dilemma :(

Lastig!! In deze situatie is het denk ik belangrijk dat jou eigen grenzen niet overschreden worden. Want idd tis je werk! Ik zou er niet heen gaan omdat andere mensen dat graag van je willen. Jij moet zelf besluiten of je haar nog een keertje wil zien of niet. Alleen jijzelf kan bepalen waar je verpleegkundige grenzen liggen!

 

Sorry,maar ik zou toch gaan.
Principes oke,maar hoe vaak zal het voorkomen dat een patient vraagt naar een medewerker?

Deze vrouw zal het leven snel los gaan laten,ze vraagt naar je dus ze stelt je op prijs,hoeveel moeite is het om deze vrouw de laatste gunst te leveren? Smoesjes als 'ik heb er geen zin in want het is ver weg' slaan bij mij dan in het verkeerde keelgat,sorry.

 

ik zou gewoon gaan een beetje naaste liefde kan geen kwaad toch? vrouwtje heeft al niet zo lang meer en als je haar daar een plezier mee doet?

 

Mee eens.

 

jij hebt er niet zoveel zin in en je moet een uurtje of 2 opofferen, voor haar betekend het heel erg veel, haar leven is bijna " gedaan" dus ik zie het dilemma niet?
je kan haar er een enorm plezier mee doen, morgen is het misschien te laat bij wijze van

 

Ik zou ook gaan! Blijkbaar wil ze je nog graag even zien en wellicht bedanken.

Toen ik wegging bij mn oudewerkgever in kinderopvang wilde de kindje mij ook graag nog zien. Dus ben er daarna nog een paar keer langs gegaan. Inmiddels ben ik er geen behoefte meer aan en ben dr al 2 jaar weg. Maar jij bent er nog maar een maandje weg en schijnbaar heeft deze mw. Zich aan je gehecht en waardeerd ze je.

 

Aan de ene kant denk ik, het is je werk en dit heb je afgesloten, dus niet gaan.
En aan de andere kant, waarom zou je het niet doen, je verleent haar een gunst en ze heeft speciaal naar jou gevraagd. Vind ik wel erg bijzonder juist.

In zulke situaties probeer ik altijd maar zo te denken. Zou je er spijt van kunnen gaan krijgen als je niet gaat? Zo ja, dan moet je nu wel gaan. Weet je zeker dat je er geen spijt van gaat krijgen, dan laat je het zo en ga je niet op bezoek. Jij moet door met de keuze die je maakt en daar zul je dus ook achter moeten staan.

 

Idem dito

 

Fijn dat je deze mevrouw toch een een gunst wil leveren! Bedoel,2 uurtjes op jouw leven,terwijl die paar uurtjes haar laatste kostbare uurtjes zijn. Sterkte,want het lijkt me toch moeilijk/vreemd.

 

Ik kan me wel voorstellen dat je het heel erg dichtbij vindt komen, en als verpleegkundige moet je ook wel weer een bepaalde afstand kunnen houden.
Als je dit voor elke patient moet doen die je de rest van je leven nog tegen gaat komen wordt dat voor je zelf wel zwaar.
en dan is elke keer 2 uurtjes een behoorlijke impact op je leven.
Om die reden zou ik het dus niet doen.
Maar de reden ik heb er geen zin in vindt een beetje erg cru overkomen, wellicht bedoelde je het niet op die manier?

 

Ik persoonlijk had er niet eens hoeven nadenken. Kleine moeite om iemand die aan het doodgaan is nog een laatste plezier te gunnen. Snap al helemaal niet dat je het op een pricipekwestie gooit, klinkt mij in de oren zo ontzettend ongevoelig.

Fijn dat je er alsnog heen gaat.

 

Ik werk me dementerende ouderen dus maak een sterfproces regelmatig mee. Ik kan begrijpen va werk oogpunt dat je liever emotioneel afstand houdt, dat is soms ook professionaliteit en staat ook vaak in de (kern)waarden van een instelling. Het is absoluut niet de bedoeling dat je zo begaan met mensen wordt dat je in je vrije tijd steeds met je werk bezig bent.

Maar va het menselijk oogpunt, als de reden echt geen zin is zou ik een uitzondering maken en dit keer wel gaan.

 

Trouwens groot respect hoor ook voor ju Bagheera, ik zou het daarom dus niet kunnen. Ik hecht me veel te veel aan mensen en zou het niet trekken om elke keer afscheid te moeten nemen van iemand. ik denk dat ik telkens een week lang een wrak zou zijn. Fijn dat je toch gaat .

 

Ik zou het wel doen. Werk zelf ook in de zorg en er is 1 meneer met wie ik wel een 'goede' band had. Nadat hij bij ons weg gegaan naar een verpleeghuis bezoek ik hem nog regelmatig. Op dat moment is hij niet meer mijn werk..

 

Ik zou wel gaan, mijn moeder doet het ook weleens (wijkverpleging).

 

nou kom ik even voor ts op hoor.. Ik ben ook verpleegkundige en toevallig in hetzelfde werkveld als waar ts stage liep. Er zijn een hoop cliënten waar ik regelmatig kom en met sommigen heb ik echt een leuke klik. Ik werk met een kwetsbare doelgroep die veelal door leeftijd of ziekte in het eindstadium zijn.
Als ik bij iedereen een uitzondering zou maken en dus op mijn vrije avond op bezoek zou gaan of in het sterfproces een extra stapje zou zetten zou het gewoon inhouden dat ik 200% ga werken.
En laten we wel wezen, het is "maar ons werk".

Natuurlijk maak ik uitzonderingen en doe ik mijn werk met liefde. Maar aan het einde van de maand wil ik ook graag betaald worden voor de uren die ik gewerkt heb. En die extra bezoekjes, crematies, familie bezoeken, het praatje op de markt met 100 cliënten in mijn vrije tijd.. Al die uren krijg ik niet voor betaald.

En als mensen het dan onmenselijk vinden dat wij soms ook een grens trekken? dat mag! maar ga dan even bij jezelf na hoeveel uur je zelf aan vrijwilligerswerk spendeert!

 

mooi dat je gaat meid, ook ik werk in de zorg en als er naar mij gevraagd word ga ik! ook het sterven hoort erbij en lukt het je te moeilijk om daarna afstand te nemen heb je altijd nog je collega's/ex-collega's waar mee je er even over kunt praten