ik heb altijd gedacht dat zp er is om je verhaal kwijt te kunnen en om advies te krijgen of te geven..maar steeds vaker zie je hier mensen die alleen maar kei hard hun mening geven terwijl daar helemaal niet om gevraagd word... En je mening geven is nog tot daaraan toe..maar de manier waarop...ik heb ik onderwerpen waarvan ik denk: moet dat nou..maar vervolgens open ik dat onderwerp gewoon niet......ongelofelijk dat termen als hitler gebruikt moeten worden.....pfff
Ben het met je eens, maar wat vind jij dan van de opmerking down kindjes kunnen geen gelukkig leven hebben op deze wereld.. Dat vind ik net zo belachelijk..
Er is niks mis met kindjes met down, echt niet meer of minder dan een ander... En dan.. Je kindje kan gezond geboren worden en een beperking krijgen door zuurstof tekort, wat dan? Kan ook echt opstandig worden van sommige reacties, kindjes met down is niks mis mee. Een enkele heeft inderdaad wat meer zorg nodig vanwege hartafwijking maar wie zegt dat een gezond geboren kindje geen afwijking zal hebben of krijgen?
Je hebt het heel duidelijk nog nooit meegemaakt. Vraag je nu werkelijk waar waarom mensen boos worden om rigoreuze meningen? Die vraag alleen al maakt duidelijk dat je het echt niet snapt! Omdat het verliezen van je kind zo vreselijk veel pijn doet. Zo enorm verdriet geeft .......mensen die het niet meegemaakt hebben kunnen zich niet voorstellen hoe het voelt, dat is duidelijk! Om dan die mensen te vergelijken met hitler, en het moord te noemen........om het alleen van een kant af te bekijken en dat is die van jezelf..... Daarnaast gaat het niet alleen om down. Het gaat om alle aandoeningen waardoor een kleintje weggehaald wordt. Het is zo vreselijk naief Om te denken dat je je eipgen kindje nooit zou laten weghalen als het wat mankeert. Je staat er niet voor. Zodra je er wel voorstaat zie je het leven vanuit een heel ander daglicht. De dood is zo'n taboe hier.....dat is het ergste wat je maar gebeuren kan ..... In sommige gevallen is het leven het ergste dat je gebeuren kan. Echter dit ga je pas begrijpen als je de keuze zelf moet maken. Het is niet een kindje met alleen maar down. Nogmaals iedereen gaat erhier vanuit dat down een milde afwijking is. Dat is het niet. Ik ben pas echt anders gaan denken toen onze dochter overleed. Het ging goed en op een dag was alles voorbij. Ze had acute bloedarmoede en ze waren bezig met het klaarmaken van een bloedtransfusie om haar te redden. Ze bleef niet stabiel. Wij moesten kiezen om haar te halen met de keizersnede of niet. Wij kozen voor halen als ze niet stabiel zou blijven. Zij koos toen anders door ineens in sneltreinvaart te overlijden. Ze was niet meer te redden. Achteraf besef ik mij dat dit het beste was voor haar. Ze zou de ks niet overleefd hebben. Nu is ze gestorven bij mama en niet in de koude buitenlucht terwijl ze stikte. Ik ben er zo blij om dat ik haar dat heb kunnen geven. Hierdoor ben ik heel goed gaan begrijpen waarom mensen de keuze maken tot afbreken. Je wilt namelijk als moeder nooit dat je kind lijden moet en pijn heeft! Deze ouders kiezen ervoor om zelf de enorme pijn te dragen van het verlies ipv dat hun kind een leven vol verdriet en pijn hebben moet. En ja dat noem ik echte liefde!
