Ik herken je verhaal ook hoor..mijn vriend is ooit zelf begonnen over kinderen, en ik wist ook wel altijd dat ik dat wilde..maar nadat hij het aangekaart had kon ik natuurlijk niet wachten.. Helaas heeft hij zich door omstandigheden bedacht en leek het hem beter om nog een tijd te wachten..toen dacht ik ook bij mezelf; zo lang, en het kan toch ook gewoon nu!! Want met die ontpiltijd enzo buurt t vaak nog even. Achteraf gezien had hij gelijk, wss t toen niet de goede tijd. Ik heb me toen een half jaar koest gehouden haha.. en toen was hij er ook weer klaar voor. Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat hij erover begon voor de eerste keer, en dat jaar is omgevlogen! Maar goed als je als enige een kinderwens hebt op dat moment, zonder je vriend, dan is dat gewoon heel frustrerend.. succes ermee!!
ik word er wel eens sip van dat we nog zo lang moeten wachten en mijn vriend zegt dan ook dat het juist een goed iets is dat ik het zo graag wil en eigenlijk niet meer kan wachten want dat houd in dat het moedergevoel goed zit en dat ik dus een goede moeder word dat beurt me wel op dan
Nou idd!!! Mijn idee! De een is er ook eerder klaar voor dan de ander! Haha dat gevoel heb ik ook...kwam laatst een TE schattig vestje tegen toen ik een cadeautje ging halen voor kraambezoek..ik dacht; zal ik.....? haha toch maar niet gedaan, ik durfde niet
@Raket; tjeee.... jullie hebben er sowieso wel veel geduld voor moeten opbrengen om uberhaupt samen te kunnen zijn!! Respect! Kan me voorstellen dat t bij jou een btje begint te 'dringen' voor je gevoel, maar jullie gaan binnenkort stoppen begrijp k? Ik zal meehopen dat t snel raak is! Wat je zegt over ontpillen is idd waar..je kunt een zwangerschap niet plannen. Ik houd zelf rekening met een half jaar tot een jaar, puur om de procenten (de grootste kans dus) Binnen een jaar is 80% vd stellen zwanger. Ik hoop natuurlijk eerder!!! Maar van ter voren kun je t nooit zeggen helaas idd..eeuwige uitstellers begrijp ik ook niet.. Als je alles rationeel moet benaderen in het leven wordt het wel een heel doordacht en totaal on-spontaan gedoe! Mn moeder werd zwanger van mij in een periode dat mijn vader en moeder net van hun toenmalige echtgenoten waren gescheiden, diep in de schulden zaten en geen luis hadden om dood te drukken. Ik wil niet zeggen dat dat ideale omstandigheden waren, maar ze hielden ontzettend veel van elkaar, hadden een thuisbasis voor mij en met veel inzet, hulp en liefde is het echt goed gekomen! Ze wonen overigens tegenwoordig in n prima huis, zijn nogsteeds samen en ik heb n heerlijke jeugd gehad. Dus ja, t is fantastisch als je eerst een villa wilt scoren, een ton op je bankrekening wilt hebben en een vast contract bij de beste werkgever, maar dat geeft helemaal geen garantie. Als de basis goed is ( en dan bedoel ik je relatie, en thuisbasis/huis, en een inkomen) dan denk ik dat het echt wel goed komt!
Ik heb niet alles gelezen, maar ik herkende je beginpost. Ik heb me ruim 1.5 jaar zo gevoeld! Vriendlief vaste baan, mooi huisje! Maar vriendlief wou pas kinderen nadat we getrouwd waren. Nu hoeft trouwen voor mij niet persee, maar voor hem wel. Oorspronkelijk zouden we in juni trouwen maar door een financiële meevaller konden we gaan trouwen op locatie, maar wel een half jaar later. Dus weer een half jaar langer wachten! Nu ben ik 26/6 eindelijk gestopt met de pil omdat ik er gewoon gek van werd en niet meer normaal kon functioneren. Ik kwam niet meer op bezoek bij vrienden met kinderen of zwangeren, omdat ik gelijk in een huilbui terecht kwam. Nu ik ben gestopt heb ik constant buikpijn en ben al helemaal panisch dat ik misschien niet vruchtbaar ben. Het enige wat ik je als tip kan geven is: blijf praten. Niet om hem om te praten, maar om je ei kwijt te kunnen.
