Ja dat zag ik wel dat je dat bedoelde. Maar om met een vergelijking met Hitler te komen zal toch het volledige plaatje moeten voldoen en niet maar een klein deel ervan helaas.. En als we het over Hitler gaan hebben kunnen we ook wel zeggen dat de mensen die er zo duidelijk hun mening opna houden en op een walgelijke manier zich uiten over de keuzes van anderen ook last hebben van Hitler trekjes.
Wat een idioot zieke reactie. Hieruit blijkt maar overduidelijk dat je werkelijk geen idee hebt waar je over praat. Je moet je schamen voor je kwetsende en ondoordachte uitspraken!!! Je reactie zegt denk ik een heleboel over jou. Walgelijk gewoon!!:x
Het is wel heel duidelijk dat er nog mensen zijn die werkelijk niets begrijpen van zwangerschapsafbreking. Mijn kaak hangt gedeeltelijk op de grond vanwege bepaalde aannames die worden gedaan, terwijl men er eigenlijk gewoon helemaal niets ervan af weet. Tipje: verdiep je eens wat meer in zwangerschapsafbrekingen en de reden hiertoe. Het gaat niet volgens de werkwijze voor abortus provocatus. Je krijgt pillen en moet gewoon bevallen. Ook zijn veel afwijkingen en problemen door echoscopie echt wel goed te voorspellen. Anno 2012, ik heb het niet over 5 jaar geleden. Maar het schijnt tegenwoordig om onszelf te gaan he Sprits, dat we er gewoon geen zin in hebben. Zo makkelijk ligt het inderdaad! De keuze was ZOOO makkelijk, ik dacht gewoon ik heb geen zin in een kind met een afwijking! Ik bedenk me niet eens dat ze hoe dan ook zal sterven, dat doet er niet eens toe, want ik was egoïstisch en het ging er alleen maar om dat ik zelf nog kon genieten van mijn leven erna, vooral de eerste maanden heb ik dat zo ontzettend gedaan! Naja mij raakt het niet meer ik weet toch wel beter hoe de vork in de steel zit, maar ik vind het gewoon echt heeel erg dat iemand zo praat zonder kennis van zaken terwijl mensen de moeilijkste keuze van hun leven moesten maken voor hun kind.. en voor altijd verdriet zullen hebben om het gemis van hun kind.
Ik werk zelf in de gehandicaptenzorg een woonvorm voor mensen met een beperking. Ook wonen hier mensen met down KANJERS zijn het en hebben over algemeen super goed en gelukkig leven. Wij laten voor de derde keer GEEN onderzoeken doen en zouden de zwangerschap zeker niet afbreken bij down. Ik werk ook met mensen met niet aangeboren hersenletsel.... Ook nadat je een kindje zonder beperkingen heb mogen krijgen kan een ongeval krijgen, zuurstof tekort e.d waardoor er beperkingen kunnen ontstaan, dan kan je je kindje ook niet los laten. Ieder zijn keus en mening hoor maar wij zouden deze keus nooit maken.. Tuurlijk kan het zwaar zijn maar je weet nooit wat je leven je brengt. Ik weet het zijn stuk voor stuk kanjers niks meer of minder dan een ander!
Ik weet 100 procent zeker dat ik het niet zou afbreken.. En ook hoor ik vaak mensen met down hebben geen toekomst op deze wereld. Daar ben ik het zo niet mee eens, zelf heb ik de mavo gedaan met iemand van down, op mijn werk wonen mensen met down.. Ze kunnen deze wereld heel erg goed aan.
