Ik ben benieuwd wanneer ik de kleine voor het eerst ga voelen. Bij mijn dochter was het bij 18 weken als een soort van plopjes... ze zeggen dat je het bij een tweede (of volgende) sneller kunt voelen. Onuitstaanbaar? Emo-Muts? heel herkenbaar... horrormonen slaan genadeloos toe hier hahahaha @ Dani: klinkt alsof je een leuk en lekker weekend had! Moeheid is hier nu wel over! Begin weer energie voor 10 te krijgen hahaha
Ik heb het gisteren en een paar dagen eerder ook gevoeld. Net of er iemand met zijn vinger over je arm gaat, maar dan van binnen. Ik vond dat vroeg, maar jij hebt het dus ook al? Gaaf!!
Dani, ik heb geloof ik even gemist wat er met je s.ouders is maar fijn dat alles weer goed en leuk gaat! Hier, morgen controle bij de gyn. Deze keer geen echo maar doptone. Ik ben er best zenuwachtig voor. De angst dat ze geen hartje kunnen vinden zit er nog flink in merk ik... Al heb ik vandaag wel iets meer vertrouwen omdat ik echt denk dat ik mijn kindje heb gevoeld!
Ja inderdaad, zo voelt dat bij mij ook, heel licht, maar wel duidelijk. Het is mijn 4e dus weet ik ook wel een beetje wat ik kan verwachten, maar toch het blijft heel bijzonder....
Alvast succes morgen! De vk gaf mij ook al aan dat de volgende keer geen echo meer is, maar "gewone" controle met doptone. Maar mocht ze het hartje niet kunnen vinden zou ze alsnog direct een echo doen, vind ik wel heel lief van haar.
Hier ook alles goed... Behoorlijk druk! Wel bijgelezen intussen Maar ik voel af en toe ook uit het niets steken in m'n organen (ene keer links, andere keer rechts). Het voelt dan alsof de beeb uit het niets op je organen zit te trappen... Sommige vrouwen schijnen dit uit zichzelf al wel eens te hebben, ineens die steken, alleen ik heb het nooit eerder gehad... Zou het dan ons kleine terroristje kunnen zijn??? haha
River, geen idee.. je bent al een stuk verder dan 'wij' dus bewegingen zijn natuurlijk al een stuk krachtiger!
Ik ben pas 6 maanden met mijn vriend samen (hij is 19jaar ouder dan mij) en hij widel dus absoluut nooit kinderen en vraagt dus van mij om het evt weg te laten halen. Mede doordat hij zijn vader, tante en oma jaren manisch depressief zijn geweest. (met alle gevolgen vandien) Onderzoek heeft uitgewezen dat het erfelijk is en hij wil het gevoel waar hij jaren mee heeft gelopen het kind niet aan doen en mij wil hij het bijkomende leed besparen. Ik moet nu dus kiezen hoewel ik altijd tegen abortus ben geweest. ik voel Vvrdriet, onzekerheid, bang, blij enz weet niet wat ik moet doen. Als hij niet van me hield was hij al weggeweest. (zijn zijn woorden) hij geeft om me en dit raakt hem en doet hem veel verdriet. Ook het gesprek dat hij deze week met zijn ouders heeft gehad maakt het er niet makkelijker op. Ze vonden me leuk enz maar ze willen absoluut geen kleinkinderen daar zijn ze heel duidelijk in geweest. Ook zei hij gistermorgen dat hij de verantwoording voor een kind niet kan nemen hij is bang en erg onzeker en in paniek. Hij is nu pas 5 jaar functionerend in de maatschappij. En hoe zat het met mij ik studeer nog nu aan laatste stage bezig. Kind kost veel geld. Wel zei hij dat hij me niet in de steek liet en als ik ervoor zou kiezen hij het op zijn minst probeert maar niet weet wat de toekomst brengt. Ook heeft hij zijn levensverhaal verteld en ben er erg van geschrokken. We hebben hier met diverse mensen over gepraat waaronder mijn beste vriend, mijn ouders, beste vriend van mijn vriend en zijn broer. Het is een moeilijke situatie maar ik neig naar het laten komen en mijn vriend begint het nu ook zo te zien. Hij heeft nog tijd nodig maar is er rustiger onder. Ook zal hij niet bij me weggaan en toch de verantwoording nemen. (was een eerste reactie omdat hij nooit kinderen heeft gewild) Als hij niet van me hield was hij al weggeweest. (zijn zijn woorden) hij geeft om me en dit raakt hem en doet hem veel verdriet. Ook het gesprek dat hij deze week met zijn ouders heeft gehad maakt het er niet makkelijker op. Ze vonden me leuk enz maar ze willen absoluut geen kleinkinderen daar zijn ze heel duidelijk in geweest. Ook zei hij vanmorgen dat hij de verantwoording voor een kind niet kan en wil nemen. Hij is nu pas 5 jaar functionerend in de maatschappij. En hoe zat het met mij ik studeer nog nu aan laatste stage bezig. Kind kost veel geld. Wel zei