Hallo dames, zoals in mijn onderschrift te lezen valt, zijn we al een hele poos aan het proberen om een kindje te krijgen. Helaas is dat nog niet gelukt. Door de jaren heen heb ik geleerd dat ik af en toe voor mezelf moet kiezen en niet altijd met mijn neus bovenop andermans geluk hoef te zitten. Ik gun ieders zijn/haar geluk, maar soms is het moeilijk om te zien. Met name als we zelf weer met een poging bezig zijn of zijn geweest. Nu kreeg ik van de week van een hele goede vriendin (althans, dat dacht ik) het verwijten dat ik egoïstisch ben, ik haar het geluk niet gun en zelf eens met een psychiater moet gaan praten.... Ik vraag me dus af hoe jullie dat doen; omgaan met je omgeving als de een na de ander een kindje krijgt. Is het heel vreemd dat ik soms afstand neem, het aangeef dat ik het op sommige momenten (mijn verjaardag bijvoorbeeld) moeilijk vind om al mijn vriendinnen met kinderen te zien, en soms juist geen behoeft heb aan mensen om me heen omdat ik met mijn partner eerst de tegenslag wil verwerken? Ik begrijp heel goed trouwens dat mijn vriendin teleurgesteld is dat ze haar nieuwbakken moederschap niet uitgebreid met mij kan delen, dat ik haar zoon minder vaak zie dan ik in een andere situatie had gedaan en er toch een soort van afstand tussen ons is ontstaan. Helaas kies ik ook niet voor deze situatie en probeer er zo goed en kwaad als het gaat mee om te gaan. Overigens is ze de enige van mijn vriendinnen die me van alles verwijt. Hoe gaan jullie hiermee om en ben ik echt egoïstisch als ik niet mee wil naar de P.renatal na een mislukte IVF poging???
Ik vind juist die vriendin van je erg egoistisch, omdat ze zich niet kan inleven in jouw pijn! Hoe durft ze tegen jou te zeggen dat je met een psychiater moet praten! Misschien zou ze zich eens moeten proberen indenken hoe het voor haar zou zijn als ze haar kindje kwijt zou raken. Of ze daarna nog steeds zin zou hebben in kinderfeestjes en Prenatal bezoeken. Want dit is wat we (de mmm dames) elke keer meemaken als we weer ongesteld worden. Weer de poging mislukt. Een miskraam krijgen. In onze hart zijn we allang moeders, we zouden alles geven voor een kindje en we moeten ons elke dag door de pijn heen worstelen. Natuurlijk probeer je dan jezelf in ieder geval een beetje te beschermen! Als je vriendin dat niet begrijpt, vraag ik me af of ze daadwerkelijk zulke goede vriendin is... Dikke knuffel en ik vind je helemaal niet egoistisch!!
Dank je wel voor je reactie, Kishka. Je beschrijft precies hoe het voor me voelt inderdaad. Soms ga ik nog aan mezelf twijfelen ook. Ik begrijp heel goed dat "buitenstaanders" geen idee hebben wat de MMM met je doet, maar het kwetst me enorm dat een vriendin die alles van zo dichtbij meemaakt, me verwijt dat ik soms voor mezelf kies...
Ja hier ook heul moeilijk gehad met omgeving!! Ik denk gewoon dat mensen die niet in de MMM zitten echt niet begrijpen wat het werkelijk betekend! Inlevingsvermogen soms 0,0. En dat is heel pijnlijk. Dat geeft een gevoel van eenzaamheid. (zo voelde het voor mij soms). Je moet juist wel je grenzen aan blijven geven hoor!! Goed voor jezelf nagaan wat je wel en wat je niet aankunt. En naar jezelf en je eigen gevoel luisteren. Ik heb dus ook m'n verjaardag gevierd met alleen de dames (m'n vriendinnen). De mannen mochten dan thuis blijven bij hun kids zodat de vrouwen allemaal op m'n verjaardag konden komen. Zonder kids dus . En was heel gezellig!! En die vriendin van jou vind ik geen echte vriendin, afschuwelijk gewoon! Vreselijk egoïstisch. Jij dus niet, maar juist zij!! Heel jammer en voor jou heel pijnlijk.
Ik ben bang dat je dit soort mensen niks kunt uitleggen... Ze zijn gewend dat de hele wereld om hen draait. Dus als ze gelukkig zijn, moet iedereen gelukkig zijn... En als je verdrietig bent, is het jouw eigen schuld... Van iemand die kanker heeft, verwacht je toch niet dat hij zich blij zal voelen omdat jij gezond bent?! Als van iemand zijn moeder net is overleden, verwacht je toch ook niet dat hij enthousiast gaat reageren als je vertelt hoe fantastisch je met je moeder van de week hebt gewinkeld? Als de relatie van iemand net stuk is gegaan, verwacht je toch niet dat zij met je mee gaat om je bruidsjurk te kiezen? Je kunt nog meer voorbeelden bedenken, maar volgens mij is het heel duidelijk wie nu egoistisch is... En dat ben jij niet...
