Ben ik nou zo hormonaal???Vind dit echt niet normaal.

Arrogantie?? Huh omdat ik vind dat het bezitterig gedrag is.. is dat dan opeens arrogantie?? Ik sta gewoon te kijken van dit topic dat er zoveel vrouwen zijn die 'bezorgd' zijn over hun man als ze op stap gaan. En wat kan mij niet schelen dan?? Ik laat mijn man gewoon vrij, hij is 38 jaar en oud en wijs genoeg om zelf zijn tijden, gedrag ed te bepalen.. Tijd bij moeders namelijk allang voorbij toen hij zich moest verantwoorden. Maar ja ieder zijn ding en als je er beide mee kunt leven, tja waarom dan niet

 

Daar gaat het toch helemaal niet over... Dus bij elke man ( die voor jou vreemd is dan) moet je voorzichtig zijn en gaan denken dat hij iets kwaads in de zin heeft???? Dat wordt nog wat dan met mannelijke, tandartsen, doktoren, docenten, vriendjes ed.. Elke vreemde man moet je dus wantrouwen.. Ik ben zelf ook voorzichtig maar je kunt ook doorslaan in wantrouwen van mensen ( lees vreemde mannen)

 

dat is toch wat anders dan dat je man niet zonder jou weg MAG. Net zei je heel wat anders hoor.

 

Nou ja bezitterig... Ik moet zeggen dat als mijn vriend van te voren aangeeft rond een bepaalde tijd thuis te zijn, en een paar uur later is ie er nog niet.... Mja, dan ga ik me zorgen maken, en bel ik wel even. Mocht ie dan ook nog melden dat er een zatte collega meekomt, oei, bergt u maar want da word hel en verdoemenis hier (met name in hormonale toestand). En nee, ik ben niet z'n mama, maar ik vind wel dat er ook rekening met de ander gehouden kan worden. In onze studententijd kwamen dit soort dingen wel eens voor trouwens, maar nu is er ook een kindje waar je rekening mee moet houden.

Andersom zou hij zich ook zorgen maken trouwens.

 

Dit is het laatste wat ik erover ga zeggen Maar ik snap niet dat als je man naar de stad gaat, hij dan zegt hoelaat hij thuis is.. Hoe weet je dat nou van te voren? En wat is het doel ervan: blijf je dan wakker ofzo om te wachten tot hij er is.. dat snap ik niet goed. In mijn ogen moet je dan verantwoording afleggen. Ik vind het anders als je bijv met eten op hem zit te wachten, dan vraag je hoelaat hij thuis is mar met stappen??

 

Was misschien wel een beetje sarcastisch bedoeld joh

 

helemaal mee eens.
Leuk een feestje, maar je hebt je verantwoordelijkheden! en je hebt mensen waarmee je rekening moet houden.... en helemaal als je al een eindje heen bent met je zwangerschap is de flexibiliteit er wel uit. je kunt gewoon niet alles meer aan.... ik zou ook echt ontploft zijn!
Goed man, dat hij het toch wel inzag en het netjes heeft opgelost! Fijn eind goed al goed!

 

Ik ben even terug aan het lezen en ik moest me hier toch even hartelijk om lachen!!!!
Ik zie je man al staan! helemaal de weg kwijt, zoekend naar het sleutelgat, lukt niet, ligt het aan mij? briefje op de deur; 'succes in de schuur, het wordt -5 vannacht' Whahahaha!
Dat kreeg ik ook voor elkaar!
Maar dan toch stiekem na een uur gaan kijken of alles ok is..

 

Ja ..vraag me af wat mis is met bezorgd zijn? Omdat je bezorgd bent ben je dus bezitterig? Dat vindt ik heel erg absurd!
Je hoeft je man ook niet 24/7 vast hebben ..als de een zegt laat wat van je horen als je langer blijft of dat alles goed gaat is toch een fijne geruststelling?
Dat vindt ik doodnormaal! Maar als jij denkt van : kan mij het schelen, zie het we'll of hij thuis komt of niet ! Primaaa!!!

Mr andere bezitterig noemen omdat ze bezorgd zijn, vindt ik we'll naar om zoiets te zeggen.
Tsjaa wij zitten thuis met kinderen ..stel dat er iets zou gebeuren?

 

Haar man zegt toch zelf dat hij op z'n laatst om half 2 thuis is? Als ik wat ga doen en zeg dat ik rond 5 uur (overdag dus) weer thuis ben en ben er uren later nog niet, dan vraag je je toch ook af hoe het zit. Zo raar is het toch niet om te zeggen hoe laat je verwacht thuis te zijn?

 

Haha, nou meestal zegt hij dat ook niet En boeit het me ook niet zoveel. MAAR als hij bijv naar een feestje gaat, dat rond een bepaalde tijd afgelopen is en hij zegt dat ie dus rond zo laat thuis is... Dan stel ik me daar dus wel een beetje op in. En ach, het loopt altijd wel uit, maar mocht het 2 uur later zijn, dan bel ik (en al helemaal als ik dan ook nog eens ergens in de verte een sirene van een ambulance hoor , typisch)

 

ik ben niet bij iedereen wantrouwend maar hier komt echt geen collega van me man slapen hoor! ik vind naar de tandarts gaan en iemand bij je thuis slapen iets heel anders!