Ben het met je eens. Ik heb het ook om mij heen zien gebeuren en godzijdank hadden ze de baby gewoon laten komen. Ik zou zelf ook nooit de volle 100% ervanuit durven gaan dat de diagnose 100% klopt maargoed, ze geven ook zelf aan dat dat eigenlijk niet mogelijk is voor het kind geboren is. Ook zijn er nog zoveel andere dingen die levensbedreigent zijn of moeilijk mee te leven waar ze niet op kunnen testen voor de geboorte. Waardoor ik zoiets heb van, waar slaat eigenlijk heel die 20 weken echo op? Ja om het een en ander uit te sluiten maar een groot deel ook niet en ook niet de volle 100%.. Bij mijn dochter heb ik ervoor gekozen om dus geen 20 weken echo te doen, dan hoor je bij de kleine 3%. Nu bij deze zwangerschap heb ik er wel voor gekozen omdat ik de 'pretecho bureau's' maar dubieus vond en me er niet prettig voelde. Ik moet wel zeggen dat ik een beetje misselijk werd van het hele idee. Daar staat dan mijn afspraak, de 20 weken echo in mijn agenda. Ohja en waarom is het met 20 weken, zodat ik het nog kan laten afbreken. Auw, dat doet mijn moeder hartje wel pijn en ik zie er ook de fun niet van in zoals ik andere moeders ernaar uit zie kijken. Zelfs al weet ik dat ik niks verder zal laten onderzoeken of afbreken, wat er ook te zien mag zijn.. Ik blijf erbij dat mensen wat netter mogen reageren of het nou jou keuze zou zijn ofniet.
Weet je wat het probleem is. Je scheert iedereen over een kam. Er wordt hier alleen gedacht aan een minimaal groepje mensen dat hun zw om een scheet laat afbreken. Daar heb ik het niet over. Ik praat over die enorme groep die uit liefde de zw heeft laten afbreken met een vreselijk verdriet en pijn in hun hart. Maar die groep wordt in deze discussie vergeten en dat is erg want die mensen hebben al zoveel verdriet. Om dan ook nog zulke vreselijke meningen over je heen te krijgen dat doet zoveel pijn. Het zorgt ervoor dat deze groep lieve ouders niet meer over hun kind durven te praten. Alsof hun kleintje er nooit geweest is. Dames, ik ga mij terugtrekken uit deze discussie. Ik merk dat het mij teveel doet. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat jullie het verder nooit hoeven te ervaren en nooit voor de keuze komt te staan.
Maar nu de andere kant. Hier naast mij zit een schattig kereltje met Down. Volgens mij een kindje net als mijn andere twee. Over het algemeen een vrolijk kereltje. Ik lees hier heel begrijpelijk over het enorme verdriet van ouders die een kindje hebben verloren. Maar ik zit hier regelmatig met het gevoel dat een kindje als mijn zoontje niet gewenst zou zijn bij sommige ouders. Daar wil ik tegen vechten. Duidelijk maken dat het niet het eind van de wereld is. Dat je gezin er ook sterker van kan worden. Leren dat we niet allemaal hetzelfde zijn , maar dat we er desondanks mogen zijn . Wij hebben het geluk gehad dat hij behoorlijk gezond is , en daarin is hij niet de enige hoor. Ook wij hebben een 20 weken echo gedaan met het oog op levensbedreigende afwijkingen. Gelukkig heb ik de keus niet hoeven maken en genieten van ons speciale kindje.
En dan vergeten we nog het hele gelukkig zijn onderwerp. Ik denk wel dat er vergeten word dat er ook heel veel, echt heel veel 'gezonde' mensen ongelukkig zijn op aarde.
Hai, Ik volg deze discussie in grote lijnen en ik vind het erg lastig... In Nederland hebben we veel mogelijkheden op medisch gebied en iedereen mag zijn of haar mening hebben. Dat is beide heel waardevol! Aan de andere kant denk ik dat het voor de mensen die in deze situatie zitten, bijna onmogelijk is alle voors en tegens goed af te wegen. Zeker gezien de emotionele achtbaan waar je op dat moment in zit en zal het een keuze zijn voornamelijk gebaseerd op gevoel. Wat ik graag nog wil bijdragen aan deze discussie zijn twee punten. De eerste zag ik voornamelijk terugkomen in bovenstaande reactie. Downsyndroom is zeker een ernstige afwijking, hier moet je je niet in vergissen. Zware complicaties komen geregeld voor. Maar dit is niet de reden dat er prenataal op gescreend kan worden. De reden is dat we van dit syndroom toevallig weten dat het een chromosomale afwijking is en waar we die kunnen vinden. Dus omdat het kan en niet omdat het ernstig is. Er zijn een heleboel andere ernstige afwijkingen die we (nog) niet kunnen vinden en dus kunnen we er niet op screenen. Puur even dat mensen zich dat wel realiseren. En verder, ook even om te realiseren, Downsyndroom is een ernstige afwijking en kan met zware complicaties gepaard gaan. Het leven voor iemand met Down en de mensen om hem of haar heen, is zwaar en vraagt om veel aanpassingsvermogen, creativiteit in het leven wellicht. Geen twijfel over mogelijk! Máár, Nederland is wel een land waar ontzettend veel voorzieningen zijn voor mensen met Down en andere hadicaps. En ik kan me zo voorstellen dat als je er nog nooit eerder mee te maken hebt gehad, je dit niet weet. Er zijn veel mogelijkheden op medisch gebied, maar ook scholen, sportclubs, vakantieparken in NL, organisaties die vakanties in het buitenland organiseren, werkbegeleiding, noem maar op. Dit wilde ik toch even aan de discussie toevoegen.
