Beste meiden, Ik zal me even kort voorstellen. Ik ben een arts die sinds een aantal maanden zich specialiseert voor medisch specialist. Ik heb de baan die ik altijd al graag wilde en ik heb hier lang op moeten wachten (4-5 jaar tot ik ergens aangenomen werd). Ik werk nu 4 dagen per week, plus avond/nachtdiensten. Op zich zonder kind goed te doen. Maar ik heb wel een lange reistijd, 1,5 uur enkele reis. Ben dus per werkdag 3 uur tijd kwijt aan reizen. Moet vroeg vertrekken en ben pas om kwart voor 7, 7 uur weer thuis. Maar: ik heb (bijna) nooit file. Ik ben nu 23-24 weken in blijde verwachting, we krijgen een zoontje! We willen het zoontje dolgraag en ik kan mij geen grotere vervulling van mijn wens voorstellen. We kijken naar zijn komst uit. Mijn man werkt ook 4 dagen en doet daarnaast een avond opleiding die veel tijd opeist. Maar hij werkt echt om de hoek en kan ons zoontje ophalen. Een hartelijke, warme en dierbare vriendin past straks 1 dag per week op ons zoontje, en de andere 2 dagen gaat hij naar de creche. Op zich een creche waar ik wel mijn vertrouwen in heb. Nu twijfel ik toch aan die combi van een kind en mijn baan, nou ja, aan mijn baan dan. Niet aan de inhoud van de baan zelf. Maar of ik het wel gered krijg in combinatie met mijn priveleven. En of ik straks geen slechte moeder ben als ik pas zo laat terug ben elke dag (nou ja, 4 dagen in de week dan.) Ik sprak laatst met de buurvrouw die zei: Plaats X (mijn werkplaats), is dat niet onhandig? Vind je dat niet veel te ver weg en wil je niet veel liever bij je kind zijn? Dan begint het toch te knagen. Als ik de specialisatie af wil maken heb ik hier nog minstens 2 jaar, maar misschien nog 4,5 jaar te gaan. Minder dagen werken kan niet. Ouderschapsverlof opnemen, kan op zich wel, maar meer dan 2 maanden extra verlof ziet mijn man niet zitten (vanwege geld). Hoe staan jullie erin? Zijn dit inderdaad te forse dagen voor een klein kind en zou ik een baan met veel minder perspectief maar wel dichter bij huis moeten zoeken? Of moet ik mij niet zo'n zorgen maken/me niet zo aanstellen en is dit veel normaler dan ik denk, en maak ik me zorgen om niets? Graag jullie gedachten/meningen/standpunten. Adviezen ook natuurlijk welkom. Dank jullie wel alvast voor het meedenken, en sorry voor het lange verhaal.
Ik zou het even afwachten nu. Je weet pas echt of het wel of niet gaat als de kleine er is. Dan kan je alsnog een besluit nemen toch? en dan ondertussen wel in de gaten houden of er dichterbij nét zo'n leuke baan voorbijkomt, maar zoals je het omschrijft zal dat wel lastig worden.
Het zal er op een gegeven moment op neerkomen dat je je zoontje straks bijna niet meer wakker ziet op jouw werkdagen. De andere 3 dagen van de week wel. Aangezien hij op jouw werkdagen niet alleen is, maar of op de opvang, bij papa of bij jullie vriendin, is er voor hem volgens mij niet zo veel aan de hand. Daar zou ik me in elk geval niet schuldig over voelen. Voor de rest is het aan jezelf, of je het oké vindt om hem 4 dagen bijna niet wakker mee te maken, en 3 dagen volledig bij hem te zijn. Het eerste jaar ligt het sowieso nog wel anders, dan slapen ze overdag meer en 's avonds vaak pas later, dus dan heb je ook na je werkdag nog een paar uurtjes met je zoon. Maar die van mij gaan vanaf 1,5 jaar ongeveer toch wel om 19 uur naar bed. Je kunt hem dan nog net naar bed brengen, en dat is het dan weer voor die dag. Dat is niet zo veel (samen eten is er in elk geval niet bij dan), maar het naar bed brengen is wel enorme quality time. Weet je, het is niet anders dan hoe heel erg veel vaders het doen (en dan zijn er zelfs heel veel die dat 5 dagen per week doen). Of het voor jou wel of niet werkt, kun je ondervinden door het uit te proberen. Dus uiteindelijk ben ik het gewoon eens met zon1980: begin eraan, en dan zie je wel of het gaat. En intussen, wie weet, komt er nog eens een superkans die wat dichter bij huis is, of doet zich de mogelijkheid voor om met z'n allen dichter bij jouw werk te gaan wonen.
