Ik vindt vanuit mezelf dat het een soort van verplichting is om naar de verjaardag van mijn neefjes te gaan Gewoon omdat het mijn neefjes zijn en ze maar 1x per jaar jarig zijn
Vindt ik ook hoor Maar dan zou ik als ik jou was ook niet meer zoveel moeite doen voor hun anders wordt jij steeds maar teleurgesteld
kan ook dat het gevoel niet zo wederzijds is....sommige vinden dus blijkbaar een verjaardag niks bijzonders, ook niet voor de ouders..kan... Zo grappig, wij bellen elkaar in de familie altijd zo van, hey je bent jarig maar ik wil dan toevallig dit of dat doen, ga je het vieren blablabla... maar nogmaals een 1e verjaardag vind ik wel heel bijzonder... ik merk dta mn zoontje nu bijv 2 wordt en ik het veel minder boeiend vind dat sommige wel of niet kunnen terwijl vorig jaar vond ik het zoooo dramatisch... en het ligt ook heus niet aan of iemand je kind niet lief genoeg vind....het gaat om hoe belangrijk zij het vinden VOOR jou dat Zij er bij zijn...
Ja, precies, dat is het bij ons dus ook. Niemand is verplicht om iets te doen, maar wij willen belangrijke momenten zelf met elkaar delen. En als een van mijn zussen dat dus niet zou willen, dan zou mij dat wel een beetje pijn doen ja.
Ja nee je moet wel beseffen dat iedereen anders is...het is gewoon lullig voor ts als zij wel de moeite doet maar dit nooit zal terugkrijgen he Ik vindt het gewoon jammer dat je ( en dan niet jij he hahaha) van je eigen dichte familie blijkbaar de verjaardag niet belangrijk genoeg vindt. Ja dat vindt ik dus ook....de geboorte en 1e verjaardag is toch echt anders dan die wat daaropvolgen
ja dit bedoel ik precies hetzelfde, blijkbaar is het gevoel dan niet wederzijds...niet zo "loyaal "ofzo...tenminste ik zou dan op zn minste verwachten dat ze dan ( mijn zussen bijv, als ik die had) zouden zeggen, ohhhh shit ik kan er niet bij zijn, want het is ehct onmogelijk blablabla... maar dan nog heh, ik kan mij dat niet voorstellen, dat ik een vakantie belangrijker vind dan er voor mn zus te zijn voor haar kinds eerste verjaardag...maar idd dat ben ik, en iedereen is anders..
Ja ze zouden op zijn minst spijt kunnen hebben dat ze het heeeeel erg vinden he Maar goed idd wie zijn wij
hihi maar goed ik begrijp dus de teleurstelling wel...ik vind huwelijksvieringen wel weer wat anders hoor ja maar TS. wat hebben je zussen dara dan over gezegd?
serieus .. je moet je schuldig voelen?? sorry hoor, maar heel eerlijk gezegd zou IK me schuldig voelen als mijn familie zich verplicht voelt hun eigen planning (en wellicht hun ideale vakantie) om te gooien om perse op die ene dag aanwezig te zijn ... Nee hoor, dan kom je toch later, ik doe daar dus echt niet moeilijk over ...
De 1: haar man krijgt de 1e 3 of laatste 3 weken. Zij kiest voor de laatste aangezien ze na de laatste werkdag (school) instort en eerst wil bijtanken. Toen ik aankondigde zwanger te zijn, is dit het eerste wat zij zei, dat ze op vakantie was. Kon ik toen begrijpen.... Hoe k*t ook Maar ook nu kiest zij weer op deze wijze, ze zei letterlijk dat ze voor haar gezin koos. Kan haar weinig kwalijk nemen. De ander: ineens op vakantie rond uitgerekende datum. Ik iedereen in mail laten weten hoe ik me voelde. Nu heb ik heel lang mijn kop in het zand gestoken, als het ter sprake kwam ontweek ik alles. Vanmorgen kreeg ik een appje waarin ze zei dat ze het allerbelangrijkste eerste taarteetmoment van onze kleine moest missen om dat ze op vakantie is. Tja... ik weet dat zij wel een keuze had.... Heb er nog maar niets op gezegd, want heb er simpelweg niets nuttigs op te zeggen. Prompt kreeg ik vanmiddag de uitnodiging voor de verjaardag van haar man en kind....
