Voor de mensen die denken dat moeders die niet zonder hun kinderen uitgaan het moeilijk gaan krijgen, dat is niet zo hoor En andersom overigens ook niet..
Was dat 's avonds? Want dat zou ik hier dus echt niet hoeven proberen en het merendeel van de kids die ik ken, moet je echt niet 's avonds mee willen nemen ergens heen. Dat was mijn punt met: is toch helemaal niet leuk voor ze, om mee te gaan? Wij zijn laatst tot 22 uur op een bruiloft geweest van mijn zwager en toen zat Thirza er echt totaal doorheen. Totale vreugde en uitgelatenheid voortdurend afgewisseld met keihard huilen van vermoeidheid... en daarna nog 2 dagen van slag. Dit was een keer een uitzondering, omdat het de broer van mijn man was, maar voor elk ander zouden we het zo doen dat er ofwel 1 van ons gaat, of we zorgen dus voor oppas. Wij een ontspannen avond, en Thirza gewoon haar rust.
En hoe oud is dat, als ik vragen mag? Want hier twee stiefkids van 9 en 11, (bijna 10 en 12), maar die zie ik dat echt nog niet doen.... Komt wel bij kijken dat ik die niet zelf opgevoed heb, (wat ze hier zijn, doet erg weinig aan de totale opvoeding), en dat ze ws wat erfelijk belast zijn met de ADHD van mijn man, maar toch... Naar mezelf kijkend, kon dat vanaf de middelbare school. Nou, ik kan me er echt geen voorstelling van maken dat je als ouders de eerste 12 jaar van het leven van je kind nooit met z'n tweeen weg bent. En dan doen wij dat niet eens vaak, gaat om een keer of 2-3-4 per jaar.
Ag een avondje weg moet kunnen, ook niet verkeerd voor je relatie denk ik zo maar zelf. Laatst voor het eerst sinds 9 maanden een avondje met mijn zusje gaan stappen. Heb het de hele avond over mijn lieve zoontje gehad hahahaha. Ik vind zelf, dat als je elk weekend de behoefte heb weg te gaan, je beter niet aan kinderen had moeten beginnen. Ik haal dalijk mijn uitjes wel uit de dagjes weg met mijn kereltje en zo nu en dan lekker met zijn 2tjes een avondje weg. Maar dat is sporadisch. Ik ben niet zo goed in loslaten en waarom zou ik. Ik heb geen baby om hem los te laten, maar om hem zo vaak mogelijk vast te houden....
Btw is mijn zoontje laatst een nacht bij mijn moeder geweest. Vent had een nachte Preston Palace geboekt voor ons twee (voor het huwelijksaanzoek hahaha). Ik vond het maar 3x niks, maar mijn mannetje heeft de tijd van zn leven gehad. Spelen met zijn oom (12 jaar oud ) en lekker veel liefde van zijn tantes en mijn moeder.
Wij zijn hier trouwens pas voor het eerst een keer weer samen weggeweest toen Thirza al een jaar geweest was. Daarvoor had ik die behoefte niet zo, leverde de gedachte dat ze bij oppas zou zijn die haar zou moeten troosten als ze wakker werd, me veel te veel stress op. Maar goed, dat had ook alles te maken met het feit dat Thirza pas met 23 maanden door ging slapen door de gezondheidsproblemen. O, wacht, nee: we zijn 1 keer samen naar een verjaardag van een vriendin geweest, toen Thirza 4 maanden was. Dat was in de korte periode dat ze van 18/19 tot 2-3 sliep, dus toen hebben we d'r zelf op bed gelegd en waren ruimschoots thuis toen ze voor de nachtvoeding kwam. Maar goed, als ze eerder was gaan doorslapen, zouden we ws ook veel eerder een keer oppas hebben gevraagd
Nou het heeft er wel degelijk veel mee te maken. Misschien gebruik ik het idd niet in de juiste context. Laat ik zo zeggen...wij zijn hier allemaal, dus inclusief mijn dochter, gewend dat ze weleens elders slaapt. Het is niet eens meer een keuze dan. Hierdoor word je zelf losser in je denken. Als wij al een keer een avond uitgaan dan vraag ik het liefst iemand die hier oppast. Nu gebeurt dat dus nooit want ik hou het niet vol. Maar kids vinden het zelf ook vaak leuk om uit logeren te gaan naar bijv. Opa en oma........aaai pijnpuntje hier want oma vraagt er nooit om maar dat is wat anders............ik zie er alleen niets kwaads in om af en toe lekker weg te gaan en ik bedoel dat als je gaat scheiden je gedwongen wordt in zo'n situatie. Een situatie die eel vrouwen hier blijkbaar amper aankunnen. Nou het wil vanavond allemaal lekker onduidelijk op het papier komen..... Begrijp je het nog? Of is het gewoon een onsamenhangend verhaal pfff.
geen notdone, maar mijn voorkeur heeft het niet echt. Ga liever met zn 4tjes naar een dierentuin ofzo al zou soms een avondje kinderloos weggaan ook wel lekker zijn, maar hebben maar bar weinig mogelijkheid tot oppas
Eén keer per maand, wat luxe! Natuurlijk gaan mijn man en ik wel eens een avondje samen uit. Dit komt denk ik zo'n 2 x per jaar voor. Lijkt me niks vreemds aan hoor, af en toe eens een avondje samen met je partner.
