JIJ en je zoon (want zonder jou is je zoon ook niks) zijn nu inderdaad het belangrijkste, en het is klote voor jou maar uiteindelijk is dat ZIJN schuld dat jij je nu zo voelt. Dus inderdaad wat je eerder zei, ga er morgen heen en denk aan jezelf en doe je eigen ding.
Anouk, ik heb al een tijdje gelezen en kan me voorstellen dat je op dit moment helemaal een brij bent van emotie. Je hebt enorm veel voor je kiezen gehad de laatste tijd. Toch deed het stukje waarin je beschreef hoe je vriend was en hoe je dat miste wat met mij. Luister goed: wat je daar beschreven hebt, zoals hij zich naar jou gedroeg, en hoe hij voor Tygo wou zorgen, dat is het minimale dat jij verdient. Het maakt hem geen lot uit de loterij, dit is wat jij zou moeten verwachten van iedere man. Het feit dat je dit bijzonder vindt geeft voor mij aan wat voor verwachtingen je hebt van hoe jij behandelt mag worden in een relatie. Maar geloof me, wat hij voor je gedaan heeft (hoe lief en zorgzaam ook) is gewoon het minimale dat je van wie dan ook in een relatie mag verwachten. Eerlijkheid, voor elkaar zorgen, liefde, genegenheid, trouw. Dat zijn geen cadeautjes die iemand speciaal maken. Dat is het minste dat jij mag verwachten. Wat je ook gaat doen, onthoud dit. Je zoon en jij hebben hier recht op. ***preekmodus uit ***
noukje wat ik de hele tijd probeer te zeggen is dat je juist aan jezelf moet denken! het gaat nu om jou en je zoontje. Het is lullig dat hij daar zit maar dat is niet jouw verantwoordelijkheid. Jij voelt je nu heel naar en verdrietig en dat is ontzettend rot. Hier heb jij niet om gevraagd en dat heb je zeker niet verdiend... Ik heb ooit eens gelezen dat de beste manier om met verdriet om te gaan die iemand je aandoet is boos te worden ipv verdrietig. Door boos te worden kom je voor jezelf op. Jou vriend heeft er voor gezorgd dat jij je nu zo ontzettend rot voelt. En dat hij het niet zo heeft bedoeld of dat het allemaal niet zo erg is doet er niet toe. Jij zit nu in deze ellende door hem. Kom voor jezelf op. Jij bent meer waard dan iemand die zo luchtig met jullie veiligheid en geluk om springt. Verder wil ik helemaal niet preken. Want ik kan me enigszins voorstellen voorstellen wat voor gevoel het moet zijn. Ik heb ook in allerlei vreemde situaties gezeten met mannen en wilde nooit luisteren naar anderen. Verder vind ik je helemaal niet dom. Ik vind je erg slim hoe je iets van je leven maakt nu. Ik vind je wel naief wat mannen betreft maar dat heeft niks met dom te maken. Naief zijn is soms goed, geloven in het goede in de mens. Maar laat het niet ten koste gaan van jezelf... en nu dus de vraag die je wilt horen... meid hoe ben je er onder? hoe voel je je? waar zie je tegen op? Ik ben wel eens (proffesioneel) in een gevangenis geweest en het is heel indrukwekkend... en als je behoefte hebt om ergens een kopje koffie te komen drinken nadat je bent geweest dan ben je welkom. Mijn deur staat open. Ik bedoel het echt niet slecht al klinkt het hard. Ik wil alleen het beste voor jou en je zoontje. En hoe hard het ook klinkt of je vriend daar wel of niet verdriet van heeft kan me niet zoveel schelen.
juul75 ik ben het helemaal met je eens. Elke vrouw moet op handen gedragen worden. Met minder neem ik in ieder geval geen genoegen. dan ben ik liever alleen (met mijn kids natuurlijk )
oooh wat fijn meid!!! heb ook meegelezen in je andere topic. ik duim voor je dat je morge naar hem toe kunt!
Noukje, nogmaals deze vraag: je bent een paar maanden bij hem In die paar maanden alleen maar list en bedrog en criminele activiteiten achter je rug om, en jou en je zoon in gevaar gebracht, Waarop is jullie relatie die pas een paar maanden duurt dan gebaseerd?? Het is niet zo dat je jarenlang samen bent of elkaar door en door kent Want in die paar maanden dat je hem kent heeft hij je gewoon bedrogen Als hij vreemd was gegaan had je hem zeker WEL aan de kant gezet, maar nu heeft hij je in mijn ogen MEER bedrogen als dat hij vreemd zou zijn gegaan Waarom dit wel pikken en ander bedrog niet?
