Als mijn dochter van 4 niet meteen luister verhef ik mijn stem vaak uit onmacht, dan luistert ze ineens wel. Daarna leg ik wel rustig uit waarom iets niet mag en dat ik daar een beetje boos om werd. Maar ik wil zo graag dat ze meteen luistert als ik iets zeg. Hoe gaat dit bij jullie?
Hier hetzelfde met zoon van bijna 4. Wordt er soms een beetje moedeloos van....Zal het de leeftijd zijn
oja hier ook. Ik tel wel eens af. Van 3 naar 0. Werkt ook goed maar soms ben ik t zo zat en ja dan krijgt ze wel eens een snauw.
Nou dat doe ik ook hoor, soms ben ik het gewoon zat en is mijn geduld gewoon op. Volgens mij is dat heel menselijk. Maar je kan ook proberen even weg te lopen en even tot 10 te tellen.
Hier ook! Ik schreeuw niet, maar mijn stem krijgt toch een luide toon en trek dan een boos gezicht na 5 keer iets gezegd te hebben... Meestal luistert mijn prinsesje na 3 keer, dus ze weet dan ook wanneer ik luid wordt dat ze ECHT te ver is gegaan. Meestal moet ik daarna heimelijk lachen, want ze trekt dan zo een boos gezicht naar mij!
Ik heb er ook last van hoor, stemverheffing, nadat ik al 3x gewoon wat gezegd heb. Maar aangezien ik in de ik verbeter mezelf mood ben.. heb ik gister met Mandy een afspraak gemaakt. Mandy heeft namelijk al een beloningsboekje met stikkers die ze mag plakken als ze een dag lief geweest is, en geen grote mond etc. heeft gehad. En met 10 stikkers gaan we dan wat leuks doen. Nu krijg ik ook een stikkerboekje En ik krijg dus een stikker als ik niet geschreeuwd heb.... Dit moet wel motiveren, want uiteraard moet ik wel meer stikkers verdienen, want ik ben de oudste... Dus ik moet zo maar even naar zeeman toe, en mijn eige stikkerboekje kopen, met me eigen stikkers
In het verleden wel, tegenwoordig niet meer. Hier helpt het namelijk ook totaal niet.. ik ga meestal gehurkt voor dr zitten en pak desnoods haar kinnetje nog even lichtjes vast als ze me niet aan wil kijken.
Hoi Minny, ijdele hoop, ze is vier. Mijn dochter van vier luistert vaak ook voor geen meter. Het is een schat van een kind maar ze wordt enorm opgeslokt door allerlei indrukken. Tijdens het eten, als ze zich moet aankleden, maakt niet uit, ik moet heel vaak haar aandacht trekken en proberen te behouden. Ze doet het niet expres en ze heeft geen maling aan me, ik denk echt dat het aan de leeftijd ligt. Ik heb ook wel eens wat harder geschreeuwd maar dan schrok ze en ik wil echt niet dat mijn kind gaat luisteren uit angst. Dus...verzinnen mijn man en ik voortdurend trukjes waardoor we haar aandacht kunnen winnen zonder te hoeven schreeuwen. Maar bedenk vooral dat ze op deze leeftijd gewoon een korte aandachtsspanne heeft. Zo ga ik haar dus geen vragen stellen als ze tv kijkt, want dat hoort ze gegarandeerd niet. Ik zorg dat ik altijd oogcontact maak en hou de boodschap kort en duidelijk. Ach, het voor de hand liggende eigenlijk...
Als ik zelf een kort lontje heb, wil ik nog wel eens een uitschieter hebben.. Maar bovenstaande vind ik toch het beste werken: ingrijpen dus en zórgen dat ze luistert. Soms ook wel tellen, dat werkt ook wel. Maar dan moet ik wel een beetje streng en wat luider worden dat ze weet dat t menens is. Overigens vind ik dat ze tegenwoordig best aardig luistert.
Hier is het de laatste weken ook drama. Grote waffel,niet normaal. Gebeurd elke dag wel dat ik een uitschieter heb,om niet goed van te worden.
Wij noemen haar weleens Ijsje tegenwoordig. Dan kijkt ze vaak gelijk op en zeggen we 'oh je Kunt dus wel luisteren'.
oooh hoe herkenbaar, hier is het ook echt drama. ze luistert gewoon nergens naar, reageert niet als ik iets voor de 10e keer vraag. Ja sorry hoor maar soms verhef, lees schreeuw, ik echt wel mijn stem om haar aandacht te krijgen. ik denk dat het ook echt de leeftijd is hoor....maar ik hoop wel dat dit echt tijdelijk is want wordt er af en toe horendol van!
Ik heb gister geen stikker verdiend... Mandy houdt me goed in de gate Maar Mandy ook niet, dus doen we vandaag weer een nieuwe poging.... gaat wel al heeeeeel veel beter, hihi.
Ik wil er ook bewust mee bezig zijn... maar wel samen met Mandy.. Tis ook goed dat ze leert dat mama ook wel es foutjes kan maken... en ach, motiveert ons alle 2! En ik wil echt van mijn eige gejengel af... dus dit werkt goed zo!
Luid spreken is helemaal niet vreemd. het is voor heel veel mensen een manier om iets wat bijvoorbeeld herhaaldelijk al tegen het kind is gezegd nog even kracht bij te zetten met een (licht) waarschuwende boventoon. Vaak al genoeg om het kind te doen laten realiseren dat het nu echt menens is. Het allerbeste is nog altijd je tot het niveau van je kind te begeven: zak door je hurken, maak oogcontact met je kind en leg kort uit wat je van je kind wenst of wat de bedoeling is. Nee zeggen tegen een kind is zinloos wanneer het geen uitleg krijgt waarom niet of iets op een (door jou) bepaalde manier gaat. Net zoals je kind iets vragen te doen (omdat jij dat wilt) en het daar nee op kan antwoorden... je kan dan je kind beter uitleggen wat de bedoeling is of het hem/haar gebieden te doen. Je boven je kind begeven/over je kind heen buigen op het moment dat je lichtelijk geirriteerd/gefrustreerd of iets dergelijks bent is eigenlijk uit den boze doordat je daarmee een dreigende houding aanneemt en het kind dat als angstig kan ervaren... Kinderen zijn zo volgzaam als de duidelijkheid van een goede instructie
Dank je! Ik sta ook volledig achter de uitspraak en de methode. Dit is ook mijn aanpak in de omgang met mijn kind en hij is zeer wel opgevoed. Hij krijgt een strenge (lees conseqeunte) opvoeding doch rechtvaardige opvoeding en dit werpt echt zijn vruchten af. Daarin tegen is hij heel vrij is zijn doen en laten zolang hij zich houdt wat wel en niet mag. Ik wil echt niet beweren dat mijn kind nooit ondeugend is, absoluut wel, maar dat moet op zijn tijd ook kunnen/mogen. Er mag best wel wat pit in zitten