Hier ook geen onderzoeken, wel de 20 weken echo. Omdat ik van tevoren wel graag zou weten of mijn kindje een hazenlip of iets dergelijks zou hebben, zodat je daar op voorbereid kan zijn. Ik vind het echt heel verschrikkelijk erg dat mensen kindjes weg laten halen omdat ze down hebben. Als je kindje gehandicapt wordt door een ongeluk, of door zuurstofgebrek bij de geboorte dan zet je het toch ook niet bij het grofvuil? het is allemaal zo maakbaar tegenwoordig, echt om te kotsen gewoon. Oh een gehandicapt kindje, jeetje nee dat past niet in ons perfecte plaatje. En dat artsen daar aan meewerken, dat snap ik ook niet. Als je kiest voor een kindje dan weet je wat de risico's zijn en dan aanvaard je die. Zo sta ik er iig in
Een zwangerschapsafbreking omdat het kindje down heeft, dat doe je niet omdat je denkt dat het kindje ontiegelijk veel gaat lijden. Dat doe je omdat je als ouders zelf, om wat voor reden dan ook, geen kind met down wilt hebben. Of zie ik het te simpel?
tot bepaalde hoogte wel ja als ik weet dat mijn kindje bijv een dusdanig ernstige beperking heeft dat normaal leven gewoon niet mogelijk is, zal ik denk ik toch voor mijn kindje zijn/haar geluk kiezen. een kindje heb je niet om zelf gelukkig van te worden maar een kindje moet ook gelukkig kunnen worden. helaas is de grens daar erg grijs...
Zo zie je het wel te simpel, het ligt niet zo zwart/wit. Aangezien Down toch ook regelmatig gepaard gaat met een (ernstige) hart- en/of nierafwijking, ook met andere afwijkingen. Als je puur om de Down reden zou afbreken dan is het wat anders. Maar ja als je in verwachting bent van een kindje met down syndroom en die heeft geen nieren bijvoorbeeld, en je breekt de zwangerschap af.. dan is het niet omdat je het kindje zelf niet wilt. Geen nieren betekent geen kans op leven..
Behoorlijk simpel ja. Ik zal voor het eerst hier op dit forum mijn gedachte niet zo tactvol neerzetten. (niet per se naar jou gericht hoor Agter maar in het algemeen). Het is vreselijk dom en oppervlakkig om zo'n enorm stellige mening in te nemen, om met hitlervergelijkingen en moord enz te komen in dit soort onderwerpen. Diegene zijn dan ook werkelijk bezig, en alleen maar bezig, met het verkondigen van hun mening en dat terwijl het nergens op gebaseerd is. Waarom niet? Omdat 90% van deze mensen er nog nooit in hun leven voor gestaan hebben! Zo ongelooflijk dom! Wanneer kun je er pas echt wat van vinden? Precies als je het hebt meegemaakt! Ongelooflijk hoe hard deze groep ouders ( want ja het zijn ook ouders) getroffen worden door de keiharde meningen van mensen die geen idee hebben hoe het voelt om een kindje kwijt te raken! Uiteraard zullen er mensenzijn die er gewoon geen zin in hebben maar werkelijk hoe groot zal dat percentage zijn? En dan nog ook die mensen hebben hun redenen. De ouders die hiervoor gestaan hebben, voor de keuze om hun kindje te laten gaan dat zijn pas echt de echte ouders. Ouders die hun keuze baseren op liefde en niet op stomme principes en drogredenen als 'ik vind dat ik niet mag beslissen over leven en dood'. Wat een gelul zeg..........deze ouders voelen het als een zwaar egoistische keuze om hun kindje ter wereld te laten komen waarom? Omdat ze het kleintje wat beters gunnen. Ik word persoonlijk een beetje pissig van mensen die een mening er op na houden terwijl ze geen flauw idee hebben waar ze over praten. Onze dochter is in mijn buik overleden. Wij hebben nooit voor de keuze gestaan of wij haar leven zouden afbreken of niet. Ik ben haar daar erg dankbaar voor. Die keuze was afgrijslijk geweest. Wij hadden dan ook de verkeerde keuze gemaakt door haar te halen. Er was echter geen tijd meer voor en ze overleed. Warm bij mama in de buik, op haar plekje waar ze al die maanden bekent mee was. In de rust zonder de prikkels van de wereld, zonder te stikken enz. Voor al die mensen die hun kleintje hebben moeten laten gaan. Ik heb diep medeleven met jullie en weet dat de pijn en het verdriet altijd zal blijven. De reacties van sommige mensen zijn een rouwproces....het zal moeilijk zijn om daar mee om te gaan. Sterkte....