hij dat hij me niet in de steek liet en als hij zou gaan hem dat veel verdriet zou doen maar me dan toch financieel zou ondersteunen. Ook heeft hij zijn levensverhaal verteld en ben er erg van geschrokken. Hij is nu werken en vanavond komt zijn beste vriend om het erover te hebben eens kijken wat hij zegt hij kent hem beter dan mij. Mijn ouders en familie/vrienden zijn erg blij ondanks dat het ongepland was. Marc wilde geen kinderen en ziet erg tegenop en weet niet of hij het aankan en de verantwoording durft te nemen. Nu is het zo dat zijn ouders en broer er tegen zijn en met hem praten over dat hij mij moet laten zitten, zijn eigen leven verder moet leiden dat was beter hij kan dit toch niet aan en ook de leeftijd enz. Met andere woorden ze zijn zeer negatief en praten zo ook tegen VL over mij waardoor vl nu dus erg twijfelt of hij wel verder moet gaan met mij. Want weggaan is een optie (de makkelijkste) enz dit maakt me dus erg boos bang en onzeker maar ik houd het kindje hoe dan ook ben niet in staat het weg te laten halen en er de rest van mijn leven er mee te leven. Maar nu hopen dat ik me niet vergis in vl en hij toch bij me blijft en ervoor gaat. Want hij is een goed persoon en hou van hem. Heb het leuk met hem alleen zijn onzekerheid en laag zelfvertrouwen staat hem in de weg. Nu heeft hij dus vanmorgen definitief gezegd dat hij midden augustus met me wil gaan samen wonen en voor het kindje wilt gaan en zijn ouders hebben gezegd dat ik ten allen tijden welkom ben en ze na de 1e shock toch wel blij zijn dat ze opa en oma worden. nu de broer van vl nog. Misschien ingewikkeld verhaal maar nu weet je wel wat er speelde
Jeetje Mina Dani.. wat een verhaal meis Kan me goed voorstellen dat je blij bent met de laatste ontwikkelingen van zowel je schoonouders als zijn verdere familie. En helemaal van je vriend natuurlijk!! Ik hoop dat je ook op dit vlak van je zwangerschap kunt gaan genieten.
Jee Dani86 wat een verhaal, ik kan mij voorstellen dat dit heel moeilijk is voor jou, jouw partner en iedereen erom heen. Ik kan je/jullie alleen maar heel veel sterkte wensen met de keuzes die jullie moeten gaan maken.
De doptone is ook wel weer even een 'eng' moment, want ondanks dat je weet dat het heel makkelijk kan dat ze het hartje niet altijd horen, is het toch weer angstig áls ze het niet kan vinden... ik zit enorm in een twijfel: vanavond naar de vk... en ik denk maar dat ik haar vraag om het niet eens te proberen met de doptone (als ze de mogelijkheid geeft), omdat ik me toch alleen maar druk ga maken als ze het hartje niet kan vinden... wat betreft baby voelen: ik kan ook echt niet wachten tot ik de baby kan voelen
Dat is inderdaad ontzettend lief! Ze wil je dus echt gerust stellen... en niets is zo fijn als dat op dit moment
Dani, wat een ontzettend moeilijke situatie... zwanger zijn brengt al een hoop onzekerheid met zich mee, dus het lijkt me vreselijk om zo'n twijfel en negativiteit rondom de zwangerschap om je heen te hebben... heel veel sterkte de komende tijd! en hopelijk kun je na de laatste ontwikkelingen ook gaan genieten van je zwangerschap..
Klinkt eerder als flinke bandenpijn.... Ik had het bij de vorige met 6 weken al, nu pas met 12 weken en nog steeds... Zijn flink gemene steken
@ Dani: zo, heftig verhaal meid. Ik hoop dat zijn familie in zijn geheel nog bijtrekt. Depressiviteit KAN erfelijk zijn, MAAR... jouw genen zijn er ook nog he? Mijn schoonmoeder is bipolair (manisch-depressief) en mijn man heeft er niks aan overgehouden hoor... hij is net als zijn vader (gelukkig). Dikke knuf voor jou Sluit me bij de andere dames aan en hoop op snel duidelijkheid zodat je kunt gaan genieten
@Dani, jeetje... hopelijk kun je nu met dit vooruitzicht (samenwonen etc) toch lkkr genieten!! Knuff @Alf, hier ook vandaag naar VK (intake, na controles bij gyn) ben wel erg benieuwd...... @Hier vandaag even lkkr uitrusten... gisteren achterwacht in de thuiszorg... 22.00uur nog een uurtje op pad ivm stervende client... 23.30uur in bed en nu nog wel gesloopt... Maar goed, ook dat komt goed hihi
Hoi meiden, hiet alles weer goed. Was ff schrikken omdat gyn hartje niet kon vinden, maar mocht gelijk door naar de echo en daar bleek alles in orde. Kindje lag lekket om zich heen te zwaaien Akkoe, succes vanmiddag! Krijg je ook een echo deze keer?