Ik zou echt niet een week zonder mijn kind kunnen. Op zich kan ik wel begrijpen dat ze op de vakantie voor hun trouwdag niet de hele tijd met hun kleinkind bezig willen zijn, maar ze moeten ook begrijpen dat je je kind niet zomaar achterlaat voor een week of langer. Met kind zou ik ook niet naar Mexico gaan. De vlucht lijkt me te lang en de lokatie niet echt geschikt voor een jong kindje. Er zijn genoeg plaatsen waar je wel makkelijk heen kan met kind. (Bijvoorbeeld Rhodos waar vanaf ik nu dit berichtje zit te typen. Heel kindvriendelijk eiland en er is ook genoeg moois te zien.) Je kan ook voorstellen om naast de vakantie ook een uitje in Nederland te doen wat wel geschikt is voor de hele familie. Een weekend centerparcs bijvoorbeeld.
Nee, ik zou het niet doen. Dan maar geen vakantie, en al helemaal niet omdat ze vinden dat de alles naar het kleintje toe gaat. Ja, dat is nu eenmaal zo. En die kleine hoort nu eenmaal bij jullie. Een vriend ( nu niet meer) vroeg ons ook op zijn verjaardag. Maar onze dochter mocht niet komen. Nou dan kom ik dus ook niet. Als mijn kind niet welkom is.
Ik kan het me wel voorstellen van je ouders. Met een kleintje erbij ben je een stuk beperkter in je doen en laten. Je kan niet zomaar een lange tocht maken, paardrijden, japans eten aan een kookplaat of een hele dag aan het strand liggen om maar wat voorbeelden te geven. Als je zonder kind op vakantie gaat mis je d'r uiteraard heel erg maar je zult zien dat je kind inderdaad niet meer het middelpunt is.
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben helemaal gelijk hoor dat mijn zoontje natuurlijk bij de famillie hoort. In het is idd iets van de jaren 80 ja om zonder kids te gaan. Ik hoorde vandaag dat ze mij ook thuis hadden gelaten toen ik 1,5 was, weet ik niks meer van. Ik vind het echt moeilijk hoor. Heb ik vandaag ook tegen mijn ouders gezegd en dan krijg ik als argument van 'je staat 24 uur per dag voor je kleintje klaar, je mag ook wel een keer aan je eigen denken'. Tja ik ben het ook niet altijd eens over de opvattingen van mijn ouders en heb geen zin in ruzie. Dus ik blijf nog steeds twijfelen.... Liefs
Nou je moet doen waar jij je goed bij voelt...niemand kan jou zeggen wat te doen want we denken allemaal anders... Succes met je beslissing!
voel je je niet ontzettend gekwetst dat je kindje blijkbaar niet bij de uitnodiging hoort. Ik zou me in zo'n geval echt eerst even over dat verdriet moeten zetten voordat ik al na kon denken of ik het aanbod aan zou nemen of niet.
Kan me best voorstellen dat je geen gezeur met je ouders wil! Maar in jouw situatie zou ik toch duidelijk maken wat JOUW wens is. Uiteindelijk kunnen wij jou niet vertellen wat je moet doen. Het lijkt me wel belangrijk om duidelijk te zijn tegen je ouders, om ook in de toekomst dit soort dingen te voorkomen. Zoals velen hier al zeiden, ik kan me niet voorstellen dat mn ouders zoiets zonder kleinkind willen doen. Die grijpen juist elke gelegenheid aan om de kleinkinderen voor zichzelf te hebben. Succes hoor,
ik ben het eerste jaar in de zomer ook een week bij m'n oma gebleven vroeger ja, toen m'n ouders met broers op vakantie gingen (kamperen) . Over het 2e deel: Tja, als ik écht aan mezelf wil denken dan ga ik een weekend weg zonder kind(eren) -maar langer niet, daar word ik niet gelukkiger van.... Niet nu ze nog zo klein zijn.
hmmm mijn ouders zijn nooit zonder mij weggeweest en ik ben ook van de jaren 80 maar goed... jouw reaktie op: je moet ook aan je eigen denken (wat een non argument is want je moet wel aan je kind denken want dat kunnen ze niet voor henzelf) zou kunnen zijn: dat doe ik, ik vind een vakantie met hem juist leuker... Kijk ik kan prima een weekendje weg zonder kids maar een strandvakantie zou me niet lekker zitten. Dan zou ik elke keer bij het zwembad eraan denken hoe leuk ze zouden spelen of dat we nu een ijsje zouden kunnen eten etc. Als je er zelf 100% achter staat moet je het doen, maar dat sta je niet en dan heb je straks een rotvakantie.
