Wie heeft dit ook? Ik was afgelopen zaterdag uitgerekend van ons meisje, maar helaas zit ze nog steeds in mijn buik Nou begon het al met een week of 38, dat familie begon te bellen met de vraag hoe het ging en of ik al wat voel.. maar sinds afgelopen week is het gewoon irritant! Ik krijg op z'n minst 10 smsjes,telefoontjes of onaangekondigde bezoekjes per dag met de vraag of ik al ' iets voel '. Ik heb tegen familie al gezegd dat het vrij irritant is,ook al bedoelen ze het goed, maar er word niet echt veel van aangetrokken Ze gaan er ook allemaal vanuit dat ik meteen bel als er iets veranderd, maar ik ben stiekem gewoon van plan pas te bellen als ik bevallen ben, want ik heb weinig behoefte om te hele dag gestalkt te worden met de vraag hoeveel ontsluiting ik al heb Hoe hebben jullie dit gedaan? wanneer hebben jullie familie en goede vrienden gebeld, wie wilde je in het ziekenhuis snel zien en is daarheen gekomen, wie heb je thuis pas gezien...enz?
oh dat lijkt me vreselijk! Wordt je toch doodzenuwachig van?? Al zou ik wel proberen het te zien als "ze bedoelen het goed" t is ook geen pesten natuurlijk maar meeleven en ook al is het irritant ze zijn het zich niet bewust waarschijnlijk... Ik ga ook zeker niemand inlichten als het begonnen is. Kan nog wel heel lang duren en als iedereen gaat vagen of t al op schiet en of ik pijn heb enz. dan vrees ik dat ik dat NIET ga trekken! Gewoon na de bevalling als alles achter de rug is en wij zelf van de eerste momenten genoten hebben iedereen bellen! Suc6 met de laatste loodjes!!!
ik zou het als interesse zien, je zou raar opkijken als niemand ergens naar vroeg of niet geinteresseerd was. Wij hebben verder pas gebeld toen ik bevallen was, maar dat was ook in 2,5 uur van begin tot eind dus ook geen tijd gehad om tussendoor te bellen. Ik ben poliklinisch in het ziekenhuis bevallen, tis ook niet echt de bedoeling dat je daar bezoek ontvangt en wij wilden ook even een uurtje met zn drietjes zijn. We hebben wel een uurtje na de bevalling gebeld en gezegd dat we rond 2.30 thuis zouden zijn en de opa's en oma's en oom en tante zijn toen nog even gekomen. Een kwartiertje/half uurtje en toen weer naar huis, de volgende dag kwamen ze natuurlijk weer.
Ik herken het gelukkig niet. Ik moest met de ambulance naar het ziekenhuis. Ik heb toen wel mijn directe familie gewaarschuwd. een ambulance bij ons in de straat dat komt niet vaak voor, dus ik was een beetje bang dat ze zich anders zorgen gingen maken. Maar daarna hebben we ze pas de volgende dag gebeld toen onze zoon was geboren. Lekker doen wat jij wil en niet reageren op die sms'jes en telefoontjes
Ik reageer er niet op. Wat verwachten ze nou, een live verslag van mijn bevalling ofzo? Of dat ik net op het moment dat zij een smsje sturen mijn eerste wee krijg ofzo? Ik heb ook last van mensen die ik normaal niet zie of waar ik een slechte relatie mee heb die nu ineens nog even aan willen pappen. Toevallig zit ik echt te wachten op de baby en ben bloedchagrijnig dus kan ik het EVEN niet opbrengen om beleefd te zijn. Pleur op! Zo dat is er uit .
Ik reageerde rondom mijn uitgerekende datum niet meer terug hoor op al die goedbedoelde smsjes... geen nieuws is goed nieuws zei ik gewoon als ze me erop aan spraken!! haha niet te doen om iedereen op de hoogte te houden... en ook helemaal niet belangrijk!! Als het zover is, en als het tijd is dat iedereen het mag weten, dan zijn ze snel genoeg op de hoogte!
Ik heb expres tegen heel weinig mensen de exacte datum gezegd. Hou het steeds een beetje vaag van 'begin augustus', daar mogen ze het mee doen
Haha sorry.. Ben melig.. Heb bij Eefje pas gebeld toen ze er was. Bij Fiene heb ik mijn ouders gebeld, want die moesten Eefje ophalen de rest pas na de tijd!
