Ja hier helaas niet... - Maandag: Ochtend en avond alleen met zoon, overdag werken - Dinsdag: Hele dag alleen met zoon, thuis - Woensdag: Ochtend en avond alleen met zoon, overdag werken. Gelukkig eten we dan bij mijn ouders, dus hoef ik eens niet te koken. - Donderdag: Ochtend en avond alleen met zoon, overdag werken. Papa komt thuis als zoon al op bed ligt. - Vrijdag: Whoohoooo! Papadag! - Zaterdag en zondag dus ook, vind ik. Vind ik wel zo redelijk, ook gezien ik zwanger ben EN er 's nachts uit moet, als de kleine wakker wordt. Alleen dan zijn we eens in het weekend ergens, op een feestje of terrasje of zo... En wat doet mijn man? Gezellig socializen en dus niet op de kleine letten.
Zie mijn vorige bericht dus. Mijn man was bij uitzondering gisterenavond thuisgekomen en had vanmorgen later een afspraak. Dus hij had alle tijd en ik had EINDELIJK eens even rust in de ochtend, lekker ontspannen mijn boterhammetje eten en kopje thee erbij.
Oh en nog wel even een pluspuntje, na alles hier gelezen te hebben... Mijn man pakte nog wel snel de jas van zoonlief mee. Hij deed hem niet aan (want was al warm), maar toch heel slim, want er was later op de dag onweer voorspeld. Nou kwam dat onweer pas rond 8 uur, maar toch: Goed vooruit gedacht!
Vind je nou serieus dat papa het maar moet doen in het weekend omdat jij de andere dagen het moet doen (uitgezonderd de vrijdag?)... Of lees ik het nou verkeerd? Het weekend doe je toch samen en als je iets van je man wilt, kun je dat toch gewoon aan hem vragen / tegen hem zeggen? En waarom moet jij er 's nachts persé uit?
Ik snap opzich wel het 'grappige' aan dit topic, maar kan er ergens niet tegen dat vrouwen op dit soort momenten altijd net doen of ze superieur zijn aan mannen. Ik geloof dat wanneer je de moederrol aanneemt(briefjes klaarleggen met opdrachtjes, kleertjes klaarleggen, dingen 'afspreken'(oftewel opdragen) met je man, terechtwijzen ('vergeet je niet wat?!'), dat de man vanzelf de kindrol aanneemt(minder uit zichzelf doen, dingen vergeten, niet zn eigen hersens gebruiken omdat er toch wordt voorgekauwd wat er gedaan moet worden). Dus dan heb je het in feite aan jezelf te danken dat je man zo passief is, het houdt elkaar in stand. Als mijn man thuis is dan gaan dingen ook anders; lange mouw met warm weer, douchen zonder zeep, mn jongste de hele dag zn pyamashirt aan('kan toch ook als shirt?'), een stuk fruit bij het ontbijt('hij had zo zin in banaan'), en inderdaad ook weleens een keer geen tanden poetsen omdat hij geen zin had in strijd.. Dingen die ik allemaal anders zou doen, maar ik kan me er niet aan ergeren. Hij speelt meer met ze, leest meer boekjes voor, etc.
Omdat mijn man er dus niet is maandag t/m donderdag? Hij is maandag weg voor wij wakker worden en donderdag terug als de kleine op bed ligt, dus ik sta er dan 4 dagen alleen voor, waarvan ik er 3 volledig werk. We werken allebei 32 uur. Of bedoel je met je laatste zin: Waarom laat je je kind niet gewoon huilen 's nachts?
Okay, ik snap nu waarom jij de nachten eruit moet maar ik begrijp nog steeds niet waarom het weekend dan van papa is.. Papa is toch ook aan het werk? EN waar is jullie gezintijd?
Mijn man is niet passief, hoor! Dit soort situatie komen ook niet wekelijks voor. En andersom heeft hij natuurlijk ook wel van die -momenten bij mij... De enige waar ik briefjes voor klaar leg, is mijn moeder, die heel vergeetachtig is (beginnende vorm van dementie). Die laat ik ook niet langer dan een paar uur oppassen om die reden. De enige keren dat ik kleertjes klaar leg, is als ik van tevoren bedacht heb, dat voor een specifieke gelegenheid specifieke kleertjes wel leuk zijn. Iets netter voor een feestje bijvoorbeeld, of shirtje van oma, als we daarheen gaan. Of iets met rood als dat het thema is op het KDV. NIET omdat mijn man geen smaak heeft, of niet kan matchen. En dat weet hij ook. Maar wat tanden poetsen vind ik het belangrijk, dat mijn zoontje weet, dat er gewoon altijd tanden gepoetst moet worden, zonder uitzonderingen.
Papa is inderdaad ook aan het werk, maar na het werk heeft hij rust en kan hij doen en laten wat hij wil. Hij maakt die ochtendspits en avondspits niet mee. Dat is zowel fysiek al mentaal echt een groot verschil en dus helemaal nu ik zwanger ben EN regelmatig een gebroken nacht heb. En natuurlijk doen we ook dingen samen in het weekend. Het is niet zo dat ik het hele weekend mijn man en zoon links laat liggen, maar mijn man kookt en verschoont en dat soort dingen. Onze 'gezintijd'... raar woord... nooit zo over nagedacht... Nou ja, we gaan ook wel met z'n drietjes dingen doen. Of samen spelen, of naar de Efteling, of weet ik wat... Het is alleen niet de bedoeling, dat als we gezellig onder de mensen zijn, alles alsnog op mijn neerkomt, dat ik dan als enige mijn zoon in de gaten houdt, zorgt dat ie drinken krijgt, zijn luier verschoont, niet wegloopt, nergens opklimt, etc. Maar dat gebeurt dus wel regelmatig. Ook als wij hier visite hebben, dan ben ik degene die ervoor zorgt dat de gasten niet droog staan EN onze zoon aandacht geeft, want mijn man let dan echt niet meer op (zeker niet na een paar biertjes). Maar dan ben ik dus echt compleet kapot aan het einde van de dag. Oh en als ik niet voor de gasten zorg, dan staan ze dus echt gewoon droog, hè! Nou ja, gelukkig hebben we dat ook niet elk weekend. Maar het is alweer 10 uur zie ik... Bedtijd voor mij, want anders trek ik het morgen weer niet... Manlief is naar een etentje van zijn werk en komt vannacht pas thuis...
