maar die bedden kunnen alle kanten op toch, benen en rugkant.. je kunt extra kussens krijgen etc.. Wanneer je in tractie ligt lijkt het me ook wel dat je gewoon geen goede houding kunt vinden, wat voor bed het ook is.
Gadverdamme, die zijn toch echt niet weg te krijgen? Brrrr.. Word alweer misselijk als ik eraan terug denk.. Smaakt zo chemisch als wat!
Alle posities van het bed had ik geprobeerd, behalve de beenkant want die moest recht blijven in verband met die breuk, tot vaak meerdere keren per kwartier en geen enkele stand verlichtte de pijn in mijn rug. Ik heb tijdelijk een extra kussen gehad de eerste avond/nacht, maar die had ik er rond een uur of 2 onderuit getrokken omdat mijn rug de andere kant op werd gecorrigeerd, ging ook erg pijn doen (het zweten was wel iets minder overigens). Ik had al snel geen pijn meer van de tractie, maar die in mijn rug bleef. Ook de nacht erna toen ik al geopereerd was en al iets beweeglijker in bed lag. Mijn been voelde echt een stuk minder pijnlijk dan mijn rug.
Het gaat mij om de definitie van het doel van zorg (ziekenhuis). Eten, medicijnen en matrassen kunnen dan in aantoonbare gevallen inderdaad het herstel, een kernpunt dus, in de weg zitten en dan heb je als zorgnemer inderdaad een punt. Maar zodra het een kwestie wordt van 'ik heb er voor betaald, dus ik krijg waar voor mijn geld', vind ik het bijzaak. Overigens stel ik dit alleen en zegt het verder niets over TS en of hij wel of niet gelijk heeft. Ik snap namelijk beide kanten.
Dat jij het je niet kan voorstellen neemt niet weg dat het een FEIT is dat ad matrassen helpen om decubitus te voorkomen...
Tuurlijk krijg je last van je rug of whatever... je ligt in een ongewone houding..je slaapt niet zoals je altijd slaapt.. Logisch dat het zeer gaat doen. Tel daarbij op dat je geopereerd bent..tja.... Alleen de andere houding dan normaal zorgt er al voor dat je spierpijn krijgt. Wil je een whisky, een sigaartje en a la carte eten... kies dan voor een prive kliniek ergens... Je bent in het ziekenhuis voor je gezondheid, niet om op je wenken bedient te worden. Ik heb zelf 4 maanden aan 1 stuk in het ziekenhuis gelegen, nou petje af hoor voor de verpleging. Het eten was er overigens ook prima. Ik kon kiezen uit diverse voor- hoofd- en nagerechten. Diverse soorten brood. Allerlei sapjes, koffie thee... de hele mik mak. Ik vind het een opgave om voor bijv. duizend patienten een maaltijd te koken die ze nog allemaal tegelijkertijd willen nuttigen ook. De bedden zijn tegenwoordig over het algemeen allemaal electrisch en kun je in diverse standen zetten. Zo'n luxe bed heb ik thuis niet eens. Je hebt een paar dagen wat "ongemak" gehad...man "get over it"
Ik heb 4 maanden bedrust gehad..en 4 maanden op zo'n matras gelegen.. Ik kan je verzekeren dat ik absoluut geen doorligplekken heb gehad.
Dat doorligplekken voorkomen worden heeft niets met het wel of niet ademen van het matras te maken. Wel heeft dit te maken met de drukverdeling van het matras. Drukplekken ontstaan doordat mensen lang in 1 houding liggen. Normaal gezien draai je automatisch als je voelt dat de druk ergens te hoog wordt, echter lang niet iedereen kan dat, om wat voor reden dan ook. De matrassen zorgen voor een verbeterde druk verdeling. Overigens een molton, klinkt best logisch. Misschien als een tip indienen bij het ziekenhuis? Niet geschoten altijd mis toch?
Daar geef ik je gelijk in. Maar kan me ook voorstellen dat iemand dat laatste zegt, om nog een extra argument te hebben voor zijn standpunt... Denk dat de kern in dit topic er juist om ging, dat de zorgnemer nadeel heeft ondervonden van bepaalde keuze van het ziekenhuis? Ten minste, zo ervoer hij dat zo. En of hij daarin gelijk heeft, laat ik dan maar even in het midden.
