Had ergens gelezen dat sporten goed helpt tegen een angstoornis, dus ik vol goede moed even 5 minuten op de crosstrainer gestapt . Met als gevolg, dat ik nu dus weer ontiegelijk angstig ben. Juist omdat ik mezelf heb ingespannen. Ook weer om hetzelfde als normaal, slappe handen, raar in mijn hoofd, etcetc. Ben bang als dit zo doorgaat ik dalijk helemaal niks meer aan beweging durf te doen. Wie heeft dit ook gehad en weet je hoe je een beetje moet doorzetten? Moet namelijk weer alle tandjes bijzetten om te zorgen dat ik niet in paniek raak.
Je moet je vooral inprenten dat de spanning voor die verschijnselen zorgen en niet de inspanning. Als het je alleen niet lukt zou ik hulp zoeken.
Je bedoelt waarvoor ik bang ben? Vanalles! Herseninfarct, hartaanval, flauwvallen... Ligt er een beetje aan hoe m'n pet staat denk ik. Heb er al eerder voor bij psych gelopen en nu kan ik altijd bij de HA terecht.
Ik denk dat je het idd niet van het sporten hebt maar dat het komt door de angst een aanval te krijgen. Lijkt of je aan het hyperventileren bent.
Het zijn inderdaad dezelfde verschijnselen die je krijgt bij het intensief sporten als bij een paniekaanval. Het verschil is, en daarmee meteen ook de overeenkomst, dat de verschijnselen dus heel normaal zijn! Het is je lichaam die reageert op inspanning. Alleen ervaart men het bij sporten als een goed teken. Hoe harder je je best doet, hoe meer je hart gaat kloppen en je gaat zweten. Heb je deze verschijnselen echter bij een paniekaanval, dan word je alleen maar angstiger. Terwijl er een feite dus een overeenkomst is met het sporten! Alleen ervaart men het dan als prettig, want je lichaam reageert op de inspanning. Als je lang genoeg sport maak je dopamine aan waardoor je je weer lekker voelt. Het is de kunst om het sporten als prettig te ervaren. Het is iets goeds, wat je doet met een doel. Je lekkerder voelen. Zodra je dit fijn vindt, met de bijkomende hartversnelling, zweten enz., dan kun je aan je paniekaanvallen gaan werken. Je kunt jouw gedachten dan namelijk "programmeren". Op het moment dat je weer een paniekaanval denk je niet van: O God, daar is het weer, ik ben bang dat ik flauw val enz. Maar je denkt dan: hé, deze symptomen heb ik bij het sporten ook, maar dan vind ik het niet erg en vind ik het juist prettig. Waarom dan nu niet? Je word dan vanzelf rustiger omdat je jouw gedachten afleidt en denkt aan iets waarin je dezelfde klachten had, maar het toen wel fijn vond. Paniekaanvallen is echt een kwestie van denken. Je moet je gedachten afleiden en relativeren waarom je zo denkt. Dit relativeren kun je dus doen met het sportverhaal wat hier boven staat. Wat ook goed helpt is jouw gedachten minimaal 4 minuten op iets anders instellen. Dat is de tijd die de hersenen nodig heeft om jou uit de paniekstand te halen en daarnaast de balans tussen zuurstof en koolzuur te herstellen. Je kalmeert dan vanzelf. Je kunt jezelf afleiden door bijvoorbeeld heel aandachtig naar iets te kijken en tegen jezelf te praten van: o, wat is dat mooi/ lelijk enz. Je kunt jezelf ook afleiden door 4 minunten lang diep in- en uit te ademen. Werkt perfect! Wat ik altijd prettig vind is wandelen. Lange stukken wandelen met een vriendin of iemand anders en bijkletsen. Heerlijk! Ook dan maak je dopamine aan en zul je je beter gaan voelen. Je kunt het beste iedere dag 30 minuten gaan, dan heb je er effect van. Als ik bovenstaande terug lees zie ik dat ik toch wel wat opgestoken heb van die uurtjes psych! Eventueel het boek: "Je gevoel de baas" aanschaffen. Daar staan ook veel tips/ trics en theoretische onderbouwing in over paniekaanvallen. Theorie vind ik erg prettig, dan kon ik het analyseren wat er gebeurde als ik een paniekaanval had. Ik hoop dat je iets aan bovenstaande tips hebt. Mocht je meer willen weten PB mij gerust. Ik heb door therapie mijn paniekaanvallen overwonnen en kan er nu heel goed mee omgaan. Misschien vind je het prettig meer over de therapie ofzo te weten? Kijk maar! Succes in ieder geval!
