Ik werk al bijna 12.5 jaar voor mijn werkgever. Het is een administratieve baan waarbij kans op doorgroeien niet echt mogelijk is. Kan hooguit een iets hogere functie op de afdeling krijgen, maar die ambitie heb ik niet echt. Je zou dus zeggen: waar wacht je op en zoek een andere baan? Maar het is allemaal zo vertrouwd. Ik kan pauze nemen wanneer ik wil, ik heb mijn werktijden precies zoals ik het wil geregeld, ze zijn heel flexibel, ik kan supergoed met mijn naaste collega, bla bla bla.. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil bereiken, maar de drang en de kriebels om iets anders te doen is groot en komt elke keer weer terug. Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik heb nu alle tijd voor mijn 2 kindjes en als ik bv een opleiding ga doen heb ik geen tijd meer. En wat voor financiele consequenties heeft dat, want dan moet ik alle zekerheid opgeven.... Je kunt tegenwoordig geen opleiding volgen zonder stage te lopen. Nou ja, herkent iemand dit gevoel? Tot voor kort droomden we van verre reizen maken en was alles mogelijk. En nu wil ik ineens ander werk? Ik word zo moe van mezelf...
Ik zie vooral in je topics terugkomen dat je je verveelt . Een soort gevoel van:' is dit het?' Jij bent de enige die er wat mee kan doen. Plan die verre reis, of begin met een lang weekend met je man. Bedenk dingen om naar uit te kijken. Een leuke hobby, je huiskamer veranderen, dag winkelen met vriendinnen, dagje strand met de kids , organiseer een bbq voor vrienden of ga op zoek naar leuke vacatures. Maar sta ook stil bij de leuke dingen in je leven: gezonde kindjes, een fijne man, een relaxte baan etc. Het gras lijkt altijd groener bij anderen maar dat is natuurlijk niet altijd zo.
Eehmmm.....heb je in korte tijd misschien veel 'hoogtepunten' meegemaakt? Bijvoorbeeld getrouwd, verhuisd, kindjes?? Als het dan nu even rustiger is...dan kan het zijn dat je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en daarom opeens een ander job wilt...dat je eigenlijk op zoek bent naar een nieuw hoogtepunt omdat je leven even in rustiger vaarwater is gekomen. Zo werd mij tenminste verteld nadat we in korte tijd getrouwd en verhuisd waren en kids hadden gekregen. Ik/wij gingen toen ook denken aan ander werk, nieuwe hobby's etc. Kon me destijds wel in deze uitleg herkennen. Hebben uiteindelijk 'niets' veranderd en ben er achteraf blij om... Wellicht herkenbaar?
HEEEEL veel mensen zouden met wat jij hebt HEEEEEL blij zijn!! En per direct met jou willen ruilen....... Daar wil ik mee zeggen: Koester wat goed is!!! Kom je toch niet van dat gevoel af dan zit er maar 1 ding op...en dat is een stap naar de onzekerheid. Want ook in een nieuwe baan/functie etc heb je dingen die niet zo leuk zijn als dat je zou willen.... Ik zou toch nog eens goed nadenken wat je eigenlijk nu 'hebt'.... Veel succes met het overwegen (en beslissen...)
Ja en waar ik dan aan denk is een opleiding te gaan volgen met werken erbij. Dat verdient ook nog eens een stuk minder. Ik vind het eigenlijk ook heel dom om nu te doen. Maar hoe krijg ik dan meer lol in mijn huidige werk? Als ik nou een leuke opleiding via mijn werk kon doen, maar zou niet weten wat.
Klopt hoor, jullie hebben helemaal gelijk. Ik heb alles perfect geregeld en dat moet ik koesteren. Mijn naaste collega vertelde me vandaag dat ze zwanger is. Ze weet het pas 3 dagen en ik ben de eerste die het hoort. Had ik destijds ook bij haar gedaan. Dat is toch ook wat waard? Maar ik heb op de een of andere manier wel altijd iets nodig om naar uit te kijken. Waar dat gevoel vandaan komt weet ik niet goed. Ik heb me trouwens ook opgegeven als vrijwilliger voor een schoolfeest van mijn dochter.
Ik had hetzelfde als jij en vond het ook eng om weg te gaan.. Zat ook met een giga reistijd. Maar ik heb de stap genomen! 1 augustus begin ik met mijn nieuwe baan, heb er moeite mee om na 10 jaar mijn oude school te moeten verlaten, maar heb er ook ontzettende zin in!
