gelukkig geen nare vragen gehad ben wel nu benieuwd.. met de eerste cb met de wijkverpleegkundige zelfs ruzie bijna gehad en daarna alleen op afspraak bij de cb arts uitgenodigt en in groningen alleen zelfs complimentjes gehad van de wv. zal zien hoe nu gaat
Ik vind het helemaal geen rare vragen en ook zeker niet doelgroep gericht, hier van de verpleegkundige altijd de vraag of ik het allemaal red en of ik hulp krijg uit onze omgeving, maar ik zie dat echt als belangstelling want als ik haar op straat tegen kom is het ook van hoi hoe is het?
is mij trouwens ook nog nooit gevraagd. Wel eens uit BELANGSTELLING of ik het red in combinatie met mn werk en of mijn man het dan ook red als hij alleen is met de kleine. Heb dit nooit vervelend gevonden.
Nee, mij is het nooit gevraagd. Mijn vriend verschoond zelden een luier. (als ik ziek ben ja). Ik ben altijd degene die ze aan en uitkleed. Mijn vriend doet ze dan wel in bad. Het cb heeft er toch niks over te zeggen..
Ik krijg ook vaak vragen, maar moet zeggen dat ik het niet erg vind! Een aantal keren hebben ze mij gevraagd hoe ik me voelde als jonge moeder?? Heb toen aangegeven dat ik me goed voel en ik en mijn man hier zelf voor hebben gekozen. Dit om de plan vraag maar niet te hoeven beantwoorden! Ze vragen ook vaak wel hoe ik me verder voel?? Ik zeg altijd dat ik het redelijk zwaar vind. Dit vooral omdat onze dochter echt een EIGEN wil heeft! Dat heeft ze al vanaf het begin namelijk. Ze slaapt weinig, is overdag erg druk met vanalles! Dus ik ben ook ERG MOE 's avonds, doordat ik eigenlijk nooit echt even rust heb. Ook hebben ze wel is gevraagd of mijn man mij hierin wel ondersteunt?? Mijn man ondersteunt mij zoveel mogelijk maar werkt 40+ uur per week. Ook heeft mijn man lichamelijke klachten (2e hernia) dus probeert hij zoveel mogelijk met haar te doen, maar tillen en dergelijke lukt nu dus even niet! Te dik, te dun, te klein, te groot?? Ook dit probleem is bekend! Mylène is erg slank en lang. Met lengte en gewicht lag zij boven gemiddeld 2e lijn geloof ik boven gemiddeld. Maar hoofdomvang was beneden gemiddeld. Dus altijd daarop commentaar!! Eten, drinken & de rest?? Mylène kreeg volgens hun te veel. Maar ze groeit niet overmatig veel!! Dus precies goed!! Ze lust gewoon alles, en had altijd erg veel honger, nu gelukkig niet meer!! Verder eigenlijk geen last op het CB... Er is maar 1 wijkverpleegkundige die ik niet luchten of zien kan!! Zij kwam hier na de geboorte van Mylène en toen vroeg ik of Mylène spruw had, dus zij keek en zei glashard NEE. Manlief en ik waren er niet gerust op en wouden de huisarts bellen de volgende dag. Toen belde bij toeval de huisarts dat hij graag wou komen kijken hoe het met ons gezinnetje ging. Dus ik hem later gevraagd (lees er zat max 2 uur tussen) en hij zei spruw!! Dus meteen een recept ertegen, en man direct naar de apotheek om het te halen!! Dus met die vrouw praat ik niet!
Net zoals Umm85: Weten ze wel hoe het overkomt (ben wel andere doelgroep: geen andere cultuur maar blijkbaar wel het type onderdrukte,gestoorde huissloof). Ik voelm ij daar altijd slecht bij, precies of ik met al de moeilijkheden die ik heb/had geen goede moeder kan zijn. En eerlijk stel dat ik mijn kinderen de vernieling in mep ofdat Umm85 en TS 20 kinderen moeten krijgen tot er een piemel tevoorschijn komt, zouden wij dat dan zeggen??? En als we het wel zouden zeggen,wat zouden het CB er dan aandoen???
