Ook hier doen we dat gewoon hoor Eens in de maand, gewoon lekker samen er tussen uit.. Even geen papa en mama zijn, maar gewoon weer even als stel.. Komt je relatie alleen maar ten goede
Ik denk er net zo over als je zusje en ik heb wel een kleintje. Voor mezelf denk ik er dan over he, wat anderen doen interesseert me niet en moeten lekker doen wat ze zelf willen dat gaat me niet aan. Ik kan me kleintje niet eens achter laten ze gaat echt overal mee naar toe. Er zijn ook ouders die zonder hun kinderen op vakantie gaan, moeten ze allemaal zelf weten, niks voor mij en mijn mening daarover kan ik beter voor me houden.
Loslaten heeft naar mijn mening niet veel te maken met je kind niet willen laten logeren ergens anders of niet 'iets met z'n tweeën willen doen'. Loslaten is noodzakelijk en gezond, maar ouders die hun kinderen niet bij een ander brengen hebben naar mijn mening geen probleem met loslaten. Het wordt pas een probleem als ze moeite hebben met de peuterspeelzaal of de kleuterschool, en dat is totaal iets anders dan je kind wel of niet bij iemand brengen. Op het moment heb ik geen behoefte om 'er lekker tussenuit te gaan met mijn man', wij genieten er meer van om dit met zijn drietjes te doen en we zijn dan echt niet alleen bezig met babytalk. Er blijft met zo'n kleintje nog genoeg tijd over om aandacht aan elkaar te besteden. En ik vind mijn dochter gewoon veel te klein om haar ergens achter te laten. Misschien over een jaar of 2.
gewoon doen hoor! wij doen dat ook regelmatig.... En proberen dat ook zo te houden , lekker even tussenuit met zn tweetjes!
Nou wij hebben eigenlijk nooit echt een etentje of een uitje als mijn dochter bij ons is. Wel voor de bruiloft enzo als we afspraken hadden met de fotograaf savonds (dan legde we mijn dochter in bed bij schoonouders). We gaan nooit uit, kijken liever thuis een film ofzo. Dochter ligt ook om 7 uur in bed. Ken wel wat moeders die ieder weekend kei hard gaan stappen en daaom hun kind bij oppas dumpen.. daar ben ik t echt niet mee eens. Je weet wat moeder zijn met zich meebrengt, dan moet je je ook neerleggen bij t feit dat je niet meer 15 bent en elk weekend op stap kan gaan. * Als mijn dochter naar haar vader gaat (om het weekend en de helft van de vakanties en feestdagen), dan gaan we wel uit eten enzo.
Ik heb niet alles gelezen maar af en toe een paar uurtjes samen vind ik geen probleem hoor. Mijn dochter van bijna 16 heeft al aangeboden eens in de maand een avondje te komen oppassen zodat wij er even uit kunnen samen. Volgens haar zou dat ten goede komen aan onze relatie haha. Ik zie het wel, wij zijn niet van het stappen,vakantie zonder kids wil ik niet. Alhoewel ik nu wel 2 dagen en 1 nachtje aan het plannen ben voor ons tweetjes. onze 2 kids wonen niet bij ons en we kennen elkaar nu 4 maanden en even 1 nachtje weg smaen zou ik heel fijn vinden,ook omdat we niet op vakantie gaan dit jaar en alleen maar aan het klussen zijn in huis. Hoeft niet ver, tentje mee en wandelen op de Veluwe vind ik al goed genoeg!
Ik ben in de avond altijd thuis bij mijn kinderen maar heb geen moeite met loslaten hoor Mijn oudste gaat normaal gesproken 4 dagen in de week naar psz...nu heeft ze 6 weekjes vakantie vindt zo'n psz belangrijk voor haar (sociale) ontwikkeling.
Dus dan gingen ze wel naar een oppas of kdv? Waarom is het dan niet ok om een oppas te regelen of te laten logeren als je samen eens weg wilt? Of heb ik dat verkeerd begrepen..
De een kan haar kind eerder 'loslaten' dan een ander. Ik wilde mijn dochter als baby ook zoveel mogelijk bij me hebben. Het eerste jaar moest ik er sowieso niet aan denken om haar naar een kdv ofzo te brengen. Alleen heel af en toe de oma's een paar uurtjes. Het eerste jaar/maanden zijn we iets van 2-3(?) keer samen uit eten geweest en een keer een bruiloft. Nu gaat ze wel 3x/week naar de psz en dat vind ik héérlijk! Kijk er ook al best een beetje naar uit dat ze over een klein jaartje naar de kleuterschool gaat Ik heb dus echt geen moeite met loslaten, maar het gaat gewoon heel geleidelijk. Niets mis mee als je je baby nog niet of moeilijk kunt 'achterlaten'. Ik denk dat dat heel natuurlijk is.