Tja, dat is persoonlijk. maar ik denk dat je eigenlijk je keuze al hebt gemaakt, aangezien je zwanger bent. Je had je baan al voor je zwanger was denk ik? Je wordt alleen door anderen aan het twijfelen gebracht. Je hebt mensen die vinden dat je de hele week thuis moet blijven. Prima voor anderen, maar niet voor mij. Jij bent nu druk, maar kan misschien straks wel veel bieden aan je kindje? Ik werk nu ook aardig ver weg ik ben 3 dagen het huis uit en worden ze vaak net wakker en zie ik soms heel even. Savonds ben ik er dan wel 2 uurtjes voor ze slapen. Maar wel druk met eten maken etc. Mijn man ziet ze sochtend even en savonds even, die werkt ook verder weg... (30 tot 60 min) Niet altijd even leuk, maar de kids weten niet anders.... We zijn net zo leuke ouders of misschien wel leuker als we wel thuis zijn.
Ik ben zelf met mijn laatste specialisatie jaar tot huisarts bezig, gezien je nog maar 2 jaar hoeft van je specialisatie en de tijd dat het kostte om erin te komen lijkt me het best een opoffering om het op te geven. Tot wat specialiseer je je? Is het misschien mogelijk om je specialisatie in een ander zkh te gaan doen (ander opleidingsinstituut?) Is verhuizen evt een optie? Zou je man voor de twee jaar dat je opleiding nog duurt misschien zijn avondstudie kunnen onderbreken? Ik werk straks ook 4 dagen in de week en heb 45 min reistijd (behoudens 1 dag in de week dan is het meer). Laat maar zeggen dat ik van 7-18u van huis af ben. Maar als ik straks klaar ben heb ik meer mogelijkheden om mijn eigen werktijden aan te geven. Dus ik heb het ervoor over, collegatje die SEH arts in opleiding is doet het fulltime net als haar man die kinderarts in opleiding is. Zij hebben een kindje van 14 maanden en een geweldige oppas mevrouw, en redden het prima. Het is zwaar, zeker, maar dat is ook je beroepskeuze. De meeste specialisaties hebben meerdere plekken, perifeer en academisch als het een zkh specialisatie is. Voor huisarts of specialist ouderen geneeskunde heb je ook in de 3 jaar verschillende werkplekken, misschien dat je na je eerste jaar wat dichter bij huis gaat zijn. Volgens mij zitten alleen SEH artsen hun hele specialisatie op 1 locatie... maar ikkan het mis hebben. Veel succes, als je wilt kun je me altijd een prive bericht sturen. Rianne
Hoezo vind je man het geen goed idee dat je langer ouderschapsverlof opneemt? Ja je schrijft wel 'vanwege geld', maar daar zou mijn man toch nog niet klaar met me zijn eerlijk gezegd. De vraag is natuurlijk, kunnen jullie het geld missen? Persoonlijk heb ik GRAAG een paar honderd euro opgegeven voor een extra dag met mijn zoon. We hebben minder inkomsten, maar ik vind dat een klein offer vergeleken met die heerlijke dag met mijn kleine mannetje. Je hoeft trouwens niet 2 maanden achter elkaar verlof op te nemen he? Ik neem 2 jaar 1 dag per week op, dus werk nu 2 jaar maar 3 dagen (ipv 4).