Ik gok dat je doelt op het maskertje wat ik altijd op heb. moet mijzelf constant overal maar bewijzen want voor je het weet krijg ik weer een of andere instantie op mijn dak. Alleenstaande moeder, uitkering, die liep af, toen in de bijstand, werd afgewezen en moest verplicht naar school, was niet haalbaar, afgwezen worden voor schóónmaakwerk, vriend de bak in.. Alles werkt constant tegen me en het voelt alsof ik me non-stop moet bewijzen. Daarom zet ik maar weer mijn maskertje op, 'nee het gaat wel, ja ik ben blij dat ik werk heb, ja ik doe het beste wat ik kan, probeer er altijd te zijn voor een ander etc etc etc'.. Ik voel me zo ontzettend alleen hier in, het doet me ook zo onwijs zeer om te zien dat het in een half jaar tijd zó klote gaat allemaal. Kwam hier in april op het forum en voelde me top! Tuurlijk waren er wat kleine prulletjes maar die vallen in het niets vergeleken met de afgelopen paar maanden. Ik word er zo ziek van.. Ik ben OP, ik KAN niet meer en WIL niet meer. Maar ik moet wel doorgaan, moet wel weer die glimlach opzetten om mijn baan te behouden, moet sterk zijn omdat er anders een halve schoonfamilie instort.. Non-stop hangt er van alles op mijn schouders en ik trek het niet meer. Ook daarom kijk ik tegen morgen op, veel te bang dat mijn vriend dat aan me ziet, vervolgens dichtklapt uit pure schaamte en dus dan al helemaaaaal niks meer verteld. Schiet niemand iets mee op, iederéén heeft duidelijkheid nodig. Zelfs naar hem toe moet ik nu dus een maskertje opzetten. Niet voor HEM maar voor mijzelf, voor de informatie die IK nodig heb maar ook voor mijn schoonouders die alles willen weten. Als ik instort storten die ook in, tsja dan laat hij gewoon niks meer los.. Die informatie wil iedereen hebben en dit is toch echt wel het laatste moment dat ik het maskertje laat vallen. Achteraf, als ik thuis ben misschien. Dan ga ik even subtiel instorten, dan kan ik dingen los laten. Maar de volgende dag begint alles weer opnieuw. Het houdt maar niet op allemaal en ik ben het zo zat.. Ik kan niet meer, wil alleen maar gaan slapen en wakker worden als alle ellende afgelopen is.. Ik ben zo langzamerhand een hoopje gebakken lucht. Loop als een zombie in de supermarkt met mijn brood en aardappelen, ga slapen met het gevoel 'morgen weer een dag' maar wordt wakker met drie gemiste oproepen, smsjes, informatie van advocaat en berichten over mijn werk. En dan heb ik mijn ontbijt nog niet eens op. Ik begrijp de wat hardere of negatieve berichten best hoor. Begrijp dat daar een intentie achter zit, de intentie dat ik en Tygo veel meer waard zijn dan dit. Vind ik lief, ondanks dat ik ergens ook al las dat ik een slechte moeder zou zijn. Hmm.. dat zie ik dan zelf toch 'lichtelijk' anders. Maar ook dát begrijp ik dat mensen het vinden op basis van mijn berichten.
ik vind je geen slechte moeder. Dat zou je zijn als je bewust je kind in gevaar zou brengen... wat ontzettend naar dat alles nu samen valt bah bah bah... En bedenk 1 ding... jij bent niet verantwoordelijk voor het wel of niet instorten van je schoonfamilie. Nadat je je informatie hebt gekregen die je nodig hebt heb je dat maskertje niet meer nodig. Durf kwetsbaar te zijn, laat mensen zien hoe je je voelt en je zal verbaasd zijn over de reakties...
Ik heb het in je vorige topic ook al eens geopperd, maar zou je nu niet eens proffesionele hulp zoeken. Het is gewoon echt teveel wat er nu op je bordje komt ineens. Of je nu wel of niet verder gaat met je vriend maakt hierin niet eens meer uit, feit is dat je jezelf voorbij aan het lopen bent. Bij een proffesional kun je alles kwijt zonder dat je je groot hoeft te houden en dat kan zeer bevrijdend werken. Dus zorg nu even goed voor jezelf en zorg dat je hulp inschakeld, zei kunnen je ook adviseren en bijstaan bij al je vragen en de antwoorden die daarop komen.
Punt 1 moet jij niks voor je schoonfamilie hoe aardig ze ook zijn! Je hebt jezelf en je zoontje en daar MOET je voor! Hij heeft geen keus maskertje of niet OF hij is nu duidelijk en verteld de waarheid of hij houdt zijn mond en is jullie al kwijt. En 1 ding liefde maakt blind HEEEL blind je moet nu jezelf voor een keus zetten. Hou ik dat maskertje op of niet? Ongeacht of je vriend dan zijn mond houdt of niet. Verteld hij niks dan weet je wat je te doen staat voor JEZELF. Je moet niet aan hem denken hoe cru dit ook klinkt. Hij zit daar en doet JOU en andere pijn en verdriet! Als hij echt echt de beste intenties met jou heeft dan verteld hij jou ondanks dat maskertje wat er aan de hand is. Heeft hij dit niet dan houdt hij zijn mond. Maar jij moet nu aan jezelf en je zoon denken en niet aan hem hoe zielig hij is dat hij daar zit. Want hij is niet zielig dan had hij maar beter na moeten denken wat hij in het verleden heeft gedaan jij bent zielig en je zoon ook! Dat moet je vast houden dat jij het slachtoffer bent en niet hij! En dit moet je morgen helemaal vast houden. Want 1 ding weet ik wel mensen kunnen keihard liegen als het voor hun eigen voordeel is en als ze er een slaatje uit kunnen slaan. Onthoud dat dit misschien ( ik zeg niet dat dit zo is ) Bij hem ook kan zijn want dit weetje niet daar ken je hem nog niet lang genoeg voor!
helemaal met deze post van saja87 eens.. jij doet nu alsof je alles voor andere in orde moet maken en en ze een goed gevoel moet geven. Maar eigenlijk is er hier maar 1 persoon die dat zou moeten doen als dat nog te herstellen is.