Wat ik eruit begrijp zou het kunnen dat je omdat je medicatie slikt je een verhoogde kans hebt op een kindje met een afwijking. Alleen voor het downsyndroom zou ik mijn zwangerschap niet laten afbreken. Ja mijn leven zou er heel anders uit gaan zien als gedacht. Het enige voordeel is dat jij het al tijdens je zwangerschap dit weet en ik er pas na 5 jaar achter ben gekomen. Wel zou ik ervoor kiezen om zoveel mogelijk onderzoek te laten doen om erachter te komen welke problemen er nog meer zijn zodat er na de bevalling de goede begeleiding is (b.v cardioloog). Ik ken zelf 3 kindjes met Down. Eentje is helaas een paar jaar geleden overleden (door haar hartproblemen). Het andere kindje gaat naar speciaal onderwijs en nr 3 zit bij mijn zoon in de klas en gaat dus met wat extra hulp naar het reguliere onderwijs. Als uit de onderzoeken zou komen dat de afwijkingen niet met het leven vereenigbaar is wordt de afweging weer totaal anders.
Dat is het probleem hier ook. We spreken allemaal vanuit verschillende referentiekaders. Persoonlijk zou ik het ook niet laten afbreken als het kindje down zou hebben maar ik begrijp de mensen wel die dat wel doen. Ik spreek ook meer voor die mensen die een kind hebben met een andere zware handicap die niet levensvatbaar zijn of waarbij een kind geen mogelijkheid heeft tot een volwaardig leven. Misschien hoort dat ook wel niet in deze discussie thuis en zit ik hier verkeerd. Laat ik mij meeslepen door mijn eigen emoties hierin. Echter ik weet wel dat het gros van de mensen er dezelfde mening heeft wat betreft het afbreken vanwege andere aandoeningen. En dat triggert mij enorm. Ik weet hoe vreselijk het is als mensen je niet snappen en erger nog dan nog veroordelen ook. Zo kan ik al doodziek worden van de opmerking dat ik deze zw wel genieten moet hoor .....niemand (behalve de mensen die een kind verloren hebben) snapt dat dezeopmerking enorm veel pijn doet.
Ik moet echt even kwijt dat ik er erg mee zit dat er hier mensen gekwetst worden. Puur omdat anderen persee hun kortzichtige harde mening even 'kwijt moesten'. Ik had dit topic ook liever gesloten gezien eigenlijk.
mee eens. En dat is ook de reden waarom ik het aanhaalde, omdat het mij hieraan herinnerd. We gaan steeds een stapje verder. En als je dan leest dat je in Belgie een pasgeboren kind mag laten doden, dan gaan mijn haren overeind staan. Er zijn ook een aantal wetenschappers die er helemaal achter staan dat ouders hun kind na de geboorte nog mogen 'aborteren', omdat het volgens hen nog geen 'volwaardig mens' is. Ik zie verschillende verwijten over dat ik niet zou weten waar ik over praat. Dat is helaas niet het geval. Ik weet HEEL GOED waar ik over praat en daarom ben ik ook zo stellig. Alleen omdat ik zo'n stellige mening heb, betekend niet dat ik niet weet waar die moeders doorheen gaan. Ik weet dat het heel moeilijk is om de keuze te maken. Ik weet hoe het is om een kindje te verliezen. Dus doe niet alsof ik dom ben en niet weet waar ik het over heb.