Spannend Rozerood!!!!! Ik duim voor je haha mannen die zijn er idd sowieso minder mee bezig denk ik.. is voor hun ook allemaal wat vager denk ik.. die oergevoelens van het voortbrengen van kindjes hebben hun niet. Ze dragen hun kindje niet 9 maanden bij zich, en weten zich volgens mij niet goed voor te stellen hoe het allemaal gaat verlopen als de kleine er is. Maar uiteindelijk smelten ze natuurlijk allemaal als het er is enneh je kan lekker je ei hier kwijt! Ik merk dat het me echt helpt!!
@r0my; spannend zeggg ik ben benieuwd of dat je pendels kloppen, net zoals bij Babyfotograaf!! wel heftig zeg..2 vagina's en 2 baarmoeders! Is t dan niet zo dat je ook meer kans hebt op een tweeling bijv omdat er een eitje vrijkomt in beide baarmoeders? Btje gekke vraag mssn, maar probeer me er ff iets bij voor te stellen. Verloopt je cyclus verder wel geregeld? Ik hoop dat je pendels uit mogen komen! Heb het zelf ook even laten doen hihi heel benieuwd wat er uit komt! Zal het wel even in mn handtekening zetten als ik de uitslag heb!
hahaha herkenbaaarrr! Same here. Mijn beste vriendinnetje is 2 maandjes geleden bevallen (ook actief hier op t forum) juist door dit soort dingen wil ik t alleen maar meer!! Zwangere dames en net-moeders hebben een verheerlijkend effect op me
dat probeer ik n btje te onderdrukken maar ik herken t precies. Ik heb soms wel (en dat vind ik oprecht erg) als ik weer hoor dat iemand zwanger is dat ik dan echt extreem jaloers wordt.. en misschien soms wel ns een beetje boos... vind dat heel erg kinderachtig van mezelf, maar ik kan t niet helpen. dat eerste heb ik nu zelfs al :S.. denk dat veel dames dat wel hebben die zwanger willen worden, JUIST omdat je het dan zo graag wilt is onvruchtbaarheid je grootste angst. Maar zo lang je er geen reden voor hebt, probeer te bedenken dat je altijd nog de grootste kans hebt dat je wel gewoon vruchtbaar bent meis Met mn vriend probeer ik wel te praten, maar die wordt af en toe ook een beetje baby-moe en gaat er dan verder niet op in. Ik denk dat onze strijd ook wel geleverd is inmiddels, want toegeefelijker dan stoppen rond maart wordt hij niet. Soms hebben we t wel eens over als ik zwanger zou zijn, of als de kleine er zou zijn, babynamen etc. Maar dat is allemaal nog zo ver weg en zo vaag
Dat je jaloers bent of boos bent is echt niet erg. Het is wel een enorm naar gevoel, alsof je het een ander misgund. Mijn vriend sust me ook aardig dat er geen grote redenen bmvoor onvruchtbaarheid zou zijn. Maar ik weet ook dat ik ruim 50kg overgewicht heb, ineens veel meer puisten heb etc. Ik ben dus heel bang voor PCOS. Het is jammer dat je vriend, eigenlijk heel veel mannen, zo snel babymoe zijn. Maar waarschijnlijk voelen ze het niet zo als ons. Gelukkig is er ZP en hoop ik dat je je verhaal hier kwijt kan. En dat we je met zijn allen er snel doorheen slepen!
ja precies...en dat is echt niet zo! meer dat ik zoiets heb van; ik wil ooookkk kan me voorstellen dat je daar misschien bang voor bent..maar ik zou er zeker niet te snel vanuit gaan hor!! Door je overgewicht zou je mssn een hoger risico KUNNEN hebben, maar wil echt niet zeggen dat het zo is. Nu gwn proberen gezond te eten en drinken en foliumzuur+ extra vitamines nemen. Dat je veel meer puisten hebt zou zomaar kunnen omdat je hormoonhuishouding door het stoppen met de pil in de war is t komt goed!! Ik ga er gewoon samen met jou vanuit dat jullie snel een positieve test in handen hebben en 9 maanden later jullie 1e wondertje lieff! thanks ik vermaak me iig wel hier haha! Opzich kan ik t er wel over hebben met hem, maar hij zegt nooit eens iets concreets. kan er niet enthousiast over zijn. Hij ziet t volgens mij meer als een instemming vanuit zijn kant..hoewel hij ook wel graag kinderen wil. Als het aan hem had gelegen had het voor hem wel iets later gemogen alleen.. maar aangezien vriendinnetjelief 2 jaar ouder is en de eierstokken rammelen komt die beslissing nu wat eerder.. heb gwn t idee dat hij er niet zo echt mee bezig is ofzo