Ik heb heel lang gedacht over hoe ik het moest uitleggen aan de omgeving wat mijn gevoel is. Ik omschrijf het altijd als: Ik wil heel graag een ipad, denk het geld te hebben, kom bij de apple store en kom net 5 cent te weinig. Jij (de zwangere) ziet dat ik een ipad wil komen, loopt de winkel in en gooit gewoon even geld neer en loopt ermee de winkel uit terwijl je denkt wat moet ik er eigenlijk mee. Dat is het gevoel dat ik erbij krijg als er maar weer even iemand komt te vertellen dat diegene zo maar ff zwanger is geworden... En dan vind ik het moeilijk om te zien dat jij de hele tijd bezig bent met je kind (ipad) terwijl het mijn grote wens is... Wellicht als je het zo uitlegt en dan met iets wat zij graag wil (nieuwe tv, nieuwe auto of iets dergelijks) misschien kan ze dan begrip voor je opbrengen??? Succes in ieder geval enneh luister enorm naar je gevoel! Dat is veel belangrijker dan iemand die het niet kan begrijpen dat jij tijd voor jezelf moet nemen na een mislukte poging...
Jeetje, wat vind ik het "fijn" om te lezen dat mijn gevoelens en gedachten niet raar zijn, maar bij het proces van de MMM horen. Ik heb meerdere malen geprobeerd om uit te leggen wat er nou zo moeilijk is en waarom ik er de ene keer beter tegen kan dan de andere keer. Dat je niet je moeder mee neemt als we afspreken terwijl die van mij net is overleden bijvoorbeeld. Maar ze blijft erbij dat ik haar het geluk blijkbaar niet gun en dat ik me er maar overheen moet zetten voor haar. Want dat is wat een ECHTE vriendin voor haar zou doen * zucht*. Als zij in mijn situatie had gezeten dan zou ze dat allemaal wel doen etc. Nu ik het zo opschrijf besef ik dat ik inderdaad niet degene ben die egoïstisch is. Ik vind het echt rot om te zien dat zij er zo'n verdriet om heeft, maar ik zou op het moment niet weten wat ik eraan kan doen.... @ zonnestraal: fijn dat het goed gaat met je zwangerschap! Heb je nu nog wel eens moeite met de omgeving? @ Kishka: uit je bericht op te maken heb jij er helaas ook mee te maken (gehad). Ben je er vriendschappen door kwijt geraakt? @ Marjolente: bedankt voor je uitleg-suggestie. De I-pad heb ik nog niet geprobeerd Je hebt gelijk, ik blijf naar mezelf luisteren. Daar moet ik het immers de rest van mijn leven nog mee door!
tlc, begrijp je precies! ik heb hier hetzelfde. heb het er vandaag heel de dag over gehad met me man. dat mensen die er zelf niet in zitten wel proberen mee te leven maar dat ze het nooit ECHT snappen. en hoe we het uit kunnen leggen. we waren bij me schoonmoeder maar hadden na de miskraam 2de terugplaatsing niets meer verteld. dus ze vroeg ernaar en toen zei ik we hebben nog maar 1 poging hebben al 6 tp gehad. ze zegt ja ga naar het buitenland blablabla ik zei dat kan nu niet met me werk zegt ze ja en anders moeten jullie dus accepteren dat jullie voor altijd kinderloos blijven! nou me hart stond gewoon stil. ik dacht hoe kan je dat nou zeggen! sommige mensen zijn echt zelf gewoon dom en egoïstisch. ik heb nu ook totaal geen zin in kraambezoek of babyshowers of wat dan ook.. en als die mensen dat niet begrijpen jammer dan ik heb niet eens meer zin om de moeite te nemen het uit te leggen want voor die mensen is kinderen krijgen normaalste zaak van de wereld. me man ze nichtje zei ja ik snap je want bij mij heeft zwanger worden ook 5 maanden geduurd, voor hetzelfde geld moest ik ook behandelingen dan denk ik echt kind houd je bek dicht! kan er momenteel slecht tegen haha. je moet maar gewoon denken dat als ze jou niet kan begrijpen en jij wel altijd voor haar klaarstaat dat ze toch niet de goeie vriezen is die je dacht dat ze was. moeilijke dingen dit. sterkte!
mijn persoonlijke ervaring? ze hebben geen idee! geen idee hoe het is nog met legen handen te staan, wat een behandeling echt inhoud, wat de kansen zijn! Ik heb vaak gedacht, ene oor in andere oor uit! Alle adviezen die zinloos zijn. Maar ik heb dan niet in jou situatie gezeten dat een vriendin dit tegen mij zei, maar vriendschap is geven en nemen.... alle2 de kanten op! soms moet ik tanden op elkaar en de andere keer moeten ze mijn gezeur aanhoren! soms moest ik mijn gevoel even opzij zetten en soms een ander! maar blijft moeilijk en gevoelig! Maar hou in gedachten dat mensen het niet snappen! soms is de bedoeling goed!