Weet je wat echt helpt, ga wandelen. Ik heb heel lang last gehad van angstaanvallen toen is mij verteld dat ik moest gaan wandelen. Ik dacht wat helpt dar nou? Nou het hielp echt, je word er rustig van en ontspannen van. Doe t nu nog geregeld om me hoofd rustig te krijgen. Sporten komt daarna vanzelf weer, je krijgt beetje bij beetje meer vertrouwen in je zelf en gaat beetje bij beetje verder jezelf uitdagen. Succes ik weet wat het is, heb er al 10 jaarlast van. Heb het nu gelukkig aardig onder controle. Nu me hypochondrie nog!
Herkenbaar zeg, die angsten heb ik ook. Kan er nu goed mee omgaan en het meer relatieveren. Dat is fijner om mee te leven. Maar da is voor mij ooit een reden gewees om niet te sporten. Inmiddels weet ik dat ik die rare symptonen krijg door mijn angst..niet door het sporten. Maar bij een steekje bijmijn hart denk ik dat ik doodga. Onzin dan had ik al 100 x dood geweest.succes het is echt niet tof Edit: mijn grootste angst is bang voor allergische reactie. Dat is mijn nieuwe angst van nu ong. een jaar. Ik durf geen dingen te eten die ik nog nooit op heb puur bang om allergische reactie te krijgen. En dan eentje waar je geen lucht meer van krijgt. Ik ben benieuwd of meer mensen dat hebben want heb er nog nooit van gehoord.
Dat heb ik dus inderdaad ook, slappe handen, bang voor een herseninfarct, bloeding, beroerte etc. Steek bij mijn borst en ik ben bang voor een longembolie of hartaanval (bullshit natuurlijk ik ben 24) Ik probeer te blijven relativeren, maar in het heetst van een aanval ben ik elke vorm van realiteitszin kwijt. 2 avonden geleden weer voor het eerst sinds maanden echt een pittige aanval gehad en hoop dat dit voorlopig ook weer ff de laatste was. Maar dat piekeren en drukmaken is ook vermoeiend zeg pff. Wil daarom juist gaan sporten, ik wil er nu eens een keertje echt fel tegenin gaan.
Dat is onzin! leeftijd zegt helemaal niks! je hebt misschien (veel)minder snel kans om het te krijgen dan een ouder iemand, maar de kans is altijd aanwezig Wat FBdb schrijft is mooi verwoord en daar sluit ik me bij aan. Als je echt zulke heftige paniekaanvallen krijgt kun je eens kijken voor ademhalingsoefeningen.
Natuurlijk de kans is nooit 0, dat zegt mijn HA ook, maar wel nihil. Verder is jouw antwoord nou niet echt een geruststelling overigens hoor, niet voor iemand met een paniekstoornis in ieder geval .
Dat dacht ik ook. Het is fijn te lezen als iemand zegt dat de kans nihil is. Andere dingen kunnen we zelf wel bedenken maar zitten daar niet op te wachten. Met geruststelling verhelp je namelijk vaak meteen de klacht.
Idd, daar is mijn HA namelijk heel goed voor haha. Stukje geruststelling dat er niks mankeerd aan me.
Ik heb nooit een angststoornis gehad, dus kan je in die zin geen zinnig advies geven, maar ik heb wél van jongs af aan bepaalde angsten gehad (eind van de wereld, ziekte, doodgaan etc.) echter hebben die angsten nooit mijn leven overheerst (hoewel ik er soms wel wakker van heb gelegen), dus heb er nooit hulp voor gezocht. Ik geloof dat ik een jaar of 20 ouder ben dan jij, en kan je van daaruit één zinnig stukje advies geven: Ik ben er nog steeds, ondanks dat ik vroeger regelmatig een hartklopping heb gehad/knobbel heb gevoeld/vreemde moedervlek dacht te zien... relativeren is enórm belangrijk (en zoals hier eerder al gezegd: wandelen/fietsen i.p.v. crosstrainer). Probeer lekker de natuur in te gaan. Frisse lucht in je longen en in je hoofd. Ik probeer jouw angsten trouwens niet te bagatelliseren meid, maar probeer alstjeblieft van je jeugd/leven te genieten. het is een cliché, maar het is je écht maar één keer gegund... Probeer te voorkomen dat je je later afvraagt waarom je er niet van hebt kunnen genieten...
Dankje Papaver, Ik snap zeker wat je je bedoeld en probeer me er ook zeker niet onder te laten krijgen, maar helaas is het zwaar . Misschien is mijn fout juist wel geweest dat ik het onderschatte en mezelf even overschatte. Kus
De dingen die jij hebt meegemaakt kun je niet in één dag onder het tapijt vegen meid. Ik wens je heel veel sterkte toe. Je mag me altijd PB'en als je een luisterend oor nodig hebt trouwens...