Tim die komt er 's nachts en 's avonds ook vaak uit. Wij hebben gezegd dat hij weer in een babybed gaat slapen als hij er steeds uit blijft komen.
Wij hebben op een gegeven moment geaccepteerd dat M gewoon zo is. Klinkt heel makkelijk, want we hebben sommige nachten ook echt met ons handen in ons haar gezeten, maar hier werkte straffen of daarmee dreigen eerder averechts. Gelukkig is T na het eerste jaar veelvuldig nachtvoeden een superslaper. S moeten we nog afwachten
We hebben nu als een soort van dreigement het campingbedje in z´n kamer gezet. Nou ja, we zien wel... In eerste instantie gaan we ons slapende houden. Het lijkt me dat dan de lol er misschien afgaat?
Dat slapende houden, hebben we met M ook gedaan, die werd bijna hysterisch. Niet alleen woede maar ook angst. Paste dus niet bij ons meisje. Hopelijk bij jullie wel een goede methode.
Hier hetzelfde probleem. Alleen met heel vaak huilend wakker worden. Dan ga je er naartoe, maar dan wil ze met je mee naar ons bed. Bij haar blijven helpt niet. Weglopen nog minder. Hysterisch, paniek, alles. Ik zit dus niet zo in elkaar dat ik dat maar lekker laat gaan. Maar het gebeurd dus wel elke nacht en ik vind het een drama. Aan de andere kant denk ik; toe maar, het is een fase, het gaat wel over en als ze wat ouder is (nu bijna drie) is het makkelijker uit te leggen. Maar de andere kant is dat ik eigenlijk gewoon mijn bed terug wil. zucht.