Lady, ben het compleet met je eens hoor meid! Maar hier ook een kerel die ma-vrij in de kost zit en niet thuis is. dus weet ook hoe je je erbij voelt
Als mijn man nou de enige kostwinner was, dan kon ik me er nog iets bij voorstellen. Gaat om een eerlijke taakverdeling. Maar aangezien ik net zoveel uur werk als hij, zou het fijn zijn als de taken thuis ook evenredig verdeeld zijn. Gelukkig zijn ze dat ook wel hoor, grotendeels. Maar ik moet sommige dingen toch nog wel eens vragen, want als hij het vergeet, dan moet ik het alsnog zelf doen als hij weer weg is. En sommige dingen (waarbij bijvoorbeeld getild moeten worden) kan ik niet meer.
Over het algemeen worden er hier geen "isseus" gemaakt over kleding. Ik zal niet snel iets zeggen van de kleding combi's die mijn man maakt. Ook al ziet het er soms niet uit, ik bijt op mijn tanden en doe net of ik het niet zie.. Wat mij meer steekt is dat hij dan zelf niet even nadenkt van "O ja, het word bloedheet vandaag, laat ik eens wat anders pakken" (zelf had ik er echt geen erg in gehad dat het zo warm zou worden) Het is niet ook zozeer dit akkefietje waar ik me aan erger, het is dit niet nadenkende gedrag in het algemeen. Hij ziet het gewoon niet... Maar dat is stof voor een ander topic...
Al was hij wel enige kostwinner...die kleine heb je ook samen gekregen. Dus hoort hij daar ook voor te zorgen Ik word er niet vrolijk van als ik beneden kom nadat meneer mij laat uitslapen en zoonlief heeft geen eten gehad, loopt nog in de pyama, geen tanden gepoetst nog. Of als we weg moeten dat hij alleen zn jas aantrek, een sigaretje draait en alvast buiten gaat staan wachten totdat ik alle deuren op slot heb gedaan, de hond naar binnen heb gehaald, zoonlief schoenen en jas heb aangetrokken, mezelf de jas heb aangetrokken en mn tas heb gepakt....
Volledig eens met Dirksmama en mroos. Als mijn man de kinderen doet (wat hier 50-50 verdeeld is) doet hij het lekker op zijn manier. En dat gaat gewoon hartstikke goed. Zorgen doe je samen en hij heeft net zo veel recht om daar zijn eigen weg in te vinden als ik (nadat je het over de echt belangrijke dingen in de opvoeding eens bent natuurlijk). Ik zou er ook niet aan moeten denken dat hij mij instructies gaat geven hoe ik de kinderen om moet gaan of het huishouden moet doen of een spijker in de muur moet slaan of wat dan ook. Waarom vindt iedereen het dan wel normaal dat vrouwen mannen voorschrijven hoe met de kinderen om te gaan? Als je het loslaat en de mannen het op hun eigen manier laat doen, wordt het voor hen én leuker én ze worden er handiger/beter in en mochten ze fouten maken dan leren ze daar van (door ervaring leren komt beter binnen dan het voorgeschreven krijgen door je partner...). Heb je als mama ook weer belang bij natuurlijk!
idd, ik laat mijn man zijn plan maar trekken, het zijn de zijne ook. En er is nog geen enkele kind gestorven als het naat school gaat met de kousen van broer eneen onderhemdje als t-shirt. Mijn psych zegt dat je moet zeggen dat hij artiest is en dan doet iedereen of het kunst met de grote K is.
Over de meeste dingen is dat ook zo en ik probeer zo veel mogelijk mijn mond te houden, al vind ik dat moeilijk omdat ik best een betweter ben . Maar dingen als tandenpoetsen moeten gewoon gebeuren! Ik voel me dan verantwoordelijk voor die kleine zijn tanden en ik vind het niet goed dat er "dan maar een keer niet" gepoetst wordt. Wel bij een bijzondere gelegenheid, bijvoorbeeld als we een heel laat feest gehad hebben waarbij de kleine slapend en wel overgeheveld wordt in zijn bed. Maar niet op zomaar een avond/ochtend.
Gelukkig niet herkenbaar..man is prima met de meiden. Maakt zelfs met veel geduld staartjes in hun haar. Is huishoudelijker aangelegd en doet vaak de boodschappen. Tegelijk is t ook een zeer goede klusser, mag me dus gelukkig prijzen!
Dat n kind op een vrije dag in z'n pyama loopt dat zou ik niet erg vinden. Maar vergeten eten te geven zou me wel erg ver gaan!
Bij ons is mijn man juist beter met mijn zoontje dan ik.. ik zie ook een heleboel dingen niet. Bedenk pas als ik zelf mn tweede bakkie koffie inschenk dat zoonlief ook wel wat wil drinken misschien... ga vaak van huis zonder luiers of iets en moet dat dan weer van anderen gaan bietsen Maar het betekent niet dat ik niet om m geef.. ik heb gewoon niet zoveel aanleg voor moederen geloof ik en zit vaak met mijn hoofd ergens anders. Gelukkig compenseert mijn man dat dan weer ruimschoots