Hallo allemaal, heeft iemand van jullie weleens een relatie gehad met een hoogbegaafd persoon of heb je met een hoogbegaafde een relatie? Vind jij het verschil maken dan met een relatie met een "gewoon" persoon? Wat maakt het makkelijker, leuker? Wat maakt de relatie moeilijker, ingewikkelder? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en bevindingen. Groetjes, Karin
Heb jij zelf een hoogbegaafde partner? Ik niet zozeer maar mijn man is hoogintelligent ( nooit getest eigenlijk op hiogbegaafdheid) ik vind het leuk omdat ik van mijn man hou om wie hij is hihi. Een tijd terug deden we op tv mee met de iq test en dan baal ik wel hoor als hij maar twee foutjes heeft en ik veel meer!!! Verder hebben wij een gewoon normaal leven en helpt mijn man mij als ik iets niet weet ( dat os dan wel handig!)
Ik denk niet dat het niveau van de partner het verschil maakt, maar eerder het verschil in niveau tussen de twee.
Ja dat denk ik ook. Wij zijn aardig op elkaar afgestemd maar als mijn niveau erg laag zou zijn zou het denk ik lastiger zijn om met elkaar te praten...
Ik heb zelf een hoog IQ, maar heb daarin weinig tot geen verschil gemerkt in relaties met mannen die een lager of even hoog IQ, begaafdheid hebben.. Ik denk dat het verschil met name ook zit in hoe groot dit verschil dan is, maar ook aan de rest van de factoren die je belangrijk vind in een relatie.. het is maar een kenmerk, die overschaduwd kan worden door een heleboel andere kenmerken..
Dit dus... Mijn man is niet hoogbegaafd maar wel bovengemiddeld intelligent, hij zit tussen de 120 en 130. Wij hebben er geen problemen mee, het enige is dat hij altijd 2 stappen verder denkt en dat levert wel eens irritaties op omdat daar soms miscommunicatie van komt.
Ja oké, maar communiceren met iemand van een gelijk niveau gaat toch een stuk makkelijker en als iets voor problemen kan zorgen in een relatie, dan is het wel een probleem in de communicatie.
Mijn man heeft ook een hoger IQ dan ik maar om nu te zeggen dat het problemen oplevert, is ook wel heel erg. Kan inderdaad gewoon frustrerend zijn dat hij meer dingen weet in een quiz dan een ander maar voor de rest...
Wij hebben allebei een hoog IQ en dat maakt het soms gemakkelijk maar soms ook lastig. We zijn allebei erg theoretisch ingesteld. Dit zorgt er soms voor dat we ons compleet kunnen verliezen en denken en vervolgens niet toekomen aan doen. Soms zou het fijn zijn als de een een beetje meer een doener is. Ik zou absoluut geen relatie kunnen hebben met iemand die qua intelligentie onder mijn niveau (klinkt raar, maar ik denk danwel duidelijk is wat ik bedoel) zit. Ik heb het een blauwe maandag meegemaakt en irriteerde me mateloos. Ik heb iemand nodig die op hetzelfde niveau kan denken en sparren. We zijn trouwens niet hoogbegaafd (voldoen niet aan alle kenmerken) maar wel hoogintelligent.
Mijn man is intelligenter dan ik. Veel intelligenter. En ik ben zelf ook niet bepaald dom, al zeg ik het zelf. Is hij hoogbegaafd? Ik denk het wel, veel mensen in zijn omgeving denken het ook, maar hij heeft geen zin zich te laten testen en dat snap ik. Wat wil je met die informatie doen? Lid worden van Mensa of zo? Wat kun je er verder mee? Tja. Ik merk dat hij heel specifieke interesses heeft. Hij legt bijvoorbeeld in een kaartmodel ontwikkelingen in de wereld richting democratie vast, en houdt technologische en medische ontwikkelingen heel strikt bij, als hobby. Ik lees een boek, neus rond op dit forum of doe een spelletje als hobby. Gelukkig interesseren zijn hobby's mij ook, en de mijne hem. Maar niet voldoende om elkaars hobby's over te nemen. Gelukkig heb ik het getroffen met een man die tevens dol is op dingen uitleggen. Heel fijn, ik leer heel veel hiervan en mijn man raakt zelden gefrustreerd als ik iets niet weet, want dan kan hij weer fijn uitleggen! IQ zegt uiteindelijk heel weinig over iemands persoonlijkheid. Op sociaal en emotioneel gebied zitten we op een gelijk niveau en we hebben dezelfde stijl van communiceren. En dat is de reden waarom wij een fantastische en liefdevolle relatie hebben met elkaar!
Klopt, het is hoe je er mee omgaat dan. Op papier gezien ben ik "geen partij" voor mijn man (en ik ben echt niet dom ), maar ik heb ook in de jaren geleerd mijn man te lezen . En eerlijk is eerlijk, ik heb ook veel geleerd, ben ook wel gegroeid daardoor. En ik ben sterker op andere vlakken, zo heeft hij echt geen aanleg voor "doen"... hij is van "denken". Hij heeft ook op het doe-gebied de concentratie van een mug ... hij begint aan iets, bedenkt dat opeens iets anders en gaat dan ook dat andere doen. Hij kan aan 10 verschillende dingen tegelijk bezig zijn, en geen van allen komt ook af. 100% mee eens! Zo is het bij ons ook ...