Ik herken het heel erg! Ik werk nu 8 jaar bij de zelfde werkgever, draai nu nachtdiensten met een leuk salaris en veel vrije tijd. Toch blijf ik het gevoel houden dat ik hier weg wil, weg uit de zorg en weg bij deze werkgever. Ik heb besloten om uit te gaan kijken naar een andere baan, hier wordt niet gelukkiger... Ik moet mijn levenlang nog werken en dan wel graag in een baan waar ik gelukkig ben!
misschien vind je het leuk om een cursus of opleiding te volgen naast je werk? veel van mijn collega's doen naast hun werk nog een cursus in hun interessegebied, zelf doe ik aan schilderen. het helpt een beetje de dagelijkse "sleur" te doorbreken!
de cursussen waar ik aan denk zijn beroepsopleidingen en die kan ik niet combineren met mijn baan omdat je een werkplek nodig hebt. zou niet weten wat voor hobbycursus ik moest kiezen...
Ik had dat vorig jaar ook, alles liep goed, een heerlijk relaxte baan alles liep op rolletjes maar toch wild ik heel graag iets anders, namelijk verpleegkundige worden.... Ik heb wel de stoute schoenen aangetrokken en heb gesolliciteerd op een leerlingplaats in het ziekenhuis en aangenomen. Nu zit ik dus weer op school (1 dag) en werk ik de overige dagen als leerling verpleegkundige in het ziekenhuis. Het was thuis een stuk meer geregel, maar ik ben helemaal gelukkig met mijn keuze. Heb energie voor tien, en doe nu iets wat ik echt helemaal geweldig vindt. Dus mijn idee, heb je het niet helemaal naar je zin, bedenk dan wat je wel heel graag wilt, kijk of het thuis haalbaar is. En probeer er dan voor te gaan. Succes met je keuze!
Verpleegkunde spreek mij ook aan. Dat is (naast Pedagogiek) de opleiding waar ik naar keek. Volgens mij is daar ook wel veel werk in te vinden of niet? Doe je mbo of hbo? En hoe zit het met de financien? Ben je veel minder gaan verdienen? Kom jij ook uit een hele andere branche?
Ik blijf gewoon in het onderwijs, maar ga naar een andere school.. Het niveau is daar iets lager, kleinere klassen..
Ik doe mbo, ik had ook hbo kunnen gaan doen, maar ik vind dit pittig genoeg met een gezin erbij. Ik verdien nu het wettelijk min. loon, maar daarbij krijg ik wel onregelmatigheidstoeslag, wat best op kan lopen. Ook wordt mijn school + schoolboeken + de uren dat ik op school zit betaald. Elk jaar ga ik meer verdienen. Er is best veel werk voor verpleegkundige, alleen die opleidingsplaatsen zijn erg gewild, bij ons ziekenhuis hadden ze meer dan 100 brieven gekregen en er waren 6 opleidingsplaatsen (per half jaar), maar je kan bij meerdere ziekenhuizen solliciteren. Ik heb hiervoor met verstandelijk gehandicapte gewerkt (heb de spw opleiding gedaan)
Ik werk bij de thuiszorg als ziekenverzorgende, doordat ik nachtdiensten draai ontvang je 40% ORT. Bij een 'kantoorbaan' krijg je ongeveer hetzelfde uurloon maar geen 40% ORT er meer overheen en dat scheelt toch behoorlijk. Op zich is het een hele leuke baan maar ik werk voor een grote organisatie die in 4 jaar tijd de 3de reorganisatie in gaat. Ik heb het helemaal gehad daar en wil graag weer positieve energie krijgen uit mijn baan.
Ik herken het. Tot voorheen kon ik nooit een beslissing maken, wist niet wat ik wilde, wat ik kon, of het financieel ging, of ik deze baanzekerheid en flexibiliteit kwijt wilde. Maar de keuze werd voor mij gemaakt. Ik word/ben boventallig verklaard. Moet over niet al te lange tijd weg van de afdeling. In eerste instantie balen, maar zag ook de keuze om te gaan doen wat ik veel liever zou doen. Na veel rondzoeken heb ik een deeltijd opleiding gevonden die ik wil gaan doen. Het liefst zou ik gelijk in september willen beginnen, maar in hoeverre is dat te doen met een bevalling in zicht eind nov/begin dec. Dus ik wil in februari gaan starten! Spannend maar heb er nu al zin in. Ik ga dan trouwens opleiding tot analist doen. Daarna het hoger laboratoriumonderwijs, maar duurt nog eventjes Ik denk dat je moet kijken naar wat je wilt. Tuurlijk kunnen mensen zeggen dat je blij moet zijn dat je een baan hebt, maar is het je droombaan? Wil je het de rest van je leven blijven doen? Verpleegkundige kan je ook in deeltijd doen. Dat je ernaast werkt. Dan heb je toch nog inkomen. Je moet dan wel kijken of je het financieel trekt. Succes met je keuze!!