haha dat is toch een populaire opmerking! Zei mijn man van de week ook al tegen me, hebben ze soms pas een bepaald progamma zitten kijken
Ik herinner me ineens wat van toen een buurvrouw zwanger was (hun 1e kind). Het was in die tijd dat ze moesten beslissen dat ze thuis of in het ziekenuis wilde bevallen. Zegt buurman 1 (de aanstaande vader) tegen buurman 2: Ja ik weet het niet hoor, Tas moet zich natuurlijk wel prettig voelen in de omgeving. Buurman 2 (die al 3 kids heeft): Ga in het ziekenhuis bevallen, dat is het beste. Buurman 1: Hoezo? Buurman 2: Wat denk je? Anders moet je hier alles af gaan plakken, met van die grote plastic doeken. Man oh man, de spetters gaan tot aan de muren en het plafond, echt niet normaal joh, zo'n bevalling. Je zag buurman 1 gewoon wit wegtrekken, haha
Ik weet niet meer of mijn man toen van die rare uitspraken had, maar weet er nog wel 1 van mijzelf... We reden in de auto ergens naartoe en toen zag ik een Jack Russeltje lopen, echt zo'n schattig puppy"tje nog... Dus ik zeg tegen mijn man: "Kijk nou, wat een schatje"... Meteen erachteraan vraag ik: "Wat is dat ook alweer voor merk?" Ik lag meteen in een deuk, omdat dit wel een heel rare vraag was voor een hond hahahahaha...
Wij zijn nog niet zwanger maar mijn vriend is een rare wat opmerkingen betreft. Zijn zaad moest opgewerkt worden voor een behandeling, potje was gevuld en we moesten het naar t zkh brengen. Terwijl ik de trap afloop zei die: ja je moet wel rustig doen hoor. Stel je voor dat het raak is straks dan heeft ons kind een hersenschudding. Haal maar uit je tas en hou vast dat potje. En toen moesten we nog 5 trappen af en naar mn auto lopen. Met een potje in mn hand
Deze is niet van tijdens de zwangerschap, maar van net na de IUI. Het inbrengen van het opgewerkte "goedje" ging niet heel soepel (lees: het was een drama, en vooral heel erg pijnlijk!!!). De gyn had een tangetje (nou ja, tje... wel 20 cm lang dat ding) nodig gehad om de bm-mond open te wrikken om met het slangetje naar binnen te kunnen. De gyn zei daarna: "je zal wel wat vloeien de komende uren, maar dat kan absoluut geen kwaad. Dat komt van bm-mond en dus niet uit je bm zelf". Mijn vent zag dat ik niet heel blij was (ik lag bij te komen van de pijn) en vermoedde dat ik wel een grapje kon gebruiken. Zijn reactie was: "ach schat, niets aan de hand. Je hebt gewoon een bloed-lip". De gyn kwam niet meer bij: "ik doe dit werk al meer dan 25 jaar, maar die heb ik nog nooit gehoord".
Afgelopen vrijdag werd ik 's morgens niet lekker. Voor de zekerheid de gyn gebeld en ze wilde toch even een CTG doen. Wij naar het ziekenhuis, banden om mijn buik heen en even afwachten. De verpleegkundige had wat problemen met het vinden van het hartje omdat onze kleine verstoppertje aan het spelen was en op zeker moment moest mijn man de meter dus zelf vast houden. Vervolgens heeft hij een half uur lang tegen mijn buik zitten praten... Hele verhalen! Waarom ze zich niet moest verstoppen en dat ze papa en mama ongerust maakte Het was zo schattig dat ik er bijna om moest huilen! (hoezo labiel? )
Sinds 2 dagen zijn de bewegingen ook afentoe aan de buitenkant van mijn buik te zien. Waarop mijn man dan zegt 'dat kan tochniet, isdat normaal ?!'. Neeh grapjas, het is de Hulk nou goed.
Toen ik de kleine begon te voelen, droomde ik er zelfs eens over. Brrrr... Ik zal niet in details treden verder...