Maar zomer als je al twee jaar contact probeerd te krijgen met iemand en er wordt gewoon niet meer opgenomen of terug gesmst dan valt er toch weinig begrip te tonen? Dat is niet geven en nemen toch? Vind het trekken aan dood paard. Als iemand niet meer de behoefte voelt op zn tijd es met je te kletsen spreek je mi ook niet meer van vriendinnen.
Jij ziet haar als je beste vriendin maar lijkt me duidelijk dat het niet wederzijds is. Klinkt alsof ze er zelf gewoonweg geen zin in heeft..en op zich is dat haar goed recht, alleen had ze dat wel met je mogen bespreken zodat je weet waar je aan toe bent.
Ik vind niet dat je jaloers klinkt, snap niet zo goed hoe mensen daarbij komen. Je klinkt teleurgesteld. Wat Jessy77 zegt klinkt ook aannemelijk Wat ik me afvraag is heb je niet al eerder het gevoel gehad dat je zelf dacht bekijk het maar? Heb je verder nog andere goede vrienden? Misschien kun je beter daar meer energie in steken, dat is waarschijnlijk waardevoller.
Ja heel vaak, dan stopte ik dat gevoel weer weg. Schiet niet op, had ook niet 2jr zo door moeten gaan en eerder aan de bel moeten trekken. Maarja, vond het moeilijk! Ik wilde haar niet kwetsen maar volgens mij ben ik de gekwetste persoon..nu en altijd al geweest. Klinkt vol zelfmedelijden. Maar heb ik niet zo hoor.
Ik hoop dat ze nog gaat reageren op je laatste berichtje dat je der mist.. Het is cliché, maar zo werkt het helaas wel in het leven. Je groeit soms gewoon uit elkaar.. Ik heb nog maar 2 mensen uit onze vriendengroep die we van vroeger kennen waar het contact nog steeds sterk mee is. De rest is allemaal tussendoor afgehaakt, met wat voor redenen dan ook.. Ik lig bij 1 bepaalt persoon nog vaak wakker en denk ook nog wel eens aan der. Tussen ons is het door een vage toestand (die volgens onze kant niet waar is en volgens hun kant wel zeg maar..) allemaal verkeerd gelopen. Maar beide nooit face-2-face erover gepraat. Daardoor kan je t dan ook niet echt een plekje geven. Ik hoop dat jullie er toch nog een x samen over kunnen praten en vanuit dat gesprek een besluit nemen.
Ik kan je vriendin ook wel begrijpen. Ik weet niet of ze naast haar studie ook nog een gezin heeft? Ik heb ook een jaar een verkorte studie gedaan en dat was enorm pittig naast een gezin en een man die tot laat werkt. Ik moet eerlijk bekennen dat het voor mij ook erg moeilijk was om met mijn vriendinnen af te spreken. Gelukkig begrepen mijn vriendinnen dit, ze steunde me er zelfs in!
Je klinkt absoluut niet jaloers! Snap ook echt niet waar mensen dat vandaan halen? Het is gewoon rot en je mist je vriendin en gaat inzien dat het erop lijkt dat die vriendschap gewoon niet meer terugkomt.. Als je elkaar hooguit een paar keer paar jaar ziet en dat niet allebei oke vind, en er verder geen moeite voor wil doen snap ik dat je daar teleurgesteld van raakt. Ik vind het ook een vreemde reactie van haar, dat ze bezig moet met dingen met een hoge prioriteit, oke.. dat ben jij dus niet. Ik zou er ook klaar mee zijn.. misschien nog een laatste poging door een brief/e-mail en daarin duidelijk maken dat je haar écht mis en dat je het zo jammer vind. Als je dan weer zo'n botte reactie krijgt zou ik het, hoe moeilijk ook, laten gaan.
he wat rot zeg! Wel goed van je dat je nu hebt gezegd waar je mee zit , maar miss kon het beter op een iets andere toon? Als ik jou was zou ik haar een brief schrijven , kun je miss iets genuanceerder je gevoelens tonen. En kan zij het rustig lezen. Jij verwachte veel van haar , maar zo te lezen waren die verwachtigen niet wederzijds (en dat kan natuurlijk) als je mekaars verwachtingen niet weet is de kans groot dat het botst. Jammer van jullie vriendschap!
Helaas heel herkenbaar. Kan me je gevoel zo goed voorstellen. Sinds ik verhuisd ben naar een andere provincie heb ik welgeteld 1 vriendin over gehouden, de rest hebben me echt als een baksteen laten vallen, want: 'jij bent toch degene die verhuist'.... Dat heeft mij heel veel verdriet gedaan, maar ook veel geleerd. Als het niet van twee kanten komt, moet je echt voor jezelf kiezen en helaas tot de conclusie komen dat zij jouw vriendschap niet waard is....hoe moeilijk ook! Ben eigenlijk wel benieuwd of ze al gereageerd heeft op jouw berichtje dat je haar mist? In ieder geval een dikke digi-knuf voor jou!