@ brenda: de bedoeling is ook zeker goed. Ik weet dat ze me mist, omdat we eerder bijna alles konden delen. Maar omdat ze nu op haar roze wolk zit en ik weer in een dal is het zooo verrekte lastig om altijd maar blij voor haar te zijn. Ik heb aangegeven dat ik echt oprecht interesse wil tonen en niet omdat zij vind dat ik dat moet doen. Ik heb geprobeerd op een andere manier te laten weten dat ik wel aan haar denk door kaartjes, sms-jes te sturen, maar het is blijkbaar niet genoeg Ik ben me er nu in ieder geval weer van bewust dat ik niet alles over mijn kant hoef te laten gaan. Hoe jammer het ook is.....
@ Sammy; wat een vreselijke opmerking van je schoonmoeder zeg! Wat onbeschoft en onwetend, bah! Je nichtje heeft wel 5 maanden moeten wachten, sjonge dat is inderdaad te vergelijken met de MMM en 6 TP's .... Sterkte meid!
Sammy, ik heb precies dezelfde met mijn schoonmoeder gehad! Ik was toen alleen niet bij, wat maar goed ook was, want ik zou ontploffen; ze heeft het tegen mijn man (haar zoon) gezegd. "Als jullie geen kinderen kunnen krijgen, dan moeten jullie maar andere leuke dingen in jullie leven weten te vinden!" Arghhh!!! Alsof een kind te krijgen "gewoon" iets leuks is, net als uit gaan eten of lekker op vakantie! En dat zegt iemand die zelf 2 kinderen heeft en dienu zo dol is op haar twee kleinkinderen van mijn zwager en mijn schoonzus. Ze praat alleen nog maar over hen, terwijl we daar meestal ook niet zo zin in hebben. Dan denk ik, zou je tegen mijn zwager en mijn schoonzus ook zeggen dat als hun kinderen er niet waren, ze ook andere leuke dingen in het leven moesten zoeken? Ik word er echt niet goed van... Tic81, ja, ik heb een en ander meegemaakt, maar de situatie met mijn vrienden is iets anders... Voordat we in de mmm zijn beland, zijn we allebei op hoog niveau gesport, met wedstrijden en alles. Bijna alle vrienden van ons komen dus uit die hoek en zijn nog volop met sport bezig. Ze hebben (nog?..) totaal geen kinderwens en de meesten zeggen ook dat ze niet weten of ze kinderen willen. Onze trainers zijn ook kinderloos en level alleen voor de sport... Onze trainster, toen we over onze kinderwens vertelden, zei dat we maar moesten denken "what will be, will be" en de lot moeten laten beslissen. Dat willen wij absoluut niet. Maar mensen begrijpen dus helemaal niet dat we hebben besloten om te stoppen met sporten, dat het niet te combineren is met de mmm. Ze vinden dat ik nog steeds heel jong ben (32 jaar!!!) Ze hebben geen flauw idee wat het allemaal inhoudt en het interesseert ze ook voor geen meter. Als we samen zijn, wordt alleen maar over de sport gepraat, over hun resultaten, rivallen, onterechte uitslagen, trainers enz. Ze blijven ons nog steeds vragen of we mee gaan doen aan bepaalde evenementen. Dat gebeurt in ieder geval als we elkaar weer zien... En dat gebeurt nu zelden, omdat we elkaar vroeger elke dag tijdens de trainingen zagen en nu we niet meer trainen, gebeurt dat niet meer... Dus nu zien we elkaar ook amper... Na mijn miskraam gingen we uit pure wanhoop een beetje weer trainen, gewoon om iets te doen, want thuis zitten en huilen was ondraagbaar. Iedereen wist van de miskraam, toch ging iedereen zeggen hoe geweldig het was om ons weer te zien trainen en hoe ze ons hebben gemist. Heel lief natuurlijk, maar jongens, beseffen jullie echt helemaal niet wat de reden is waarom we weer gingen trainen? We hadden gehoopt dat we voor de komende 9 maanden niet zouden kunnen trainen en het was voor ons alles behalve leuk om weer kunnen trainen... Maar ik heb het gevoel dat ze allemaal denken dat kinderwens een soort van vreemd idee van ons is en dat we het na een tijdje toch loslaten en terug komen en alles zal als voorheen zijn... Tja, dit is blijkbaar topsport... Je enige doel is on de beste te worden en de rest bestaat niet... Het pluspunt, als je het zo kunt noemen, is dat ik gelukkig geen zwangere vriendinnen om me heen heb... Maar het voelt wel dat we alle onze vrienden hebben kwijtgeraakt. En ons hele leven ons is ontnomen... Want de sport was ook onze leven... En die moesten we ook loslaten... Het leven is zo oneerlijk!!! Waarom wij?! Deze opmerking geldt natuurlijk voor alle mmm dames...
