Ons zoontje slaapt nog steeds in onze kamer, pal aan ons bed. Zal wel nog een maandje of twee zo blijven.
In eerste instantie wilde ik hem gewoon op zn eigen kamer hebben, ik was bang dat ik van elk kuchje wakker zou worden. Totdat hij geboren werd, toen toch besloten om hem lekker bij ons op de kamer te leggen. Hij heeft 2,5 maand bij ons gelegen en nu sinds een maand op zijn eigen kamertje. Ging meteen prima, geen gedoe mee gehad. Zijn kamer is direct naast die van ons en de deuren staan wagenwijd open. We horen hem dus echt wel en ik slaap toch een stuk beter nu. Dat advies van een half jaar rooming-in hoorde ik dus niet van de kraamzorg en CB, alleen dat het in de kraamtijd werd aangeraden...
Ik las hier ook iets Over wiegedood, maar ik zie ierbij niet de relatie tussen op de kamer slapen of eigen kamer slapen. Dat kan altijd gebeuren, waar je kind ook ligt. Onze dochter ligt in de kamer naast ons en we hebben de deuren open staan, ik hoor elk kuchje die ze doet.
Onze bedoeling was om Meneer een half jaar op onze kamer te laten slapen, maar hij is nu bijna 2 en slaapt sinds zowat een maand denk ik op zijn eigen kamer. Er is wel nog steeds iemand van ons bij als hij inslaapt. Als ik de nachtshift heb, wordt hij 's nachts vaker wakker, als schatje het doet, slaapt hij tot 's morgens. :S Papa is hier dus duidelijk beter in het "moederen" dan mama.
Ik heb altijd gezegd dat ie gewoon op zijn eigen kamer in zijn eigen bedje zou gaan. Maar toen ik weg ging uit het ziekenhuis en de verpleegkundige begon over kruiken in zijn bedje "verklaarde ik haar voor gek" Ik wilde mijn kleine man echt niet alleen in zijn kamertje hebben. De eerste week heeft ie zelfs bij mij in bed (met eigen deken etc) geslapen. Nu,2 mnd, slaapt ie nog steeds op mijn kamer, in een bedje vlak bij me. Ik weet bijna wel zeker dat ie ook prima op zijn eigen kamer zou kunnen. maar ik/we genieten er nog teveel van. Besef me nu al hoe snel het gaat.
Ik vind 't heerlijk om te lezen hoe dr nog zoveel moeders genieten van het slapen op 1 kamer, met een kindje ouder als de kraamweek, maar had ook nooit verwacht dat er echt mensen waren die hun kindje direct na de geboorte op hun eigen kamer zouden leggen "Want ze hoeven niet alle geluidjes te horen." Die hoor je juist wel te horen, er vertrouwd mee te raken en pressies te weten waar je doorheen slaapt en waar je wakker van moet worden!
Nou die van mij slaapt lekker op dr eigen kamer en ik hoor alles wat ik moet horen, je kan niet 24 uur per dag bovenop je kind zitten hoor, overdag zit je toch ook niet de hele tijd naast het wiegje als je kind slaapt? Een babyfoon registreert ook niet alles, dus hoe doe je dat dan?
Die van mij ook vanaf dag 1 op der eigen kamertje, alle deuren open dat wel maar al gauw 1 deur dicht want hoorde nog elk kuchje waardoor ik niet sliep en die kleine frummel wel gewoon hihi. Als er echt iets is meld ze zich en word ik gelijk wakker. Ze gaat zonder problemen wakker haar bedje in en slaapt als een roosje... Maar ieder voor zich natuurlijk!
Ik weet nog nog niet hoe ik het ga doen. Mijn slaapkamer is erg klein en eigenlijk is er geen plek voor. Ik heb wel de kinderwagenbak waar hij in kan slapen. Denk dat ik de baby overdag gewoon in zijn kamer laat slapen en snachts in de kinderwagenbak naast mijn bed... Maar voor hoelang weet ik nog niet.
Je kindje op de ouderslaapkamer wordt de eerste zes maanden aangeraden tegen wiegendood. Daarbij gaat het niet zozeer alleen over dat jij je kindje zou kunnen horen, maar ook om het feit dat je kindje jou kan horen. Jouw ademhaling.
Ik lees dat nog best veel moeders hier hun kindje bij hun in bed nemen tijdens het slapen... Zijn jullie niet bang dat het dan lastig wordt wanneer de kleine uiteindelijk in zijn eigen bedje moet slapen?
Nee joh, dat gaat vanzelf. Ik dacht daar vroeger ook zo over, maar nu niet meer. Twan slaapt nu lekker in zijn eigen bedje, maar ook wel eens lekker tussen in. Maar dit is meestal overdag en s avonds.
Ik wou hem direct op zijn eigen kamer laten slapen. In het ziekenhuis sliep hij pal naast me en wou hem dus ook thuis dichtbij hebben. Na 6 weken ofzo naar zijn eigen kamer gedaan. Wij sliepen slecht vanwege alle geluidjes die hij maakte en we waren ook best wel blij dat we onze eigen kamer weer terug hadden voor onszelf. Hier gewoon zijn slaapkamer deur dicht ook ivm kat maar hoor m uitstekend.
't Is lastiger om een huilend kind die niet bij mama vandaan wilt in dr eigen wiegje te proberen te leggen. Als je op den duur zo moe bent en je kindje steeds huilt als je dr weg legt, dan is 't gewoon fijner bij je in bed. Met een maand of 4 kunnen veel kindjes rustiger in hun eigen bedje slapen.
Het is wel bijzonder makkelijk met het geven van bv. Ze drinkt dan gewoon wanneer ze wil. En ik merk het vaak niet eens.
Soms niet idd. Dan merk aan de leegheid van mijn borst dat ze toch wel flink gedronken heeft 's nachts. Daarom kan ik ook nooit precies zeggen hoeveel voedingen ze op een dag heeft. Is daar iets mis mee? Ik zie een duimpje naar beneden bij je post.
Kindje kan zelf aanhappen als het bij je ligt en door de hormonen die bij BV vrijkomen val je snel weer in slaap. Dat is juist het voordeel van samen slapen, kindje krijgt voldoende voeding en beiden krijg je voldoende slaap.
Hier inderdaad ook liggend gevoed toen zoonlief vooral 's nachts nog veel kwam. Had er geen flauw benul van hoe lang hij dronk want viel weer lekker in slaap. Toen hij nog maar 1 voeding wou 's nachts ben ik deze ook zittend gaan geven, snel drinken en daarna weer hop naar bed. Zoonlief slaapt nu eigenlijk alleen maar tussen ons in als hij bijvoorbeeld enorme krampjes heeft. Ik wieg hem dan in slaap maar krijg hem niet meer in zijn eigen bed. Dan maar lekker dicht tegen mama aan in het grote bed. Hij moet mij dan namelijk ook echt voelen, anders slaapt hij nog niet. Zo schattig een klein ventje wat wel bijna in je wil kruipen.