Meiden, dank jullie wel voor jullie reacties! Fijn om jullie meningen te horen. @Zon1980 en Bri: Verhuizen is nauwelijks een optie, mijn man heeft een vast contract bij zijn werk (om de hoek), kan niet aan de slag in de buurt van mijn woonplaats en hij zou wel files hebben als we middenin gaan wonen, dan zou hij en ik dus 1 uur onderweg zijn. Ik kan na 2 jaar evt. wel onderdelen van de opleiding dichterbij gaan volgen, maar ik moet daar toestemming voor krijgen, dat kan lastig liggen. @Rian85: Ik stuur je op een later tijdstip vandaag even een pb'tje. Ik kan overigens niet 1 dag/week ouderschapsverlof opnemen, daar zijn de bazen/opleiders niet akkoord mee. Anders had ik dat wel gedaan
je zit natuurlijk niet op mijn reactie te wachten maar je man wil niet dat je minder dagen gaat werken vanwege geld? wel beetje vreemd als je doctor bent en zelfs gespecialiseerd. Ik ben wel een beetje in die lonen thuis en kan me nauwelijks voorstellen dat met een gezin en twee werkenden je nu niet minder kunt verdienen. misschien gewoon een kleiner huis dan? ik zelf heb geen goede baan en ga alsnog minder werken. Ja inderdaad we zullen het minder breed hebben maar ik heb het dubbel en dwars over voor mijn kleintje. dat is mijn mening..
@Nena, ze schrijft ook dat de bazen het niet goed vinden om minder te gaan werken. Herkenbaar tijdens je specialisatie, gelukkig heb ik al huisarts in opleiding een geweldig CAO, echter de meeste ziekenhuis specialisaties moet je echt niet met part-time werken gaan aankomen. En de lonen van AIOS (arts in opldeiding tot specialist) zijn heel wat anders dan van de dokters die al specialist zijn! Daarbij weet je ook niet wat ze verder aan vaste lasten heeft, misschien een studieschuld van tienduizende euro's? Eenmaal in opleiding zakt je loon behoorlijk ten opzichte van ANIOS zijn en al een paar jaar werkend... je betaald een deel van je eigen opleiding opdie manier.
Oké je bent straks 4 dagen van huis weg, maar daarentegen ben je drie volle dagen samen met je kleine vent. Papa is ook nog eens een dag thuis dus hij gaat drie dagen naar een externe opvang. Er zijn zat kids die 4 dagen naar een KDV gaan en die hebben het daar prima naar hun zin. Jullie zoontje is meer bij papa en mama dan extern. Probeer het uit en werkt het niet dan merk je het vanzelf. Ik moet wel zeggen dat wisseldiensten natuurlijk wel extra druk geven op je gezinsleven. Ik werk momenteel drie dagen in wisseldiensten (heb 1 dag in de week ouderschapsverlof) en vind het allemaal zeer goed te doen. Daarnaast zit ik in een MD traject dus extra cursusdagen komen er nog wel bij. Onze dochter wordt overigens binnen de familie opgevangen. Niemand kan voor jou bepalen wat wel of niet kan, daar kom je vanzelf wel achter.
hmm ik wil niemand boos maken hoor maar dat is mijn mening. ik heb zelf een studieschuld van 20.000 euro maar geloof er heilig in dat als je meer tijd met je baby wilt doorbrengen er altijd een mouw aan te passen valt en wij verdienen echt ontzettend weinig. t is gewoon maar net wat je op nummer 1 zet. en ik vind het gewoon vreemd dat je man zegt dat je niet minder kunt werken vanwege geld (dat schrijft ze namelijk wel in haar stuk) maargoed. ik zeg altijd je hart volgen, klinkt episch maar ik ben heel blij met het feit dat mijn kindje geen dag naar de creche zal gaan in de eerste 6 maanden... en hoe ik dat financieel rond krijg? waar een wil is is een weg
Ik ben ook niet boos, ik zeg alleen dat het vanachter een comp scherm lastig beoordelen is wat wel of niet haalbaar is financieel voor de ander.
Ik zou het aankijken, bevalt het je goed dan blijf je die uren aanhouden en anders minder werken/dichterbij. Mijn ervaring is dat als je kleine er eenmaal is dat je toch liever bij de kleine bent dan op je werk. Daar kun je je nu eenmaal nog niet zo goed een voorstelling bij maken als je nog geen moeder bent...