Nou ik vind je helemaal niet jarlors klinken...je allerbeste vriendin die je maar 1 keer per jaar ziet, niet belt of whatsappt? Nou sorry dan is het geen beste vriendin meer hoor...een telefoon is zo gebeurt denk ik dan maar zo! Beetje intresse in elkaar is niet verkeerd. Ik denk dat jullie uit elkaar groeien.
Heel spijtig. Ik dacht, heel naïef dat vriendschappen voor het leven waren maar dit is niet altijd het geval. Ik heb 1 hele goede vriendin waarbij het van weerszijde niet uit maakt als we het druk hebben en 1 bevriend stel die we altijd kunnen bellen en regelmatig zien. Daarnaast mijn broer met vriendin en verder..... Een hoop mensen die komen en gaan. Ik heb zelf een tijd terug een vriendschap beindigd omdat jaloezie een vervelende vorm ging aannemen en van 1 vriendin hoor ik zelden wat, het moet meestal van mij uit komen. Ze gaf me laatst nog aan dat geen enkele vriendschap blijft bestaan door haar problemen. Ik heb haar toen aangegeven dat ik haar nooit zal laten vallen. Vanaf dat moment laat ze nog maar weinig van zich horen. Ik dacht eerst ik laat het maar zo maar denk toch dat ik haar een mailtje ga sturen. Vrienden komen en gaan, soms is dat vervelend. Vaak komt het dat levens anders lopen. Jij krijgt een kind, zij is nog aan het studeren. Een wereld van verschil. Ws heeft ze via school iemand leren kennen die hetzelfde leven heeft.
mee eens. dat uithalen wat je doet is ook niet goed bezig zijn.. maar ja.. tis denk over voor je... that's life.
Ik vind het jammer te lezen dat veel vinden dat ik de toon anders had moeten doen. In eerste instantie heb ik gestuurd dat ik me rot voel en het rot vindt dat het zo gelopen is. Toen kreeg ik een antwoord over prioriteiten... Toen ik dat las dacht ik echt...wtf??? Zo ken ik haar helemaal niet. En toen ben ik uit mijn naad gesprongen...en dat had ik niet op de manier moeten doen. Maarja, dat kan ik niet meer terugdraaien. Net was ik afgeleid, heb flink opgeruimd in mijn kledingkast... En nu denk ik er weer aan... Boosheid overheerst!
Ok, ja dan vind het inderdaad een heel ander verhaal. Heeft ze er al op gereageerd toen je zei dat je haar miste?
Ik denk ook dat het aan de maatschappij van tegenwoordig ligt, iedereen is ook een stuk drukker dan vroeger. De meeste moeders werken nu ook in tegenstelling tot de tijd dat mijn moeder onze leeftijd was. En toch ook meer ik-mentaliteit... Ik ben wel echt een gezelligheids-mens, maar heb wel geleerd in de loop der tijd dat je het ook gezellig kan hebben met maar een handje vol ECHTE vrienden, ipv een huis vol met mensen die je eigenlijk maar weinig spreekt. Dan kom je vaak ook tot de conclusie dat je ook helemaal niet zoveel met elkaar gemeen hebt en de band helemaal niet zo sterk is met een hoop. Die noemen wij nu ook gewoon kennissen, mensen die je van tijd tot tijd eens aanspreekt of op straat tegenkomt per toeval en dan uitnodigt voor een bakkie. Nee, echte vrienden zijn tegenwoordig helaas ver te zoeken.. Dus degene die wij hebben, die koester ik en daar ben ik bereid voor door het vuur te gaan. Wij hebben 1 vriendenstel dicht in de buurt, de mannen kennen mekaar al 33 jaar. Ook de kids kunnen leuk met elkaar opschieten. En dan 2 vriendenstellen die ietswat verder wonen, waar het contact ook enorm leuk mee is. En verder doen we veel met zusjelief en der vriend. Vind het prima zo.. Je komt toch elke x weer in andere fases van je leven terrecht waarbij je weer nieuwe mensen leert kennen. En de tijd zal leren of dat echte vrienden zijn of gewoon weer nieuwe kennissen voor erbij.
Zij is gewoon met andere dingen bezig. je kan het ook niet terug draaien. als je maar beseft dat het niet handig was. tis wat jij wilt. als de vriendschap echt klaar is voor je maakt t niet uit.. maar zou je nog wel contact willen dan bereik je zo niet zoveel natuurlijk.. en tja.. soms waren het niet echt vrienden. maar was jij op dat moment gewoon handig. en nu niet...tis rot
Nee, ze is nog met haar hoge prioriteiten bezig denk ik .... Ik hou rekening met het feit dat ik misschien wel nooit meer iets hoor
Ik heb dat ook gehad met een vriendin, jaren niets van elkaar gehoord erdoor en ook met regelmaat met een rotgevoel aan gedacht. Nu is het uitgesproken zijn we weer vrienden Misschien gebeurt het vaker dat mensen 'gewoon' uit elkaar groeien maar dit gebeurt ook en als het om een goede vriendschap gaat is dat toch wel heel erg jammer. Maar goed je (ts) hebt nu de eerste stap gezet, hopelijk hoor je wat terug.