Ik ben zelf hoogbegaafd, getest en lid geweest van Mensa (heb je idd niet veel aan) mijn man is hoogintelligent, maar daar zit weldegelijk een groot verschil in. Mijn man kan erg goed leren en studeren (cognitief intellect). Ik denk voornamelijk extreem snel. Ik zie snel verbanden en ook oplossingen voor moeilijke kwesties. In onze relatie hebben wij wel zeker moeilijkheden die voornamelijk aan mijn HB toe te wijzen zijn. Ik heb ook een coach die mij met mijn ongemakken kan helpen. Want hoogbegaafd zijn is anders dan 'lekker slim'. Ik ervaar het dan ook eerder als een handicap dan als voordeel. Dat mijn man en ik zo'n fijne relatie hebben komt ook voornamelijk door mijn lieve begripvolle man.
Ik dacht dat ik het allemaal wel beter wist, omdat ik immers HBO heb en mijn man begon als vrachtwagenchauffeur. Inmiddels ben ik daar wel op terug gekomen, want mijn man is echt de slimste van ons twee. Hij heeft niet gestudeerd, maar dit komt doordat hij echt een doener is en geen denker, maar hij weet zoveel meer dan ik... Onze zoon is misschien hoogbegaafd, daar spreken ze op deze leeftijd nog niet van, maar mocht hij dat zijn, dan heeft hij het van mijn man
Nee, hier geen problemen. Mijn man en ik hebben beide een gemiddeld IQ en zitten daarom op hetzelfde niveau
Mijn man is niet gediagnosticeerd hoog begaafd, en heeft ook geen echte stempel ASS. maar vermoedens zijn er zeker wel. Ik heb een ruim boven gemiddeld iq, maar heb geen brede interesse. Ik leg snel verbanden, analyseer en overzie situaties erg snel en dat leidt vaak tot onlogische gesprekken met anderen. ik sla dan stappen over en moet altijd even terug naar het begin, omdat ik vaak gewoon bij de clou begin. Mijn man daarentegen, weet alles, echt serieus. Of het gaat over de relativiteitstheorie of de slag bij waterloo. Echt alles. hij onthoudt alles wat hij ooit heeft geleerd of gelezen. Hij snapt nu wel dat ik dat niet heb en hij kan heel goed uitleggen. Is daar ontzettend geduldig in. Wat hij heeft moeten leren in onze relatie is dat het niet gek of dom is dat ik iets niet weet, dat zijn gedachtes (dus niet de feitelijke kennis) niet altijd waarheid zijn en de allerbelangrijkste: dat het mij mijn reet zal roesten.. Echt, ik geef er geen bal om. En ik vind het soms dodelijk vermoeiend. Alles wordt verteld en zijn radar staat nooit uit. Eigenlijk luister ik nooit echt als hij iets vertelt. Bv in de winkel: schat, is dat geen leuke tv? nee joh, ik wil helemaal niet zo'n tv. ( in mijn beleving is een platte tv een platte tv) en dan krijg ik dus een preek over de verschillen blablabla.. En echt, ik houd zielsveel van hem, met al zijn eigenaardigheden, maar vermoeiend is het wel. gelukkig voor hem -)) lijkt onze oudste op hem. Dus meestal geef ik als antwoord: vraag maar aan papa. En dan zitten ze uren op bed te filosoferen over de ruimte, de zon, maan (nee MANEN mama, want onze maan is niet de enige) en weetikhetallemaalnogmeer.
Hier was mijn ex de slimste... Hoog IQ, maar laag EQ. Sociaal absoluut niet vaardig wat weer komt door zijn authisme. Mijn IQ is 118 en kon redelijk meekomen, maar geef mij maar mijn huidige partner! Sociaal, harde werker en superlief voor mij en mijn dochter. Mijn ex kijkt niet eens naar onze dochter om... Zijn zoon van nu 6 heeft hij nog nooit gezien laat staan dat hij zijn naam weet. Hij heeft wel alles uitgezocht tot in het kleinste detail over zijn rechten en plichten. Niet dat hij daar wat mee zal doen, want hij heeft het te druk met nadenken...:x
Ik ben absoluut niet hoogbegaafd maar kan wel meepraten hoe een relatie is met een verschil in IQ. Qua opleiding kan ik niveau 5 aan en mijn man niveau 2 mbo. Wat ik merk is dat er veel dingen op mij neer komen qua verantwoording. Omdat hij vaak echt niet weet hoe er dingen geregeld moeten worden. Verder heeft het in mijn relatie niet zoveel invloed. We horen gewoon bij elkaar. Wil geen dag zonder hem. Weet wel dat hij het soms vervelend vind maar meer omdat hij verbaal wat sterker zou willen zijn. Soms klapt hij dicht omdat hij dan niet op de argumenten komt om zijn mening te onderbouwen al weet hij zelf wel wat hij bedoeld. Maar meestal komt het hem wel goed uit