Juist Aloe, het grootste gedeelte van de afbrekingen is echt niet 'omdat de ouders er geen zin in hebben'. God, hoe kan iemand beweren dat de ouders er geen zin in hebben?? Wat een simpele gedachtegang. Ik heb altijd gedacht geen zwangerschap te kunnen afbreken maar als je er eenmaal voorstaat is het zó anders.. dan wil je alleen maar het beste voor je kindje met zo min mogelijk lijden. Mij kwetsen zulke meningen niet (meer), ik heb medelij met bepaalde mensen die bekrompen gedachtegangen hebben hierover. Wèl vind ik het heel erg dat zulke meningen respectloos worden gegeven terwijl er zoveel moeders zijn die hun kindje, hun alles, moesten laten gaan.
Wat gebeurde om het menselijk ras sterk en zuiver te houden...... Omdat men toen nog dacht dat deze mensen minderwaardig waren..... Een of andere idioot vond dat deze mensen om die redenen maar dood moesten..... Totaal andere redenen dan de mensen, die hun zwangerschap hebben laten afbreken, hebben gehad. Iets beters voor hun kind, geen pijn en vedriet in het leven voor hun kind, geen ziekenhuis leven.... Welk parallel bedoel je nu? En voor die mensen die de zw hebben laten afbreken omdat zij het niet aankonden.......stel dat ze het wel door laten gaan. Ze kunnen het kind niet aan, niet de liefde geven dat nodig is.......wat is dan beter voor het kind? Dan kun je als ouder doorgaan vanwege principes maar niemand die dan gelukkig zal zijn. Wat is dan het beste voor het kind? Hoe vaak wordt de discussie wel niet gehouden dat sommige kids beter nooit geboren hadden kunnen worden vanwege het vreselijke liefdeloze leven dat ze lei(ij)den?
Ik begrijp dat iedere persoonlijke situatie anders is. Maat toch wil ik even terug komen naar wat ik schreef. Kun je me vertellen waarom mensen een kindje met alleen down syndroom, dus geen levensbedreigende afwijkingen, laten overlijden? Ik heb het er zelf juist moeilijk mee dat mensen zeggen dat ze dit uit liefde voor het kind doen. Wat is er mis met met zo'n kindje, voor het kind zelf?
Het gaat nu toevallig over down. Wie zegt dat een kindje van down geen levensbedreigende afwijkingen heeft? Mensen denken aan de vrolijke mongooltjes die redelijk zelfstandig leven kunnen maar 9 van de 10 x is dit dus niet zo en zijn er wel degelijk levensbedreigende afwijking zoals bv. hartfalen. Op dat moment is er dus heel wat mis met het kindje. Als het een simpele afwijking zou zijn zou er geen prenataal onderzoek naar gedaan worden. En stel dat er verderniets mis is met het kindje behalve de lichtere vorm van down. Dan nog lijken mensen daar wel heel simpel over te denken. Ook die kids en ouders hebben een zwaar leven. Het valt gewoon niet te vergelijken met een gezond kindje denk ik persoonljk. Als ouder moet je dit aankunnen. Kun je dit niet dan doe je iedereen verdriet en zal niemand een gelukkig leven leiden. Dan kun je wel heel principieel blijven denken maar wat heeft het kleintje er aan?
ik probeer écht respect te hebben voor ieders keuze, dus ook voor degenen die een kindje hebben verloren of een zwangerschap af hebben laten breken. dan nog blijf ik erbij dat ik er ontzettend moeite mee heb dat mensen een zwangerschap enkel af laten breken door de diagnose down en dan vervolgens zeggen dat je het kindje het lijden wilt besparen. "je gunt je kindje wat beters". wat is dat "beters"? de dood?? en dan baseer je je keuze op liefde??? soms zal dat zeker zo zijn, maar soms ook niet en kies je voor je eigen comfortabele leven zonder een gehandicapt kind. daarbij zal ik zeker niet beweren dat iemand daar licht over denkt en het zomaar even "weg laat halen". natuurlijk houden deze ouders heus heel veel van hun kindje en was het erg (gezond) gewenst. uiteindelijk is het een persoonlijke keuze en ik vind het bij mijn keuzes in het leven niet zo belangrijk wat een ander er van vindt. als ik er 100% achter sta, boeit het me weinig wat een ander zijn mening is. toch komen hier heel veel boze reacties. zeker als iemand zich nogal rigoreus uitlaat over haar mening over zwangerschapsafbreking. waarom? als jij voor jezelf weet dat jouw keuze om een zwangerschap af te breken in jouw ogen de enige juiste keus is geweest,een keus uit liefde, hoeft het jou toch geen bal te kunnen schelen wat een ander er van vindt?