Het ligt er helemaal aan hoe je hier zelf in staat. Mijn mening is dat kinderen in een gezin komen en ze mee moeten in dat bedrijf. Jouw kindje is straks niet anders gewend dus daar zou ik me absoluut niet schuldig over voelen. Daarnaast is het jouw droombaan, heb je het super naar je zin dus ook in dit stukje zie ik geen probleem. Ja het zal pittig zijn maar is werken met kinderen niet altijd pittig in bet begin? Ook hieraan zul je wennen en weet je straks niet beter. Hoeveel alleenstaande moeders werken 5 dagen en redden het ook? Dan heb je het stukje over je eigen gevoel, daar kan niemand je bij helpen. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken 4 dagen te moeten werken en weinig van de kids mee te krijgen. Hier ben ik de hoofdopvoeder en mijn man staat hierdoor vaak "buitenspel" ik ken onze kindjes beter dan hij omdat ik veel vaker thuis ben. Ik werk 3 dagen en 2 van die dagen ben ik vroeger thuis zodat ik ze zelf uit school kan halen en met ze naar sporten enz. Maar dat is mijn persoonlijke gevoel en ik voel me daar goed bij. Je moet je niks aantrekken van wat anderen zeggen maar naar je gevoel luisteren.
@ Daantje2011 en Twinklestar en Rian85: dank voor jullie lieve reakties! @ Twinklestar: het gaat juist om dat gevoel he, objectief gezien is het op zich prima geregeld. Wat mij dwarszit is dat ik drie uur per dag kwijt ben aan reizen. Wist ik vantevoren natuurlijk voordat ik aan de baan begon, ik weet het. Trouwens, van die drie dagen die ons zoontje buitenhuis gaat doorbrengen gaat hij 1 dag naar een lieve, dierbare vriendin. Hij zit dus twee dagen straks op de opvang. En dat vanaf 5 maanden, eerder wil ik sowieso niet, en krijg ik ook ouderschapsverlof van mijn bazen/opleiders. @ Nena88: het is juist de gedachte, ik wil mijn zoon op 1 zetten, die ik ook heb en van waaruit ik uberhaupt deze twijfel heb. Want voor welke moeder / moeder in wording is het gezin nu niet het belangrijkste? De belemmeringen die ik heb in het opnemen van ouderschapsverlof (niet 1 dag minder kunnen werken) komen van de kant van de bazen, die weigeren dat. Sowieso mag het niet eens als je je specialiseert. In een aantal opleidingsziekenhuizen wordt al moeilijk gedaan over 4 dagen. En dat is dan echt het absolute minimum. Mijn man ziet een dag minder, op zich (aarzelend) nog zitten, maar wil niet dat ik er een jaar tussenuit ga, iets wat ik het liefste wel had gedaan. Dus ja, ook voor mij staat het gezin op nr 1/prive leven op nr 1 en dat maakt mij dus JUIST af en toe zo twijfelend als ik zie dat ik pas laat thuis ben. @ Rian85: Ik kan idd. voor mijn specialisatie, niet minder gaan werken dan 4 dagen. De registratiecommissie heeft sowieso 4 dagen als minimum gesteld. In mijn specialisme zijn er ook enkele opleidingsziekenhuizen die alleen 5 dagen aanbieden (parttime onbespreekbaar). Ik stuur je bij dezen even een pb'tje
ja... ik zou , zeker als arts zijde, voelt bij stuk houden en toch proberen een jaar er tussen uit te gaan. ik begrijp dat het eng is dat er ineens financieel dingen weg vallen aar de baby heeft vooral in het eerste jaar (eerste 6 maanden) zijn moeder heel erg nodig. er is veel onderzoek gedaan naar wat moederliefde en vooral lichaamswarmte voor invloed heeft op de verdere ontwikkeling van een kind. nederland is ook één van de enige plekken ter wereld waar je een kind van 3 maanden naar een creche kunt brengen... ik zou, aangezien ik ook hoor in je stukje dat je er erg mee zit... het goed met je man bespreken.. maak hem ook duidelijk dat je later geen spijt hebt.. je bent nu 23 weken zwanger.. toen ik 23 weken zwanger was wist ik zeker dat ik full time moest blijven werken omdat ik de hoofdverdiener ben van ons gezin. ongeveer met 30 weken viel de bom, ik wist het ineens zeker dat het me niet uit maakte hoe moeilijk het zou worden, de baby moet gewoon eerst bij mij blijven. en ja.. ik ben echt blij dat ik zo heb besloten dus luister gewoon naar je gevoel er is altijd een oplossing.