Het enige waar ik het mee eens ben is het uitdelen van de medicijnen en er op staan dat je ze neemt. Als je ze echt niet nodig hebt waarom dan z'n dure produkt alsnog innemen??? Maar de rest nee sorry deel je mening niet. - bedden Ieder mens heeft een ander wens wat betreft bedden. De een slaapt het beste op een stevig matras en de ander op een zacht matras. Een ziekenhuis kan niet voor elk patient een ander type matras hebben klaarliggen. Plus zoals sommige hier al vermeld hebben,deze matrassen zijn er juist om doorliggen te voorkomen. - eten Ook dit is voor ieder mens anders. De een houdt van goed gekruid eten de ander doet helemaal niks op zijn eten (zout,peper,kruiden) En ook hier kunnen ze niet met iedereen rekening mee houden. - alcohol Dit is wel heel erg overdreven. Vraag dan of iemand van huis uit een flesje voor je mee wilt nemen. Zoals iemand al zei het is geen hotel. Nee ik vindt dat je een beetje aan het overdrijven bent.
Alcohol zelf meenemen lijkt me niet slim. Dan krijg je mensen die een borrel pakken en dus niet weten dat dat niet mag met de medicijnen die ze hebben gekregen. Wie krijgt zelf de bijsluiters te zien van wat ze je voorzetten? En qua gekruid eten... misschien is het dan wel een idee om bij de maaltijd peper en zout te serveren (bij wie het mag) en anders om de mensen zelf kruiden van thuis te laten gebruiken? Maar ik denk niet dat het ziekenhuiseten 'een kwestie van smaak' is. Ik denk dat het toch wel algemeen bekend is, dat het qua smaak nergens over gaat? En dat er (relatief weinig!) mensen zijn, die het niks uitmaakt, of die dat juist lekker vinden, neemt niet weg dat het nog steeds door het gros van de patiënten als 'niet lekker' of erger wordt beschouwd. Ik denk overigens dat het wél mogelijk is om alle patiënten van vers eten te voorzien.
Ik werk zelf toevallig in een zh. En als men overlecht met de verpleging dan wordtt dit weleens toegestaan. En wat het eten. Ik heb ooit in 2 verschillende ziekenhuizen gelegen. Zh 1 vondt ik het eten niet lekker,maar mijn broer die daar ook ooit heeft gelegen weer wel. Zh 2 vondt ik het eten wel weer lekker.
Tja dat er geen hastens test bedden lounge is waar je mag proefliggen en je voorkeursmatras kan uitzoeken dat snap ik wel. Dat spul moet duurzaam zijn, anti decubitus, goed hygienisch te reinigen in een bedden wasstraat en duurzaam wat betreft het steeds opgaande hoofdeinde en noem maar op zijn. het lijkt het me wel erg vervelend als het niet lekker ligt, maar om daar nou schande van te spreken vind ik erg ver gaan, zeker bij maar kort verblijf.
Alcohol is naast een goede bloedverdunner (die ik toch al kreeg en nu nog 6 weken moet spuiten) een goede pijnstiller (eigen ervaring). En een borreltje kost echt niet meer dan een diclofenacje. Dat het niet slim is met het oog op je coördinatie mocht je onverhoopt naar het toilet moeten.... nou, die diclofenacjes kan je ook akelig duizelig van worden. De eerste (en tevens laatste) keer dat ik daar naar het toilet kon lopen stond ik zwaar te trillen op mijn benen. Over de verpleging heb ik ook weinig klachten. Enkel een paar opdringerige verpleegsters die mij die pillen aan probeerden te smeren. Voor de rest was het gewoon top. In geen enkele stand die erop zat lag ik echt lekker, toen ik eenmaal de pijn in mijn rug had. Eenmaal thuis in mijn eigen bed heb ik pas echt goed kunnen slapen. Omdat het een ziekenhuisopname is wil nog niet zeggen dat ik geen punten aan kan kaarten waar het (in mijn ogen) fout gelopen is? Waarom zou je daar dan net GEEN klachten over mogen hebben en over andere dingen wel? Mensen die zeuren over geluidsoverlast terwijl ze willens en wetens goedkoop in de natuur willen wonen vlak langs een cirquit of vliegveld, DAT vind ik pas onterecht klagen.
Ik zie dat je in leeuwarden woont. Ik zelf ook en ben het met je eens, heb ook net in het zh gelegen en ik vind het mcl een prima ziekenhuis.
Kan best, maar zal in de praktijk wel duurder zijn lijkt me. Ach, ik heb 15 maanden in een kliniek gezeten waar we van dat opgewarmde eten kregen, mammies eten was inderdaad veel lekkerder maar ik was blij dat we eten kregen (en zo nu en dan was het toch best eetbaar). 's Middags om 3 uur ging de keuken dicht dus lag alles al te stomen in de bakken, om half 6 gingen we aan tafel..
Er liggen heel veel mensen in het ziekenhuis en bij je op de kamer die ook wel trek hebben in een borrel maar dus absoluut niet mogen nemen, lijkt me niet heel verstandig dus. Toen ik overigens de dag na mijn keizersnede naar het toilet ging voor het eerst stond ik ook niet zo soepel op mijn benen hoor.