Helemaal mee eens! Je bent helemaal niet egoistisch hoor. Mensen die niet in de MMM zitten snappen er gewoon niks van. Kan je ze ook niet altijd kwalijk nemen, maar echte vrienden kunnen wel hun best daarvoor doen. Helaas ook al meerdere vrienden "verloren" die geen begrip hadden voor onze situatie, zelfs niet na de geboorte van nze zoon, die met 32 weken is geboren....
Heaas kan je t anderen niet kwalijk nemen, dat ze ons (want zo voel ik me nog steeds, al heb ik Beer nu) niet begrijpen. Ze hebben geen idee van wat we doormaken. Maar hoe jou "vriendin" hier mee omgaat is niet normaal. :x Een echte vriendin had begrip getoont ipv jou nog verdrietiger te maken dan dat je al ben. Ik heb de afgelopen jaren ook steeds meer afstand genomen van zwangeren en babys. Niet omdat ik hun het geluk niet gun, maar puur om mezelf niet nog ongelukkiger te maken dan dan ik al was op die momenten. Ik denk dat elk MMMmeisje jou volledig begrijpt, en hetzelfde voelt en doet. Alleen zo jammer dat vreemden dit niet kunnen of willen begrijpen. Kies voor jezelf als je denkt hier goed aan te doen. Jij zit met je gevoelens, jij moet die tegenslagen steeds verwerken. Als het op die manier goed voelt voor jou en je man, dan moet je dat gewoon doen. En niet te veel van anderen aantrekken, ze snappen t toch niet. SUCCES!
ZOOO herkenbaar. Ik lees met jullie mee en kan me er zo in vinden. Al moet ik wel eerlijk toegeven dat ik in augustus pas met ziekenhuis bezoeken ga beginnen.Maar heb wel al heel wat naar me toe geslingerd gekregen. Zal eens wat voorbeelden geven. Mijn vriend is een fanatieke motorcrosser en drinkt dus nooit alcohol of zelfde. Omdat het bij ons niet lukt wordt er dus gesuggereerd dat hij alcoholist is en het daarom niet wil lukken. Hoe gemeen is dat. Zijn broertje zijn meissie werd op haar 17de per ongeluk zwanger. En steeds zeggen dat het zomaar gebeurd en wij het dus verkeerd doen als wij het dus wel graag willen. Ze hebben het kind niks te bieden geen werk niks en maar zanikken en geen idee hebben hoe dat voor ons voelt. Alles prima voor elkaar allebei een goede baan en een eigen huis maar bij ons gebeurd het dus niet zomaar. En dan heb je nog van de leuke vriendinnen met kinderen die leuk roepen gewoon doen als je pijn in je buik hebt ben je zo zwanger. JA JA tuurlijk. Of van die meiden die roepen doe je het wel vaak genoeg? wel beetje op schieten hoor anders wordt het leeftijds verschil van onze kids zo groot GRRRRR! Ben deze mensen zo zat.
Zo herkenbaar allemaal! Jammer genoeg eigenlijk.. Ik heb er ook nog een paar van mijn lieve schoonmoeder:x: Na de tese (resultaat: azoospermie) van mijn mannetje kwamen ze op de koffie. Ze vroeg naar de vervolgstappen: "zo, nu gaan ze dus met jou verder?" Ikke: wat bedoel je? Zij: " Nou, verder om jouw zwanger te krijgen". Tja...het is allemaal zo simpel. Ook had ze het over de donor, of dat een bekende zou zijn. Zegt ze; "je kan ook aan R. (broer van mijn man) vragen of hij wil donoren. Dan krijg je tenminste wel mooie kindjes"! Geen woorden voor.... Laatst vroeg ze me nog: "hoe staat het met de afspraak? Ik vind het nu allemaal wel heel lang duren hoor". Nee, ik dan!!
wat voor schoonmonster heb jij dan zeg Blondy? dacht dat mijne erg was die roept al een jaar lang jullie kunnen geen kinderen krijgen gaat heel lang duren dat weet ik nu al. Ook zo lekker aardig. Dat is nog maar een klein voorbeeldje.
Das inderdaad ook lekker bemoedigend Linda! Je zou toch denken dat die schoonmoeders wat tactischer zouden zijn..
Nou inderdaad. Heeft mijn vriend maar mazzel met mijn ouders die zijn echt goed voor ons. Kunnen die van hem nog wat van leren