Mij hebben ze ook gevraagd of ik het allemaal wel redde, zo met werk en een baby. Ik weet niet eens meer of ze gevraagd hebben of mijn vriend ook meehelpt ( hij doet heel veel). Ik ben blank, autochtoon en hoger opgeleid en ook mij hebben ze dit gevraagd. Tja, in heel veel gezinnen is het ook een probleem. Als ze nou met het aan 1000 moeders te vragen er eentje kunnen uitpikken en die kunnen helpen, dan is het toch niet erg dat die overige 999 zich misschien wat ongemakkelijk voelen bij de vraag? Overigens, mijn vriend is opgegroeid naast zo'n asociaal gezin, de 1000ste zeg maar. Die hebben serieus gevraagd of ze hun 4 dochters konden inwisselen voor mijn vriend. Nee natuurlijk. Maar hoe vergezocht de vragen van het consultatiebureau voor de meesten onder ons dan ook zijn, het komt wel echt voor.
Inderdaad, mijn gedachte. Hier erg tevreden met het cb. Zijn echt deskundig, zelfs op het gebied van borstvoeding! Nooit ongevraagde adviezen of iets. Ga er altijd met een goed gevoel weer weg. Denk ook dat sommige mensen erg lange tenen hebben als het aankomt op bepaalde opmerkingen of vragen.
Ik vind het wel raar, en ook beledigend. Ze doen het namelijk alleen als je 'een beetje anders dan gemiddeld' bent. Wij hebben het ook meegemaakt. Mijn man is Nederlander, is gepromoveerd en zorgde thuis voor de kinderen terwijl ik kostwinner was. Komen we op het CB, praten ze alleen tegen mij, en vragen ze 'verstaat hij well Nederlands?' en daarvoor ook van die idiote vragen over luiers verschonen...nee hij laat ze die 8 uur dat ik op mijn werk ben zeker in een vieze luier liggen En dan alleen vragen of IK het volhield...terwijl papa de hele dagelijkse zorglast op zich had genomen! Destijds was ik nog zo stom om er op te antwoorden ook, of eigenlijk zo verbaasd dat ze het waagden te vragen. Ben tegenwoordig wat assertiever, dus zou nu zeggen dat ze niets te maken hebben met hoe wij ons huishouden runnen en of ze gewoon even willen kijken of kind voldoende gegroeid is dankuwel alstublieft.
Een tip: zeg nooit dat het moeilijk of zwaar is. Alles komt in het dossier. Het gaat ze gewoon geen ene moer aan, tenzij ze aanbieden bij je thuis de ramen te komen lappen of zo. Als ze vragen hoe het gaat, gewoon hemels glimlachen en zeggen 'prima, niets te klagen'.
@Berte, Ik weet dat ze dit moeten doen voor hun takenpakket. Maar weet je hoe het voelt als je er steeds op bekeken en bevraagd wordt en voor alles verantwoording moet afleggen. Mijn schoonbroer doet niets met zijn dochtertje (typische machoman) prima zo, maar aan mijn zus vraagt het cb niets. Blijkbaar past zij wel in het plaatje van geslaagde, vlaamse middenklasse. Mijn man doet veel in het huishouden, maar ik heb dat stempeltje en daarom moet hij zich voor alles verantwoorden. Dat is ergelijk soms, dat je je voor alles moet verantwoorden en dat je automatisch in een hokje wordt geduwd. Zo van:" o, een turkse, die zal wel een jongen willen" of "iemand met psych moeilijkheden, volgens ons boekje verwaarloosd die sowieso haar kinderen". Dat ze eerst eens kijken voor ze hokjesdenken doen
Ik was bij mijn dochter ook nog heel erg onzeker (huilbaby) en als je dan ook nog van die rare vragen op je afgevuurd krijgt ga je jezelf afvragen of geen verkeerde boodschap afgeeft.
Je voelt het wel aan aan de manier waarop de vragen gesteld worden. WIj zijn ook allebei hoog opgeleid en gewoon nette mensen. Als ik echt onderdrukt was enz zou ik wel naar een psycholoog gaan haha, daar heb ik het cb niet voor nodig. Vragen zoals; hoe gaat het en red je het met werken en 2 kinderen enz, vind ik nix raars aan. Maar als ik aangeef dat het prima gaat en zij zoveel interesse in wat mijn man allemaal doet of laat en of we alles gelijk verdelen vind ik wel vreemd.