whahaha ja die periode komt er idd weer aan ja ongi was nu wel eindelijk weer over! dus komt helemaal goei wat mannen betreft....mannen zijn er idd doorgaans veel minder mee bezig dan vrouwen, maarja, wat moeten hun nu eigenlijk doen...zwemmers afleveren en dan houd t op... dan is t aan ons om het kindje te dragen, om voor het beebje te zorgen, wij vrouwen hebben dan al 8 maanden een heel andere band met het kindje dan mannen dat hebben mijn man was voordat we begonnen ook zo verschrikkelijk neutraal...tenminste, op sommige momenten liet hij de kriebels ook wel doorschijnen hoor gelukkig als we dan kraamcadeautjes kochten dacht ik "ik ga niet rondkijken want dan zie ik allemaal dingen die ik wil hebben, dit is het cadeau en klaar", dus dan stond ik netjes bij de kassa met oogkleppen op, en dan liep hij wel verder rond te struinen, riep me bij zich "oh kijk eens wat leuk! dat zou toch leuk zijn om het zo je ouders te vertellen!"...."jaaaa schat, maarre...moet er toch eerst iets gebeuren"...en dan klapte hij weer dicht. snapte het wel hoor, 40 uur werken en dan avondstudie erbij, waar ie natuurlijk ook zorgen voor had of het allemaal wel goed zou blijven gaan enzo. en toen opeens (na al wel een hoop alcohol) "ach fuck it, we gaan het gewoon proberen", en sindsdien is hij wel enthousiast hoor! maar ook voordat we aan het proberen waren, op een gegeven moment 10(!!) zwangeren om ons heen, dacht dat ik gek werd. natuurlijk gun je het zo allemaal, maar inderdaad dat "ik wil oooohooook" dat overheersde toen wel hoor maar zelfs ml zat op het laatste "pfff nummer 10 al....." en had t ook tegen zn leidinggevende gezegd dat ie dat dan weer zo sneu vond voor mij wel weer schattig en ook nu als we horen dat er iemand zwanger is (nu niet zo heel erg veel gelukkig ) dan kijkt ie me ook altijd zo lief aan en krijg ik ook nog een knuffel van hem zo lief en nu mn beste vriendinnetje zwanger is hoopt hij toch ook eigenlijk wel dat het nu snel raak is, want dan kan ik lekker lang met haar meezwangeren maarja, uiteindelijk, heb ik ook zeker een jaar echt moeten wachten, en achteraf gezien was dat heel goed! en sinds het mijzelf helemaal goed ging, toen vloog ik weer tegen de muren op van ongeduld ik ben ook heeeeeeeeeeel blij met dit forum! kan hier lekker spuien en mn ei kwijt, en dan hoef ik ml ook niet constant lastig te vallen dus ook hij is er heel blij mee dat ik hier kan luchten (maar daarnaast leeft ie ook wel heel erg met me mee is zelfs ook wel benieuwd naar de ovutestjes )
Hallo Allemaal, Ik zou me graag aansluiten bij dit forum.. Ik ben 25 en mijn vriend is 27! Ook ik heb een sterk moeder gevoel en zou het liefst zo snel mogelijk zwanger worden.. Maar mijn vriend zegt dat kan nog wel en ik ben er niet aan toe Ik kan opzich heel goed met hem hierover praten en hij weet ook hoe graag ik een kindje samen met hem wil !! We zijn al wel gestopt met de pil omdat ik me niet prettig meer voelde bij het innemen van de pil Een paar maand geleden hebben we uitgebreid gepraat en toen gezegt volgend jaar maart beginnen we. Ik voelde me hier toch niet fijn ( bang dat hij zich gedwongen voeld ) bij dus toch vorige week maar weer over gehad. En afgesproken dat we geen datum gaan afspreken wanneer we voor het echte werk gaan.. Omdat hij weet dat ik er graag over praat hebben we afgesproken, er meer over te praten en te kijken of we erachter kunnen komen waarom hij denkt er nog niet klaar voor te zijn. Hij geeft zelf aan dat het waarschijnlijk ook te maken heeft met dat hij niet weer wat het inhoud en eigenlijk geen zin heeft in zoveel "gedoe"... terwijl hij ook aangeeft dat hij wel kinderen met mij wil.. en ook weet dat het over 2 jaar netzoveel gedoe is. Nou een heel verhaal en misschien een beetje warrig maar ik hoop dat het een beetje duidelijk is
Herkenbaar hoor! Wij wonen in een te klein huis, wat we drie jaar geleden te koop hebben gezet. Drie jaar geleden waren we er al klaar voor met zn tweetjes, maar even het verstand voor het gevoel gezet. eind vorig jaar 2,5 jaar verder, en een aantal banen voor mij, hebben we de knoop doorgehakt. We wachten niet langer, 1 januari 2012 ben ik gestopt met de pil. Even een maandje ontpilt, en er daarna maar voor gegaan!! Vind het erg spannend!! Huis is nog niet verkocht, resultaat, beebje moet bij ons op de slaapkamer... En helaas mn contract ook weer niet verlengt, dus straks ook nog eens werkloos... Maarja, we hebben er samen heel bewust voor gekozen, vonden dat we echt lang genoeg gewacht hadden. Gelukkig was ik in die 2,5 jaar er zo min mogelijk mee bezig, geloof me, je helpt jezelf niet door nu het komende jaar op zp rond te hangen hoor... hier ook een hele boel dikke buiken en meiden op wachtbankjes (al dan niet met succes) maar wat ik maar wil zeggen, de meesten hier zijn al echt bezig met zwanger worden en zijn.... Lijkt me vreselijk om daar een jaar tussen te zitten hoor!