dit is gewoon niet waar. 40-50% van de kindjes met down heeft een hartafwijking, die in verreweg de meeste gevallen goed te opereren zijn. natuurlijk hebben ze allemaal een verstandelijke beperking, maar in welke mate is met prenataal onderzoek niet te meten. ik zal nooit beweren dat het leven met een kindje met down makkelijk zal zijn, want elk kind met down zal in meer of mindere mate problemen hebben. zowel verstandelijk als lichamelijk. het feit dat er prenataal onderzoek naar gedaan wordt, heeft mi meer te maken met het feit dat we in onze maatschappij deze kindjes misschien liever meer geboren willen laten worden, omdat het niet zo in ons perfecte, maakbare leventje past. ik zag een poosje terug een documentaire over zwangerschapsafbreking in België. In Nederland is de grens 24 weken, maar in België bestaat die grens niet en mag zwangerschapsafbreking tot aan de geboorte. Er werden gyn. geïnterviewd om te vragen tot hoe ver ze wilden gaan. De meeste gyn. hadden er geen moeite mee om een zwangerschap te beëindigen voor een open rug, down, maar ook niet voor een schisis. zelfs voor kleurenblindheid was een gyn bereidt om een zwangerschap af te breken. In het derde trimester wilden ze het alleen doen als het om een levensbedreigende afwijking ging (eerst een dodelijke injectie en dan bevallen), terwijl deze kindjes gewoon "af" zijn en buiten de baarmoeder kunnen overleven. Kun je hierbij dan ook beweren: tja, het zijn geen simpele afwijkingen, dus kan het wel door de beugel? ik werd er in elk geval compleet onpasselijk van!
Natuurlijk kan er alsnog van alles mis zijn. Maar als het "alleen" down is, dan gaat het er bij mij niet in dat je je zwangerschap afbreekt uit liefde voor je kindje. Zeg dan gewoon eerlijk dat je het zelf niet ziet zitten. Want het kindje kan best een volwaardig en gelukkig leven leiden.
Precies... zo denk ik er ook over. Het leven van een mens ligt in Zijn handen. Hij beslist over leven en dood. Ook geloof ik, als God je een gehandicapt kindje schenkt in welke vorm dan ook , Hij je ook de kracht kan en wil geven om het kindje groot te brengen.
allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel erg voor je vindt, wat je is overkomen (als ik je banner lees). natuurlijk raakt deze discussie je dan extra hard! als ik het goed begrijp was jullie kindje hoe dan ook gestorven. dat vind ik persoonlijk ook een heel ander verhaal. toch ben ik het met de eerdere schrijfster wel eens dat ze ook anno 2012 toch weleens een verkeerde inschatting maken aan de hand van een echo. bij vrienden van ons zagen ze bij hun zoontje een ernstige open rug, waarbij een humaan leven niet mogelijk zou zijn. het advies: zwangerschap afbreken. een second opinion gevraagd: zelfde advies. uiteindelijk besloten de natuur zijn gang te laten gaan en als zou blijken dat het kindje er zelf voor wilde vechten, zouden zij er ook voor gaan. een dag na de bevalling is hun zoontje geopereerd en is de rug gesloten en nu, negen maanden later, doet hij het heel erg goed. inmiddels heeft hij ook een drain in zijn hoofdje en het is een heel blij en opgewekt kindje. hij lijkt in elk geval erg gelukkig en de artsen staan versteld! natuurlijk zal dit niet bij iedereen zo zijn (andere vrienden van ons hadden de diagnose trisomie 13 en dan is er geen leven mogelijk, net als bij kennissen die een zoontje kregen met het pottersyndroom), maar je kunt dus ook niet stellen dat ze het altijd goed in kunnen schatten.