Ik las net iets over je kind vergeten en daar zie ik erg veel mensen reageren dat ze dat nooit zou overkomen en o jee, hoe kan dat nou enz enz enz......... Ik dacht ook altijd dat mij dat echt nooit zou gebeuren, maar helaas deed ik het laatst toch. Gelukkig kwam ik er al heel erg snel achter, maar als mijn zoontje niet was gaan brabbelen/praten, dan weet ik niet wanneer ik hem had gemist. Ik was namelijk mijn dochtertje uit de gymnastiek aan het halen en zet zoonlief daarbij altijd bij het muurtje neer zodat anderen niet over de buggy struikelen. Dochtertje aangekleed en ik was zo druk aan het kletsen met een andere moeder dat ik zo met mijn dochtertje de deur uit liep. Toen ik de deur dicht deed hoorde ik ineens iets en zag ik mijn zoontje nog staan. Gelukkig was die andere moeder al doorgelopen en was er niemand mee in de kleedkamer, maar jeetje wat voelde ik me lullig. Dit was iets wat MIJ nooit zou overkomen, maar toch overkwam het me. Meer moeders die dit wel eens meegemaakt hebben, of ben ik echt de enige ontaarde moeder hier op het forum. (heb gelukkig ook 2 kennissen die het al eens overkomen is, dus weet dat ik niet de enige op de wereld ben gelukkig.)
Ik biecht op ..... Dat Fay wel eens van de commode gevallen is (bij papa) en ik tóch nog wel eens de twee stappen van de commode vandaan zet om een romper uit de kast te pakken. Onder het mom van, 'dat gebeurt toch niet'. Dat ik wel eens haar kamertje inren om een vergeten handdoek te maken terwijl ze in bad zit (in de vingerlengte water, dus in principe genoeg). Of ging het nou alleen om je kind vergeten?? In dat geval ben ik (nog) niet weggelopen zonder haar, maar ben haar wel eens vergeten qua verschonen omdat ik zo lekker aan bijkletsen en lunchen was met een vriendin. Toen ik het eenmaal in de gaten had kon ik haar in een schone luier, handdoek en (gelukkig!) slaapzak wikkelen en meteen door naar de prenatal. Tja.... dit soort dingen gebeuren wel eens. Ik moet de eerste perfecte moeder nog tegen komen. Er zullen vast veel moeders zijn die het beter doen (of denken dat ze het beter doen) dan ik.... ik kan me er niet zo druk over maken. Ik doe mijn best, Fay is happy en ze heeft tot nu toe haar warrige mama overleefd Ik kan me helemaal voorstellen dat je in de drukte en afgeleid door een andere moeder je baby even vergeet. Waarschijnlijk was je er vanzelf wel achter gekomen voor je al te ver weg was.
Nee, ik ben mijn kind nooit vergeten, maar ik kan best begrijpen dat het je een keer overkomt.. Als je met je gedachten ergens anders bent, haast hebt, aan het kletsen bent enz. Ik heb wel ooit gehad dat ik naar het werk reed en de hond bij mijn schoonouders zou neerzetten.. Toen ik bijna op het werk was kwam ik er pas achter dat de hond nog NAAST me zat.. Ze was zo lekker rustig dat ik gewoon niet meer doorhad dat ze bij me in de auto zat. Dus ja ik kan best begrijpen dat je er even niet aan denkt dat je je kindje mee moet nemen.. Ik vind het wel vreemd dat je daar dan vervolgens ook de hele dag niet aan kan denken (zoals die man in dat andere topic) maargoed mijn man die denkt als hij aan het werk is ook niet aan zijn kinderen..
lieve lieve mensen hoe goed je ook voor je kindje bent soms gebeuren er dingen wat je nooit van jezelf zou hebben verwacht hoe veel je ook van je kindjes houdt soms gebeuren er dingen waar jezelf nooit aan had gedacht.. mijn zoon was 8 maanden oud en hij viel van de commode omdat ik iets liet vallen en ik dacht mn arm goed neer had gezet toch viel hij heb me nog nooit zo over stuur gehad maar mijn zoon heeft er gelukkig niks aan overgehouden er gebeuren soms kleine dingen waar je nooit stil bij hebt gestaan en toch zijn we dan nog steeds goede en lieve mama's of papa's
Vlak voor de zomervakantie ging ik Lianna uit school halen en had Jorja ook meegenomen (die laat ik bijna altijd thuis). Lianna was druk bezig om een afspraakje te maken en bijna thuisgekomen vond ik het toch wel ineens heel kaal lopen. Gelukkig zit de school in dezelfde straat en had de buurvrouw haar al opgevangen.
Ik ben vorig jaar mijn zoontje vergeten op te halen bij mijn ouders Is niet zo schokkend! Op maandag passen mijn ouders altijd op en ik haal hem dan na mijn werk op maar rij op mijn dooie gemak naar huis en terwijl ik mijn tuin inloop denk ik ineens SHIT kleine man vergeten op te halen. Dus hup de auto in en naar mijn ouders! En het erge was nog dat mijn zoontje die dag jarig was!! Oeps.. En mijn zoontje is weleens van het bed gevallen toen hij kleiner was, met in de auto zetten heeft hij vaak genoeg door de lompheid van zijn moeder zijn hoofd gestoten en dat soort klunzige dingen.