Ik kan me voorstellen dat het irritant is. Ik sms of mail meestal rond wk 38 dat ik degene heel veel succes wens als het zover is, en hoop dat alles goed zal gaan, en daarna niks meer zal laten horen omdat het mij zelf heel irritant lijkt als iedereen het steeds vraagt (misschien ook wel leuk belangstelling, maar kennelijk kan het wel irritant zijn....) als het verlof begint, stuur ik altijd een kaartje met ''succes met de laatste loodjes''.... Zelf ben ik, geheel onverwacht, bevallen met 33 + 1 weken. 's nachts kramp in buik, 5 uur VK gebeld, was er 5:40 > 8 cm ontsluiting, met spoed met ambu naar z'huis en 0 8:87 is onze dochter geboren. Ik heb niemand gebeld hoor, daar dacht ik helemaal niet aan (ja mijn man, dat hij terug moest komen). Toen wij om half 11 gingen rondbellen was iedereen perplext, haha! Wel geinig hoor, maar alleen omdat alles goed was gegaan natuurlijk, had ook heel anders kunnen zijn.... Ik had me sowieso voorgenomen pas te bellen als de baby er zou zijn... Bij een eventuele 2e wordt dat lastiger denk ik, want de oudste moet dan toch ook ergens heen ondertussen, dus altijd iemand die het al weet....
pfffff gek zou ik ervan worden. ik ben bang dat dat bij mij ook gaat gebeuren. Ik ga gewoon rond die tijd niet meer reageren. Ze horen vanzelf wel als die kleine er is.
Ik heb bij de zwangerschap van mn dochter - toen iedereen ook bij 37 weken al de telefoon opnam met "En.......? Is er al wat?" me enorm geïrriteerd. Uiteindelijk zijn we kortaf gaan reageren: Oma die zei: En......? "Maak je geen zorgen, als de baby er is sturen we heus wel een kaartje!" Schoonzusje van 13jr: Is de baby er al? Manlief: Als de baby geboren is, vertellen we dat dus heus eerst aan pa en ma en niet aan jou hoor!
Haha herkenbaar!! Ik ging bijna twee weken over tijd dus moet je nagaan hoeveel ik ben gestalkt. Toppunt was wel dat op een gegeven moment mijn zwager een grap had gemaakt dat ik al bevallen was en ik allemaal felicitatiesmsje en belletjes kreeg. Ik kwam erachter omdat iemand van de fam me op msn aansprak met gefelcitieerd en hoe heet hij. Ze was zelfs een beetje gepikeerd dat we niemand hadden laten weten dat we bevallen waren. Ik had al een baaldag (10 dagen over tijd), zat daar met een enorme toeter en nog commentaar waarom ik niet had laten weten dat ik bevallen zou zijn. Hahaha nu lach ik erom maar toen was het ECHT niet grappig.
Pies haast in me broek van het lachen maar ik maak me hier zelf zo schuldig aan...... Ik heb de meest idioot stomme vragen gesteld. Whahahaha
Alleen ouders, zusje en schoonouders weten wanneer ik precies ben uitgerekend. Pas als ik bevallen ben zullen ze horen dat hij er is. Mits het niet op de natuurlijke manier zou gaan. Maar meteen naar het ziekenhuis rennen zit ik ook niet op te wachten, wil eerst bijkomen met zijn drietjes. Maar gelukkig heb ik dit ook aangegeven bij de vk en staat in mijn bevallingsplan.
Irritant hè....... Waar bemoeien ze zich mee? Ze horen het heus wel als het zo ver is. Ik ben bij alle 4 mijn kinderen ingeleid en vond het altijd zo vreselijk dat iedereen wist dat ik aan 't bevallen was. Mijn schoonouders presteerden het ook iedere keer om de avond voor mijn inleiding langs te willen komen, alsof ik 1 of andere bezienswaardigheid was.... Bij de 4e was ik het zo zat dat ik verzwegen heb wanneer ik ingeleid zou worden. Nou, toen waren ze echt beledigd en gingen continu zitten vissen wanneer de datum nou zou zijn. Ik had gewoon aangegeven dat het in die en die week zou zijn. Helaas ging dat niet lukken en moest ik vrijdagmiddag alsnog melden dat het na het weekend zou gebeuren. Ik hoop zo dat ik deze keer niet ingeleid hoef te worden en dat ik ze zelf kan bellen met het grote nieuws ipv dat ze gaan zeggen: hè, hè, je hebt er echt lang over gedaan. (ze zitten natuurlijk de hele dag te wachten en dan duurt elk uurtje veel te lang..)
Voor dat laatste ben ik ook bang ja. Tja kan jij er wat aan doen dat t lang duurt.... Jij had t vast ook wel sneller gewild maar ja.... Daarom wil ik ook niemand inlichten van te voren.....