Ehm, ik vind dat best apart ja, het kind van een ander voeden, en zeker niet te verkiezen boven kunstvoeding. Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk en iig een heeeeele andere discussie.
Nee, papa zorgde voor ons kind. En dan, ik vind het een groot verschil of een kind niet bij de ouders is vanwege het levensonderhoud of vanwege een lolletje.
Het heeft helemaal niets met wel of niet kunnen 'loslaten' te maken. Het is meer een kwestie van: kun je wel of niet elkaar thuis vermaken en vind je het nodig om de zorg voor je kinderen over te dragen als je je vermaken wilt. De een wil dat wel, de ander wil dat niet.
Waarom moet dit zo negatief klinken? Afgelopen weekend zijn mijn man en ik voor het eerst in die anderhalf jaar dat Dennis er is, samen een weekend weg geweest. Gewoon, omdat we een heftige tijd achter de rug hebben, met als klap op de vuurpijl het verlies van onze 14 jaar oude hond vorige week dinsdag. We wilden voor 2 en 'n halve dag het verdriet en de stress even achter ons laten, even uit de thuissituatie en genieten van hoe het ook alweer was om 'man en vrouw' te zijn i.p.v. ouder / stiefouder en dan nog een beetje man en vrouw. Het was niet zozeer NODIG om de zorg over te dragen (aan mijn zus en zwager in ons huis trouwens) maar wel heel erg goed en fijn, zowel voor ons, voor Dennis (want die heeft zich buitengewoon goed vermaakt) en ook voor mijn zus die al zoveel moet missen omdat ze in Friesland woont. Het kan gewoon gezond zijn hoor, om af en toe even de boel de boel te laten en uit het stramien van baby/dreumes/peuter te stappen. Dat maakt je allesbehalve een onverantwoordelijke ouder. Ik denk niet dat er veel moeders zijn hier die ieder weekend de beest uit gaan hangen, dat is een compleet ander verhaal. Dat er in dit topic er bijna af en toe een schuldgevoel aangepraat wordt als je heel soms even tijd voor jezelf (en je man) neemt vind ik echt heel raar. Mijn ouders hadden een allemachtig druk en sociaal leven, ik ging regelmatig logeren... maar we deden daarnaast nog heel veel met het gezin (waaronder de hele zomervakantie samen doorbrengen op de camping in Drenthe) en ik vind dat ik de fijnste jeugd heb gehad die ik me maar had kunnen wensen, met de liefste ouders. Wat heb ik nu zozeer gemist dan? Maar goed, iedereen moet doen waar hij / zij zich goed bij voelt natuurlijk en voor een aantal is het ondenkbaar om je kindje achter te laten bij een oppas, voor anderen juist af en toe een zegen.
Het komt een beetje van allebei de (extreme) kanten volgens mij.. de 1 zegt dat je je kind echt niet bij een ander hoort te laten/oppas in huis te halen enz wanneer je iets wilt gaan doen met je man omdat je nou eenmaal voor kinderen gekozen hebt.. de andere kant zegt dat je huwelijk praktisch op instorten staat wanneer je niet samen met je man op stap gaat.. Ben het met beide kanten niet eens
Tja, voor mij heeft dat wel degelijk iets met loslaten te maken. De zorg aan een ander kúnnen overlaten. Ik kon dat slecht toen ze baby was, mede omdat ze heel erg slecht te troosten was (vooral door een ander dan ikzelf). Voor een (grote) groep is werken trouwens helemaal niet perse nodig voor levensonderhoud, maar omdat ze hun carriere/ontspanning/eigen leven of levensstandaard willen behouden. (niet aanvallend bedoeld ) Maar werk puur als levensonderhoud bestempelen vind ik wat kort door de bocht. Weet niet hoe dat bij jou zit natuurlijk.
Mijn kindje gaat niet naar de psz maar natuurlijk wel later naar school. Dat moet nu eenmaal. Maar mijn kindje ergens laten logeren is niet verplicht en blijft nog altijd mijn eigen keuze.
Ik vind dat je je kind(eren) bij een oppas achter moet kunnen laten om samen met je partner een leuke dag/avond te hebben. Weekendje vind ik ook nog kunnen maar echt zonder je kids op vakantie gaat mij te ver (tenzij je het kind bij zijn/haar vader achterlaat,(jou ex)