Ehm Nena heb je enig idee hoe lastig het is om een opleidingsplek te krijgen in Nederland? Soms duurt het een aantal jaren eer je aan de beurt bent en bij sommige specialisaties ben je nooit aan de beurt! Het enige wat ik TS kan aanraden is dat ze haar hart moet volgen. Daarnaast zit haar kindje straks maar 2 dagen op het kdv, mijn zoontje zit ook 2 dagen op het kdv en loopt erg voor op zijn ontwikkeling en van een verstoorde moeder-kind band is ook absoluut geen sprake. Wel vraag ik me af of je geen avond/nacht/weekend diensten hebt? Want op die manier kan je de kleine straks ook weer extra zien. Geniet in elk geval van je zwangerschap!
Ik ben het deels met je eens maar ik denk dat het voor elke moeder lastig is om weer te gaan werken. Is het niet met 3 maanden dan wel met 6 of 9 lastig blijft het het en ik denk hoe langer je thuis bent hoe lastiger het is. Ikzelf met met 3 maanden begonnen en wat voelde ik me rot! Maar na een paar weken had ik mijn draai gevonden en vond ik het heerlijk!
Ik werk ook 4 lange dagen. Mijn zoontje gaat 1 dag naar mijn moeder, 2 dagen naar het kdv en 1 dag thuis met papa. In het begin is het moeilijk. Als je weer aan het werk gaat zul je het een paar weken erg zwaar gaan hebben. Je moet je ritme weer aanpassen etc... Maar het went en eenmaal gewend vind ik het erg fijn om te werken. Ik heb mijn werk nodig en geniet hierdoor meer van de 3 dagen met mijn zoonje. Mijn privé leven met vrienden is wel minder geworden omdat ik er op mijn vrije dagen echt voor mijn zoon wil zijn. Geef het een jaar en evalueer daarna of je zo verder wilt. Echt, het valt allemaal op zijn plekje en nee je bent hierdoor GEEN slechte moeder
Ik zou het ook eerst even aankijken... afwachten hoe het straks gaat als je, na een tijdje, in het werk- en thuisritme zit. Net als wat al eerder (zo ongeveer) gezegd werd, ben ik van mening dat je kindje meegaat in het gezin als 'organisatie'. Jullie manier van leven hoort straks gewoon bij jullie zoontje. Zo besefte ik vorige week opeens heel duidelijk dat de leidster van het kinderdagverblijf net zo goed bij het leven hoort van onze dochter als haar opa's en oma's. Zelf werk ik officieel 4 dagen maar is dit momenteel 3 vanwege ouderschapsverlof. In mijn huidige functie zou ik maximaal 3 dagen willen werken. Maar dat heeft puur te maken met de functie. Ik heb altijd gezegd dat ik toch wel 4 dagen zou willen werken mits die functie aansluit bij mijn opleiding en mij die uitdaging biedt waar ik naar op zoek ben. Dus ja, in jouw geval zou ik het eerst wel proberen... omdat het wel iets is wat bij me zou horen, waar ik jarenlang voor gewerkt heb en wat net als een kindje een (iets kleiner maar toch nog) groot onderdeel van mijn 'ik' zou zijn. Kort gezegd, ik zou het proberen. Wie weet bevalt het en vinden jullie dit heerlijk gaan. En misschien bevalt het niet, maar dan kun je altijd nog keuzes maken om de situatie te veranderen. Tot die tijd zou ik het 'risico' niet willen nemen dat ik in een situatie terecht zou komen waarbij ik blij ben met de keuzes die ik maakte, maar toch met weemoed terug denk aan de drukke dagen waar ik ook zoveel voldoening uithaalde Je kunt het altijd nog veranderen!