een psycholoog je een beetje. Knuffel
Vind het echt super dat jullie dat doen. Ik heb zelf ook met het idee rondgelopen dat ik hier wat mee moest doen, maar zat na een paar maanden met 'hoe pak ik dit in hemelsnaam aan??' En de meiden in dit vlindergedeelte weten dondersgoed dat als je een keuze had gehad, dat je voor haar had gekozen.. maar als je weet dat je kindje nooit zal kunnen leven, dan wil je haar niet onnodig laten lijden. Liefs, mama van Aimée*, overleden door nierinsufficientie