Ik sluit me aan bij dit opvoedadvies: Papa en mama hebben ruzie Samengevat, conflicten horen bij het leven en als ouder heb je een voorbeeldfunctie in hoe je met die conflicten omgaat. Fysieke en verbale agressie, schreeuwen, vaak ruzie en 'sluimerende spanningen' zijn niet goed.
Ik zag wat over onveilig voelen. Mm dat zou kunnen maar daarna laten we wel zien dt het goed gemaakt word en leggen we uit dat papa's en mama's soms ook wel eens het ergens niet mee eens zijn en dan worden ze boos maar maken het wel weer goed.
Ik denk dat het erger is om tegen elkaar te schreeuwen als de kids in bed liggen want dat horen ze en dat kan ze juist bang maken. Wij hebben zelden ruzie maar als we een geschilletje hebben of discussie dan zit mijn dochter daar ook wel eens bij. Dan leggen we het ook gewoon uit. Ik vind ook dat ruzie bij het leven hoort. Zowel positieve als negatieve emoties horen erbij.
Hier ook wel eens ruzie gehad waar de kleine bink bij was, maar toen hij ging huilen schrok ik me kapot en ben ook gelijk opgehouden. Nu gebruiken we onze inside voices . Dat betekend, met zo'n sissende door je tanden heen pratende stem, omdat je letterlijk je woede aan het verbijten bent hihi.
Dat probeer ik ook altijd (als ik sis,en nu kappen) maar die vent van mij kan zichzelf dan niet inhouden en met dan roepen ''wat anders,wat ga doen dan?'' jaaa,kom op dan vraagt hij er toch om
Mijn ouders zijn gescheiden en ik kan me de ruzies die vooraf gingen nog zo goed herinneren. Mijn zus en ik gingen dan samen naar boven en we waren er altijd helemaal stil en verdrietig van. Dus nee, ik ga geen ruzie maken waar ze bij is.
Lol, dan breng ik tegenwoordig even snel mijn baby naar zn bedje met een lekker flesje en ga ik terug naar de woonkamer om hem even de les te lezen. Muahahaha... Maar eerlijk is eerlijk, we hebben nogsteeds wel eens woorden waar hij bij is. Maar hij gaat er gewoon doorheen zitten schelden, dan schieten we beide alweer in de lach en dan is het over.
Boosheid is een emotie die kinderen best mogen meekrijgen en dan vooral de manieren om er mee om te gaan. Hier wordt er dus niet gescholden, geschreeuwd o.i.d .
Ts.... In je opening zeg je dat je wel eens slaande ruzie hebt met je man. Later zeg je dat je denkt dat geschreeuw een onveilig gevoel geeft voor kindjes... Denk je dat een slaande ruzie dan geen onveilig gevoel geeft?
Denk dat ze met ''slaande'' meer bedoeld dat ze flinke mot hebben dan dat ze elkaar de tent uit trappen.
Schreeuwen en schelden doen we nooit waar de kinderen bijzijn. Mijn ouders deden dit vroeger wèl en ik vond het heel beangstigend, als klein kind kan je dat toch niet zo goed relativeren.
Goed van jou zeg! Ik denk dat ik (lees:WIJ) weleens een lesje zelfbeheersing mogen hebben van je Soms gaat een ruzie over iets wat op dat moment gebeurd of waar je op dat moment over moet beslissen of naar handelen. Dan is de discussie naar s'avonds verschuiven vrij lastig. En denk nou niet dat 1 vd 2 toegeeft hoor Maar,het gaat me soms al wat beter wat. Wijsheid komt met de jaren, ging dat geneuzel toch?
Muahahaha, het klinkt beter dan dat het is. Want laat mijn sissende stemmetje nou net het gene zijn waar mijn vent helemaal van uit zijn stekker gaat . Hij heeft knopjes en ik weet ze precies in te drukken als ik kwaad ben.
Whahaha geweldig Leuk zijn die knopjes he Aan het begin van een discussie neem ik mijzelf stellig voor dat ik ''die knopjes'' niet ga indrukken maar naar mate de discussie vordert neemt mijn voornemen in drastig tempo af
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ook al zeg ik nu tegen mezelf 'als de kleine er is dan maken we geen ruzie waar ze bij is'. Maar laten we eerlijk zijn. Ruzie heb je nu eenmaal wel eens en zolang je mekaar de hersens niet inslaat mag een kind ook best leren dat het bij het leven hoort. Onze ruzies zijn meer heftige discussies. Schelden doen we nooit. Meestal gaan we elkaar even uit de weg en leggen we het later weer bij. En in alle eerlijkheid.... ik heb een relatie gehad met iemand waar je geen ruzie mee kon maken omdat ie volledig in zichzelf keerde. Nou ik kan je zeggen, ook al hebben mijn lief en ik niet vaak ruzie, als we het hebben is het een verademing dat je wederkerigheid hebt en even je hart kan luchten naar elkaar. Heeft me geleerd dat ruzie niet alleen in het leven voorkomt maar ook af en toe gewoon even nodig is. En uiteraard is het goedmaken altijd plezant .
Dat is heel erg. Hij kon er niets aan doen maar ik kon er ook niet meer mee leven uiteindelijk. Ik ben totaal niet agressief maar aan het eind van die relatie trok ik de spiegel van de muur en zat ik in een paniekaanval in een hoekje in de gang te shaken. Vreselijk.