Hoi meiden Bijna 2 maanden geleden is mijn beste vriendin overleden door een vreselijk verkeersongeluk. Nu weet ik wel dat dit tijd nodig heeft maar ik voel mij zo ontzettend ellendig. Het is zo stil zonder haar. Wij appte bijna elke dag de hele dag met elkaar. Bij elk grappig dingetje moesten we elkaar ff appen. Ik heb dagelijks contact met haar moeder. Maar dat vind ik ook steeds moeilijker worden. Weet soms gewoon even niet wat ik moet zeggen. Het is zo'n groot gemis. De gedachte dat ik haar nooit meer zal zien en horen doet zo'n pijn! Wie heeft dit nog meer meegemaakt en komt er ooit een dag dat de pijn minder wordt?
Ohhh meid wat ontzettend vervelend voor je *knuffel* Ik ben ooit nu zo'n 8 jaar geleden een goede vriend van me verloren.. was wel een iets andere band als dat jij had (we hingen niet dagelijks aan de telefoon etc ) maar zoiets hakt er wel in! Ik kan je zeggen hier is het uiteindelijk wel wat gesleten maar vergeten doe je het nooit! Sterkte meid!
Herkenbaar.. Wil je heel veel sterkte wensen. Mijn ervaring is dat ik er uiteindelijk beter mee kan omgaan. Maar elke dag blijf ik die persoon missen. En soms dam heb ik een opvlamming en dan is het alsof het gisteren is gebeurd.. Dikke knuffel
Ook ik heb dit 'nog' niet mee hoeven maken maar wil je wel onwijs veel sterkte wensen. Ik kan je ook heel erg goed begrijpen dat je op een gegeven moment niks meer te vertellen hebt of niet weet wat je moet zeggen tegen haar moeder. Ik wens je BF's moeder ook erg veel sterkte en liefde. Dikke Xx
Allereerst gecondoleerd.... Ben dan niet mijn beste vriendin verloren, maar wel mijn partner... En het gemis blijft, maar echt de echte scherpe kantjes gaan er wel vanaf. Ben toen trouwens naar psycholoog geweest voor rouwverwerking... Misschien heb je daar wat aan? Uiteindelijk met je het zelf doen, maar hij kan je wel helpen je gevoelens te ordenen.... Krop iig niets op, blijf praten... Gooi je gevoelens eruit.. Sterkte.
Ik heb het niet zo dicht bij meegemaakt wilde je wel eve heel veel sterkte wensen en een digi knuffel geven!
want ontzettend erg! ik neem aan dat ze nog veel te jong was. het is heel moeilijk te geloven nu, maar uiteindelijk zal de pijn slijten. vergeten doe je gaar nooit, het gemis zal er ook altijd zijn maar de pijn zal slijten. laat je emoties lekker gaan, praat met mensen die je vertrouwd en die je begrijpen, laat he tranen lekker gaan. op een dag zul je met trots aan haar terug denken en zul je haar eren door met trots over haar te praten, wat een geweldige meid ze was. ik wil je heel veel sterkte en moed wensen in deze moeilijke tijd. luefs Adorable
Bah wat naar zeg op zo'n manier ook Heb (gelukkig) nog geen vriendinnen of vrienden verloren maar vorig jaar is mijn moeder overleden en het gemis is nog wel groot, wordt steeds minder verdrietig maar toch is dat soms zwaar...
Ik heb hier zelf -gelukkig- geen ervaring mee. Maar wil jou heel veel sterkte wensen. Wat erg dat mensen in 1 klap weg kunnen zijn. Het kan zo gebeurd zijn met het leven.... Knuffel!
Heel veel sterkte toegewenst! Dikke knuffel Wij hebben een 25-jarige vriend verloren aan darmkanker. Het slijt wel, maar vergeten zullen we hem nooit! Liefs.
@cerberus, wat naar dat je je partner bent verloren Is hij ook de vader van je kinderen? ( Door je onderschrift moest ik ook even uitrekenen hoeveel weken ik zwanger ben geweest )
Nee... Van m'n huidige man... Ik was ook pas 26 toen ik weduwe werd... Dingen kunnen snel gaan in het leven, zowel up als down. (zijn heel wat weken hè? Als je alles opteld)
Bedankt voor alle knuffels! Doet me goed Ze was idd nog erg jong, pas 24. Het is echt een vreselijk ongeluk geweest, er zijn 4 mensen omgekomen. Ceberus, jeetje heftig je partner! Vreselijk zeg..
Poeh, dan maak je heel wat mee in je jonge leven... een vriendin van een vriendin verloor ook zo jong haar vriend, woonden net samen, huis gekocht en binnen een half jaar was ie dood... aangereden op de motor. En dan dacht ze alles gehad te hebben, moest ze het huis uit omdat het niet op haar naam stond en ze geen partnerschap hadden... (kom op 232weken)