Ondanks dat ik het wel begrijp, het is vervelend, zeker als ze zich er ook totaal niet 'schuldig' om voelen. Maar wat je zegt, kennelijk zijn ze nu eenmaal zo.. Tja, dan kun je daar heel moeilijk over gaan doen. Misschien dat zij zich dan rot gaan voelen of dat er een vervelende sfeer komt te hangen.. Ik denk dat je er weinig mee opschiet om het 'niet te accepteren'. Dus.. kun je het maar beter wel 'accepteren'. Zij zijn zo en dat is heel erg jammer. Het komt niet altijd van twee kanten even hard, helaas.. En persoonlijk vind ik het vanaf 2/3 jaar voor het kind zelf wel belangrijker worden. Neefje was ziek met dochters verjaardag, daardoor konden ook oma en de andere tante niet komen (geen rijbewijs). Dat vond mijn dochter wel heeel erg jammer toen ze het hoorde . Maar achteraf heeft ze er weinig van gemerkt hoor, mijn familie (incl nichtje+neefje) waren er wel, dus das genoeg speelplezier+drukte en er waren genoeg cadeaus Tis ook maar net waar je ze op voorbereidt.
Ik heb zelf gezegd dat ze geen rekening met S zijn verjaardag hoeven te houden omdat ik dat niet nodig vind. Toen S geboren werd was mijn broertje op vakantie die was 1,5 mnd weg. En zag zijn neefje na 2 mnd pas. En mijn broertje en ik zijn 4 handen op 1 buik. Dus het heeft weinig met de band te maken die je met elkaar hebt hoor. ( ga zelf wel altijd naar alle verjaardagen en nee daar heb ik niet altijd zin in )En dan zit ik daar omdat ik me verplicht voel om toch te gaan. Dus hier heel simpel kom als je wilt komen. En als je niet kan dan kom je gezellig een andere keer lig er echt niet van wakker..
het is - vind ik- jammer dat ze zich er niet "echt "schuldig om voelen/laten merken...dat maakt het mss pijnlijk voor je...als ze het nou ehct op een manier hadden gebracht dat ze het echt erg vonden..dat ze er niet voor JOU bij kunnen zijn...dan was het al anders...en kan je het begrijpen.. wnat ja het is ook te begrijpen, ieder zo zn prioriteiten natuurlijk...en het is altijd teleurstellend als het niet wederzijds is natuurlijk...
Het is gewoon pijnlijk om te horen, dat het lijkt alsof de band voor hun minder belangrijk is voor jou. Kan me voorstellen dat als jij moeite doet om altijd bij hun aanwezig te zijn, je dit ook terugverwacht. En voor degene die mij niet begrijpen, het zal voor jullie minder belangrijk zijn. (dit is geen aanval op jullie hoor, ik respecteer ieder z'n mening) Ik hoop dat je een mooie middenweg vind, of vrede met hun beslissing.
Mijn zus houdt er wel rekening mee. Op uitgetelde datum week ze absoluut niet van haar plek (geen haar die aan vakantie dacht) en bij de verjaardagen is ze er altijd bij. als zij ooit kinderen krijgt zou ik hetzelfde doen. In elk geval bij de bevalling en de eerste verjaardag. Schoonouders zijn er NOOIT op de verjaardag. Wonen in Duitsland en komen niet om de volgende redenen: * ze vinden het belachelijk dat niemand dan duits praat, zo krijgen ze niks mee van de gesprekken * zo hebben ze niks vd kinderen. Absoluut niet leuk maar maak me er niet meer druk om. Van mijn ouders daarintegen zou ik het absoluut niet pikken als ze niet komen op het feest vd kids....... Ieder zijn eigen natuurlijk, maar wel jammer dat jij er een heel ander beeld van hebt dan je zussen..... Zou ook niet meer naar elke verjaardag van hun gaan, in elk geval niet alles laten schieten om maar maar aan wezig te zijn. Kijken hoe ze dan reageert!!!!! (kinderachtig misschien maar goed)
idd.....ik denk dat het meer het principe is dat ze er blijkbaar niet zo mee kunnen zitten dat ze er niet bij zijn. Ik denk dat TS zelf wel zo is maar hun niet...hoe jammer dat ook is maar dan moet je dit accepteren.....of niet maar dan krijg je grote ruzie en of dat t je nu waard is? Ik vindt er ook echt een verschil inzitten als e gewoon niet anders kon.......of dat je gewoonweg de keuze bewust maakt om er niet bij te zijn niet? Als je nu echt alleen maar die weken op vakantie kan gaan en er dus daarom niet bij kan zijn....niet leuk....maar om nu bewust te zeggen..."ach ja dan heeft ze maar pech" dat vindt ik erger... Zouden ze dan nu nooit meer op de verjaardag komen vraag ik me af?
Ik begrijp je als geen ander, omdat ik je situatie ken en van dichtbij heb meegemaakt..ik had zelf met mijn beste vriendin de afspraak, geen vakantie rond de uitgerekende datum en de eerste verjaardag van de kindjes, juist omdat het zo bijzonder is! Maar hee! Ik ben er wel en ik feest voor tien haha dikke kus meis
Tja, ik begrijp je wel, ik ben dan zo'n trut om ook "toevallig" op vakantie te gaan of een ander afspraak te hebben als hun kind jarig is. Ik zou bij allrbei een keer overslaan. Verdrietig en boos zou ik ook zijn .