In de auto vergeten of ergens anders niet, maar genoeg andere dingen hoor. Bij de oudste wel eens weggereden in de auto en vergeten de gordels van de maxi-cosi vast te maken. Gelukkig kwamen we er heel snel achter. En ze hebben allemaal wel eens hun hoofd gestoten, doordat mama dacht dat de muur/deur/auto verder weg was. Ik heb ook wel eens een gastkindje gehad dat van de bank viel. Hij zat naast mij wat te eten en ik draai even mijn hoofd om naar mijn andere gastkindje, die wat tegen mij zei en prompt viel hij op de grond. Ben me toen wel lam geschrokken, maar gelukkig was er niets aan de hand.
Ik ben mijn zoontje nog nooit vergeten. Op woensdag ben ik laat met werken en moet mijn man hem altijd halen. Ik bel hem zo'n 6 x op en meld dan bij elk telefoongesprek: "jij haalt de kleine op he" Ben bang dat hij hem vergeet Af en toe stoot ik zijn hoofdje tegen de auto post, dat is dan weer een voordeel van een helmpje
Hihihi, das dan idd wel weer een voordeel van een helmpje. Hier gebeurt het ook regelmatig moet ik bekennen en zonder helmpje doet het best pijn. (als kan ik me voorstellen dat het met helmpje ook wel pijn kan doen als het maar hard genoeg aankomt.)
ik ben 1 keer vergeten de bandjes van de autostoel vergeten vast te maken OEPS!!! Tot ik van de achterbank hoor: mama moeten mijn riempjes niet vast??
Haha ze had goed opgelet. Laatst hadden wij onze dochter in de mc, ook los. We kwamen er vrij snel achter gelukkig. Dochter zelf nog niet vergeten, maar wel eens de hondjes op te halen.
heb ik nog een leuke anekdote, niet kind vergeten, maar wat denken jullie van een verkeerd kind meenemen Toen ik nog stage liep op het kdv, stond er een papa bij een blond babytje te praten. Ik dacht al hee dat is zijn zoontje niet, maar goed tis niet verboden om tegen ander mans kind te praten. Tot hij daar maar bleef en zijn eigen zoontje (dacht ik tenminste) gewoon links liet liggen. Opeens haalt hij dat kereltje uit de wipper en is op weg naar de gang met zn jasje. Ik sleur mn begeleidster de verschoonruimte in en zeg: dat is toch niet zijn zoon?? Zij erachteraan en bleek dat hij het dus echt niet goed gezien had. Oke, het waren 2 blonde baby jongetjes van rond de 5 maanden, maar toch, je kent je eigen kind toch wel?? Die vader was mij eeuwig dankbaar, ik quote: mijn vrouw had mij vermoord als ik met een ander kind thuis was gekomen
haha wat erg!!! Wat echt wel erg is is net het bericht op het nieuws. vader dacht zijn kind bij het kdv te hebben gebracht en is gaan werken. kindje overleden in de auto door de warmte. draait mijn maag van om en ik snap niet hoe dat je kan gebeuren. Dan vallen de verhalen hier heel erg mee
het is me gelukkig nog nooit overkomen dat ik me zoontje ben vergeten. maar ik heb ook wel eens vergeten dat hij nog een schonen luier moest of schone kleertjes voor kdv
ik was ook zeker niet met mijn man geweest als hij met een ander kind thuis komt en niet had herkend dat het niet zijn kind was
waar staat dat andere topic? ij kan um niet vinden hihi. ontopic: ik ben nog nooit iemand vergeten ma ey dat kan iedereen toch overkomen?!! bij mij zijn ze van de bank gevallen en ben ook een keer vergeten de luier van mijn zoontje te verschonen doordat ik bij iemand op bezoek wad waar het erg gezellig was, gevolg alles nat maarja kan gebeuren toch
Mijn kinderen niet vergeten, maar wel eens de hond. Lopen wij naar de buurtsuper en bind ik hem vast aan een paaltje. Pas thuisgekomen denk ik aan de hond Ook weleens vergeten de mc vast te maken. Om eerlijk te zijn kan ik het me niet voorstellen mijn kind(eren) te vergeten, maar dat dacht die meneer is kwestie vast ook! Echt heel zielig!
@leonizzi: eigenlijk is het hetzelfde verhaal als wat hier al paar keer langs kwam. Eenmaal op werk is hij aan het werk.. Zo gaat dat. Vraagje altijd af hoe je dat je partner vertelt en hoe je die überhaupt OOIT nog onder ogen kunt komen... Ik zou niet eens meer naar huis durven maar gaan emigreren naar een eiland zonder paspoortcontrole om nooit meer gevonden te worden.
Saskia at klopt ik dacht ook al; ik weet niet of mijn relatie dat overleefd. Ik moet er niet aandenken mijn kind te verliezen en dan op deze manier... hoewel natuurlijk niet bedoeld zal je toch gaan verwijten, denk ik. Maar ik begrijp gewoon niet zo dat je denkt dat je je kind hebt meegebracht naar het kdv en je autoafsluit en niks ziet, hoort en er geen lichtje gaat branden. Ook wanneer je veel aan je hoofd hebt. Misschien heel moeders maar ik ben wanneer ik weg rijd in mijn hoofd nog even bezig met mijn kind en het afscheid enzo. Ik vind dit geval zo moeilijk voor te stellen