Hmm..ik zie dat juist anders omdat de meesten me hier heel goed begrijpen..en ik het er juist liever over heb dan dat ik mn gevoel nog een jaar moet onderdrukken. Mn vriend praat er niet graag over en kan mn ei verder nergens kwijt, resultaat; 1x in de zoveel tijd barst de bom bij mij en volgt er een hysterische ruzie met vriendlief omdat ik mn zin probeer door te drijven eerder te stoppen. Ik vind het fijn mezelf een beetje in te lezen en de ervaringen van anderen te lezen. Dat zie ik ook al een beetje als bezig zijn met zwanger worden
Heej! herkenbaar je verhaal, lijkt een beetje op die van mij, met als verschil dat jij al gestopt bent . Wij stoppen wss maart pas. Maar zie je t zitten om zo'n lange periode met condoom te klussen? of stiekem toch de hoop dat vl om die reden eerder overstag gaat
@babyfotograaf; lief dat je man op die manier met je meeleeft en voelt! mijne zegt alleen; ik snap dat wachten vervelend is.. tsja. Doe er wat aan dan ! hahaha maar poeh hee..10 zwangeren om je heen..waarschijnlijk hebben jullie samen een vrienden en kennisenkring die ook van jullie leeftijd is of iets ouder en ook al gesetteld zijn. Mijn vriendinnen zijn dat wel, maar de vrienden van mijn vriend helaas niet. Die zijn allen nog vrijgezel, de helft studeerd nog en woont nog thuis..2 ervan wel op zichzelf maar ook vrijgezel. Die gasten zijn nog niet eens bezig met een relatie, laat staan met kinderen en zwanger zijn. Denk dat dat mijn vriend ook wel enigzins remt..hij ziet het nog amper om zich heen.
ja klopt wel ja, ik ben eigenlijk een van de jongsten in de groep zeg maar maar ook vriendinnen en kennissen van vroeger, en gewoon kennissen van nu, inderdaad ook wel allemaal gesetteld ja tenminste, uitzonderingen daar gelaten maar dat zijn er niet zoveel meer tegenwoordig als ik daarentegen kijk naar oud klasgenootjes, dan zijn er geloof ik 2 die nu al een kindje hebben, maarja de meesten zijn ook pas "net" aan t werk, ik ben op mn 18e al gaan werken ook wel een verschil natuurlijk, aantal vriendinnen van vroeger hebben ook nog een lang leve de lol leventje, en ik al jaren niet meer wij hebben inderdaad wel wat meer kids om ons heen, en sinds ons neefje is geboren vorig jaar februari kriebelt t als een gek! en de rest volgde daarna zeg maar dus ja misschien is dat ook wel de reden dat je vriend er nog niet zo mee bezig is, als al zijn vrienden nog een lang de leve lol leventje hebben... en meestal zijn mannen er ook pas klaar voor als ze wat ouder zijn, maar ook daar zijn er natuurlijk genoeg uitzonderingen! en zoals mijn man zei "ik weet niet of ik er klaar voor ben, zo voel ik het nu niet, maar ik denk toch eigenlijk dat dat pas komt op het moment dat het zover is", misschien kan je je vriend dat nog vertellen oh en inmiddels zijn bijna alle 10 zwangeren bevallen al hoor alleen mn beste vriendinnetje is recent zwanger! en ik ben echt zooo blij voor haar! als ik er alleen maar aan denk dat er een beebje in haar buik groeit begin ik al te stralen volgens mij whaha ken je nagaan maar je hebt dus verder niemand in je omgeving waar je het er lekker mee over kan hebben? nou, van mij mag je altijd hier spuien hoor!!