Jeetje wat een discussie. Het blijft een moeilijk onderwerp maar laten we elkaar gewoon in waarde laten asjeblieft. Ga niet zeggen dat een andere mening dom is of dat men er niks van snapt. Oke, als je het niet hebt meegemaakt is het een totaal andere situatie als wanneer je het wel mee gemaakt hebt. Maar dat neemt niet weg dat wel wel normaal kunnen doen en niemand mening dom is, achterlijk, stom of berust op onbegrip en onwetendheid. Dat stuit mij heel erg tegen de borst Dit gezegd hebbende denk ik dat er in deze discussie 2 verschillende dingen totaal door elkaar lopen. Enerzijds heeft men het over afbreking van 'alleen down' en anderzijds over afbreking bij afwijkingen die niet met het leven verenigbaar zijn. Dat zijn zo 2 totaal verschillende dingen! Dit kun je niet met elkaar vergelijken natuurlijk. Daarnaast ben ik nog steeds van mening dat IK niet over leven en dood mag beslissen. Dat is mijn mening, mijn geloof (en dat is dus niet dom!). Ook geloof ik dat God een groter plan heeft waarom een eventueel gehandicapt kindje bij ons zou moeten komen en zou ik het dus gewoon geboren laten worden. Echter, ben ik mij bewust dat ik nog nooit in de situatie gestaan heb en dit alles anders zou kunnen maken. Echter is mijn geloof sterk en denk ik niet dat ik in een soortgelijke situatie anders zou denken. Echter, dat weet men natuurlijk niet. Natuurlijk is het niet makkelijk, een kindje met een beperking, zwaar, verdrietig, moeilijk, natuurlijk. Maar je weet niet hoe het leven er uit gaat zien. Of het kindje wel of niet gelukkig is en gaat worden. Natuurlijk wil je als mama niet dat je kindje lijdt maar dan nog geloof ik dat het een reden heeft (ook dit is NIET DOM, maar mijn mening en geloof, en ik mag die mening en geloof hebben!) In ieder geval, ik heb respect voor ieders keuze, ieders mening. Maar laat elkaar asjeblieft in waarde en gan mekaar niet uitmaken voor dom, onwetend etc. Daar kan ik echt niet tegen.
Nog een toevoeging waar mijn haren van overeind staan. Schokkende realiteit. Progress in making Denmark a Down syndrome – free heaven
Precies! En dat ik de daad van abortus of de keuze hiervoor afwijs, betekend niet dat ik die mensen die dat doen of hiervoor kiezen afwijs of niet respecteer. Ik zou iemands mening niet snel dom, idioot of stom noemen. Iedereen heeft een andere achtergrond en mag zelf zijn mening hebben en er zelf wat van vinden en dit ook plaatsen. Hier mogen anderen ook hun mening weer over hebben. Prima. Ik had wel heftige reacties verwacht op mijn mening, dus daar zit ik niet zo mee. Ik vind het altijd belangrijk in zo'n discussie dat beide uitersten goed aan bod komen zodat iemand die een vraag stelt goed geïnformeerd kan worden en zelf een mening kan vormen. En mijn mening is gewoon dat abortus (in welke vorm dan ook) gelijk staat aan moord, want je dood een ander mens. En daar zullen mensen door gekwetst worden. Maar er zijn ook mensen die gekwetst worden door opmerkingen als 'mijn kind doden uit liefde'. Je dood een kind dat geboren is en ernstig ziek is toch ook niet 'uit liefde', omdat het zo veel pijn lijd?? Als een kind een kans heeft op overleven, dan doe je dat gewoon niet. Dus waarom wel bij een ongeboren kind?
Schokkend...... Ik ben bang dat dat is waar we steeds meer naar toe gaan. En zo te lezen is een groot deel van de nederlandse moeders hier ook al wel klaar voor. helaas
jammer dat jij zo vaak moet lachen op zo'n serieus forum. Iemands daden afwijzen is niet hetzelfde als de persoon afwijzen. Ik kan een daad van mijn zus afwijzen, maar haar als persoon nog steeds respecteren. Jammer dat je het niet snapt. Ik zal er verder maar niet op reageren.