Ja vind het nogal onduidelijk haha, want ik zou echt niet weten waarom ik dat niet zou aankunnen? Het is namelijk absoluut niet zo dat ik mijn kinderen ergens niet kan achterlaten ofzo. Mij zal je ook echt niet zien staan grienen bij de peuterzaal of kleuterschool, en andersom ook echt niet..
Voor mij dus wel heel veel. Als ik geen alleentijd heb en niet eens een moment stilte of eens andere gesprekken als met een kind kan voeren dan word ik chagrijnig. Dan irriteren dingen mij veel eerder en word ik snibbig. Naar haar toe dus. En dat is niet leuk voor haar en niet voor mij. Ik kan dus veeeeeeeeel meer hebben als de batterij oplaad. Mijn moederrol veranderd idd niet. Blijf gewoon alles doen wat moet enz. Alleen hoe ik mijzlef daarin voel dat is wel een wereld van verschil.
Nou eerlijk gezegd, ik denk dat een paar dagen of een week alleen weggaan helemaal niet zo leuk is voor (kleine) kinderen. Natuurlijk, ze vermaken zich heus wel en worden vast extra verwend. Maar als mijn vriend bijv een week naar een congres is, is dat echt niet 'leuk' voor mijn dochter. Kan me niet voorstellen dat ze het 'leuk' zou vinden om langer dan 1-2 nachten van ons weg te zijn. Dat je zoiets 'een keertje' doet, ah lá, maar elk jaar ofzo vind ik bijvoorbeeld heel erg overdreven en eigenlijk best wel egoistisch.. En @Snoopy, wat is het verschil dan als je 1 of 2 kinderen hebt? Behalve dat het mogelijk lastiger is om voor 2 kinderen oppas/logeeradres te vinden, dan voor 1, zie ik weinig verschil. Mijn dochter vindt een nachtje bij een van de oma's prima en hartstikke leuk.
ieder zijn eigen keuze, maar voor ons is het not done om zonder de kinderen met z'n tweetjes weg te gaan. We zijn dus al meer dan 6 jaar niet samen weggeweest. Verjaardagen, etentjes enz. ze gaan mee, of 1 van ons gaat of we gaan niet. Er is altijd een van ons bij de kinderen. Ik ben thuisblijfmoeder dus dat is niet zo moeilijk, maar als ik bv. naar de dokter moet dan blijft mijn man bij de kinderen. Oppassen door oma gebeurt alleen in noodgevallen en is tot nu tor pas 4 of 5 keer voorgekomen (bij de jongste helemaal niet). Ik vond het vroeger trouwens vreselijk als mijn ouders weggingen of als ik moest logeren. Ik ga weleens met een vriendin naar het theater ofzo en mijn man gaat ook weleens alleen weg. En dochter is ook gewoon naar psz geweest en jongste gaat daar straks ook naartoe, maar dat vind ik wat anders dan oppas regelen om samen weg te gaan.
Ik ga niet zonder ze op vakantie of langer dan 2 nachten weg. Maar hoe vaak hoor je wel niet dat stellen die in crisis zitten nooit its leuks met elkaar doen of met elkaar praten! Iets samen doen is cruciaal om je relatie gezond te houden. Typisch een opmerking van een kinderloos iemand, die niet begrijpt hoe een relatie verandert als er kinderen komen.
Ik heb ook nergens gezegd dat je gaat scheiden en ook niet dat je daar bij voorbaat al vanuit moet gaan. Dat is je eigen interpretatie.
Ik vraag mij idd ook af hoe lang het nog leuk blijft voor kids om meegesleept te worden naar musea enz. De meeste vinden daar maar weinig leuks aan. Wij zijn afgelopen jaar ook alleen naar Parijs geweest. Ik he beloofd dochter het een keer te laten zien maar ik weet al wel hoe die dag gaat. Ze is 5 jaar. Die vind het echt niet boeiend om daar rond te lopen. Ik denk persoonlijk dat zedan veel liever uit logeren gaat en daar leuke dingen, gericht op kids, gaat doen.