 

Wat zinloos dit zeg

 

Waarom vinden we het nodig om andermans gewoontes te bekritiseren? Ik lees heel verschillende reacties, prima, maar waarom elkaar niet gewoon in hun waarde laten?

De afspraken die gemaakt zijn liggen bij ieder stel anders. Als je afspreekt om geen afspraken te maken is dat overigens óók een afspraak. Waar de problemen ontstaan, is als iemand de afspraken schendt (ofwel niet belt als jij dat wel gewend bent, ofwel gaat lopen vragen waar je uithangt als dat niet de afspraak is). Dan kunnen er irritaties ontstaan, logisch.

Mijn man en ik hebben de afspraak dat we elkaar op de hoogte houden van wat er gebeurt. Niemand hoeft op een bepaald tijdstip thuis te zijn, maar als iets heel erg buiten de lijn der verwachtingen ligt (bijv het wordt veel later, of de ander heeft al gegeten) dan laten we elkaar dat even weten. Hier voelen wij ons allebei het prettigst bij. Niemand hoeft zich ongerust te maken en iedereen weet waar hij/zij aan toe is.

Deze afspraak hadden we al toen ik nog in Nederland woonde. Ik reisde vaak laat op de avond/in de nacht met het openbaar vervoer naar huis van mijn werk. Ik ben namelijk artiest. Vertelde ik hem altijd even rond welke tijd hij mij thuis kon verwachten, we gingen dan namelijk altijd even skypen voordat ik naar bed ging.
Dat ging mis toen de wintertijd in ging. Toen hij dacht dat het één uur 's-nachts was, was het in werkelijkheid pas 12 uur. De wintertijd gaat in Canada een paar weken later in. Niet bij nagedacht, hij dacht dat ik nu toch wel thuis moest zijn en in werkelijkheid moest ik nog een uur (ik had ook wat vertraging). Ja, toen was hij wel even ongerust en had ik hem dus aan de telefoon.
Geen probleem, ik vind het wel een fijn idee dat hij een oogje in het zeil houdt dat er geen rare dingen met mij gebeuren.

 

Waarom gaat het eigenlijk over wantrouwen? Als iemand zegt om 2 uur thuis te zijn en hij is er om 4 uur nog niet, dan kan hij ook aangereden zijn of zo. Zo raar is het dan toch niet om bezorgd te zijn?

Het is overigens wel te voorkomen, door gewoon te zeggen: Het kan laat worden. En geen tijd te noemen. Dan schep je ook geen verwachtingen. Maar ALS er een tijd genoemd is, dan zou ik ook bezorgd zijn als mijn man er uren later nog niet is.

 

Oja, mijn moeder heeft gisteren opgepast en ging rond 1 uur naar huis. Ze belde nog even naar mijn vader om te zeggen dat ze er aan kwam. Het is maar 4 kilometer, maar wel met een kruispunt over een autoweg heen, waar HEEL VAAK mensen door rood rijden, met hoge snelheid (harder dan 100 km/h, wat je er mag) en dus ook regelmatig met zeer ernstige gevolgen...

 

Mijn man,hoeft van mij niet op een bepaalde tijd thuis te zijn en ik ook,niet. Maar wij houden elkaar wel even op de hoogte over hoe en wat. Heeft helemaal niks met bezitterigheid te maken, maar met bezorgdheid. We kunnen allemaal volwassen zijn maar er kan met iedereen iets gebeuren.
Ik ben blij dat mijn man en ik in zo'n relatie tot elkaar staan dat het niet als vervelend ervaren wordt.

 

Ik d8 serieeus dt ik het enigste was die het normaal vindt om bezorgd te zijn d8 dat het bij leven hoorde

 

Mijn man is nu naar een bbq-feestje en ik raad het hem af om mij om 1 of 2 uur een berichtje te sturen dat ie eraan komt....doet ie dat wel en is ie er 03 uur nog niet, ja dan word ik wel ongerust natuurlijk...maar ik ken 'm, hij wordt waarschijnlijk als laatste de tent uitgeveegd

De keren dat ie alleen op stap gaat per jaar is op één hand te tellen maar heb 'm wel verzocht niet meer te zeggen dat ie op tijd thuis is want dat is ie dan niet. Ik ga vanavond een filmpje kijken en er gewoon op tijd in en zie 'm morgen wel weer...

Heb wel eens meegemaakt dat m'n hoogzwangere vriendin met de auto naar huis is gegaan en haar stomdronken man met de fiets en dat ik uit m'n bed gebeld werd omdat hij na een uur nog niet thuis was, we konden toen wel naar het ziekenhuis...iemand had 'm in de berm gevonden met een gebroken been. Ongeluk zit dus een klein hoekje maar ik ga daar niet vanuit als m'n man alleen op stap is