Akitapup fotomodel

ik ben zo blij.

Vandaag heb ik eindelijk de foto's van onze Aiko op mogen halen van de dierenfotograaf. Ik wilde er graag eentje met jullie delen.
Hier is mijn knappe ventje, 5 maandjes oud:

 

Thanks allemaal. Wij zijn zelf ook heel tevreden over ons lekker ding.
Wat een lieve reacties allemaal.

@Aatje: Hihi, nee, Alle piepbeestjes op de wereld zijn allemaal voor Aiko, aldus meneer zelf, dus de fotograaf had er geen vast. Hij zat op een afstandje een (niet lachen!) 'KROEOEOEORRRRRKKKKKRRRRROE' geluidje te maken. Moet zeggen dat dat zeer veel effect op Aiko had. Gelukkig had hij verstand genoeg om naar mijn 'blijf' commando te luisteren.
(Die schaduw links van hem, is mijn uitgestrekte arm, vergezeld van 'blijf')

 

Meneertje Aiko is zeer tevreden over alle complimenten.
Een pootje en een dikke lebber, namens hem.

Dank je wel. Zo kijkt ie normaal alleen maar als zijn bak voer voor hem staat.
Eerlijk is eerlijk, het is niet het gemakkelijkste ras. Zo heeft hij, zoals de meeste Akita's een zeer sterke eigen wil en kan vrij dominant proberen uit de hoek te komen. Ook houden ze niet altijd van andere honden.
Aiko vind het heerlijk om met andere honden te spelen, maar wij houden er rekening mee dat dat misschien nog wel eens om zou kunnen slaan.

Je kunt een Akita meestal vergelijken met de kat onder de honden. Hij komt wanneer hij zin heeft. Heeft meneer geen zin om gekroeld te worden, kijkt ie je arrogant aan, en loopt aan om vervolgens een plekje op te zoeken, het liefst zo ver mogelijk uit je buurt.

Hahaha, ik lees het nu terug, en het klinkt wel heel erg. Je moet gewoon weten hoe je met zo'n eigenwijze doerak moet omgaan. Als je maar echt consequent bent, en je houdt er een beetje discipline op na, dan kom je al een heel eind. Zoals de meeste hondenrassen, is ook de Akita zijn baasje dankbaar als ie duidelijkheid heeft. Hij wil graag weten waar hij aan toe is, en als hij je voldoende vertrouwd, is er niks of niemand die de band tussen hond en baasje kapot kan maken. hij zal voor je door het vuur gaan.

Dan krijg je die trouwe blik in de ogen die jou ook al is opgevallen, Nikki.
De trouw van een akita is legendarisch. Ken je de film 'Hatchi'?

 

Dank jullie wel voor de lieve reacties. We worden er haast een beetje verlegen van. (Nou ja, ik dan. Aiko wordt nergens verlegen van.)

@Yolanthe: Oh jee, dan zal ik er maar niet bij vertellen dat Aiko zijn kans schoon zag een halve minuut na de shoot.
De fotograaf liet mij zien hoe de foto's eruit zouden komen te zien en we waren aan het praten over de prijs toen we allebei een knaaggeluid uit de hoek hoorden komen...

Zat die klojo alle koekjes van de fotograaf op te peuzelen toen we even niet keken!

catharina: Shiba's! Leuke honden, en je hebt er maar liefst twee. Bofkont.
Hier in de buurt woont ook een Shibameiske. Ze is Aiko's grote liefde. Alleen met hem durft ze te spelen.

1steXmom en boeff; Hou op, zowel ik als mijn vriend hebben zowat hardop zitten loeien bij het kijken van die film.
Een gezinnetje bij ons in de rij zegt ook altijd als ik met Aiko loop. 'Kijk! daar loopt hatchi weer.'

En dan te bedenken dat Hatchi een Akita Inu was, en Aiko een American. En de enige reden dat Aiko ooit op mij zou wachten bij een station, is dat ie er volop te vreten zou krijgen.

 

Ach gossie. Heel veel sterkte met je verlies. Moeilijk he, om je maatje te moeten laten gaan?
Ik mis mijn shar-peitjes ook nog steeds. En dat is alweer ruim drie jaar geleden.

Wat eenmaal in je hart zit, gaat er nooit meer uit. Koester de foto's inderdaad maar.

Marley and me is inderdaad een prachtige film, maar ik heb het boek, en dat vind ik toch een stuk mooier. (Ik ben een sucker voor mooie vertelwijzes)

Bedankt voor het delen van je herinneringen.


Yolanthe: De tuin vernielen, mij in mijn vetrollen happen en de tafelplanten opeten maakt ook hongerig, aldus Aiko.