Mijn schoonmoeder past regelmatig op sinds ik zwanger ben. Ik heb behoorlijke last van bekkeninstabiliteit, dus hij is sowieso 1x per week daar. Hij slaapt daar dan ook. Mijn zoontje is helemaal gek van oma! Daar zijn wij heel blij mee, want hij gaat echt met plezier erna toe en dat moet ook. Geeft ook een fijn gevoel, dat we weten dat hij het leuk heeft. Alleen, als ik samen met mijn schoonmoeder weg ga met mijn zoontje erbij, dan ben ik lucht voor mijn zoon. Hij slaat me zelfs als ik hem wil oppakken en gaat voor alles naar mijn schoonmoeder. Ik heb dan wel altijd zoiets van nouja hij ziet mij al elke dag, alleen diep van binnen ga ik enorm aan mezelf twijfelen. Als mijn zoontje valt, rent hij meteen naar oma, als hij moe is, drinken wil etc. Als ik hem corrigeer voor iets wat niet mag, kijkt hij stiekem ook nog even naar oma wat zij ervan vind. Mijn schoonmoeder is echt een enorm lief mens, kan heel goed met haar opschieten en laat mij altijd helemaal vrij als mijn zoontje erbij is. Dus daar ligt het echt niet aan. Maar ik voel me gewoon een beetje aan de kant geschoven. Net alsof hij mij haat ofzo. Ik ben nu ook niet zo leuk voor hem, en kan niet met hem spelen door mijn bekkeninstabiliteit. Maar dat kan oma dus wel. Verven, puzzelen, boekjes etc heeft hij het geduld niet voor, hij wil alleen wilde spelletjes doen. Als ik alleen met mijn zoon ben, wil hij wel alles van mij, alleen dan heb ik het idee dat hij dan niet anders kan Ik ben niet jaloers op mijn schoonmoeder ofzo, echt niet, maar doet me gewoon een beetje 'pijn.' Komt dit iemand bekend voor? En hoe gaan jullie ermee om?
Maak je geen zorgen, dat heeft mijn dochter ook wel. " Vreemde ogen dwingen" zeggen ze wel eens. Ze eet ook veel beter bij oma en sliep (gaat iets beter) ook iets beter bij oma. Bij mamma weten ze al aardig wat ze wel en niet mogen en kunnen en bij de oma's en opa's mogen ze veeeeeeeeeeel meer meestal Don't worry.
Ik denk dat dat normaal is. Hier is het ook wel zo, vooral bij mn vader. Opa voor en opa na. Finn is nu twee nachtjes daar, en het grappige is dat mijn vader zei dat HIJ nu een keer op de tweede plaatst staat en oma op 1. Hahaha! Oma werkt normaal als hij daar is, dus die ziet hij minder vaak. Opa mocht niet met de auto's, mocht Finn niet in bad doen. hahaha! Ik zou me er niet druk om maken, maar juist blij zijn dat hij oma zo leuk vindt! Wel zou ik zorgen dat hij stopt met slaan. Hoewel dat waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan is...
Bedankt voor jullie antwoorden. Ik ben 'blij' dat het bekend voorkomt, want was al aan mezelf het twijfelen. Zal ook wel door de hormonen komen denk ik. Ik pieker overal over. Dat slaan zijn we heel erg mee bezig, hij doet het al bijna niet meer. Alleen als hij echt boos is, gaat hij slaan. Vaak ook uit enthousiasme of frustratie. Ik wil dat gewoon echt niet hebben, dat weet hij ook. Gelukkig zit oma ook op dezelfde golflengte als wij Ik ben ook heel blij dat hij zo gek is op oma, het is gewoon mooi om te zien, alleen zijn reactie op mij is dan wat 'minder.'
Dat snap ik. Mijn man was vaker thuis pas, andere diensten dan normaal, dus hij kon Finn een paar keer achter elkaar op bed leggen. En Finn zei ook echt dat papa dat moest doen. Nou toen voelde ik me ook wel even zielig hoor! Hahaha.
hier hebben we dat met Opa. Tycho slaapt 1avond in de week bij mn schoonouders en is de dag erna bij oma thuis ( op woensdag werken mijn vriend en ik beiden) Maar zodra hij opa's auto ziet verschijnen op de oprit rent hij naar de deur en is het gedaan met mama voor en mama na... Heel vaak hoor ik van mn smoeder ook dat Opa hem uit zn bed moet halen, opa hem van de trap moet tillen, opa hem in en uit zn kinderstoel moet zetten en halen enz. Tja je kunt er niets aan doen. Ik vind het wel leuk dat hij zo dol is op zn opa. En Opa is zo ongelooflijk trots p zn kleinkind dat hij het ook niet erg vindt Overigens is het ook wel zo dat als we hem woensdagavond weer mee naar huis willen nemen ( we eten meestal uit gemak daar) dat hij niet mee wil omdat hij het zo leuk vindt! x
mijn zoon heeft dat heel erg bij mijn moeder. af en toe moet ik dan ook weleens zuchten van tjonge ik ben mama hoor!. maar ik vind het vooral een heerlijk gevoel dat hij zo eigen is aan mijn moeder en zoveel van haar houdt en op haar vertrouwd. en idd als we thuis zijn ben ik heilig. als hij je niet lief zou vinden hield ie thuis ook wel meer afstand hoor. ik denk dat het voornamelijk je hormonen zijn die je extra gevoelig maken. ik weet er aaaaaaallllllles van haha
Oh het is heel herkenbaar hoor. Als wij de straat in rijden bij mijn moeder schreeuwt ze het al uit 'ooooommmmmaaaaaa!!!!' En dan moet oma ook alles doen. Ach, het is echt heel normaal hoor. Zeker als ze oma vaak zien, dan zijn ze daar gewoon gek op. En om doet altijd net iets meer, mag net iets meer als thuis, dat weten ze heel goed. HIer is het op het moment ook met papa. Ik ben in deze fase van de zw. enorm moe en misselijk dus papa doet wat meer met haar dan ik. Dat resulteert erin dat ze 's ochtends in dr bedje al begint met 'papa, uit!' ach, het hoort erbij. Mar als we lekker samen zijn kruipt ze nog steeds in me om te knuffelen, kusjes te geven etc. Normale reactie dus van je kind
Nou ik ben blij met jullie antwoorden haha. Ik stop met twijfelen aan mezelf en ga er dan maar vanauit dat het heel normaal is! En oma is ook gewoon een tof mens! Ben echt blij met haar!