Getsie ik word hier zo misselijk van! Dat je zonder dat je het weet in zo'n situatie terecht komt maakt haar absoluut geen slechte moeder. Meer wil ik er niet over zeggen.
Nu weet ze het toch? En ze kiest er bewust voor om bij hem te blijven, en zelfs een woning te zoeken voor hun 3 omdat zijn woning niet meer veilig is. Dus ja nu kiest ze er wel bewust voor want ze weet nu alles.
Ik vind wel dat ts hard veroordeeld word zeg.. Dat ze weet wat hij gedaan heeft. maakt dat wat uit.? en als je van iemand houd dan zet je die niet zomaar aan de kant. en als je goe leest zie jue dat ze zondag afwacht. Daar heeft ze toch het recht op of niet? wie zijn wij om te bepalen wat ze moet doen? kom op zeg..
Ik weet niet maar ik ben beetje we'll met babyR mee eens! Ik vind het al sowiezo al raar waarom hij vast zit ..als het niks was dan was hij vrij! Dat jezelf zo gek maakt net alsof einde van de wereld is! Terwijl jou wereld eigenlijk om jou n je kind moet zijn inplaats van doen net alsof je niets waard bent zonder hem! Het feit dat hij nie wilt zeggn wrom hij niet vast zit omdat hij schaamt vindt ik ook zo onzin! als hij zoveel vn jehoudt dn verdien je om te weten als hij zo bang is om jou te verliezen! Ikzeg niet dat hij niet vn jou houdt ..ikweet wat in zijn hart zit Maar dt jezelf kapot maakt ....hmmmm Is ook niet goed voor jou zoon Weten zijn ouders ook niet wat aan de hand is? Ze moeten toch we'll ideeen hebben lijkt mij? Denk aan jou kind , hij heeft echt niets aan een verdrietig mama! Dit is ook gee relatie van 1jaar of 2jaar Dus zo goed ken je hem ook niet
Ik heb nooit echt gereageerd, wel meegelezen. Vind het heel knap dat je nog achter hem staat. Toch zou ik wel goed bedenken of samenwonen met hem op dit moment wel zo handig is. Als je nog achter bepaalde dingen komt die niet zo 'zuiver' zijn, dan zit je in zo'n geval wel nog meer aan elkaar vast. Veel sterkte met deze situatie.
Klopt, en dat kan ik dus naast me neer leggen zoals ik ook al eerder aangaf. Ik weet het wel, jij niet. Dus ik vraag me af hoe jij dan kan bepalen dat ik dom ben, slechte moeder en dat ik het goed praat voor hem? Heb ik hier nergens gezien op het feit na dat hij er deels toe is gedwongen. Dat is wat mij betreft het enige wat nog voor hem 'pleit' maar ik kan even niet vinden waar ik alles goed praat nadat ik 99% van het verhaal te horen kreeg van de advocaat.. Maar alle details weet ik dus niet. Ik mis nog een aantal dingen en daarbovenop mis ik nog antwoorden op mijn vragen. Heb niet gezegd dat ik een huisje voor ons 3tjes zoek, dat WAS de instelling voordat alles gebeurde. Heb inderdaad wel gezegd dat hij eventueel maar tijdelijk bij mij moet intrekken maar bedacht me later dat dat niet handig is als hij niet veilig zou zijn. Iemand gaf nog de suggestie de vragen die ik heb op te schrijven. Kan ik doen, maar behalve de kleren aan mijn lijf en het sleuteltje van het kluisje mag ik niks mee naar binnen nemen. Baal ik ook wel van, vind ik eigenlijk ook best vreemd. Ik bedoel, je mag toch wel pen en papier hebben om iets op te schrijven ofzo? Je zal bij wijze van spreken iemand maar het nummer van een goede advocaat willen doorgeven ofzo.. kan dan ook weer niet. Kijk er wel tegenop, nog steeds. Hoop echt dat ik een antwoord kan krijgen op mijn vragen maar zal voornamelijk hem eerst aan het woord laten. Hij is degene die fout zit of zat (welke dat nou is weet ik zo langzamerhand ook niet meer..) en hij zal verantwoording af moeten leggen. Kan hij dat, dan stel ik daarna vragen. Kan hij dat niet, ga ik me hard afvragen wat ik ermee aanmoet en hoe lang ik nog wil wachten op duidelijkheid. of eigenlijk; hoe lang ik nog kán wachten op antwoord.