Nee, ik doe dat niet. Alleen het kind dat jarig is krijgt een cadeautje. Ik vind dat kinderen prima kunnen leren dat alleen het kindje wat jarig is een cadeautje krijgt.
Ligt aan de situatie denk ik. Als mijn oudste nu jarig is. Krijgt de jongste denk ook iets kleins ze verschillen zo in leeftijd en ze krijgt al een feest gevoel als haar moeder alleen al jarig is. Ze was met mijn verjaardag nog meer jarig dan ik. Kortom ze geniet van de verjaardagen. En ik vind altijd wel iets van een paar euro om haar ook te verwennen. Anders om dus ook. Pas had me zoon een agenda nodig voor school. En ja dan krijgt zij ook wat. Zaterdag heb ik ze beide eens verwend. Me zoon kreeg een dvd.( mijn opa de bankrover.) 8 euro en me dochter twee hello kitty dvdtjes samen vier euro. Twee kinderen twee kinderen ongeveer het zelfde wat ze krijgen. Als de een schoenen krijgt krijgt de ander ze ook.
ik ga dat denk ik niet doen. ik ben een week later uitgerekend dan de verjaardag van mijn zoontje dus ze liggen al dicht bij elkaar. ik ben trouwens wel van plan om een cadeautje te kopen voor me zoontje voor na de bevalling zodat hij zich ook speciaal voelt
Mijn jongens zijn vijf dagen na elkaar jarig dus we vieren hun verjaardagen voorlopig nog samen. Op de verjaardag zelf krijgen ze wel een kleinigheidje, eerst mijn jongste en 5 dagen later mijn oudste dus.
Wat ik me afvraag, voor de meiden die wel alle kinderen cadeautjes geven: krijg je dan niet heel erg van die 'ikke ook'-kindjes? Geen verwijt of iets dergelijks, ik vraag het me oprecht af.
ik vind het een beetje dubbel, van de ene kant denk ik nee dat doen we niet want er is er ma 1jarig en ja ze hebbe ook neefjes en nichtjes die komen die ook moeten leren dat ze nu op een verjaardag zijn van iemand anders en dat hun ook jarig worden en hun dan alleen kadootjes krijgen, ma van de andere kant...... is het natuurlijk wel heel verleidelijk om wat voor het broertje/zusje te halen hihi
Mijn zusje geeft ook altijd beide kinderen een cadeautje op hun verjaardag. Ik gaf de jarige een cadeautje en kreeg toen de vraag van zijn broer waar zijn cadeautje was?.. Sorry, wij beginnen daar niet aan. Ik ben het ermee eens dat je kinderen wel kunt leren dat alleen een jarige een cadeautje krijgt.
Ja, dat is dus precies waar ik bang voor ben, dat je dit soort situaties krijgt. Herkennen de moeders die alle kinderen cadeautjes geven dit, of juist niet?
Vind het ook zielig voor de jarige. Het is toch zijn/haar feestje; de dag dat het allemaal speciaal mag zijn en dat JIJ alleen in de belangstelling staat. Als kind mocht ik dan kiezen wat de lunch was die dag en je kreeg mooie kleren aan en mijn moeder maakte speciaal een taart voor mij (mocht dan kiezen wat) en welke film er in de video ging. Trouwens kinderne moeten toch ook leren om te delen en hun beurt af te wachten. Vond het als kind ook nooit raar dat als broer/zus jarigwas dat ik niets kreeg. Het was toch hun feest, het mijne kwam ook.
Geen aanval hoor, maar hier werd ook gezegd dat er iets gekocht werd voor beide (het stukje van de agenda). Maar kinderen zijn toch verschillend: als mijn zoon schoenen nodig heeft, heeft mijn dochter die toch niet nodig. De maand erop moet ze mss een bril, maar mijn zoon niet. Ik heb ook maar een beperkt budget en kinderen moeten dit leren, dat ze enkel iets krijgen als het nodig is en dat mama en papa geen geldautomaat zijn
Ik zou het wel doen als mijn oudste twee niet op dezelfde dag jarig waren. De jongste begrijpt het straks nog niet, maar zou anders wel een kleinigheidje krijgen. De jarige krijgt grotere/meer cadeau's, maar de andere krijgt wel een kleinigheidje. Zo deden wij dit thuis ook altijd en was altijd erg leuk.
Wij vieren geen verjaardagen, maar ik zou het doen zoals suus. Gewoon een kleinigheidje, dat de andere toch niet helemaal buiten spel staat zeg maar.. Vind dat zo triest voor de nietjarige. Als je het 'geluk' hebt dat je kinderen korte tijd op mekaar geboren zijn, dan kun je altijd zeggen: Jij bent over 2 weken (bijv) aan de beurt. Maar 1 in februari en de ander in september, is dat tever omdat te kunnen benoemen. Zou het oplossen door een kleinigheidje dus, en daarbij wel meteen te leren dat dat enkel mama en papa zijn die dat doen, dus geen gevraag aan de gasten.
Zou ik niet doen. Ik vind dat ze van jong af aan al mogen leren dat daar verschil in is. Wat ik wel zou doen is er met degene die niet jarig is iets heel bijzonders qua cadeautje van maken. Zodat hij of zij er ook naartoe kan leven dat een cadeautje geven juist heel leuk kan zijn.
Hier gaat dat totaal niet op in ieder geval! Het enige wat mijn dochter wel doet is als ik in bv Bart Smit ben en zomaar iets koop voor mijn zoon dat ze dan vraagt of ze ook iets mag uitzoeken. Maar ze accepteert dan beide antwoordmogelijkheden dus geen probleem lijkt me. Voor mij is het ook een beetje het gevoel van: omdat de 1 jarig is wil dat niet zeggen dat de ander helemaal vergeten moet worden. Wij zijn van de grote cadeaus en over de top verjaardagen en daar mag mijn dochter dan van meegenieten en daarnaast zet ik haar ook extra in het zonnetje met een cadeautje. Dit is minder groot dan voor mijn zoon maar toch wel iets leuks.
Ik denk dat als je als ouder al zo begint, en je blijft op dezelfde voet doorgaan, je de basis legt voor een uiteindelijk heel verwende volwassene die altijd zijn of haar zin wil hebben en slecht tegenslagen kan verwerken. Bv. wanneer broer of zus een huis/baan/kind heeft gekregen en hij of zij (nog) niet. Als je iemand als kind leert om goed om te gaan met kleine teleurstellingen zal het als volwassene hopelijk ook beter kunnen omgaan met de grote teleurstellingen die er onherroepelijk gaan volgen. Zo is het leven. Dingen gaan niet altijd hoe jij wilt dat ze gaan maar je wordt een stuk gelukkiger als je hebt geleerd er goed mee om te gaan. En dat is een veel groter cadeau dat je je kind kunt geven, waardevoller dan dat kleine dingetje op die verjaardag.