ik begrijp je ouders wel! en nee, ik zou er niet aan moeten denken om mn kids zo lang niet om me heen te hebben. maar ik begrijp hun argumenten wel!! Zo hebben wij onlangs onze jongste dochter van 11 maanden een weekendje bij mn zwager en schoonzus gelaten omdat mn ouders (die voor ons 2,5u weg wonen) een groot feest hadden georganiseerd voor hun 40 jarig huwelijk. ja ze hoorde er zeker wel bij, maar ze had er absoluut niet van genoten en voor haar was t ronduit zielig geweest om de hele dag plus feestavond door te moeten trekken. oppas daar in de buurt was geen optie. en daarnaast had ik er zelf ook niet van kunnen genieten als ze wel was meegegaan, want ik ken mezelf......ik had me veels te druk gemaakt om die kleine en zelf totaal niet van hebben kunnen genieten van die dag en avond. kortom, k begrijp je ouders wel.....je bent veel vrijer zonder je kind. en je kan zelf ook weer even heerlijk genieten zonder je druk te moeten maken of alles wel goed gaat met je kind, of die het wel volhoudt of er geschikt eten aanwezig is, of uitstapjes niet te vermoeiend zijn....ectectect maar ja, de vraag is wil je dat wel?? wil jij je kind zolang achterlaten?? en ja, ik snap ook dat het moeilijk kiezen is tussen je ouders en je kind. willen ze idd geen andere reis ofzo ondernemen waarbij het makkelijker is om je kind mee te nemen??
Ik zou er niet aan moeten denken om 1,5 wkn in mexico te zitten om mijn ouders niet teleur te willen stellen. Terwijl je dan zelf je zoontje mist. De keuze is dan toch makkelijk. Je kindje staat toch op 1. Volg je hart. Je kan het in het leven toch niet iedereen naar zijn zin maken.
Ik was van de week al verbaasd. Mijn schoonouders hebben voor hun verjaardag een feestje gepland waar ze verder nogal geheimzinnig over doen. Toen ik van de week vroeg of ik voor de kinderen dan wel een kinderwagen mee moest nemen zei mn smoeder zonder blikken of blozen, oh, maar de kinderen mogen helemaal niet mee... Ik stond even met mijn mond vol tanden, die horen er toch gewoon bij? Daarbij, ik moet dan toch een oppas regelen, kan toch niet zomaar een dreumes en een baby alleen thuis laten? En dat is nog maar een middag en avond, 1,5 week zonder mn kindjes, geen haar op mn hoofd die daar aan denkt!
Nou echt niet dat ik zonder mijn dreumes anderhalve week op vakantie zou gaan! Vind het ook erg raar van je ouders, bij de mijne zou dit nog geen eens in hun hoofd opkomen.. Kleinkind gaat voor alles en hoort er helemaal bij en ze zijn juist blij als hun dag(en) om hem draait, dat vinden ze fantastisch.
Laat ik even voorop stellen dat ik ook niet zonder mijn zoontje op vakantie zal gaan, dan blijf ik veel liever thuis. Maar ik begrijp de ouders van TS wel, ik vond het vroeger altijd leuk dat mijn kleine neefje en nichtje meegingen (we schelen 12 jaar), maar alles draaide om de kleintjes. Heel veel dingen deden we niet, want niet geschikt voor de kleintjes. Nu is dat niet zo'n ramp als je naar Frankrijk ging, zoals wij. Maar als je een droomreis naar Mexico boekt, ik kan me voorstellen dat je dan alles wilt zien. Hun kleinkind is er 10 dagen later ook nog, in Mexico komen ze nooit weer.
Mijn oudste dochter is ooit twee nachten achter elkaar uit logeren geweest toen wij onze vloer aan het leggen waren. Ik was na die twee nachten echt lichamelijk ziek omdat ik haar zo miste... (zij was toen ongeveer 1,5) (Kan nog wat worden als ze over een jaar over 14 op kamers moet hihi) Dusse no way dat ik zo lang zo ver weg ga zonder mijn kinderen. Dan maar scheve gezichten bij de volwassenen.
Voor de drie jongsten zijn mijn man en ik zo vaak zonder kinderen op vakantie geweest... Maar moet wel zeggen, de oudsten hebben een andere vader Dus die waren gewoon daar. Volgend jaar zijn wij 5 jaar getrouwd en gaan wij ook met ons 2-en op vakantie, zonder kinderen. Eigenlijk een uitgestelde huwelijksreis. Ik ken zoveel mensen die wel eens een weekendje weg gaan en soms ook een week zonder de kinderen, om gewoon even weer man en vrouw te zijn ipv papa en mama. Persoonlijk vind ik het niet zo raar dat je ouders deze reis voor ogen hebben zonder ukkies mee te nemen. Neem aan dat ze naar Mexico willen om cultuur te snuiven en niet om alleen maar aan het strand te liggen.
Maar je kan toch ook wel ergens heen zonder je kinderen?? Tuurlijk horen je kinderen erbij, maar betekent dat dat je zonder hen nooit meer iets kan doen???? Bij het 40 jarig huwelijksfeest van mn schoonouders ging geen van de 5 kleinkinderen mee.......die hebben op een ander tijdstip een eigen feestje met mn schoonouders gevierd. Kortom die dag zelf hadden we idd oppas voor de kids geregeld.
@mirjamrn maar je hebt t nu wel over een dag dat je so feest hadden. is toch heel iets anders dan 1,5 week? tuurlijk kan je ergens heen zonder kid(s) maar 1 dag of 1,5 week vind ik wel een verschil
Dat is natuurlijk zo, maar het is dan wel handig als ze dit wel gemeld krijgen, zodat ze in ieder geval oppas kunnen regelen. Beetje lullige manier om er zo achter te komen.